Ὁ λαμπερός κόσμος τῆς 7ης τέχνης ἀποτελεῖ γιά τούς περισσότερους ἀνθρώπους ἕνα χῶρο στόν ὁποῖο λάμπουν τά ἀστέρια τῆς ὑποκριτικῆς. Τό ἀμερικανικό Χόλιγουντ ἀναφέρεται ὡς «Μέκκα» τοῦ κινηματογράφου, χαρακτηρισμός διά τοῦ ὁποίου ὑποδηλώνεται ὅτι αὐτό ἀποτελεῖ τό κέντρο τοῦ κινηματογράφου πού ἐπηρεάζει τά παγκόσμια κινηματογραφικά πράγματα. Οἱ ἠθοποιοί, ἀστέρες, ὅπως συνηθίζουν νά τούς ὀνομάζουν, ἔχουν ἑκατομμύρια θαυμαστές, ἀλλά καί ὀπαδούς, οἱ ὁποῖοι τούς θαυμάζουν, τούς μιμοῦνται καί τούς ἀκολουθοῦν, πολλές φορές, στά ὅρια τῆς ὑστερίας. Κάτι ἀνάλογο συμβαίνει καί μέ τούς τηλεοπτικούς ἀστέρες, οἱ ὁποῖοι ἔρχονται σέ ἐπαφή μέ πολυπληθές κοινό διά τῆς τηλεοράσεως.
Ἄν ὅμως κανείς μελετήσει τή ζωή καί τίς δηλώσεις σημαντικῶν καί διασήμων, ἀμερικανῶν κυρίως, ἠθοποιῶν θά διαπιστώσει πώς ἡ «λάμψη» αὐτῶν τῶν ἀστέρων, μόνο λάμψη δέν εἶναι. Πολλοί ἀπό αὐτούς ἦταν χρῆστες ναρκωτικῶν οὐσιῶν, ὑπῆρξαν ἤ ἐξακολουθοῦν νά εἶναι ἀλκοολικοί ἤ ἐξαρτημένοι ἀπό ἠρεμιστικά χάπια κ. ἄ. Κάποιοι ἀπό αὐτούς παραδέχονται πώς εἶναι μυημένοι στόν Ἀποκρυφισμό, ἐνῶ κάποιοι ἀπό αὐτούς ὑπογραμμίζουν πώς ἐντός τους βρίσκονται διάφορες δυνάμεις ἤ πρόσωπα πού τούς κατευθύνουν ἤ τούς βοηθοῦν στήν καριέρα τους, δηλώνοντας μέ αὐτόν τόν τρόπο τήν κατοχή τους ἀπό παράξενες δυνάμεις, τίς ὁποῖες ἡ Ἐκκλησία χαρακτηρίζει ὡς δαιμονικές.
Ὁ Ροδόλφο Βαλεντῖνο, ὁ μεγάλος κινηματογραφικός ἀστέρας τῆς δεκαετίας τοῦ 1920, δεκαετία εὐρείας διαδόσεως τοῦ κινηματογράφου, ἀναφέρει σχετικά μέ τήν αὐτόματη γραφή τήν ὁποία ὁ ἴδιος ἀσκοῦσε: «Ὅσο περισσότερο ἐξετάζουμε αὐτό τό ἀπίστευτο δῶρο τῆς αὐτόματης γραφῆς, τόσο περισσότερο εἴμαστε πεπεισμένοι γιά τή μεγάλη ἀλήθεια πού βρίσκεται πίσω ἀπό αὐτό. Τήν ἀλήθεια τῆς… ἐξελίξεως καί τήν ἀλήθεια τῆς ἐπικοινωνίας μέ αὐτούς πού ὀνομάζουν νεκρούς»1. Ἡ σύζυγος τοῦ Βαλεντῖνο, Νατάσα Ραμπόβα ἀσκοῦσε τόν πνευματισμό καί μάλιστα τόν χρησιμοποιοῦσε γιά τή δημιουργία σεναρίων: «Κάθε βράδυ ἡ Νατάσα ἔκανε μία τελετή ζητῶντας βοήθεια ἀπό τόν πνευματικό κόσμο κατά τή διάρκεια τοῦ δημιουργικοῦ ἐγχειρήματός της. Στή συνέχεια μέ χαρτί καί μολύβι στό χέρι ἄρχιζε νά γράφει. Μετά τό ξεχείλισμα εἶχαν καταγραφεῖ. Τήν ἑπόμενη ἡμέρα τά ἔφερναν καί τά ἔδιναν στό σκηνοθέτη»2.
