Το ιστολόγιο «ΒΙΒΛΟΣ & ΙΣΤΟΡΙΑ», με αφορμή την εκδημία εις Κύριον, του Βασιλέως Κωνσταντίνου Β’ (1940-2023), τέως βασιλέως των Ελλήνων, φιλοξενεί ένα λίαν επίκαιρο και ενδιαφέρον ιστορικό άρθρο του ελλογιμώτατου κ. Δημητρίου Μαστρογιάννη που φωτίζει άγνωστες πτυχές της ελληνικής Ιστορίας.

Η άλωση της Πόλης στις 29 Μαΐου 1453 και οι τραγικές συνέπειες της για τον Ελληνισμό  καθώς και τα μαύρα χρόνια της σκλαβιάς που ακολούθησαν υπό τον Οθωμανικό ζυγό δεν έκαμψαν τους ευσεβείς πόθους της Ρωμιοσύνης  ότι πάλι με χρόνους με καιρούς πάλι δικά μας θα ‘ναι.

Το άγαλμα του ηρωικού αυτοκράτορα Κωνσταντίνου ΙΑ’ Παλαιολογου στο Μυστρά.

Θρύλοι και μύθοι όπως αυτός του «Μαρμαρωμένου Βασιλιά», τα πρώτα χρόνια η του Αγίου Ιωάννου Βατάτζη μεταγενέστερα καλλιεργήθηκαν στα μύχια της καρδιάς των υποδουλωμένων Ελλήνων που υπέφεραν για 400 χρόνια από τους άπιστους μεμέτηδες.

Σ’ αυτό το σημείο θα σταθούμε σε έναν ακόμη μύθο η πραγματικότητα που ψάχνει απάντηση. Ανατρέχοντας σε πηγές και χρονικογράφους βλέποντας την περιπετειώδη ζωή του Μεγάλου αυτού Αυτοκράτορα του τελευταίου της Χιλιόχρονης Βυζαντινής Αυτοκρατορίας από τη γέννηση του (8 Φεβρουαρίου 1405 -Κωνσταντινούπολη ) την στέψη του στο Μυστρά (6 Ιανουαρίου 1449) και τον ηρωικό του θάνατο με την πτώση της Πόλης (29 Μαΐου 1453) πέρα  από τις προσπάθειες ανασύστασης της πάλαι ποτέ ισχυρής Αυτοκρατορίας που έσβηνε χρόνο με το χρόνο, εντύπωση και σεβασμό προκαλεί και η προσωπική του ευτυχία μέσα από την οικογενειακή ζωή ,τον έγγαμο βίο και της επιθυμίας ενός διαδόχου!

Στάθηκε πραγματικά άτυχος τόσο στον πρώτο του γάμο με την Θεοδώρα-Μαγδαληνή Τόκκο, όσο και στον δεύτερο με την Αικατερίνα Καττιλούσια (Γατελούζου) οι οποίες πέθαναν νέες και γρήγορα χωρίς να προλάβουν να του δώσουν απογόνους .

Η θλίψη του Αυτοκράτορα μεγάλωνε όχι μόνο από τα θλιβερά γεγονότα της προσωπικής του ζωής αλλά και από τον επιθανάτιο ρόγχο της παραπαίουσας Βασιλεύουσας, από τον θανατηφόρο κλοιό που έσφιγγε ασφυκτικά όταν ο Μωάμεθ ο πορθητής ανέλαβε τα ηνία των  Οθωμανών, των γενιτσάρων, των εξωμοτών, των ατάκτων στιφών των Βασιβιζούκων αλλά και προδοτών Χριστιανών που πέρασαν στο αντίπαλο στρατόπεδο. Επιπλέον είχε να αντιμετωπίσει και την εσωτερική διαμάχη ενωτικών και ανθενωτικών. .

