(αναφορά στο οχύρο Ιστίμπεη του Μπέλες Σερρών, απέναντι από το Ρούπελ)

Το Όχυρό Ιστίμπεη στην κορυφή του Μπέλες, που έμεινε στην ιστορία για την αυτοθυσία των ανδρών του κατά την γερμανική εισβολή στην Ελλάδα στις 6/4/1941. 

 ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ :

Λοχίας Δημήτριος Ίτσιος : Το παλικάρι που έστειλε 38.000 ΟΧΙ στους Γερμανούς !

 Οχυρό Ρούπελ: Το δεύτερο μεγάλο ΟΧΙ της 6-4-1941

[....].Είχαν σχεδιασθεί προς αντιμετώπιση Βαλκανίου αντιπάλου, με προϋπο­θέσεις πλήρους επανδρώσεως των και πλαισίωση των από  επαρκείς δυνάμεις «επιφανείας» (Δυνάμεις αντεπιθέσεων πεζικού, υποστηρίξεως Πυροβολικού και όλμων ως και Τεθωρακισμένων). Αντί αυτών, ο πόλεμος εις Αλβανία είχε επιβάλλει μείωση των δυνάμεων και είχε απορροφήσει σημαντικό μέρος του οπλισμού. Τα ευρισκόμενα στρατεύματα εχαρακτηρίζοντο από πολλούς ως «δευτέρας γραμμής», ως περιλαμβάνοντα οπλίτες τραυματίες εις ανάρρωση ή μειωμένης μαχητικής αξίας. Κατά τις εχθροπραξίες ηγωνίσθησαν καί... ναύτες πού έτυχε να ευρεθούν εκεί!

          Έναντι των ηρώων αυτών επετέθη ο ισχυρότερος στρατός της Ευρώπης με συντριπτική υπεροχή είς άνδρες και οπλισμό, πυροβολικό και αεροπορία. Η γενναιότητα και η αυτοθυσία των υπερασπιστών έφθασε εις το επίπεδο εκείνων του αλβανικού μετώπου. Τα οχυρά υποστηρίζονταν μεταξύ των με τέλειο σχέδιο πυρός, από τους λαμπρούς δε Έλληνας αξιωματικούς είχαν προβλεφθεί όλοι οι πιθανοί «ελιγμοί» και «τεχνάσματα» των Γερ­μανών (Σεντάν, Γραμμή Μαζινώ, διε­λεύσεις ποταμίων κωλυμάτων), τους οποίους κυριολεκτικώς εξευτέλισαν.

       Ό άγων αυτός εις Ανατολική Μακεδονία και Δυτική Θράκη ήταν εκ των προτέρων καταδικασμένος. Ήταν όμως αναγκαίο να διεξαχθεί δια την τιμή του στρατού και του έθνους και την... συμμαχική  θέση μας), ως διε­ξήχθη και εκείνος εις Θερμοπύλες. Ακριβώς!

 ΣτΙς 05.15 της 6ης Απριλίου 1941 οι Γερμανοί απροειδοποίητα άρχισαν επιτιθέμενοι εφ' όλου του μήκους της οχυράς γραμμής Μεταξά. Στίς 05.30 ό Γερμανός πρεσβευτής επέδιδε στον πρωθυπουργό Α. Κορυζή διακοίνωση……

Οι Γερμανικές δυνάμεις επετέθησαν μετ' ιδιαζούσης σφοδρότητας. Ιδιαιτέ­ρως τα γερμανικά αεροσκάφη «Στούκας» είχαν εφοδιασθεί δια «σειρινών», όπως δημιουργούν πανικό κατά την εφόρμηση των. Οι Έλληνες τα αντι­μετώπισαν περιφρονητικώς, βάλλο­ντες ψυχραίμως εναντίον των καί δι' αυτών των τυφεκίων των, ενίοτε. Εις το οχυρό Ποποτλίβιτσα κατερρίφθησαν 3 εξ αυτών. Εις το οχυρό Ρούπελ οι Γερμανοί επεχείρησαν «ελιγμό» μέ­σω του πόταμου με 18 βάρκες. Προβλέποντες τέτοια «κίνηση» οι Έλλη­νες, τις παγίδευσαν με συρμάτινα πλέγματα ως... ψάρια, κατέστρεψαν 3 εξ αυτών και φόνευσαν όλα τα πλη­ρώματα. Όλη την ημέρα το οχυρό σφυροκοπείται από 100-200 Στούκας.