Ἡ διάσημη καί μυθική γιά πολλούς ἠθοποιός Gretta Garbo ἀνέφερε: «Δέν εἶχα κανένα στόν ὁποῖο νά μπορῶ νά μιλήσω ἀνοικτά. Ἔτσι πῆγα σέ μυστικιστές λάτρεις τοῦ διαβόλου, ἀναγνῶστες μυαλοῦ καί αὐτούς οἱ ὁποῖοι ἔχουν καταληφθεῖ ἀπό ὁμάδες πνευμάτων. Κατά τή διάρκεια τῶν ὀνείρων μου ἀκούω τίς φωνές τους»3.
Ἡ Μέρλιν Μονρόε ἀσχολεῖτο μέ τόν πνευματισμό καί ἀναφέρεται ὅτι «… ἐνδιαφερόταν γιά τόν πνευματικό κόσμο, ζητώντας τήν καθοδήγησή του»4, ἐνῶ ἡ ἴδια σημείωνε γιά τό τί αἰσθανόταν: «Ὁ Τζέκιλ καί ὁ Χάϊντ… Περισσότεροι ἀπό δύο ἄνθρωποι, Μέ σοκάρουν κάποιες φορές. Μακάρι νά ἤμουν μόνον ἐγώ»5. Ἡ Shirley Maclein ἀναφέρει σχετικά μέ τή διάσημη ἠθοποιό: «Γιά νά τό θέσω ἀλλιῶς, ἴσως αὐτό εἶναι τό πραγματικό νόημα τοῦ channeling… Ὁ χαρακτήρας θέτει στό περιθώριο τή συνειδητή σκέψη του καί παραδίδεται σέ μία ἄλλη ταυτότητα. Αὐτό τό φαινόμενο τό εἶδα στή Merilin»6.
Ἡ ἠθοποιός Shirley MacLaine, γνωστή ὁπαδός τῆς «Νέας Ἐποχῆς», δηλώνει: «Ἔχω δεῖ τόσα πολλά κανάλια (channeling) καί ἐνδιαμέσους τά τελευταῖα χρόνια πού ἀποφάσισα νά ἐφαρμόσω τά ἴδια πράγματα στή δουλειά. Ἐγώ ἀπλᾶ ἔρχομαι σέ ἀνώτερη ἐπικοινωνία μέ τόν χαρακτήρα πού ἔχουμε δημιουργήσει (=ρόλος). Αὐτή τή φορά ἐπιτρέπω στόν χαρακτήρα νά ἐνοικήσει μέσα μου. Ἐμπιστεύομαι ὅτι ἡ μαγεία θά λειτουργήσει, τό channeling καί ἡ ἔμπνευση θά γίνουν ἕνα καί τό αὐτό»7.
Ὁ κωμικός Peter Shelers, γνωστός γιά τόν κωμικό ρόλο του στίς περιπέτειες τοῦ Ρόζ Πάνθηρα, ἀναφερόμενος στόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο ἑρμηνεύει τούς ρόλους του σημειώνει: «Εἶναι σάν νά εἶσαι ἕνας ἐνδιάμεσος καί ἀφήνεις τόν ἑαυτό σου ἀνοικτό καί λές θέλω ἕνα χαρακτήρα νά ἔρθει καί νά κατοικήσει στό σῶμα μου ἤ θέλω ἕνα πνεῦμα νά μέ καταλάβει ἔτσι ὥστε νά μπορῶ νά παράγω, αὐτό πού ἐλπίζω νά παράγω»8.
