Ιωάννης Νασιούλας
Διδάκτωρ Κοινωνιολογίας, Εμπειρογνώμων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και Διευθυντής του Ινστιτούτου Κοινωνικής Οικονομίας
Ο δια νόμου περιορισμός της εξαρτημένης εργασίας σε οκτώ ώρες καθημερινώς και σαράντα ώρες εβδομαδιαίως είναι ανθρώπινο δικαίωμα που μεσολαβεί την παραγωγικότητα υπέρ της υγείας, της λειτουργικότητας, της αξιοπρέπειας, της συμφιλίωσης οικογενειακής και εργασιακής ζωής και της κοινοτικής βιωσιμότητας των εργαζομένων. Ο περιορισμός του εργασιακού χρόνου είναι υπέρτερο συνταγματικό αγαθό από την κατά κεφαλήν οικονομική αποδοτικότητα και γι αυτό δικαιολογεί αυξημένο κατά κεφαλήν κόστος εργασίας. Έλαβε την νομοθετημένη του έκφραση ως πυλώνας του εργασιακού δικαίου και του σύγχρονου ελληνικού κοινωνικού κράτους.
Οι υπηρέτες του ξένου ελέγχου, που επεβλήθη στην δεμένη χειροπόδαρα Ελλάδα το 2010, το έχουν θέσει στο στόχαστο του οδοστρωτήρα που ήρθε και γκρέμισε στην πατρίδα μας ό,τι οραματικές πολιτικές ηγεσίες θεσμοθέτησαν με κόστος ή ενεργοί πολίτες επέτυχαν με κόπο και θυσίες.
Το έτος 1936 και η ηγεσία του Ιωάννη Μεταξά υπήρξαν καθοριστικά για την αποκρυστάλλωση και την πιστή εφαρμογή ενός συνόλου υφισταμένων ή τότε εισαγόμενων ρυθμίσεων για την εργασία, την κοινωνική ασφάλιση και την πρόνοια.
Στις 12 Αυγούστου του 1936, Κυβέρνηση, εργοδοτικές και εργατικές εκπροσωπήσεις συνυπογράφουν και ξεκινούν την εφαρμογή των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, που χαίρουν της ισχύως Νόμου και αντικείμενό τους είναι ο καθορισμός του κατωτάτου ορίου των μισθών των υπαλλήλων του ιδιωτικού τομέα, καθώς και ο καθορισμός του ημερομισθίου των εργατών στην βιομηχανία. Πρόκειται για τον Αναγκαστικό Νόμο “Περί κυρώσεως Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας” της 7ης Σεπτεμβρίου 1936 (Εφηµερίς της Κυβερνήσεως τεύχος Α´, αρ. 391 (7 Σεπτεµβρίου 1936) σ. 2045), που ήρθε προς αντικατάσταση του ανενεργού νόμου της δικτατορικής κυβέρνησης Γεωργίου Κονδύλη το 1935.
Εξίσου καθοριστική υπήρξε η εφαρμογή στην πράξη και η επέκταση στο σύνολο των κλάδων της βιοτεχνίας και της βιομηχανίας του 8αώρου εργασίας ηµερησίως και του 48ώρου εβδοµαδιαίως.
Με τον Αναγκαστικό Νόμο υπ αριθμόν 606 του 1937 (σελίς 895), “Περί καθιερώσεως “εβδομάδος εργατικής Αμίλλης” και ημέρας εορτασμού της εργασίας”, ο Ιωάννης Μεταξάς καθιερώνει την 1η Μαΐου ως Ημέρα Εορτασμού της Πρωτομαγιάς.
Η 1η Δεκεμβρίου του 1937 είναι ημέρα ορόσημο: ξεκινάει και επίσημα την λειτουργία του στην Αθήνα το Ίδρυμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων, το γνωστό σε όλους τους Έλληνες ΙΚΑ. Σε δημόσια καταγεγραμμένες του δηλώσεις, ο Ιωάννης Μεταξάς ανέφερε πως, µέχρι τις 31 Μαΐου 1939, οι άµεσα ή έµµεσα ασφαλισθέντες στο ΙΚΑ ανέρχονταν σε 759.000. Για την ίδια περίοδο, οι άμεσα ασφαλισμένοι εκτιμώνται σε λιγότερο από μισό εκατομμύριο Ελληνίδες και Έλληνες, ένας θεσμικός και ανθρωπιστικός άθλος σε μια φτωχή και εκβιαζόμενη από τον Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο χώρα της ευρωπαϊκής εσχατιάς, που λίγο καιρό μετά μαχαιρώθηκε πισώπλατα από τις μεγάλες δυνάμεις της Ευρώπης.
Με την λειτουργία του ΙΚΑ, δικαιώθηκε ο νομοθετικός οραματισμός της κυβερνήσεως Παναγή Τσαλδάρη και ιδιαιτέρως του τότε Υπουργού Οικονομικών Γεωργίου Πεσματζόγλου, που εισήγαγε στην πρώτη του μορφή τον σχετικό με το ΙΚΑ νόμο “περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων”, τον Νόμο 6298 του 1934 (ΦΕΚ 346/10 Οκτωβρίου 1934).
Η μαζική θεσμοθέτηση αλληλασφαλιστικών ταμείων έθεσε τα θεμέλια της Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας στην Ελλάδα, 80 χρόνια πριν να γίνει Πρωτοβουλία-Ναυαρχίδα (Flagship Initiative) της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Ο περιορισμός του εργάσιμου χρόνου, η νομοθετική διασφάλιση της κατώτατης αμοιβής για εξαρτημένη εργασία και η ασφάλιση των εργαζομένων για ατυχήματα συνδεόμενα με την εργασία, υγεία, πρόνοια και οικογενειακή βιωσιμότητα είναι οι πυλώνες του σύγχρονου ελληνικού κοινωνικού κράτους, που τέθηκαν ορθοί και απαρασάλευτοι την εποχή που την Ελλάδα την κυβερνούσαν γίγαντες και όταν πια ο λαϊκός και εργατικός ακτιβισμός δεν θα επέτρεπε άλλο την εξαγωγή οικονομικού υπερ-πλεονάσματος από τον δικό του κόπο. Η πολιτική αρετή και η λαϊκή πρωτοπορία έκτισαν το κοινωνικό κράτος στην Ελλάδα.
Σήμερα το γκρεμίζουν ένα τσούρμο πολιτικά μηδενικά και οι τιποτένιοι υπάλληλοι των ξένων.
Πηγή: aristeia.news
