Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

Κ.Ν. ΣΑΘΑΣ
Αν  υπάρχει κάποιο έθνος στον κόσμο που μπορεί να υπερηφανεύεται για την ευγενική του καταγωγή,αναντίρρητα είναι το Ελληνικό Έθνος. Η αίγλη που περιβάλλει αυτή την καταγωγή εξαγοράστηκε με σειρά μαρτυρίων και το δίπλωμα της ευγενικότητας  της είναι γραμμένο με αίμα.

Εναντίον του έθνους αυτού ξέσπασαν φοβερές καταιγίδες, σηκώθηκαν άγρια και απειλητικά κύματα, και ο μαρτυρικός αυτός λαός καταδιώχτηκε, υποδουλώθηκε, κατοίκησε μέσα σε ερείπια κολύμπησε μέσα σε αίματα αλλά ο ήλιος του ελληνισμού , που κρύφτηκε για μια στιγμή από τα ζοφερά εκείνα νέφη, δεν άργησε να ανατείλει και να σκορπίσει την καταχνιά και η μυστηριώδης δύναμη του να εξελληνίσει κάθε τι ξενικό.

Μόλις ο άνεμος των εθνικών επαναστάσεων είχε σαρώσει τον τυχοδιωκτικό συρφετό που είχε ορμήσει από την Δύση και ο Ελληνισμός είχε απορροφήσει τα λείψανα του που είχαν απομείνει, νέα στίφη επιδρομέων τον απείλησαν από την Ανατολή. Στις 29 Μαΐου 1453 οι Τούρκοι κατασκήνωναν στα λεηλατημένα ερείπια της πρωτεύουσας της Ελληνικής Αυτοκρατορίας

Ο καταπληκτικός θρίαμβος εκείνων των ορδών ζάλισε στιγμιαία  το Έθνος και άρχισε να διασκορπίζεται από την Ανατολή προς την Δύση και το Βορρά

Οι πρόσφυγες εκείνοι δεν ήταν ναυάγια μιας εθνικότητας που είχε διαλυθεί αλλά ζωτικά στοιχεία που το καθένα τους

Κουβαλούσε μέσα του ολόκληρο το Έθνος.

Τότε ο Ελληνισμός περιβλήθηκε με λαμπρότατη αίγλη, και το όνομα του ντροπιασμένου Βυζαντινού που πρώτα χλευαζόταν θαυμάστηκε από την Ευρώπη, την οποία εκπαίδευε και οδήγησε τον στρατό της σε νικηφόρα πεδία.

Από την άλλη μεριά ο Ελληνισμός που παρέμεινε στη γη του βρήκε αμέσως τον εαυτό του, και στην διάρκεια της μεγάλης και πολύχρονης εκείνης αναταραχής, κατασκήνωσε στα βουνά, δυνάμωνε καθώς καταδιωκόταν και άλλοτε νικητής και άλλοτε νικημένος διατηρήθηκε καθαρός όπως οι παρθενικοί βράχοι που τον διέσωσαν.

Συγχρόνως μια άλλη τάξη πατριωτών υψώνοντας τη διάνοια τους προς τον ουρανό σαν να δυσανασχετούσαν να ρίξουν το βλέμμα τους πάνω σε μια πατρίδα δεμένη με τις αλυσίδες της σκλαβιάς αναζητούσαν εκεί μια νέα πατρίδα.

Και ενώ οι άλλοι  με λύσσα διεκδικούσαν από τα αναρίθμητα σμήνη τρομερής και ακμάζουσας αυτοκρατορίας την γη των πατέρων τους αυτοί έπαιρναν τον σταυρό στους ώμους τους και με ανέκφραστη χαρά έσκυβαν στο μαχαίρι των δήμιων τους.

Το Έθνος αγωνίστηκε για την πίστη και την πατρίδα  με το σταυρό και το σπαθί απέκτησε την ελευθερία του.

Οι μάρτυρες της ορθόδοξης πίστης και οι γενναίοι πρόμαχοι του εθνισμού είναι οι δίδυμοι αστέρες της Ελληνικής Ελευθερίας.

Εν Αθήναις 1η Σεμπτεμβρίου 1869
Απόσπασμα απο το βιβλίο Η ΙΣΤΟΡΊΑ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΟΥΜΕΝΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