Ὁ μεγάλος ἀμερικανός κωμικός Sammy Davis Jr. ἦταν σατανιστής καί φίλος μέ τόν ἀμερικανό σατανιστή Antony LaVey. Ὁ ἴδιος ὁ Lavey ἀναφέρει γιά τόν ἠθοποιό: «Ὁ Sammy Davis Jr ἦταν ἕνας ἀγαπητός φίλος, ὁ ὁποῖος συχνά ἔβαζε τόν ἑαυτό του μπροστά σέ κάτι πού ἦταν ἐπαγγελματικά ἐπικίνδυνο νά κάνει. Ἔφερε πολλούς ἀνθρώπους μέ ἐπιρροή στήν ἐκκλησία τοῦ σατανᾶ καί μοιράσθηκε τήν προσωπική του ζωή μαζί μου. Ἦταν ἕνας εὐαίσθητος, εὔγλωττος καί σατανικός ἄνθρωπος»9.
Ὁ ὑποψήφιος γιά Ὄσκαρ ἠθοποιός Denzel Washington ἀνέφερε στή γνωστή ἐκπομπή «60 minutes» τοῦ ἀμερικανικοῦ τηλεοπτικοῦ σταθμοῦ CBS γιά τόν τρόπο ἑρμηνείας ἑνός ἀπό τούς ρόλους του: «Αὐτό πού ἔκανα ἦταν νά γονατίσω καί νά ἔρθω σέ ἐπαφή μέ τά πνεύματα. Ὅταν σηκώθηκα ἤμουν ἐπικεφαλής. Παντοδύναμοι ἅγιοι. Διαφορετικά δέν θά μποροῦσα νά τό εἶχα καταγράψει καί νά ἀποφασίσω νά τό παίξω».
Ὁ διάσημος κωμικός Robin Williams, ἡ αὐτοκτονία τοῦ ὁποίου συντάραξε τό Χόλιγουντ, ἀνέφερε σέ συνέντευξή του στό περιοδικό U.S. Magazine «Ναί. Κυριολεκτικά. Εἶναι σάν κατοχή (=ἀπό τά πνεύματα) ἐντελῶς ξαφνικά εἶσαι μέσα… ἁπλᾶ παίρνεις τήν ἐνέργεια καί ξεκινᾶς…»10.
Μία ἀπό τίς πιό ἐπιτυχημένες χιουμοριστικές σειρές τόσο στήν ἀμερικανική, ὅσο καί στήν ἑλληνική τηλεόραση, ἦταν αὐτή μέ πρωταγωνίστριά της τήν περίφημη Lucille Ball (Λούσιλ Μπόλ). Σχετικῶς μέ τήν πρωταγωνίστρια ἀναφέρεται στό βιβλίο τοῦ Br. Steiger, Τό Χόλιγουντ καί τό ὑπερφυσικό: «Ἦταν τό πνεῦμα τῆς ἠθοποιοῦ Carole Lombard πού κατεύθυνε τή Lucille Ball στήν τηλεόραση γιά νά δεχθεῖ τήν προσφορά νά πρωταγωνιστήσει στό «I love Lucy». Ὅταν ἡ διάσημη κωμικός (ἡ Carole Lombard) σκοτώθηκε σέ ἀεροπορικό δυστύχημα τό 1942, ἐμφανίσθηκε στή Lucy τό 1951, θεωρήθηκε πολύ μεγάλο ρίσκο νά ἀφήσεις τή μεγάλη ὀθόνη (=κινηματογράφο) γιά μιά μικρή (=τηλεόραση). Ἐπειδή ἡ Lucille Ball ἀποδέχθηκε τά μηνύματα πού τήν προέτρεψαν πῆρε τό ρίσκο,…καί ἔκανε τηλεοπτική ἱστορία»11.
