Ήττα στην πραγματικότητα για το Παρατηρητήριο του Ελσίνκι η δήθεν «καταδικαστική» απόφαση της Ελλάδος από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για το ζήτημα του θρησκευτικού όρκου.

 Το «Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι» δημοσίευσε στην ιστοσελίδα του δελτίο τύπου της Ένωσης Ουμανιστών Ελλάδος (γιατί άραγε δεν έβγαλε δική του ανακοίνωση το Παρατηρητήριο;) σχετικά με τη δήθεν καταδικαστική απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (Ε.Δ.Δ.Α.) σε βάρος της Ελλάδος στην υπόθεση «Δημητράς και λοιποί κατά Ελλάδος». Σύμφωνα με την ανακοίνωση «Η Ελλάδα, παραβίασε το Άρθρο 9 (ελευθερία σκέψης, συνείδησης και θρησκείας) της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (Ε.Σ.Δ.Α.)καθώς τα προσφεύγοντα άτομα υποχρεώθηκαν να αποκαλύψουν σε 48 ανακριτικές διαδικασίες ή δίκες στις οποίες κατέθεσαν το 2009 ή το πρώτο εξάμηνο του 2010 τη Χριστιανική ή Εβραϊκή θρησκεία τους ή την αθεΐα τους προκείμενου να ορκιστούν στη συνέχεια στην τιμή και στη συνείδησή τους ή στο Ευαγγέλιο) και το Άρθρο 13 (δικαίωμα πραγματικής προσφυγής) της ΕΣΔΑ  καθώς δεν υπάρχει στην Ελλάδα νομική δυνατότητα αποκατάστασης για την παραβίαση της ελευθερίας της θρησκείας ούτε υπήρξε δικαστική αρχή που να αρνήθηκε να εφαρμόσει τις διατάξεις για την ορκοδοσία ως αντίθετες με τη Σύμβαση ή το Σύνταγμα».

            Στη συνέχεια η ανακοίνωση παραπέμπει στο κείμενο της αποφάσεως που είναι γραμμένο στα Γαλλικά χωρίς περαιτέρω στοιχεία για το σκεπτικό της και το διατακτικό της και ελπίζοντας πως οι «ιθαγενείς» της Ελλάδος στερούμαστε νοημοσύνης και θα αναμασήσουμε απλά το Δελτίο Τύπου που εξεδόθηκε.

            Η αλήθεια λοιπόν έχει ως εξής:

Αποκρύφθηκε στην ανακοίνωση ότι οι προσφεύγοντες ( για το ποιοι είναι και για τα έργα τους θα αναφερθούμε παρακάτω)  με τις προσφυγές τους σε βάρος της Ελλάδος διαμαρτύρονταν και για την ύπαρξη θρησκευτικών συμβόλων στις αίθουσες των δικαστηρίων και για το γεγονός ότι δικάζουν τις υποθέσεις τους χριστιανοί ορθόδοξοι δικαστές και έτσι (κατ’ αυτούς) εγείρονται αμφιβολίες σχετικά με την αντικειμενικότητα της δικαστικής κρίσεως επί των υποθέσεών τους.  Και τα δύο αυτά παράπονά τους απορρίφθηκαν ομόφωνα από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και επομένως νομίμως υφίστανται οι Εικόνες στις δικαστικές αίθουσες και ελεύθερα οι δικαστές μας μπορούν να εκφράζουν τις ορθόδοξες θρησκευτικές πεποιθήσεις τους.

Επίσης αποκρύφθηκε ότι οι προσφεύγοντες ζήτησαν αποζημίωση ύψους 15.000 Ευρώ (τόσα τους λείπουν;) από το Ελληνικό Δημόσιο για τη ζημία που υπέστησαν λόγω της παραβίασης των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων. Το αίτημά τους αυτό απορρίφθηκε ομόφωνα από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. 

Τέλος από τα 3.000 Ευρώ που ζητούσαν για δικαστικά έξοδα, το δικαστήριο τούς επιδίκασε τελικά 500 Ευρώ. (Μάλλον «μπήκαν» μέσα από την όλη ιστορία αλλά έστω και για αυτά τα 500 να τους ευχηθούμε «σε καλή μεριά!»)

