Εάν δεν απαλλαγούμε από την καταστροφική επιρροή τους, το τέλος της χώρας μας είναι προδιαγεγραμμένο.
“Απολύτως απαραίτητη προϋπόθεση της ανάπτυξης και της προόδου, κυρίως επειδή αναζητούμε διατηρήσιμες λύσεις και όχι ευκαιριακές, είναι να εγκατασταθεί η άμεση δημοκρατία στη χώρα μας – η οποία θα μας επιτρέψει να ελέγχουμε τα δημόσια οικονομικά, εμποδίζοντας τη δημιουργία νέων χρεών και την υποταγή μας στην ανελέητη δικτατορία των αγορών (όργανο των οποίων αποτελεί η, πλέον, «αποκρατικοποιημένη εξουσία»). Σε κάθε περίπτωση βέβαια, προηγείται, πριν από κάθε τι άλλο, η άμεση εκδίωξη του ΔΝΤ από την Ελλάδα όσο και αν μας κοστίσει αφού, όσο περισσότερο παραμένει, τόσο πιο σκοτεινό και απαισιόδοξο θα γίνεται το μέλλον μας – ενώ οι λύσεις θα περιορίζονται και θα «ακριβαίνουν» συνεχώς” (Πολίτευμα και δημόσιο χρέος).
Ανεξάρτητα από τα παραπάνω, είναι πραγματικά αδιανόητος ο τρόπος, με τον οποίο επιχειρείται η χειραγώγηση των Ελλήνων από ορισμένα» ΜΜΕ, τα οποία προφανώς εξυπηρετούν συγκεκριμένα, ιδιοτελή συμφέροντα. Ειδικότερα, όταν «αιτιολογείται» η λεηλασία της δημόσιας περιουσίας μας από το ΔΝΤ, κατά το «πρότυπο» της Αργεντινής, με δήθεν «αναλύσεις» δημοσιογράφων, οι οποίοι έχουν από ελάχιστες έως εντελώς ανύπαρκτες οικονομικές γνώσεις, νοιώθει κανείς ότι πρόκειται για μία καθ’ υπόδειξη «παράσταση» ενός θεάτρου σκιών άνευ προηγουμένου.
«Το τίμημα από την πώληση της δημόσιας περιουσίας», αναλύει χαρακτηριστικά ένας δημοσιογράφος, «δεν θα οδηγηθεί στον περιορισμό του ελλείμματος, αλλά απ’ ευθείας στο χρέος. Έτσι, θα μειωθεί το δημόσιο χρέος, οπότε οι Έλληνες θα επιβαρύνονται με λιγότερους τόκους»(!) Δυστυχώς παραλείπει (από άγνοια ή από πρόθεση) να προσθέσει ότι, το έλλειμμα οδηγείται επίσης στο χρέος – οπότε, όπου και να καταγραφεί το τίμημα της πώλησης, το αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο. Για παράδειγμα, εάν πουληθούν πάγια του κράτους ύψους 5 δις €, το δημόσιο χρέος δεν θα μειωθεί κατά 5 δις €, αλλά κατά το ποσόν του ελλείμματος που θα το επιβαρύνει, αφαιρουμένων των 5 δις €.
Επίσης παραλείπει να επισημάνει πως, οι κυβερνήσεις μας αύξησαν το δημόσιο χρέος από το 2008 (Πίνακας ΙΙ, άρθρο μας) έως το 2010 κατά 80 δις € – λόγω της παραγωγής τεραστίων ελλειμμάτων, για τα οποία σήμερα σχεδιάζεται η πώληση δημόσιας περιουσίας. Περαιτέρω ότι, δεν υπάρχει πιο ακατάλληλη εποχή από τη σημερινή για την πώληση των παγίων του δημοσίου ή των συμμετοχών του στις επιχειρήσεις, αφού οι τιμές, λόγω της υπαγωγής της χώρας μας στο ΔΝΤ, έχουν καταρρεύσει πλήρως – ειδικά αυτές του χρηματιστηρίου, με αποτέλεσμα η αποτίμηση όλων των εισηγμένων εταιρειών του δημοσίου να είναι εντελώς απαράδεκτη.
Τέλος ότι, τυχόν πώληση ακινήτων και οικοπέδων εκ μέρους του δημοσίου σήμερα, θα οδηγήσει στην κατάρρευση της αγοράς ακίνητης περιουσίας – με το λιγότερο καταστροφικά αποτελέσματα τόσο για τους ιδιοκτήτες ακινήτων, όσο και για τις τράπεζες (επισφάλειες, χαμηλότερες εγγυήσεις κλπ).
