Τόν τελευταῖο καιρό γνωστοί κύκλοι διακατεχόμενοι ἀπό ἕνα εἶδος χριστιανοφοβίας ἐκδηλώνουν ἐχθρική στά­ση πρός ὅ,τι συνδέεται μέ τήν ὀρθόδοξη πίστη, στοχεύοντας στήν ἀποϊεροποίηση τῶν πάν­των. Ἀφορμή γιά τήν ἀναζωπύρωση τῶν δυσσεβῶν πόθων ἀποτέλεσε ἡ ἀπόφαση τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Δικαστηρίου Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων (Ε.Δ.Α.Δ) νά ἐκπαραθυρωθεῖ ὁ Ἐσταυρωμένος ἀπό τίς σχο­­­­λι­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­κές αἴθουσες στήν Ἰταλία, μετά ἀπό προσφυγή Ἰταλίδας φιλανδικῆς καταγω­γῆς. Τό Ε.Δ.Α.Δ1, μέ ἕδρα τό Στρασ­βοῦρ­γο, εἶναι ὄργανο τοῦ Συμβουλίου τῆς Εὐρώπης, ἀποτελούμενο ἀπό 47 μέ­λη, καί ὄχι τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης, τήν ὁ­ποία συγκροτοῦν 28 κράτη.

Γιά τό συγκεκριμένο θέμα ἀποφάσισε τμῆμα τοῦ Δικα­στη­ρίου ἀποτελούμενο ἀπό 7 δι­κα­στές, μεταξύ τῶν ὁποίων ἕνας Τοῦρ­κος.

Ἡ ἀπόφαση αὐτή σήμανε τό ἐναρ­κτή­ριο λάκτισμα γιά πολλούς καί στήν πατρίδα μας καιροφυλακτοῦντες ἐπι­βού­λους ὡστόσο -σύμφωνα μέ τίς ἀπόψεις εἰδικῶν- δέν μπορεῖ νά ἔχει ἰσχύ γιά τή χώρα μας, «διότι ὡς γνωστόν τό δεδικασμένον μιᾶς δικαστικῆς ἀποφάσεως δεσμεύει μόνον τούς χρηματίσαντας δια­δίκους καί κανέναν ἄλλον» (Βλ. Γ. Κρίππα, Ἐπιστο­λή στό «Συνήγορο τοῦ Πολίτη», ti­de­on.org).

Γνωρίζουμε ὅτι στήν Ἰταλία τά θρη­σκευτικά σύμβολα τοποθετήθηκαν στίς σχολικές αἴθουσες μέ ἀπόφαση τοῦ ἰτα­λικοῦ κράτους τόν 19ο αἰώνα ἐπειδή ἡ ρωμαιοκαθολική «ἐκκλησία» ἐδῶ καί αἰῶ­νες ἐμφανίζεται μέ κρατική ὑπόσταση, τό ζήτημα θεωρήθηκε μέρος τῶν σχέσεών της μέ τό ἰταλικό κράτος.

Στήν Ἑλλάδα ὅμως ἡ ἀνάρτηση εἰκόνων ἤ ἄλλων χρι­στια­νι­κῶν συμβόλων καθιερώθηκε ἐθι­μι­κά, χω­ρίς ἀπόφαση τῆς πολιτείας ἐκφράζεται ἔτσι ὁ σεβασμός πρός τήν πίστη τῆς πλειονότητας, ἐνῶ παράλληλα ἀποδεικνύεται ἡ συνέχεια τῆς ἱστορικῆς μας διαδρομῆς, καθώς ὅλα σχεδόν τά σύμβολα τῆς Ἐπανάστασης τοῦ 1821 ἔφεραν τό σταυρό2. Αὐτή τή ζωντανή ἱστορία ἀποτυπώνει καί κατοχυρώνει στά συγγράμματά του ὁ ἀείμνηστος καθηγητής Ἀρι­στόβουλος Μά­νεσης, ἐπισημαίνοντας ὅτι οἱ συν­­ταγμα­­τικοί ἤ οἱ διεθνεῖς κανόνες πού θεσπίζουν τή θρησκευτική ἐλευθερία δέν εἶναι δυνατόν νά ἑρμηνεύονται ἐρήμην τῆς κοινωνικῆς πραγματικότητας πού ἐπικρατεῖ σέ μιά χώρα (βλ. Ν. Ἀλιπράντη, Ἡ ἀπόφαση γιά τόν Ἐσταυρωμένο ἄ­σχε­τη μέ τήν Ἑλλάδα, aktines.blogspot. com).
Οἱ εἰκόνες κοσμοῦν τίς σχολικές μας αἴθουσες, ὄχι γιατί ἐπιδιώκουμε νά ἐπιβάλουμε τή δική μας πίστη στούς μαθητές ἄλλων δογμάτων, ἀλλά γιατί αὐτή συνι­στᾶ δομικό στοιχεῖο τῆς παράδοσής μας ἀναπόσπαστα συνδεδεμένο μέ τίς ἀξίες τίς ἀποδεκτές ἀπό τήν πλειονοψηφία, ἀ­πα­ραίτητες γιά τήν κοινωνική συνοχή. Οἱ ἀλλόδοξοι καί ἀλλόθρησκοι μαθητές μας καθώς καί οἱ γονεῖς τους οὔτε ἐνοχλοῦν­ται οὔτε θεωροῦν ὅτι προσβάλλεται ἡ δι­κή τους πίστη. Ἡ παρουσία τους στή σχο­­λική ζωή ὄχι μόνον δέν ὑπονομεύει τά ἀνθρώπινα δικαιώματα, ἀντιθέτως μάλιστα τά διασφαλίζει.