            Εν κατακλείδι, από τη δήθεν καταδικαστική απόφαση του ΕΔΔΑ απλά προκύπτει χωρίς άλλες συνέπειες, όπως και στο παρελθόν, το άτοπο του θρησκευτικού όρκου για τον οποίο όμως και οι Πατέρες της Εκκλησίας μας αλλά και οι Ιεροί Κανόνες είναι αντίθετοι.

             Ποιο είναι το Ελληνικό Παρατηρητήριο του Ελσίνκι;

            Για τα έργα και τις ημέρες του «Ελληνικού Παρατηρητηρίου των Συμφωνιών του Ελσίνκι» είναι κατατοπιστικό -μεταξύ άλλων- το αφιέρωμα του περιοδικού «Ρεσάλτο» εδώ: http://www.resaltomag.gr/39.mag .

Επίσης οι ίδιοι, οι συνεργάτες τους και οι χρηματοδότες τους παρουσιάζονται εδώ:

http://www.greekhelsinki.gr/bhr/greek/profile.html από όπου με μεγάλη απορία και λύπη διαπιστώνουμε ότι το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών και η Γραμματεία Νέας Γενιάς συγχρηματοδοτούν το εν λόγω Παρατηρητήριο από κοινού με τις φιλοσκοπιανές οργανώσεις Search for Common Ground Macedonia, και Macedonian Human Rights Movement of Canada!!!

Γνωρίζει άραγε το Ελληνικό Κράτος ότι το Υπουργείο Εξωτερικών χρηματοδοτεί το Ελληνικό Παρατηρητήριο του Ελσίνκι για να εκδίδει ενημερωτικό φυλλάδιο με οδηγίες προς τους «Μακεδόνες» πολίτες που αντιμετωπίζουν προβλήματα να επισκεφθούν τη «Μακεδονία του Αιγαίου» (δηλαδή την Ελλάδα!!!) και διαβεβαιώσεις ότι το Ελληνικό Παρατηρητήριο του Ελσίνκι θα τους βοηθήσει να αντιμετωπίσουν αυτή τη «μεροληπτική» στάση του Ελληνικού Κράτους(Διαβάστε το φυλλάδιο εδώ:

http://www.macedonianhr.org.au/wip/images/stories/pdf/Leaflet_Macedonians_denied_entry_into_Greece.pdf )

Το φυλλάδιο αυτό έχει συνταχθεί τον Αύγουστο του 2012 και από το κείμενό του ανακύπτουν θέματα που άπτονται του Ποινικού Δικαίου και αφορούν συμπεριφορές και κρίσεις σε βάρος του Ελληνικού Κράτους και της εδαφικής του ακεραιότητας. Τι έχει πράξει η Ελληνική Πολιτεία επί του θέματος;

             Ποιοι είναι οι προσφεύγοντες στην εν λόγω δίκη

            Εξ αυτών που προσέφυγαν σε βάρος της Ελλάδος ως μέλη του Ελληνικού Παρατηρητηρίου του Ελσίνκι διακρίνουμε τον κ. Παναγιώτη Δημητρά πολιτευτή – υπερασπιστή της «Μακεδονικής και της Τουρκικής Μειονότητας στην Ελλάδα», την κυρία Andrea Gilbert καλλιτέχνιδα – συνδιοργανώτρια τουAthens Gay Pride, την κ. Ευαγγελία Βλάμη εκπρόσωπο της οργάνωσης «Λεσβίες για την Ισότητα» και μία εκ των νυμφευμένων λεσβιών στην Τήλο, τον κ. Δημήτρη Τσαμπρούνη υποψήφιο δημοτικό σύμβουλο στο Δήμο Αθηναίων, συνδιοργανωτή του Athens Gay Pride και επίσης εκ των ομοφυλόφιλων που παντρεύτηκαν στην Τήλο, τον κ. Γρηγόρη Βαλλιανάτο γνωστό πολιτευτή, και την κα Ναυσικά Παπανικολάτου – σύζυγο του κ. Δημητρά (κάπου εδώ τους τελείωσαν προφανώς οι προσφεύγοντες). «Μικρή παρέα μεγάλη φασαρία» θα έλεγε κανείς.

