Ο Βασίλι Μιχαίλοβιτς Μπλοχίν αποτελεί μια ιδιόμορφη περίπτωση ανθρωπόμορφου θηλαστικού. Αν και δίποδο και φέρων ανθρώπινη μορφή, ήταν πολύ χειρότερος κι απ’ τα λιοντάρια του Νέρωνα που σκότωνα από πείνα. Γεννημένος το 1895 ή κατ’ άλλες πηγές στο 1887 στη μικρή πόλη Σιζτάλ, είναι άγνωστο πως μεγάλωσε και σε τι οικογένεια. Κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο κατατάχθηκε στον ρωσικό τσαρικό στρατό, αλλά το 1921 τον βρήκε ενταγμένο στο Κομμουνιστικό Κόμμα και στη διαβόητη VChK (Cheka). Από εκεί ξεκίνησε τη δολοφονική του δράση κερδίζοντας την προσοχή του Στάλιν από τότε. Όταν ο Στάλιν ανέλαβε τα ηνία της ΕΣΣΔ δεν ξέχασε τον «ταλαντούχο» φονιά Μπλοχίν και τον τοποθέτησε διοικητή του ειδικού αποσπάσματος των δημίων της NKVD (διαδόχου της Cheka). Το Ειδικό Απόσπασμα είχε δύναμη λόχου και έδρευε στη Λουμπιάνκα, στη Μόσχα. Το Απόσπασμα λάμβανε διαταγές κυρίως από τον ίδιο τον Στάλιν.
Αρχικά το Απόσπασμα δεν ενεπλάκη στις 828.000 εκτελέσεις-δολοφονίες που διεπράχθησαν κατά τη διάρκεια της «βασιλείας» του μεγάλου «πατερούλη» που ακόμα ορισμένοι θαυμάζουν και στην Ελλάδα… (όπως άλλοι θαυμάζουν τον φονιά Χίτλερ). Δραστηριοποιήθηκε κυρίως κατά τις δίκες – φαρσοκωμωδίες της Μόσχας με τον Μπλοχίν να δολοφονεί με τα χέρια του όλα τα ανώτατα πρώην στελέχη του ΚΚΣΕ που ήθελε να ξεφορτωθεί ο Στάλιν καθώς και τον άξιο στρατάρχη Τουχασέφσκι που ο «πατερούλης» θεωρούσε απειλή. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Μπλοχίν σκότωσε με εντολή του αφεντικού του και δύο από τα μικρότερα πρώην αφεντικά του τους Γιακόντα και Γεζόφ, αμφότεροι «κομισάριοι εσωτερικών υποθέσεων» που έκαναν τη βρώμικη δουλειά για τον Στάλιν στο διάστημα 1936-40 και κατόπιν ήταν άχρηστοι. Για την «εξαιρετική» του δράση δε ο Μπλοχίν παρασημοφορήθηκε από τον Στάλιν το 1937! Ωστόσο ο αρχί-φονιάς του Στάλιν θα έδειχνε το «ταλέντο» του λίγο αργότερα, τον Απρίλιο του 1940 στο Κατίν.
Κατίν… το ανεξίτηλο στίγμα
Μετά την σοβιετική εισβολή, στις 17 Σεπτεμβρίου 1939, στην ψυχορραγούσα Πολωνία και τη μοιρασιά της με τον έτερο αρχί-φονιά, τον Χίτλερ, ο Στάλιν αποφάσισε να ξεφορτωθεί τους Πολωνούς αξιωματικούς, αλλά και επιστήμονες και ανωτάτους διοικητικούς υπαλλήλους και γενικά όσους Πολωνούς θεωρούσε ότι απειλούσαν την σοβιετική κυριαρχία στα υπό την κατοχή της ΕΣΣΔ πολωνικά εδάφη. Έτσι δόθηκε η διαταγή δολοφονία πάνω από 14.000 Πολωνών, κυρίως αξιωματικών– μεγάλος αριθμός από αυτούς έφεδροι – που κρατούντο από το 1939 σε τρία σοβιετικά στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Στον Μπλοχίν ανατέθηκε η «εκκαθάριση» των 7.000 Πολωνών που κρατούντο στο στρατόπεδο του Κοζέλσκ, νοτιοδυτικά της Μόσχας. Τα αθώα θύματα οδηγήθηκαν από το στρατόπεδο στο Σμολένσκ και από εκεί κατά ομάδες στο δάσος του Κατίν, δυτικά της πόλης. Οι δολοφονίες πραγματοποιήθηκαν βάσει της Διαταγής 00485 του Στάλιν. Ο Μπλοχίν έθεσε ως «νόρμα» της 300 δολοφονίες ανά 24ωρο και έπιασε δουλειά. Οι Πολωνοί οδηγούντο σε ένα μικρό δωμάτιο όπου επιβεβαίωναν τα στοιχεία τους. Κατόπιν, ανυποψίαστοι οδηγούντο σε ένα άλλο δωμάτιο με ηχομόνωση όπου άνδρες του Μπλοχίν τους έδεναν τα χέρια και τους κρατούσαν την ώρα που ο δήμιος Μπλοχίν, φορώντας δερμάτινη μακριά ποδιά, δερμάτινα μεγάλα γάντια και δερμάτινο καπέλο, για να μη λερώνεται από το αίμα, τους πυροβολούσε στον αυχένα με ένα γερμανικό πιστόλι Walther Model 2.