Άλλες δύο προσπάθειες για έναν ακόμη γάμο του Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου που υποκινήθηκαν από τον Μεγάλο Λογοθέτη Γεώργιο (Σ)Φραντζή (ήδη σωβούσε η κόντρα που είχε με τον Μεγάλο Δούκα -πρωθυπουργό Λούκα Νοταρά -οι γνωστές βυζαντινές ίντριγκες) δεν στέφθηκαν από επιτυχία. Η  Χριστιανή Μάρα που εν τέλει αποσύρθηκε σε Μοναστήρι, κόρη του ηγεμόνα της Σερβίας και χήρα του Σουλτάνου Μουράτ είχε μεγαλώσει τον Μωάμεθ τον γιο του και εκεί στήριζαν τις ελπίδες οι Βυζαντινοί επειδή η Μάρα επηρέαζε το νεαρό Σουλτάνο με την μεγάλη φιλοδοξία της κατάκτησης της Πόλης ότι θα σεβόταν έναν γάμο της θετής μητέρας του με τον Κωνσταντίνο. Τα χρονικά περιθώρια στένευαν δραματικά ο κίνδυνος ήταν προ των τειχών και η τελευταία προσπάθεια για έναν γάμο με την κόρη αυτή τη φορά του ηγεμόνα της Ιβηρίας (σημερινής Γεωργίας) δεν καρποφόρησε!!

Όμως έστω και για λίγο ο Αυτοκράτορας γνώρισε την ευτυχία στο πρόσωπο της Άννας -Σοφιας Νοταρά της κόρης του Λουκά Νοταρά ! Ο γάμος τους έγινε το βράδυ του  Σαββάτου 26 Μαϊου 1453 στο παρεκκλήσι των Ανακτόρων σε στενό οικογενειακό κύκλο παρουσία των γονέων της Άννας και του Ιουστινιάνη ο οποίος και  κρατήθηκε μυστικός !. Ο καρπός του σφοδρού έρωτα του Κωνσταντίνου και της Άννας λέγεται όμως ότι γεννήθηκε το 1439/1440 με το όνομα Ιωάννης !! Μετά την πτώση  της Πόλης η Άννα -Σοφία Παλαιολογίνα – Νοταρά φυγάδευσε τον Ιωάννη Παλαιολόγο με το όνομα Ιωάννης Χριστιανός μέσα σε μια θαλαμηπόλο με κατεύθυνση την Βενετία ! Αργότερα διέφυγε και η ίδια η Άννα! Αρχικά πήγε στη Ρώμη και κατόπιν στη Βενετία όπου υπήρξε προστάτρια των Ελλήνων της Παροικίας!Πέθανε το 1507 σε ηλικία 100 χρονών.

Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ.

Ο Ιωάννης Α’ Χριστιανός-Παλαιολογος (1439/1440-1513) είχε υποσχεθεί στη μητέρα του Άννα ότι μέχρι να φτάσει στην ηλικία των 30 χρόνων δεν θα αποκάλυπτε το μυστικό της καταγωγής του το οποίο έγραψε μέσα σε μια περγαμηνή που είχε η σύνοδος του και παιδαγωγός Ειρήνη όταν διέφυγαν στη Βενετία. Η Ειρήνη βοήθησε τον Ιωάννη στα πρώτα του βήματα έως ότου γνώρισε έναν Ελληνολάτρη Γερμανό ο οποίος τον πήρε μαζί του στη Γερμανία και τον ενέταξε στη Στρατιωτική Ακαδημία !! Από εκεί μετακινήθηκε στην Αυλή του Γάλλου Βασιλιά Καρόλου Ζ’. Ο Ιωάννης διέπρεψε ως αξιωματικός στον Γάλλο- Αγγλικό πόλεμο και στη συνέχεια συνοδεύοντας τον Γάλλο Βασιλιά στη Δανία δέχτηκε την πρόταση του Δανού Βασιλιά που εντυπωσιασμένος από το παράστημα, το ήθος, την ευγένεια του νεαρού Ιωάννη του πρότεινε να καταταγεί στην προσωπική του ασφάλεια !! Εκεί γνώρισε και την κόρη του Δανού Βασιλιά την Μαρία την οποία και παντρεύτηκε μετά και την αποκάλυψη της αληθινής του καταγωγής !!! Έγινε Βασιλιάς της Δανίας στις 21 Μαϊου 1481. Σκοτώθηκε σε μάχη στις 20 Φεβρουαρίου 1513! Το γενεαλογικό δέντρο αυτής της ένδοξης οικογένειας των Παλαιολόγων παρατίθεται ως εξής :

Αυτοκράτορες της δυναστείας των Παλαιολόγων διετέλεσαν οι:

Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγος (1259 – 1282). Οδήγησε στην παλινόρθωση της βυζαντινής αυτοκρατορίας με την ανάκτηση της Κωνσταντινουπόλεως το 1259 από τους Φράγκους.