 Κλείνοντας σε αυτό το –ελπίζουμε- κατατοπιστικό άρθρο για το πραγματικό περιεχόμενο της αποφάσεως του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, ως Ενωμένη Ρωμηοσύνη, θα θέλαμε να επισημάνουμε τον κίνδυνο από το να αναδημοσιεύονται άκριτα  διάφορες ανακοινώσεις χωρίς να εξακριβώνεται αν αυτές ανταποκρίνονται πλήρως στην πραγματικότητα. Μια δικαστική απόφαση που απέρριψε το μεγαλύτερο και σημαντικότερο μέρος της προσφυγής του Ελληνικού Παρατηρητηρίου του Ελσίνκι, ούτε λίγο ούτε πολύ έχει περάσει άκριτα σε όλο το διαδίκτυο και τις εφημερίδες ως «Ευρωκαταδίκη της Ελλάδος» και νίκη του Παρατηρητηρίου του Ελσίνκι.

 Ας είναι. Το ψέμα έχει κοντά ποδάρια… 

http://www.enromiosini.gr/anakoinwseis/12087

Το ΕΔΑΔ καταδίκασε την Ελλάδα για παραβίαση της θρησκευτικής ελευθερίας

 Για παραβίαση του δικαιώματος στη θρησκευτική ελευθερία, καταδικάστηκε η Ελλάδα από το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, επειδή την περίοδο 2009-2010 οι μάρτυρες των δικαστηρίων υποχρεώνονταν να ορκίζονται στο Ευαγγέλιο. 

Ανακοινώνοντας προειλημμένη του απόφαση, στην υπόθεση «Δημητράς και άλλοι κατά Ελλάδος», το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων καταδίκασε την Ελλάδα, για παραβίαση των άρθρων 9 (θρησκευτική ελευθερία) και 13 (αποτελεσματικό ένδικο μέσο) της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, λόγω της διαδικασίας καταγραφής προσωπικών στοιχείων και υποχρέωσης θρησκευτικού όρκου, κατά τα έτη 2009-2010, που καθιστούσαν υποχρεωτική για τους μάρτυρες των ελληνικών δικαστηρίων, τη δήλωση του θρησκεύματος. 

Το θέμα της κατάργησης του υποχρεωτικού θρησκευτικού όρκου στα δικαστήρια, είχαν θέσει, με την προσφυγή τους, οι Παναγιώτης Δημητράς, Αντρέα Τζίλμπερτ, Νικόλαος Μυλωνάς, Γρηγόρης Βαλλιανάτος, Ευαγγελία Βλάμη, Αντωνία Παπαδοπούλου, Ναυσικά Παπανικολάτου και Δημήτρης Τσαμπρούνης, μέλη της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης «Ελληνικό Παρατηρητήριο του Ελσίνκι». 

Σημειώνοντας ότι τα μέλη του «Ελληνικού Παρατηρητηρίου του Ελσίνκι» παραβρέθηκαν ως μάρτυρες υπεράσπισης σε 48 ποινικές υποθέσεις, που αφορούσαν παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Ελλάδα, οι προσφεύγοντες υποστήριξαν ότι η υποχρέωση των μαρτύρων να ορκίζονται στο Ευαγγέλιο συνιστά παραβίαση του δικαιώματος στον σεβασμό της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής, του δικαιώματος στην ελευθερία της σκέψης, συνείδησης και θρησκείας των σχετικών διατάξεων της Σύμβασης, με τις οποίες απαγορεύονται οι διακρίσεις. 

ΠΗΓΗ: http://www.romfea.gr/diafora-ekklisiastika/15149-edad-ellada-parabiasi-thriskeftiki-eleutheria

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, δέν κατέχει ἁπλῶς μία ἀποκεκαλυμμένη ἀλήθεια, ἀλλά εἶναι ἡ ζωή τοῦ Χριστοῦ, δηλάδη τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ πού ἔγινε ἄνθρωπος, παρατεινόμενη εἰς τούς αἰῶνας.

Ὅταν τό Σύνταγμά μας ξεκινᾶ ἀπό τό προοίμιο: «Εἰς τό ὄνομα τῆς Ἁγίας καί Ὁμοουσίου καί ἀδιαιρέτου Τριάδος», αὐτό σημαίνει ὅτι ἔτσι ὁμολογεῖται ἡ ὀρθόδοξη χριστιανική πίστη τόσο τοῦ συντακτικοῦ νομοθέτη, ὅσο καί τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ. Πίστη εἰς κάτι; ὄχι. Πίστη εἰς τόν Πατέρα, τόν Υἱό καί τό Ἅγιον Πνεῦμα.

