Ὁ Μητροπολίτης Φλωρίνης Αὐγουστῖνος ἔστειλε τὴν ἴδια μέρα ἐπιστολὴ στὸν Ἀρχιεπίσκοπο καὶ τὴν κοινοποίησε σ' ὅλους τοὺς Μητροπολῖτες.
   

Ἐν Φλωρίνῃ τῇ 13-7-74

Πρός

Τὸν Μακαριώτατον

Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν

κ. Σεραφείμ

ΑΘΗΝΑΣ 

Ὡς ἐλεύθερος ἄνθρωπος καί δή ἐπίσκοπος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας βαθύτατα αἰσθάνομαι τό χρέος ἀδιαφορῶν διά τάς συνεπείας νά ὑψώσω τήν φωνήν μου διά τά τελευταίως ἐν τῇ ἡμετέρα Ἐκκλησία διαδραματιζόμενα θλιβερά γεγονότα. Ἀρχή συμφορῶν ἡ διά τῆς 3ης Συντακτικῆς Πράξεως διάκρισις τῶν Μητροπολιτῶν εἰς κανονικούς καί ἀντικανονικούς. Ἅπαντες οἱ ἀπό συστάσεως τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους μέχρι σήμερον Ἀρχιεπίσκοποι καί Μητροπολῖται ἐξελέγησαν ἐντός τοῦ ἀθλίου συστήματος τῆς νόμῳ κρατούσης Πολιτείας διά ποικίλων σχημάτων Συνόδων, ὀλιγομελῶν, πολυμελῶν, ἀριστίνδην, καί φέρουν ἐν ἑαυτοῖς τό αὐτό κρῖμα καί οὐδείς δύναται νά καυχηθῆ ὅτι ἐξελέγη κατά τόν ἰδεώδη ἀποστολικόν τρόπον. 

Ἀπό τοῡ 1850 καί ἐντεῦθεν ἢ εἴμεθα ἅπαντες συλλήβδην κανονικοί ἥ εἴμεθα ἅπαντες συλλήβδην ἀντικανονικοί. Ἐφ᾿ ὅσον δέ καί εἰς κρίνεται ὡς κανονικός, κατ᾿ ἀδήριτον λογικήν συνέπειαν πρέπει ἅπαντες νά κριθοῦν κανονικοί. Μή παίζωμεν ἐν οὐ παικτοῖς καί ἀντιφάσκωμεν δεινῶς. Ἡ δέ 7η Συντακτική Πρᾶξις κατέλυσε θεμελιώδεις ἀρχές καί θεσμούς, ἐφ᾿ ὧν ἑδράζεται τό φιλελεύθερον πολίτευμα τῆς Ἐκκλησίας. Θέτω τοῦτο ὑπό τήν κρίσιν ὅλων τῶν κανονολόγων κληρικῶν καί λαϊκῶν, τοῦ Οἰκουμενικοῦ καί τῶν λοιπῶν Πατριαρχείων καί ὅλων τῶν αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν τῆς Ὀρθοδοξίας: 

Μητροπολῖται ἄμεμπτου ἤθους, ἀδαμαντίνου χαρακτῆρος, ἱεραποστολικῶν ἰδεῶν, τήν ζωήν των ὡς καλοί ποιμένες κατ᾿ ἐπανάληψιν θέσαντες ἐν χαλεπαῖς ἡμέραις ἀπεριγράπτου φρίκης ὑπέρ τοῦ πάσχοντος καί κινδυνεύοντος λαοῦ καί μυριάδας ψυχῶν σώσαντες, ἤδη διά τῆς εἰρημένης Συντακτικῆς Πράξεως ὡς διά λαιμητόμου στηθείσης ἐν τόπῳ ἁγίῳ καρατομοῦνται καί στεροῦνται ὄχι μόνον τῶν ἀναφαιρέτων κανονικῶν δικαιωμάτων των, ἀλλά καί τῶν στοιχειωδῶν δικαιωμάτων των ὡς Ἑλλήνων πολιτῶν, τῶν ὁποίων οὐδέ οἱ ἔσχατοι τῶν κακούργων στεροῦνται. 