Ανδρόνικος Β΄ Παλαιολόγος (1282 – 1328)

Ανδρόνικος Γ΄ Παλαιολόγος (1328 – 1341)

Ιωάννης Ε΄ Παλαιολόγος (1341 – 1391)

Ιωάννης ΣΤ΄ Καντακουζηνός (1347 – 1354)

Ανδρόνικος Δ΄ Παλαιολόγος (1376 – 1379)

Ιωάννης Ζ΄ Παλαιολόγος (1390)

Μανουήλ Β΄ Παλαιολόγος (1391 – 1425)

Ιωάννης Η΄ Παλαιολόγος (1425 – 1448)

Κωνσταντίνος ΙΑ΄ Παλαιολόγος (1449 – 1453)

Στα χρόνια της βασιλείας του Ανδρονίκου Β΄ και Ανδρονίκου Γ΄ το Βυζάντιο αρχίζει να υπολογίζεται πλέον ως μικρή δύναμη.

Ο ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ ΟΙΚΟΣ ΤΗΣ Δ Α Ν Ι ΑΣ

Ιωάννης Α΄ Χριστιανός (Παλαιολόγος)

Χριστιανός Β΄

Φρειδερίκος Α΄

Χριστιανός Γ΄

Φρειδερίκος Β΄

Χριστιανός Δ΄

Φρειδερίκος Γ΄

Χριστιανός Ε΄

Φρειδερίκος Δ΄

Χριστιανός ΣΤ΄

Φρειδερίκος Ε΄

Χριστιανός Ζ΄

Φρειδερίκος ΣΤ΄

Χριστιανός Η΄

Φρειδερίκος Ζ΄

Χριστιανός Θ΄ (πατέρας του βασιλέως Γεωργίου Α’ των Ελλήνων)

Ο ΝΕΟΤΕΡΟΣ ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ ΟΙΚΟΣ ΤΗΣ Ε Λ Λ Α Δ ΑΣ (Δυναστείας Γεωρίου Α’)

Γεώργιος Α΄

Κωνσταντίνος Α’ ή (ΙΒ΄)

Αλέξανδρος Α’

Γεώργιος Β’

Παύλος Α΄

Κωνσταντίνος Β΄ ή ( ΙΓ’).

Στο εν λογω Ψήφισμα ο Γεώργιος αποκαλείται «Βασιλεύς των Ελλήνων» (Roi des Hellenes) και όχι Βασιλεύς της Ελλάδος (Roi de Grece), όπως ονομαζόταν ο Όθων, που σήμαινε ότι ο Γεώργιος θα ήταν βασιλιάς όχι μόνο των κατοίκων της Ελλάδος, αλλά και όλων των Ελλήνων, όπου κι αν βρίσκονταν, έτσι ώστε να υπάγονται και οι αλύτρωτοι Έλληνες.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ:

Αν τελικά υπήρξε διάδοχος η όχι του τελευταίου Αυτοκράτορα του Βυζαντίου Κωνσταντίνου ΙΑ’ Παλαιολόγου υπάρχουν πηγές και στοιχεία που είτε το υιοθετούν ή το απορρίπτουν ! Ας κρίνει ο καθένας . Η ταπεινή μου γνώμη είναι ότι η Βασιλεύουσα, το ποθούμενο είναι διακαής πόθος των απανταχού Ελλήνων της Ενωμένης Ρωμιοσύνης και ίσως κάποια μέρα αν το θελήσει ο Θεός θα ξανασημάνουν τα σήμαντρα της Αγια Σοφιάς ώστε να συνεχιστεί η Θεία λειτουργία με την ευχή του «Ίνα ώσιν έν» υπό την σκέπη της Υπερμάχου Θεοτόκου!

 

Πηγή: Βίβλος και Ιστορία