Το Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2017, η θεολόγος – φιλόλογος της Δ.Ε. Γρεβενών κ. Ευδοξία Αυγουστίνου μίλησε στην αίθουσα του ιεραποστολικού συλλόγου «Κυριακή» με θέμα: «Ο Μέγας Κωνσταντίνος και η Κυριακή».
Η κ. Αυγουστίνου κατάγεται από τη Φλώρινα και υπηρετεί ως φιλόλογος στο 1ο Γυμνάσιο Γρεβενών. Στην πόλη αυτή δραστηριοποιείται σε πνευματικό και κοινωνικό επίπεδο. Αρθρογραφεί σε διάφορα περιοδικά. Ως μάχιμη εκπαιδευτικός έχει δώσει διαλέξεις σε πολλές σχολές γονέων Ιερών Μητροπόλεων της Πατρίδας μας κατόπιν προσκλήσεως των Σεβασμιοτάτων Μητροπολιτών, καθώς και σε φοιτητές του ποιμαντικού τμήματος του Α.Π.Θ. Είναι υπεύθυνη των κύκλων της Ιεράς Μητροπόλεως Γρεβενών. Εδώ και αρκετά χρόνια είναι μέλος της Συνοδικής επιτροπής της Εκκλησίας της Ελλάδος για την πολιτιστική ταυτότητα.
Αναφερόμενη στον Μέγα Κωνσταντίνο παρουσίασε τους μεγάλους σταθμούς της ζωής του, τονίζοντας την επίδραση της μητέρας του Αγίας Ελένης, στην μεταστροφή του στον χριστιανισμό. Γεννήθηκε το 272 μ.Χ., στην αρχαία Ναϊσσό και τα νεανικά του χρόνια τα πέρασε στην αυλή του αυτοκράτορα Διοκλητιανού. Εκεί γνώρισε το μαρτύριο πολλών Αγίων μεταξύ των οποίων και του Αγίου Γεωργίου. Αυτά επηρέασαν τον Κωνσταντίνο και τον έκαναν στην συνέχεια να προχωρήσει στο μεγαλόπνοο έργο του.
Το όνομα Κωνσταντίνος προέρχεται από το λατινικό Κωνστάντια που σημαίνει σταθερός. Υπήρξε ο Αυτοκράτορας που δεν νικήθηκε ποτέ σε καμία μάχη. Το όνομα αυτό αγαπήθηκε αλλά και μισήθηκε από πολλούς τότε και σήμερα.
Η ομιλήτρια αναφέρθηκε στις κατηγορίες και τις δολοπλοκίες των αντιπάλων του για να καταλάβουν τον θρόνο, μίλησε για την μάχη της Μιλβίας γέφυρας το 312 μ.Χ., για το θαυμαστό γεγονός της εμφανίσεως την παραμονή της μεγάλης σύγκρουσης του φωτεινού σταυρού στον ουρανό, που σχηματιζόταν με τα ελληνικά γράμματα Χ-Ρ, με την επιγραφή «Εν τούτω νίκα» που είδαν και οι στρατιώτες. Η μάχη αυτή έκρινε την πορεία της Ευρώπης και του κόσμου προς τον χριστιανισμό. Στην αψίδα που έστησε το 315 σε ανάμνηση της νίκης του χάραξε ότι η νίκη ήταν καρπός θείας εμπνεύσεως.
Μετά από αυτό ο Μ. Κωνσταντίνος αλλάζει την ροή της ιστορίας και στρέφει την Αυτοκρατορία προς τον Χριστιανισμό. Τότε οι χριστιανοί ήταν το 10% της Αυτοκρατορίας. Βλέπει όμως σ’αυτούς το μέλλον της. Από Ελληνολάτρης έγινε πιστός στον Ήλιο της Δικαιοσύνης. Ο Άγιος Χρυσόστομος λέει: «φτάνει ένας άνθρωπος να έχει ζήλο θεϊκό μέσα του για να αλλάξει ολόκληρη πολιτεία». Αυτό συνέβη με τον Μέγα Κωνσταντίνο. Πυρπολούμενος από αυτόν τον ζήλο και με βάση αυτά που είχε σπείρει μέσα του η μητέρα του η Αγία Ελένη θα πορευτεί στην συνέχεια αλλάζοντας την ροή της ιστορίας. Είναι ο πατέρας της Ρωμιοσύνης. Είναι ο πρώτος Ρωμαίος Αυτοκράτορας που γίνεται Χριστιανός. Με το διάταγμα των Μεδιολάνων, τον Φεβρουάριο του 313 μ.Χ., που υπογράφει με τον Αύγουστο Λικίνιο περνάμε στην εποχή της ανεξιθρησκίας.