Καταδικάζονται ἀναπολόγητοι! Ἐρωτῶμεν: Πότε ὑπό ἐκκλησιαστικῶν, πολιτικῶν καί στρατιωτικῶν δικαστηρίων καί αὐτῶν ἀκόμη τῶν ὁλοκληρωτικῶν καθεστώτων οὕτω πῶς κατεδικάσθησαν ἄνθρωποι; Ἵνα κατά Χρυσόστομον εἴπωμεν, "οὐδέ Σαυρομάται οὕτω δικάζουσιν": Ἐσκοτίσθη ἐπί τούτῳ ὁ ἥλιος, θρηνοῦν οἱ οὐρανοί, θρηνοῦν καί μυριάδες Ἑλλήνων εὐσεβῶν, οἵτινες ἀποτελοῦν τό εὐγενές λεῖμμα ἐν τοῖς χαλεποῖς τούτοις καιροῖς. Σείονται αἱ συνειδήσεις τῶν πολλῶν, εἰς ἀπιστίαν καί ἀθεΐαν ἐξωθοῦνται καί καταλήγουν. Χαίρουν δέ οἱ δαίμονες, οἱ μασόνοι, οἱ χιλιασταί, οἱ ὑλισταί καί οἱ μέχρι μυελοῦ ὀστέων διεφθαρμένοι τύποι.

Μή ὁμιλεῖτε, Μακαριώτατε, περί δικαιοσύνης ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ. Ὤ ἐάν ἐπετρέπετο διάλογος ἀπό ἐφημερίδων, ραδιοφώνου καί τηλεοράσεως! Ἀναλογισθῆτε ὄχι μόνον τό σήμερον, ἀλλά καί τό αὔριον. Οὐδέποτε θά ἔπρεπε νά ἐφαρμόσητε τοιούτου εἴδους Συντακτικάς Πράξεις καί Νομοθετικά Διατάγματα σεῖς, οἱ ὁποῖοι ἤλθετε εἰς τήν ἀρχήν μέ τήν ἰαχήν τῆς ἐπαναφοράς τῶν ἱερῶν Κανόνων, οἵτινες, φεῦ, καί μετά ἑξάμηνον ὑμετέρας διοικήσεως παραμένουν ἐξόριστοι ἐκ τοῦ Συντάγματος τῆς Πολιτείας καί συνεπῶς καί ἐκ τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτου τῆς Ἐκκλησίας, διότι οὕτως ἀρέσκει τοῖς μασονικοῖς κύκλοις. 

Ἠγωνίσθημεν μέχρις ἐσχάτων ὑπέρ ἐπαναφοράς τῶν ἱερῶν Κανόνων εἰς τήν ζωήν τῆς Ἐκκλησίας καί διάφορον ἀνεμένομεν γραμμήν πλεύσεως παρά τῆς σημερινῆς διοικήσεως τῆς Ἐκκλησίας. Δυστυχῶς, Μακαριώτατε, ἐπέσατε θῦμα σκοτεινῶν δυνάμεων, αἱ ὁποῖαι ἀπεργάζονται διάλυσιν Ἐκκλησίας καί Ἔθνους. Ἐπί τῶν ἡμερῶν σας ἡ δικαιοσύνη καί ἡ ἐλευθερία εἰς τόν εὐγενέστερον τομέα τῆς ζωῆς τοῦ Ἔθνους, τήν Ἐκκλησίαν, ὑπέστησαν ὁλικήν ἔκλειψιν. Ἀλλά ζῆ Κύριος Παντοκράτωρ! Τόξον δυνατῶν ἠσθένησε καί οἱ ἀσθενοῦντες περιεζώσαντο δύναμιν.
 