Ο λόγος για τον οποίο επέλεξε γερμανικό πιστόλι ήταν διττός. Πρώτον το επέλεξε διότι ήταν αξιόπιστο και μπορούσε να αντέξει στην σκληρή χρήση που το ανέμενε και δεύτερον θα μπορούσε να αποτελέσει κάλυψη και μετατόπιση της ευθύνης στους Γερμανούς, όπως και έγινε για χρόνια. Αφού τα θύματα δολοφονούνταν, μεταφέρονταν με φορτηγά στο δάσος και θάβονταν σε ομαδικούς τάφους μήκους 10μ. περίπου. Ο Μπλοχίν «εργαζόταν» ακατάπαυστα επί 10 ώρες κάθε βράδυ, από τη δύση του Ηλίου μέχρι λίγο πριν την ανατολή. Για τη δράση του τιμήθηκε, στις 27 Απριλίου 1940, από τον Στάλιν με το παράσημο της Ερυθρής Σημαίας, ένα από τα κορυφαία της ΕΣΣΔ!
Σε διάστημα 28 νυκτών είχε δολοφονήσει μόνος του 7.000 αθώους ανθρώπους θέτοντας και κρατώντας ακόμα το παγκόσμιο ρεκόρ μαζικών δολοφονιών από έναν… λέμε τώρα, «άνθρωπο». Είχε «καταφέρει» να σκοτώνει έναν άνθρωπο κάθε 3 λεπτά της ώρας με ρυθμό μηχανής! Το τρομακτικό έγκλημα στο Κατίν ανακαλύφθηκε τυχαία το 1943 όταν οι Γερμανοί του άλλου εγκληματία, του Χίτλερ, βρήκαν τους ομαδικούς τάφους. Τότε η σοβιετική προπαγάνδα απέδωσε το έγκλημα στους Γερμανούς και οι Δυτικοί Σύμμαχοι ασπάστηκαν την άποψη αυτή για χάρη της συμμαχίας. Οι Πολωνοί όμως ήξεραν. Κανείς όμως δεν τους άκουσε τότε. Μετά τη χώρα τους κατάντησε μαριονέτα της ΕΣΣΔ και ουδείς τολμούσε να μιλήσει και να παραμείνει για πολύ ζωντανός. Μόλις το 1990 ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ παρέδωσε στην Πολωνία τους φακέλους των σφαγών στο Κατίν, το Σταρομπίλσκ και το Καλίνιν.
Ο Μπλοχίν πάντως προήχθη σε υποστράτηγο και παρέμεινε στην θέση του μέχρι το 1953 όταν ο Στάλιν απάλλαξε τη Γη από την παρουσία του. Χάνοντας την στήριξη του «αφεντικού» ο Μπλοχίν έπεσε σε δυσμένεια μετά την πτώση και του διαβόητου Λαβρέντι Μπέρια, τον Ιούνιο του 1953. Ο Μπλοχίν έπεσε θύμα της «αποσταλινοποίησης» του Κρουτσόφ – όχι και τόσο λευκή περιστερά και αυτός – και έχασε τον βαθμό και τη θέση του. Ο Μπλοχίν κατάντησε αλκοολικός και το 1955 αυτοκτόνησε… από τύψεις άραγε ή από στεναχώρια που έχασε τα προνόμιά του;
Ο “ήρωας” Μπλοχίν.
Πηγή: history-point.gr