Με τις αποφάσεις των Μεδιολάνων, κατοχυρώνεται η ανεξιθρησκία και η θρησκευτική ελευθερία. Ο Χριστιανισμός καθίσταται θρησκεία επιτρεπτή και νόμιμη για τους Ρωμαίους πολίτες και οι χριστιανοί μπορούν ελεύθεροι να ασκήσουν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα.
Το 324 μ.Χ. αποφασίζει τη μεταφορά της πρωτεύουσας από τη Ρώμη στο μικρό Βυζάντιο μετά από θεϊκή έμπνευση. Παράλληλα χρηματοδοτεί την μητέρα του για να βρει τα λείψανα των αγίων Αποστόλων. Το 326 μ.Χ. μετά από προσπάθειες της μητέρας του βρέθηκε ο Τίμιος Σταυρός.
Συγκάλεσε την Α΄ Οικουμενική σύνοδο της Νίκαιας, 325 μ.Χ. όπου η σύνοδος καταδίκασε τη διδασκαλία του Αρείου.
Κατάργησε πολλούς ειδωλολατρικούς νόμους όπως η σταύρωση και ο στιγματισμός. Ενίσχυσε την ηθική θέση που είχαν οι επίσκοποι στις κοινωνίες τους. Τους παραχώρησε το δικαίωμα να επιλύουν τις ιδιωτικές διαφορές του ποιμνίου τους. Οι αποφάσεις των επισκοπικών δικαστηρίων αναγνωρίζονταν από το κράτος, ακόμη και για θέματα μη εκκλησιαστικά. Απαγόρευσε την εργασία την Κυριακή.
Στη συνέχεια η ομιλήτρια αναφέρθηκε στο θέμα της Κυριακής.
1700 χρόνια μετά, το 2013 καταργήθηκε στην πατρίδα μας η αργία της Κυριακής. Η πολιτεία δεν σεβάστηκε ούτε ότι είναι η 4η εντολή, ούτε ότι είναι κεκτημένο δικαίωμα των εργαζομένων, ούτε τον θεσμό της οικογένειας.
Να σκεφτούμε όμως και τις δικές μας ευθύνες στο θέμα της Κυριακής. Τι κάνουμε εμείς;
Αντί να έχουμε την «Κυριακάτικη Ευχαριστία» έχουμε την «Κυριακάτικη αχαριστία».
Και εμείς που λέμε ότι έχουμε σχέση με την Εκκλησία, είμαστε άνθρωποι Κυριακής; H χαρά της Κυριακής αντικατοπτρίζεται στα πρόσωπά μας; Η ημέρα του Κυρίου που ζωογονούσε τις καρδιές μας και μας έδινε δύναμη για την εβδομάδα που ακολουθούσε υπάρχει σήμερα; Φοβάμαι ότι τώρα χάνονται όλα αυτά.
Οφείλουμε να δώσουμε την μαρτυρία στον κόσμο ότι η Κυριακή είναι δώρο του Θεού στον άνθρωπο και πρέπει να του το επιστρέψουμε.
Τι μπορούμε να κάνουμε;
Να μην ανοίγουμε τα καταστήματά μας ούτε να ψωνίζουμε την ημέρα αυτή.
Χρειάζεται επίσης ιερή εκστρατεία ενημέρωσης όπως ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός που έδωσε την ζωή του για την αργία της Κυριακής.
Τελειώνοντας η ομιλήτρια αναφέρθηκε και στην αποχριστιανοποίηση της Ευρώπης, στις διώξεις των χριστιανών, στους νεομάρτυρες στην Ρωσία, Ασία, και Συρία.
Τόνισε τους λόγους του μακαριστού επισκόπου Αυγουστίνου: «Έρχονται ημέρες που να είναι κανείς χριστιανός θα κοστίζει πάρα πολύ και τότε θα φανούν οι πραγματικοί χριστιανοί».
Χρέος μας είναι να συνειδητοποιήσουμε την ιστορική αλήθεια και βάζοντας ως πρότυπα τους Αγίους μας να προχωρήσουμε χωρίς εφησυχασμό αλλά και ούτε με πανικό. Γιατί κύριος της ιστορίας είναι ο Κύριος Ιησούς Χριστός ο οποίος «εξήλθε νικών και ίνα νικήσει».