Εάν λοιπόν για το σκοπό αυτό επέλεξε η κυβέρνηση μας το δρόμο προς το ΔΝΤ, διασπείροντας ψευδείς ελπίδες, διογκώνοντας τα ελλείμματα στο τέλος του 2009 και «απαξιώντας» να δανεισθεί με τα χαμηλά επιτόκια που μας προσφέρονταν, χωρίς να αναζητήσει ούτε καν τη «βοήθεια» των Εθνικών ομολόγων, είναι κάτι που πραγματικά αδυνατούμε να πιστέψουμε.
Συνεχίζοντας, η συμμετοχή του δημοσίου σε όλες στις εισηγμένες επιχειρήσεις του, την πώληση των οποίων ανακοίνωσε «πραξικοπηματικά» το ΔΝΤ (ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΟΠΑΠ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ΤΤ, ΑΤΕ, ΕΘΝΙΚΗ κλπ), τοποθετείται σήμερα μόλις στα 9 δις € – ενώ με την ενδεχόμενη πώληση τους θα υπήρχε απώλεια εσόδων στο δημόσιο, αφού δε θα εισέπραττε πλέον τα μερίσματα του. Εκτός αυτού, θα ακολουθούσαν σίγουρα «αυξήσεις τιμών καταναλωτή» από τους ξένους αγοραστές τους (η σταδιακή πώληση κάποιων μη κοινωφελών επιχειρήσεων σε Έλληνες, θα ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό), καθώς επίσης «στρατιές ανέργων», όπως έχει συμβεί σε όλες τις χώρες, οι οποίες στο παρελθόν λεηλατήθηκαν από τους συνδίκους πτώχευσης (ΔΝΤ).
Οι αυξήσεις των τιμών όμως, σε μία εποχή που η χώρα μας μαστίζεται από τον απίστευτο φορολογικό πληθωρισμό που μας επιβλήθηκε (στασιμοπληθωρισμό), εν μέσω μίας παγκόσμιας ύφεσης, όπου οι άλλες χώρες ενισχύουν την οικονομία τους, αντί να την «απομυζούν», θα αποτελούσαν το τελειωτικό χτύπημα για την Ελλάδα και τα πραγματικά εισοδήματα των Πολιτών της. Μεταξύ άλλων βέβαια, το να αποκαλούμε «αποκρατικοποίηση» την εκποίηση, το ξεπούλημα καλύτερα της δημόσιας περιουσίας, ωραιοποιώντας το, είναι μία ακόμη «γκεμπελική» μέθοδος χειραγώγησης του πλήθους.
Ολοκληρώνοντας, εάν πρόκειται να πουλάμε πάγια για να αποπληρώνουμε τους τόκους και τις αμοιβές των συνδίκων πτώχευσης του ΔΝΤ, καθώς επίσης τις απίστευτες συνεχιζόμενες σπατάλες, τα σκάνδαλα και τη διαφθορά του δημοσίου, μέχρι τη στιγμή που τελικά θα χρεοκοπήσουμε, το μέλλον της χώρας μας είναι δυστυχώς προδιαγεγραμμένο. Όλοι γνωρίζουμε άλλωστε ότι, όταν ένας ιδιώτης ή μία επιχείρηση αρχίζουν να πουλούν περιουσιακά στοιχεία για την κάλυψη των εξόδων τους, απλά μεταθέτουν τη χρεοκοπία τους στο μέλλον – επιδεινώνοντας διαρκώς τις προϋποθέσεις.
Ο μοναδικός τρόπος για να ξεφύγουμε από τα προβλήματα μας είναι η ανάπτυξη (ανάπτυξη ή χρεοκοπία) – επιλέγοντας ίσως συνειδητά τη χρεοκοπία, εάν δεν μας επιτραπεί κάτι άλλο. Όλοι οι υπόλοιποι «δρόμοι» οδηγούν δυστυχώς στην ανεξέλεγκτη χρεοκοπία, η οποία θα έχει ως αποτέλεσμα να μετατραπεί η πάμπλουτη χώρα μας σε ένα άβουλο προτεκτοράτο, με εξαθλιωμένο, εξαγριωμένο και πεινασμένο «πλήθος» – σε έναν λαό δηλαδή, ο οποίος ποτέ ξανά δεν θα μπορέσει να γίνει ελεύθερος Πολίτης.
ΥΓ. Ας μην ξεχνάμε ότι, η υπερχρέωση της Ελλάδας δεν οφείλεται τόσο στη φοροδιαφυγή, όπως επίσης προσπαθούν να μας «πείσουν» κάποια ΜΜΕ – αφού τα έσοδα του κράτους αυξήθηκαν από τα 37.500 δις € το 2003, στα 52.700 δις € το 2010. Οφείλεται κυρίως στις δαπάνες (σπατάλη του δημοσίου, διαφθορά, κομματικές προσλήψεις, τόκοι κλπ), οι οποίες εκτοξεύθηκαν στην κυριολεξία στα ύψη.
Πηγή: Analyst