          Την 7η Απριλίου «πέφτουν» τα οχυ­ρά Κελκαγιά, Αρπαλούκι, και Ιστίμπεϊ μέσα από δραματικούς αγώνες. Κατάληψη του υψώματος «Σταυρός» ανακαταλαμβάνεται δια της λόγχης. Στις 9 το πρωί οι Γερμανοί εισδύουν εις το οχυρό Περιθώρι. Επικρατεί κόλαση εντός των σηράγγων του Οχυρού. Μετά 2ωρον μάχη σώμα προς σώμα οι Γερμανοί εξωπετάγονται δια της λόγχης. Όσοι έχουν επικαθίσει του οχυρού τρέπονται εις φυγή δι' αντεπιθέσεως των αμυνομένων.

 Εις την λίμνη Δοϊράνη ελιγμός των Γερμανών εξουδετερώνεται δι' αντεπιθέσεως. Οι Γερμανοί προσβάλ­λουν τους Γιουγκοσλαύους και δημιουργούν επικίνδυνη κατάσταση εις το αριστερό των Ελλήνων. Στις 8 πέφτει το οχυρό Ποποτλίβιτσα. Εις τα οχυρά Ροϋπελ - Καρατας οι Γερμανοί αποκρούονται με σοβαρές απώλειες. Χάνουν 3 «Στούκας».

 Εις το Περιθώρι τρέπονται εις φυγή κατόπιν μάχης σώμα προς σώμα. Επα­νέρχονται με 2 συντάγματα Πεζικού και καθηλώνονται με φοβερές απώ­λειες. Η «άμυνα» των Γιουγκοσλαύων σπάει. Οι Γερμανοί εισέρχονται εις τα νώτα της ελληνικής τοποθεσίας. Στις 9 Απριλίου εισέρχονται εις Θεσσαλονίκη. Τα οχυρά αν και κυκλωμένα αμύνονται. Εις τα Περιθώρι - Μαλιάγκα οι Γερμανοί έχουν τρομερές απωλείες. Περιθώρι - Παρταλούσκα, κα­ταδιώκονται. ΟΙ Έλληνες συλλαμβά­νουν 102 αιχμαλώτους. Ελληνική αντεπίθεση εις το ύψωμα Άγιος Κωνσταντίνος εκδιώκει τους Γερμανούς και συλλαμβάνει 250 αιχμαλώτους. Εις περιοχή χωρίου Παράδεισος επιχει­ρείται «ελιγμός» δια του ποταμού, αλλά οι Έλληνες τους «περιμένουν» και τους εξοντώνουν.

        Η 18η Μεραρχία Πεζικού μετά από αποτυχημένος φονικές επιθέσεις κατά του οχυρού Παληουριώνες, πληροφο­ρεί τους Έλληνες-ήρωες ότι ή ηγεσία τους έχει... συνθηκολογήσει εις την Θεσσαλονίκη . Μη... μας σκοτώνετε τζάμπα. Κρίμα είναι!! Εις το οχυρό Πυραμιδοειδές, οι Γερμανοί με λευκή σημαία ανακοινώνουν εις τους Έλλη­νας ότι πρέπει... να σταματήσουν διότι μάχονται μόνοι των!! Την 10η Απρι­λίου το πρωΐ έμπροσθεν του οχυρού Παληουριώνες Γερμανικό Τάγμα πα­ρατάσσεται δια άπόδοση τιμών προς τους ήρωες. Ό Έλλην διοικητής του οχυρού Ταγματάρχης Α. Χατζηγεωργίου, καλείται να το επιθεώρησει. Η γερμανική σημαία υψώνεται μόνο όταν έχει φύγει και ο τελευταίος στρατιώτης. Το ίδιο θα συμβεί εις τα οχυρά Ρουπελ, Λίσσε, Περιθώρι, Εχίνος, Νυμφαία, Ιστίμπεη καί Κελκαγιά. Η φρουρά του στηρίγματος Ρουπέσκο δεν... καταλαβαίνει από τίποτα τέτοια. Πολεμά μόνη της καΙ το βράδυ διαφεύγει ανάμεσα από τους Γερμανούς, αθέατη! Ζωντανεύει το Χάνι της Γρα­βιάς. Εις τα οχυρά Ρουπελ - Καρατάς Ο Γερμανός διοικητής του 125ου Συντάγματος δηλώνει εις στάση προσοχής και κλαίγοντας προς τον Αντισυνταγ­ματάρχη Πλευράκη: «Δεν θρηνώ ως στρατιώτης... αλλά ως άνθρωπος, διότι εκ του Συντάγματος μου απέμειναν ολίγοι μόνον άνδρες» (Να μην έσωναν).