Οἱ παραπάνω ἐνδεικτικές δηλώσεις ἀστέρων τοῦ ἀμερικανικοῦ κινηματογράφου δείχνουν πώς στήν πραγματικότητα καί στήν πλειοψηφία του ὁ κόσμος τοῦ Χόλιγουντ, ἀλλά καί ὁ κόσμος τῆς ἀμερικανικῆς κυρίως τηλεοράσεως, δέν ἀποτελοῦν πάντοτε ἕνα λαμπερό κόσμο, καθώς δέν ἀπουσιάζουν ἀπό αὐτόν καί μελανές σελίδες πού σχετίζονται μέ τό σκοτάδι τοῦ Ἀποκρυφισμοῦ, τῆς μαγείας καί τοῦ σατανισμοῦ. Ἐάν, μάλιστα, συνδυάσουμε τίς παραπάνω δηλώσεις, μέ δηλώσεις σημαντικῶν ἐκπροσώπων τοῦ σατανισμοῦ, τότε διαπιστώνουμε πώς ἡ κατάσταση εἶναι τό λιγότερο θλιβερή. Ὁ σατανιστής Anton LaVey ἀναφέρει: «Ἡ τηλεόραση εἶναι τό κύριο ὄργανο διείσδυσης γιά τή νέα σατανική θρησκεία»12, ἐνῶ ὁ ὁμόφρονάς του Alister Crowley σημειώνει: «Ὑπάρχουν τρεῖς βασικές μέθοδοι γιά νά προκαλέσεις μία θεότητα. Ἡ τρίτη μέθοδος εἶναι ἡ δραματουργία, ἴσως ἡ πιό ἑλκυστική ἀπό ὅλες. Βεβαίως, ἐξαρτᾶται καί ἀπό τό ταμπεραμέντο τοῦ ἠθοποιοῦ, μέ τήν ἐπίκληση τῆς φαντασίας του μέσω τῆς αἰσθητικῆς τῆς αἰσθήσεως»13. Ἡ κυριαρχία τοῦ ἀμερικανικοῦ Χόλιγουντ στόν χῶρο τῆς τηλεόρασεως καί τοῦ κινηματογράφου στήν παγκόσμια κοινότητα καί ἡ ἐπιβολή ὡς προτύπων αὐτῶν, ἀλλά καί ἄλλων δῆθεν «ἀστέρων», καθιστᾶ ἐπιτακτική τήν ἀνάγκη οἱ Ὀρθόδοξοι χριστιανοί καί κυρίως οἱ γονεῖς νά εἶναι ἰδιαιτέρως προσεκτικοί καί ἐν ἐγρηγόρσει καί νά ἀποκρούουν μέ τά ὅπλα πού τούς παρέχει ἡ πίστη τους στόν Τριαδικό Θεό, ὅλα τά ἄμεσα καί ἔμμεσα μηνύματα πού προσπαθοῦν νά προωθήσουν διά μέσου τοῦ ἀμερικανικοῦ κυρίως κινηματογράφου καί τῆς τηλεοράσεως ὁ ἀποκρυφισμός καί ὁ σατανισμός τῆς «Νέας Ἐποχῆς», διαψεύδοντας τίς προσδοκίες τοῦ σατανιστῆ Anton LaVey ὅτι «δέν ὑπάρχει ἀνάγκη τώρα πιά γιά συμφωνία μέ τόν διάβολο. Τά παιδιά ἔχουν ἤδη παραδοθεῖ στίς σατανικές δυνάμεις»14.
__________________
1 Morris M., The many lives of Natacha Rambova, Abbeville Press, 1991, σ. 129.
2 Morris M., The many lives of Natacha Rambova, Abbeville Press, 1991, σ. 160.
3 Gronowicz Ant., Garbo: her story, 1990, σ. 302.
4 Wilson R., I Still Talk To... Legendary Celebrity Psychic Kenny Kingston As Told To Valerie Porter, 2000, σ. 226.
5 Summers Ant., Goddess: The Secret Lives of Marilyn Monroe, σ. 5.
6 MacLain Shirley, Dance While You Can, 1992, σ. 73.
7 Coming…p. 201.
8 Evans P., The Mask behind the Mask, 1968, σ. 198.
9 MF magazine, 3, 1997.
10 U.S. Magazine 1/99, σ. 52.
11 Steiger Br., Hollywood and the supernatural, 1990, σ. 206.
12 LaVey Ant., The Devil’s notebook, σ. 86.
13 Crowley Al., Magic in Theory and Practice, σ. 145 & 147.
14 Lavey Ant., The secret life of a Satanist, σ. 200.
Πηγή: (Περιοδικό «διάλογος», Οκτώβριος - Δεκέμβριος 2016, τεύχος 86, Για να γίνετε συνδρομητές στο Περιοδικό "ΔΙΑΛΟΓΟΣ" παρακαλούμε καλέστε στο 2106396665), Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου, Ακτίνες