Λόγῳ κεκτημένης ταχύτητας καί σύμφωνα μέ τή μέθοδο τοῦ σαλαμιοῦ, δέν ἀποκλείεται νά ἀκολουθήσει σύντομα ἡ ἀπομάκρυνση τῶν εἰκόνων ἀπό τά δικαστήρια, τά νοσοκομεῖα, στά ὁποῖα ἡ παρουσία τους ἀποτελεῖ γιά πιστούς ἀλλά ἀκόμη καί γιά ἀπίστους σύμβολο ἐλπίδας, παρηγοριᾶς καί δύναμης. Τό ἑπόμενο βῆ­μα ἴσως θά ἀφορᾶ στήν ἀπόσυρση τοῦ σταυ­ροῦ ἀπό τή σημαία μας, καθώς καί ἀπό ἄλλες εὐρωπαϊκῶν κρατῶν ὀκτώ εὐ­ρωπαϊκές ση­­­μαῖες τόν ἀπεικονίζουν, ἀναγνωρίζοντας τή συμβολή τοῦ χρι­στια­­νι­σμοῦ στή διαμόρφωση τῆς ταυτότητας τοῦ εὐρωπαϊκοῦ κόσμου. Καί μετά –γιατί ὄχι;– θά ἐπιβληθεῖ καί ἡ καθαίρεσή του ἀπό τό λαιμό τῶν παιδιῶν (πρβλ. Ἀγγλία, ὅπου νοσηλεύτρια τέθηκε σέ διαθεσιμότητα ἐπειδή φοροῦσε σταυρό). Καί ὅλα αὐ­τά γιατί; Γιά νά μήν ἐνοχλεῖται ἡ μειονοψηψία. Σέ ἕναν κόσμο πλημμυρισμένο ἀπό σύμβολα ἰδεολογικά, πολιτικά, ἐ­θνι­κά, οἰκονομικά, ἐμπορικά, ἀθλητικά κτλ. ἐπιζητεῖται μονομερῶς ἡ κατάργη­ση, ἡ ἐξα­φάνιση τῶν χριστιανικῶν συμ­βό­λων ἀπό τά σχολεῖα, τά ὁποῖα προ­­παντός ὀ­φείλουν νά κατευθύνονται ἀπό διαιώνιες ἀξίες καί νά προβάλλουν ἀναλλοίωτα πρό­τυπα3. Τά προβλήματα ὅμως πού ταλανίζουν τίς πολυσύνθετες κοινωνίες τῶν ἡμερῶν μας δέν λύνονται κηρύσσοντας πόλεμο κατά τῆς χριστιανικῆς πίστεως.

Στό μεταξύ δημοσκοπήσεις πού διενεργήθηκαν τόσο στήν Ἑλλάδα ὅσο καί στήν Ἰταλία καταδεικνύουν ὅτι ἡ συντριπτική πλειονοψηφία τῶν πολιτῶν τάσσεται κατά τῆς ἀπομάκρυνσης τῶν εἰ­κόνων ἀπό τίς σχολικές αἴθουσες. Εὔ­λογο, συνε­πῶς, τό ἐρώτημα: Τό νά ἐπιβάλλεται ἀντιδημοκρατικά ἡ πρόθεση τῆς μειονοψη­φί­ας στούς πολλούς δέν συνιστᾶ περιφρόνηση κάθε μορφῆς δημοκρατίας; Σέ τί διαφέρει ἀπό τή στυγνή δικτατορία καί τόν ἐπα­χθῆ φασισμό; Ὁ ἐξαναγκασμός καί ὁ βιασμός τῶν συνειδήσεων συνιστᾶ πε­ρι­φρούρηση τῶν δικαιωμάτων τοῦ πολίτη; Ποῦ ὁδεύουμε, λοιπόν;