Μακαριώτατε! Εἰ καί οὕτως ἐκφραζόμεθα καί τά ἐκκλησιαστικά πράγματα, ραγδαίως ἐξελιχθέντα, ἔφθασαν εἰς τήν δωδεκάτην, ἐν τούτοις ἐσχάτη ἐλπίς ἀποτροπῆς τοῦ μεγίστου κακοῦ δέν ἐξέλιπεν. Ἀναθεωρήσατε τελευταίας ἐσπευσμένας ἀποφάσεις. Πρωτοφανής βιαία ἐκθρόνισις Μητροπολιτῶν δημιουργεῖ τεράστια ζητήματα, τά ὁποῖα ἐπί αἰῶνα θά σείουν Ἐκκλησίαν καί Ἔθνος.

Καί τώρα ὀλίγας λέξεις περί τοῦ προσώπου μου. Μέ κρατεῖτε, Μακαριώτατε, ὑπό ἐκκρεμότητα. Ποῖοι; Σεῖς οἱ ὁποῖοι διά βοῆς καί παμψηφεί ὡς πρῶτον κανονικόν Μητροπολίτην τῆς Ἱερωνυμικῆς περιόδου ἀνεγνωρίσατε διά δευτέραν φοράν πάλιν μέ ἐνεκρίνατε ὡς κανονικόν. Τί μετά ταῦτα, Μακαριώτατε καί Σεβασμιώτατοι Σύνεδροι, διέπραξα ἄτοπον καί πάλιν νά εὑρίσκομαι ὑπό κρίσιν; Προφανής ἤ πρόθεσίς σας.  Θέλετε νά ἐπισείετε ὑπέρ τήν κεφαλήν μου τήν Δαμόκλειον σπάθην τῆς Συντακτικῆς Πράξεως πρός ἐκφοβισμόν. Μέ ὑποχρεώνετε νά σᾶς δηλώσω κατηγορηματικῶς καί ἀπεριφράστως, ὅτι δέν σᾶς φοβοῦμαι. Ὅ,τι εἶπον ἄλλοτε πρός τόν Ἀρχιεπίσκοπον Ἱερώνυμον ἐπαναλαμβάνω κατά μείζονα λόγον πρός ὑμᾶς: 

Μέ τήν τεραστίαν κοσμικήν δύναμιν, τήν ὁποίαν κρατεῖτε εἰς τάς χεῖρας σας, δύνασθε ἀνά πᾶν δευτερόλεπτον νά μέ συντρίψετε καί νά μέ ἐξοντώσετε σωματικῶς, ἀλλ᾿ ὄχι πνευματικῶς. Μέχρις ὅτου θά ὑπάρχη καί ἐλαχίστη πνοή εἰς τά στήθη μου, θά φωνάζω καί πρός ὑμᾶς τό ὄχι. Ἐχθρός μου δέν ὑπήρξατε. Ὡς φίλος μέ ἐβλέπατε καί μέ ὑπεστηρίζατε ἄλλοτε εἰς δικαστήριον, ὅτε ἠγωνιζόμην ὑπέρ καθάρσεως τῆς κοινωνίας. Τώρα, ἐάν διά τήν ἐλευθέραν ἔκφρασιν τῶν ἰδεῶν μου, τήν ὁποίαν λόγῳ χαρακτῆρος μου δέν δύναμαι νά ἀποφύγω, μέ κηρύξετε ἐχθρόν καί ἀποσυνάγωγον, αὐτό δέν θά ἀφορᾶ ἐμέ. Χάριτι Θείᾳ κρατῶ τό πνεῦμα μου ἀδούλωτον. Εἰς τόν ἐνθρονιστήριον λόγον μου πρό ἑπταετίας ἐν Φλωρίνῃ ἐνώπιον λαοῦ καί ἀρχόντων ἐδήλωσα, ὅτι δέν θά θυσιάσω τάς ἰδέας χάριν τοῦ θρόνου, ἀλλά τόν θρόνον χάριν τῶν ἰδεῶν. Δέν θά φανῶ ἀσυνεπής, γυμνός καί ἐκτετραχηλισμένος ἐνώπιον τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ.

