Τὸ 1982, ἀργὰ τὴν νύχτα, ἤμασταν στὸ Καλυβάκι τοῦ Ἁγίου ἐγὼ μὲ τὴν Ἑλένη, ὁ κουμπάρος μου, ὁ πολιτικὸς μηχανικός, μὲ τὴ γυναίκα του καὶ ὁ κ. Γιῶργος Α. Ὁ Ἅγιος καθότανε στὸ κρεβάτι του καὶ συζητούσαμε σχετικὰ μὲ τὴ μελέτη καὶ τὴν κατασκευὴ τῆς Μονῆς.

Κάποια στιγμή, ἐντελῶς ἀπροσδόκητα, ὁ Ἅγιος εἶπε τὸ ἑξῆς ποὺ μᾶς ἔκανε μεγάλη ἐντύπωση:

«Θὰ ‘ρθεῖ ἐποχὴ ποὺ θὰ σᾶς δώσουνε ὅλους μία κάρτα καὶ μετὰ θὰ ἀκοῦτε στὴν τηλεόραση: Κλέψανε τὴν κάρτα τοῦ Γεράσιμου, πήγανε στὴν τράπεζα καὶ τοῦ σηκώσανε ὅλα τὰ λεφτά!».

Μετὰ ἀπὸ λίγο θὰ ξαναλένε: «Πήρανε τὴν κάρτα τοῦ τάδε καὶ τοῦ κλέψανε ὅλα τὰ λεφτά»!, κι αὐτὸ συνέχεια θὰ ἐπαναλαμβάνεται. Ὅλα αὐτὰ ποὺ θὰ λένε θὰ εἶναι ψέματα! Μετὰ θὰ σᾶς ποῦνε: »Γιὰ νὰ μὴ σᾶς κλέψουνε τὴν κάρτα σας νὰ βάλετε τὸν προσωπικό σας ἀριθμὸ καὶ τὰ στοιχεῖα σᾶς ἐπάνω σας, δηλαδὴ νὰ σφραγιστεῖτε καὶ κανεὶς πλέον δὲν θὰ μπορεῖ νὰ σᾶς τὰ κλέψει. Ἔτσι θὰ λυθεῖ τὸ πρόβλημα…!» Αὐτὰ εἶναι τὰ σχέδιά τους».

Ἐμεῖς μείναμε γιὰ λίγο ἄφωνοι. Δὲν μιλοῦσε κανείς. Σκεφτόμουνα: «Τί εἶναι αὐτὰ πού εἶπε ὁ Γέροντας; Τί ἀπίστευτα πράγματα μᾶς λέει τώρα…». Τὸ ἴδιο σκέφτηκαν καὶ οἱ ὑπόλοιποι, διότι τὸ 1982 φαινότανε ἀπίστευτο νὰ ἔχουμε ὅλοι μία κάρτα μὲ ὅλα τὰ στοιχεῖα μᾶς (ταυτότητα, ΑΦΜ, βιβλιάριο τραπέζης… κ.τ.λ.). Μετὰ ἡ συζήτηση συνέχισε κανονικὰ γιὰ τὸ Μοναστήρι.

Πηγή: (Ἀπὸ τὸ νέο βιβλίο: «Ὁ Ὅσιος Πορφύριος ὁ Προφήτης, Μαρτυρίες - ΤΟΜΟΣ Β'», Ἁγιοπαυλίτικο Ἱερὸ Κελλὶ Ἁγίων Θεοδώρων – Ἅγιον Ὅρος), Σημεία Καιρών, Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό