Τον Φεβρουάριο του 1825 ένας νέος φοβερός αντίπαλος πάτησε τον Μωριά. Ήταν ο Ιμπραήμ, ο θετός γιος του Αιγύπτιου δυνάστη Μεχμέτ Αλή, ο οποίος έφτασε επικεφαλής τακτικών στρατευμάτων, διοικούμενων από Γάλλους και Ιταλούς αξιωματικούς. Απέναντί του οι Έλληνες δεν είχαν τίποτα να αντιπαρατάξουν. Τίποτα, εκτός από το Γέρο του Μωριά.
Ο Ιμπραήμ αφέθηκε να αποβιβαστεί ανενόχλητος στην Πελοπόννησο τις πρώτες μέρες του Φεβρουαρίου του 1825. Η κυβέρνηση των «πολιτικών» υπό τον Γεώργιο Κουντουριώτη δεν είχε συναίσθηση της κατάστασης. Άλλωστε γιόρταζε ακόμα τα επινίκια του «θριάμβου» της στον αιματηρό δεύτερο εμφύλιο πόλεμο, έχοντας μάλιστα τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη σιδεροδέσμιο στην Ύδρα.
Ο απόλεμος Κουντουριώτης επιχείρησε να αναχαιτίσει ο ίδιος τον Ιμπραήμ αλλά ο Αιγύπτιος στρατάρχης με ευκολία τον σύντριψε στη μάχη στο Κρεμμύδι της Μεσσηνίας. Νέα εκστρατεία εναντίον τους ανάλαβε ο Παπαφλέσσας, ο οποίος όμως ηττήθηκε και σκοτώθηκε ηρωικά στο Μανιάκι στις 20 Μαΐου 1825. Τίποτα δεν φαινόταν ικανό να σταματήσει τα τακτικά στρατεύματα του Ιμπραήμ. Η τελευταία ελπίδα όλων ήταν ο φυλακισμένος Κολοκοτρώνης. Υπό την λαϊκή πίεση ο Κουντουριώτης υποχρεώθηκε να τον αποφυλακίσει. Ωστόσο ο Ιμπραήμ είχε ήδη κάνει την κίνησή του.
Ο Ιμπραήμ διέθετε περίπου 700 ιππείς, 8.000 τακτικούς πεζούς και τουλάχιστον εννέα πυροβόλα. Μόνο ένας τρόπος υπήρχε να τα σταματήσει ο Κολοκοτρώνης. Να κρατήσει τις διαβάσεις του όρους Τραμπάλα, από όπου ο Ιμπραήμ θα μπορούσε να περάσει στην Αρκαδία απειλώντας την Τριπολιτσά. Αμέσως ο Γέρος συγκέντρωσε τα τμήματα του και έπιασε τα υψώματα της Τραμπάλας. Συνολικά συγκεντρώθηκαν περίπου 3.800 Έλληνες πολεμιστές, οι οποίοι έπιασαν θέσεις στις πλαγιές του βουνού και έφτιαξαν ψηλά ταμπούρια.
Η μάχη “ανάβει”
Με τα πρώτο φως της 5ης Ιουνίου 1825 ο Ιμπραήμ, έχοντας εντοπίσει τις ελληνικές θέσεις άρχισε τη επίθεση. Τα τάγματά του σχηματισμένα σε φάλαγγες εφόδου, κατά το γαλλικό πρότυπο, εφόρμησαν με προτεταμένες τις ξιφολόγχες, υπό τις προτροπές των αξιωματικών τους, φωνάζοντας «Αλλάχ, Αλλάχ». Οι Έλληνες τους περίμεναν ψύχραιμοι και όταν πλησίασαν αρκετά έδωσαν την πρώτη «φωτιά». Δεκάδες Αιγύπτιοι έπεσαν και οι φάλαγγες τους κλονίστηκαν, αλλά συνέχισαν την επίθεση. Ιδιαίτερα πιέστηκε το σώμα του Γιατράκου και υφιστάμενο σοβαρές απώλειες υποχρεώθηκε να υποχωρήσει. Πέραν του ατυχήματος αυτού όμως το σύνολο της ελληνικής τοποθεσίας παρέμεινε αρραγές.
Την επομένη, 7η Ιουνίου, ο Ιμπραήμ διέταξε να ταχθούν εννέα πυροβόλα απέναντι των κύριων ελληνικών ταμπουριών και να τα ισοπεδώσουν. Οι Αιγύπτιοι πυροβολητές, καθοδηγούμενοι από τους Γάλλους αξιωματικούς τους, άνοιξαν πραγματικά φονικό πυρ κατά των Ελλήνων, στο οποίο δεν μπορούσαν να απαντήσουν. Τότε όμως γράφτηκαν νέες σελίδες ηρωισμού με τα παλικάρια να αρπάζουν τους αιγυπτιακούς μύδρους πριν εκραγούν και να τους πετούν με τα χέρια έξω από τα ταμπούρια. Άλλοι έπεφταν πάνω στις οβίδες με τις κάπες τους και σκοτώνονταν μεν οι ίδιοι, σώζοντας τις ζωές των υπολοίπων.
Έτσι ο ηρωισμός των Ελλήνων σταμάτησε τις μπάλες του Ιμπραήμ. Όταν δε το αιγυπτιακό πεζικό εξόρμησε έγινε δεκτό με πυκνές ομοβροντίες από τα ελληνικά τυφέκια. Βλέποντας τις εφόδους τους να αποτυγχάνουν, ο Ιμπραήμ αποφάσισε, την επόμενη, να πλήξει το σώμα του Πλαπούτα στα άκρο αριστερό της ελληνικής παράταξης. Αυτό και έπραξε και με τη συνδυασμένη δράση πεζικού και ιππικού κατάφερε να απωθήσει το σώμα αυτό και να ανοίξει τη διάβαση προς το Λεοντάρι. Λίγες ώρες αργότερα το αιγυπτιακό ιππικό βρισκόταν στα νώτα των μαχόμενων Ελλήνων. Ακόμα και τότε ο Κολοκοτρώνης δεν απογοητεύτηκε.
Διέταξε τα παλικάρια να συνεχίσουν τον «πόλεμο» μέχρι να νυχτώσει και να επιχειρήσουν να διαφύγουν στο σκοτάδι. Έτσι και έγινε και κατορθώθηκε η απαγκίστρωση με ελάχιστες απώλειες. Συνολικά στη μάχη της Τραμπάλας που κράτησε τρεις μέρες, οι Έλληνες είχαν 110 νεκρούς και τραυματίες, ενώ ο Ιμπραήμ είχε 700 νεκρούς και πολλούς περισσότερους τραυματίες. Παρόλα αυτά είχε επιτύχει τον στρατηγικό του στόχο. Ήταν πλέον ικανός να προελάσει ως την Τριπολιτσά. ο Έλληνες αν και έδειξαν θάρρος και αυταπάρνηση στη μάχη τελικά ηττήθηκαν, γιατί, όπως έλεγε ο Γέρος : «ο Μπραίμης δεν έμοιαζε με τους Τούρκους πασάδες. Είναι στρατηγός της επιστήμης, με επιτελείο και άφθονα πολεμικά μέσα».
Πηγή: history-point.gr