          Εις ένα εκ των οχυρών, ο Γερμανός Διοικητής Τάγματος ζητά να μάθη το πολυβολητή μιας θυρίδας πολυβόλου, ο οποίος του έχει αφανίσει σχεδόν ένα Λόχο. Στέκεται προσοχή, τον χαιρετά και διατάζει την εκτέλεση του ευθύς μετά. Οι Αξιωματικοί ΠΑΝΤΟΥ διατηρούν τα ξίφη και τα περίστροφα των. Οι στρατιώτες αφήνονται ελεύθεροι.

 Οι Γερμανοί χάνουν από  τις 6 έως τις 10 Απριλίου 555 νεκρούς, 2.134 τραυ­ματίες και 170 αγνοούμενους. Οι Ήρω­ες, 1.000 νεκρούς και τραυματίες μαζί.

Tέλη Μαΐου του 1941 ο στρατηγός ειδικής επιτροπής Σνάϊτερ δηλώνει δια τα οχυρά: «Ό χρυσός μέσος όρος μεταξύ του Γαλλικού συστήματος και των συ­στημάτων άλλων κρατών».

 Διοικητής της 72ης Μεραρχίας Πεζικού: «Πολέμησα εις την Πολωνία και την Γαλλία αλλά πουθενά δεν συνάντησα τόσον αποτελεσματική και φθοροποιό αντίδραση...».

Ό Έπιτελάρχης του XXX Σ. Στρατού: «Επολεμήσατε θαυμάσια. Το πνροβολικό σας ήταν υπέροχο. Οι πλαγιοφυλάξεις σας αποτελεσματικότατες. Μόλις εκινείτο μία ομάδα μάχης εδέχετο επιτυχώς βολή. ΄Αν τα βλήματα σας δεν είχαν  τόσες αφλογιστίες κανένα από τα μετάσχοντα εις τον αγώνα τμήματα μας δεν θα εσώζετο από την κόλαση  εκείνη  του πυρός».

      Ο Διοικητής του 18ου Σώματος Στρατού: «Είχαμε ακούσει να ομιλούν δια τον ηρωϊσμό και την γενναιότητα του Ελληνικού Στρατού αλλά δεν εφανταζόμεθα την γενναιότητα και τον ηρωϊσμό  τον όποιον επέδειξαν οι στρατιώτες σας. Έπολεμήσατε θαυμάσια, θαυμάσια. Και πάλιν σας συγχαίρω εγκαρδίως».

Ό Στρατάρχης φόν Λίστ: «Οι "Ελληνες υπερασπίσθηκαν την πατρίδα τους γεν­ναίους... οι Γερμανοί να αντικρούουν μεταχειριστούν τους ΄Ελληνες στρατιώ­τες όπως αξίζει σε γενναίους άνδρες».

Τέλος, την 4η Μαΐου του 1941 εις το Ραΐχσταγκ ο Φύρερ και Καγκελάριος Αδόλφος Χίτλερ: «Χάριν της ιστορικής δικαιοσύνης είμαι υποχρεωμένος να πα­ραδεχθώ ότι εξ όσων αντιπάλων αντιμε­τωπίσαμε, μόνον ο "Ελλην στρατιώτης μας αντιμετώπισε με ηρωισμό καί αυτοθυσία και υψίστη περιφρόνηση προς τον θάνατον»! Μόνον ο αστράτευτος, απόλεμος και χολερικός Ιωσήφ Γκαϊμπελς, μη αφιστάμενος του στείρου γερμανικού του εγωισμού θα γράψει εις το ημερολόγιο του «... μπορεί κάτι να υπάρχει μέσα τους από εκείνους» (Σ.Σ. εννοεί τους προγόνους μας).