Χάριν τοῦ σεβασμοῦ τῆς θρησκευτι­κῆς ἰδιαιτερότητας τῶν μειονοτήτων δέν θά ἀφανίσουμε τή θρησκευτική συν­εί­δηση τῶν πλειονοτήτων! Νά ἀνεχθοῦ­με τούς ἀθέους, τούς ἀλ­λό­θρη­­σκους καί τίς ὅ­ποιες δοξασίες τους ὄχι ὅμως νά ξεχάσουμε τή δική μας πίστη! Ἄν ἀποσύρουμε τά σύμβολά μας, ἀπολησμονήσουμε τήν πίστη μας, ἀπαρνηθοῦμε τήν ταυτότητά μας καί ἐν τέλει τόν ἴδιο τόν ἑαυτό μας, θά μποροῦν νά αἰσθάνονται ἀσφαλεῖς οἱ ἐπήλυδες ἀλλόδοξοι;

Ὁ Ἐσταυρωμένος δέν ἀπειλεῖ τήν πολυμορφία καί τήν ἑτερότητα τῆς μεταμοντέρνας γηραιᾶς ἠπείρου ἀπό τή θέα του ἐλέγχεται καί ἐνοχλεῖται μόνον τό σκοτάδι, ἡ διαφθορά, ἡ ἁμαρτία, ὅ­πως διακηρύσσει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ: «Πᾶς γάρ ὁ φαῦλα πράσσων μισεῖ τό φῶς καί οὐκ ἔρχεται πρός τό φῶς, ἵνα μή ἐλεγχθῇ τά ἔργα αὐτοῦ» (Ἰω 3,20). Ἄς σωφρονισθοῦμε, ἐπιτέλους! «Σκλη­ρόν πρός κέντρα λακτίζειν» (Πρξ 26,14). Τό γνω­­­ρί­ζουμε στόχος σκοτει­νῶν δυνάμε­ων στήν εἰκονοκλαστική ἐπο­χή μας δέν εἶναι ἡ ἀφαίρεση τοῦ Ἐ­­σταυρω­μέ­νου ἀ­πό τίς σχολικές μας αἴθουσες ἀπώτερος σκοπός τους ἡ ἀποκαθήλωσή του ἀπό τίς καρδιές μας. Ἀλλά -ζῇ Κύριος!- δέν θά τά καταφέρουν, ἔστω καί ἄν τίς ξεριζώσουν.

Εὐδοξία Αὐγουστίνου
Φιλόλογος – Θεολόγος

1. Τό ἴδιο Δικαστήριο καταδίκασε τήν ἑλληνική κυβέρνηση σέ μεγάλη ἀποζημίωση -μέ­­­χρι στιγμῆς δέν καταβλήθηκε- μετά τήν προσ­φυγή 7 Ὀρθοδόξων Μο­νῶν κατά τοῦ «Νό­μου Τρίτση» τοῦ 1987 περί ἐκκλησιαστικῆς πε­ρι­ου­σίας (Βλ. Κ. Χολέβα, Ὁ Ἐσταυρωμένος καί τά ἀν­θρώ­πινα δικαιώματα, antibaro.gr).
2. Θυμίζουμε ὅτι στίς 16 Φεβρουαρίου 1987 ὁ τότε ὑπουργός Παιδείας Ἀντώνης Τρίτσης ἔστειλε στά σχολεῖα ἐγκύκλιο γιά τήν ἀ­νάρ­τηση τῶν εἰκόνων ὅριζε μάλιστα καί τόν τύπο τῶν εἰκόνων.
3. Στήν Τουρκία συναντᾶς ἀναρτημένη ἀ­κό­μη καί στό Πατριαρχεῖο τή φωτογραφία τοῦ Μου­σταφᾶ Κεμάλ. Θά τολμοῦσε κανείς νά ζητήσει τήν ἀποκαθήλωσή του;

Περιοδικό «Απολύτρωσις» Φεβρουάριος 2010

Πηγή: http://aktines.blogspot.com/2010/02/blog-post_5010.html