…το 1949 ή Γιουγκοσλαβία είχε ήδη άποχωρήσει από το μπλοκ των σοβιετικών δορυφόρων. Μη έ-χοντας λοιπόν να περιμένη τίποτε απ’ εκεί ο Ζαχαριάδης,άπεφάσισε να άκολουθήση πολιτική εχθρική προς τους Γιουγκοσλάβους για να κερδίση την εύνοια των Βουλγάρων. Προς το σκοπό αυτό ανεκίνησε την παλαιά και χρεωκοπημένη υπόθεσι του «ανεξάρτητου Μακεδονικού Κράτους», η οποία τώρα έξυπηρετούσε πλήρως τα σχέδια των Βουλγάρων εφ’ όσον το νέο αυτό κράτος, που θα περιελάμβανε και την Γιουγκοσλαβική Μακεδονία, θα ήτο κομμουνιστικής κατασκευής, και θα ετίθετο υπό τον έλεγχο της Μόσχας. Είναι αξιοσημείωτο ότι ο Ζαχαριάδης μαζί με τον Ίωαννίδη και τον Βλαντά και ενώ ο πόλεμος αλλά και οι ενδοκομματικές έριδες εμαίνοντο, εγκατέλειψε τα πάντα για αρκετές ημέρες και μετέβη στη Σόφια τον Δεκέμβριο του 1948,για να λάβη μέρος στο Πέμπτο Συνέδριο του Βουλγαρικού Κ.Κ. Στη Σόφια, οι Βούλγαροι υπεσχέθησαν στον Ζαχαριάδη, κατά τα φαινόμενα την βοήθεια που τόσο απελπιστικά εχρειάζετο, αλλά του εζήτησαν ως αντάλλαγμα την επιστροφή του κόμματος στην παλαιά πολιτική της «ανεξάρτητης» Μακεδονίας.Το ΚΚΕ,σε μια απε-γνωσμένη προσπάθεια να κερδίση την υποστήριξι των «Βουλγαρομακεδόνων ή Σλαβομακεδόνων» που ευρίσκοντο σε περιοχές της Βορείου Ελλάδος που ήλεγχε κάπως ο ΔΣΕ, ενέκρινε ψήφισμα στο όποιο συνηγορούσε απεριφράστως υπέρ της δημιουργίας «ανεξάρτητου» Μακεδονικού Κράτους εντός του οποίου θα περιελαμβάνετο και η ελληνική Μακεδονία, με 1.500.000 και πλέον Έλληνες! Ταυτοχρόνως εδέχθη επισήμως την συμμετοχή του ΝΟΦ δηλαδή του Σλαβομακεδονικού ΕΑΜ, στην ηγεσία του κινήματος.

Ή πράξις αυτή ήταν απερίσκεπτη και έγινε σε στιγμές απελπισίας. Ό αντίκτυπός της ήταν ολέθριος. Για μια ακόμη φορά το στίγμα της προδοσίας ήρχετο να αποξενώση το ΚΚΕ από την ελληνική κοινή γνώμη.   

 Αργότερα ο Ζαχαριάδης έδωσε την ακόλουθη δικαιολογία για την απόφασι αυτή του ΚΚΕ. ≪Με αυτή την αλλαγή προσπαθούσαμε να κινητοποιήσουμε τις Σλαυομακεδονικές δυνάμεις και να ανα-τρέψουμε τα διαιρετικά και παραπλανητικά σχέδια του Τίτο≫. Δ έ κ α Χ ρ ό ν ι α Πάλης, σελ. 122- 123.

(σελ. 219)

Καθώς μετά την ήττα δεν υπήρχε πλέον κανένας σοβαρός λόγος και καμμιά πρακτική σκοπιμότης υποστηρίξεως της Μακεδονικής ανεξαρτησίας, η 6η 'Ολομέλεια με μια μονοκοντυλιά διέγραψε αυτό το σύνθημα και επέστρεψε στη λιγώτερο φιλόδοξη πολιτική της υποστηρίξεως των «ίσων δικαι-ωμάτων των μειονοτήτων».Ο Ζαχαριάδης,το 1950,παρουσίασε μία φαιδρά εξήγησι για τις αλλε-πάλληλες μεταβολές της πολιτικής του κόμματος στο «ολισθηρό» αυτό θέμα. «Το ΚΚΕ (εγραφε) αναγνωρίζει το δικαίωμα για αυτοδιάθεσι μέχρι και αποχωρισμό για το σλαβομακεδονικό λαό της Μακεδονίας του Αιγαίου. . .

Το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης σημαίνει ότι το έθνος έχει δικαίωμα όχι μόνο στην αυτονομία μα και στον αποχωρισμό.Τώρα ανάλογα με την κάθε φορά κατάσταση και τα συμφέροντα της πάλης του προλε-ταριάτου και της επανάστασης, προωθείται ή μία (αυτονομία) ή η άλλη (αποχωρισμός) πλευρά του εθνικού ζητήματος γιατί το εθνικό σαν εφεδρία της προλεταριακής ή της λαϊκοδημοκρατικής επανά-στασης υποτάσσεται σ’ αυτήν... 'Η αλλαγή στο σύνθημα κάθε φορά αποχωρισμός ή αυτονομία,υπαγο-ρεύεται φυσικά από το συγκεκριμένο κάθε φορά συμφέρον της επανάστασης... Όταν λέμε ισοτιμία δεν εννοούμε τίποτε άλλο από αυτονομία στην πραγματική,τη λεννινιστική - σταλινική έννοιά της,δηλαδή πολιτική αυτοδιοίκηση.

(σελ. 225-226)

Το κείμενο αυτό δεν χρειάζεται σχόλια.

Πηγή: (Δημ. Κούσουλα Επιβουλή & αποτυχία - Η ιστορία του ΚΚΕ 1918-1949), Εξ ακρινής Ηπείρου