                                     Δόξα καί Τιμή:

Εις τους ήρωες των οχυρών ζώντες καί νεκρούς. Εις τον λαό. Εις τον Ιωάννη Μεταξά ο όποιος παρέλαβε ένα διαλυμένο, άναρχο και ηττοπαθές κράτος και το κατέστησε ικανό να βαδίσει προς την Δόξα δια να συνα-

ντήσει τα πεπρωμένα της Φυλής. ΟΙ ήρωες αξιωματικοί του 1940 - 41, ήταν οι Ανθυπολοχαγοί, και Λοχαγοί πού ετρέποντο εις φυγή  το 1922. Εάν υπάρχει κάποιος λαός πού να έχει τόσον ανάγκη ηγεσίας αυτός δίχως άλλο είναι ο ελληνικός. Είμεθα ο ανώτερος λαός του κόσμου όταν έχου­με και ανώτερη ηγεσία.

27 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1941 (Κυριακή πρωί):

Ή είσοδος των Γερμανών εις τας Αθήνας

(Πάσχα 20 Απριλίου 1941)

«Εδώ Ραδιοφωνικός Σταθμός Αθηνών. ΄Ελληνες προσοχή. Ό σταθμός μας οπερ' από λίγα λεπτά της ώρας δεν θα είναι ελληνικός. Πίστις και εμπιστοσύνη στην ελληνική νίκη. Αδέλφια ψηλά τις καρδιές! ΄Ελληνες, επάνω απ' όλα η Ελλάδα. Συνεχίζουμε τον πόλεμον στην Κρήτη. Η νίκη είναι δική μας. Μην ακούσετε σε λίγο τον σταθμόν, πού θα σας αναγγείλει, πιθανόν, το τέλος του πολέμου. Δεν θα είναι ελληνικός σταθμός αυτός, θα είναι γερμανικός.

Ζήτω Ο Στρατός μας. Χαίρε ω χαίρε Ελευθερία».

Την στιγμήν πού οι Γερμανοί εισέρχονται εις τας Αθήνας, την στιγμή πού ο στρατιώτης Κουκίδης υποστέλλει την ελληνική σημαία επί του ιερού βράχου της Ακροπόλεως, τυλίγεται εις αυτήν και αυτοκτονεί πέφτοντας απ' τους βράχους, σ' ένα σπίτι εις την Κηφισιά, μία μοναδική και ανεπανάληπτη ελληνική καρδιά, γράφει τα τελευταία της λόγια εις το ημερολόγιο της: «Κυριακή 27 Απριλίου. ιί Γερμανοί μπαίνουν στην Αθήνα. Καημένη Ελλάδα. ΄Ωρα 10 π.μ.».

Η Πηνελύπη Δέλτα, πού έχει χάσει την υγεία της (από το 1925 υπέστη βαθμιαία παράλυση) επειδή η ευαίσθητη ελληνική της καρδιά ετραυματίσθη ανεπανόρθωτα από την καταστροφή εις Μικρά Ασία, μη αντέχοντας την ξένη κατοχή (και ιδιάιτερα των Βουλγάρων στη Μακεδονία), πού εκείνο το πρωΐ (Κυριακή του Θωμά) άρχιζε, πίνει δηλητήριο εις τις 2 Μαΐου και τερματίζει την ζωή της. Η αξία της Πηνελόπης Δέλτα δεν περιορίζεται μόνο εις την σημαντική λογοτεχνική της παραγωγή μα κυρίως εις το πρότυπο αγάπης δια την Πατρίδα και της ανιδιοτελούς προσφοράς προς το έθνος.

Η μεγάλη αυτή Ελληνίδα, πού σκοπίμως απεσιωπήθη το έργο της και «ετάφη» η προσωπικότητα της, ας είναι παράδειγμα εις την σημερινή  νεότητα.

Oι παρούσες σελίδες του  Κων/νου Νίκη προέρχονται από το περιοδικό

«Ελληνική Ιστορία» (έκδοση 2001 τεύχος 2)