Μίαν χάριν μόνον ζητῶ παρ᾿ Ὑμῶν, Μακαριώτατε. Πρίν μέ ἀποκεφαλίσετε, ὅν τρόπον ἀποκεφαλίσατε τιμίαν δωδεκάδα προσφιλῶν ἀδελφῶν μου, ὡς μελλοθάνατος παρακαλῶ νά μέ καλέσετε ὡς κατηγορούμενον εἰς τήν Σύνοδον, καί ἐνώπιον Ὑμῶν, ὡς καί τῶν ἄλλων ἐν Χριστῷ ἀδελφῶν, παλαιοτέρων καί νεωτέρων, ἐν πνεύματι ταπεινώσεως ἀλλά καί παρρησίας, νά ἀπολογηθῶ ἐπί ὅλων τῶν σημείων τῆς κατηγορίας. Καί ἄν ἀποδειχθῆ, ὅτι ταράσσω τήν γαλήνην τῆς Ἐκκλησίας, τότε δέν εἶμαι τιμιώτερος Ἰωνᾶ τοῦ προφήτου. Ρίψατέ με εἰς τήν θάλασσαν ἵνα γαληνεύση τό σκάφος. Δέν ζητῶ τό ἔλεός σας. Ζητῶ τήν δικαιοσύνην. Τήν δικαιοσύνην ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Σωτῆρι ἡμῶν, ὧ ἡ δόξα καί τό κράτος εἰς αἰῶνας αἰώνων. 

Διατηρῶ ἐσχάτην ἐλπίδα, ὅτι ἅπαντες οἱ ἀδελφοί, ἀπό τοῦ Ἀρχιεπισκόπου μέχρι τοῦ νεωτέρου, γνῶσται ὅλων τῶν προσπαθειῶν μου πρός ἐπάνοδον τῆς Ἐκκλησίας εἰς τήν κανονικήν τροχιάν, εἰς τάς καρδίας σας θά μέ δικαιώσετε ὡς ἀληθῆ καί σωτήρια ὑποστηρίζοντα διά τήν ἀνατολήν ἐλευθέρας καί ζώσης Ἐκκλησίας. Ἀκόμη διατηρῶ ἐλπίδα, ὅτι, ὄχι μόνον εἰς τάς καρδίας θά μέ δικαιώσετε, ἀλλά καί διά τοῦ στόματος ὑμῶν θά ὁμολογήσετε τήν ἀλήθειαν καί τό δίκαιον, τά ὁποῖα σείουν καί τά ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ. Ἀλλ᾿ ἀδελφοί καί πατέρες, ὑπέρ τήν κρίσιν ὑμῶν εἶνε ἤ κρίσις τῆς συνειδήσεώς μου, καθρεπτιζομένης εἰς τό κάτοπτρον τοῦ Εὐαγγελικοῦ Νόμου Καί ὑπέρ τήν κρίσιν τῆς συνειδήσεώς μου εἶνε ἡ κρίσις τοῦ εὐσεβοῦς λαοῦ. Καί τέλος ὑπεράνω πάντων εἶνε ἡ κρίσις τοῦ Θεοῦ, ἐνώπιον τοῦ ὁποίου πάντες θά παρασταθῶμεν. Παράγει τό σχῆμα τοῦ κόσμου τούτου. 

Ἡ Ἁγία Τριάς εἴθε νά φωτίση πάντας.

Ἐλάχιστος ἐν Χριστῷ ἀδελφός 

Ἐν Φλωρίνη τῇ 13η Ἰουλίου 1974, ὥρα 9ῃ πρωϊνῇ

Ὁ Φλωρίνης, Πρεσπῶν καί Ἐορδαίας

ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ 

Πηγή: Εθνέγερσις