Ἑπομένως, ὅλο τό Σύνταγμα πρέπει νά ἑρμηνεύεται μέ σεβασμό τοῦ Πνεύματος αὐτοῦ. Ἰδίως οἱ διατάξεις περί θρησκευτικῆς ἐλευθερίας (ἄρ. 13 ) οἱ διατάξεις περί Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας (ἄρ. 3), καί οἱ διατάξεις περί τῆς «θρησκευτικῆς» ἐκπαιδεύσεως (ἄρ. 16).

Δέν εἶναι ἡ θρησκεία τό ἀνώτερο, καί ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τό ὑποδεέστερο. Δέν εἶναι ἡ θρησκεία τό ὅλον, καί ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τό μέρος. Δέν εἶναι ἡ θρησκεία περιέχουσα ἔννοια, καί ἡ Ὀρθόδοξη πίστη, ἡ ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί ἡ Ὀρθόδοξη λατρεία, περιεχόμενες ἔννοιες. Ἀντιθέτως:

Θρησκεῖες εἶναι οἱ προσπάθειες τῶν ἀνθρώπων νά φθάσουν στόν Θεό. Γιά νά προσλάβουν νόημα ζωῆς, γιά νά μήν ὑπόκεινται στόν θάνατο καί τίς ἀρρώστιες, γιά νά ἀποκτήσουν θυσιαστικῶς τήν δύναμη τῆς αἰώνιας ἁγνότητας, τῆς ἁγιότητας.

Καί ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι ἡ γεμάτη ἀγάπη ἀπάντηση τοῦ Θεοῦ, τῆς Ἁγίας Τριάδος, στίς μάταιες προσπάθειες τῶν ἀνθρώπων νά Τόν φθάσουν. Εἶναι τό πρό αἰώνων μυστήριο, ὅτι ἡ ζωή μας κέκρυπται ἐν Χριστῶ Ἰησοῦ. Αὐτοῦ πού νικάει τόν θάνατο, τήν ἁμαρτία ὡς αἰτία κάθε κακοῦ, καί πού μᾶς προσφέρεται «ρεαλιστικά» - ἔχοντας προσλάβει τή ἀνθρώπινη φύση, ἔχοντας φέρει ἐφ’ ἑαυτοῦ Του τίς συνέπειες τῆς ἁμαρτίας μας, καί ἔχοντας ἀναστηθῆ - «ἵνα ζωήν ἔχωμεν καί περισσόν ἔχωμεν».

Αὐτός λοιπόν εἶναι ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, στόν ὁποῖο καί ὁ λαός καί τό ἔθνος μας ἐπί αἰῶνες ἤδη, ἀλλά καί τό Σύνταγμά μας ρητῶς καί εὐθέως, ἀναφέρονται.

Ἀντιθέτως, οἱ θρησκεῖες ἔδειξαν ὅλην τήν ἀνεπάρκειά τους στόν ροῦ τῆς ἱστορίας. Ἀνεπάρκεια στήν προσφορά πραγματικῆς σωτηρίας, καί ἀνεπάρκεια ἑνότητας καί εἰρηνεύσεως, δηλαδή ἀληθινῆς ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ μεταξύ τῶν ἀνθρώπων, τῶν λαῶν, τῶν πολιτισμῶν :

α) Στόν Πύργο τῆς Βαβέλ ἐκφράσθηκε ἡ ἔπαρσις τοῦ ἀνθρώπου ἀπέναντι τοῦ Θεοῦ, διαρέθηκαν οἱ γλῶσσες καί ἡ ἀνθρωπότητα διαιρέθηκε σέ ἔθνη.

β) Στήν φυσική θρησκεία ἤ « ἀρχαία σοφία» ὡς Θεός ἐκλαμβανόταν μία ἀπόλυτη ἰδέα κάποιας ὑποτιθέμενης τελειότητας ἤ δυνάμεως, πού λατρευόταν μέ ἀκάθαρτες θυσίες ( φόνους) καί μαγικά σύμβολα, προκειμένου οἱ λαοί ὡς ὄχλος καί οἱ προὔχοντες αὐτῶν, νά αὐξηθοῦν σέ δύναμη καί εὐμάρεια ἐπί τῆς γῆς.

γ) Στήν εἰδωλολατρεία, ὁ Θεός τοποθετεῖται ἀνοήτως μέσα σέ ἀνθρωποποίητες μορφές ( ἀντικείμενα ἤ καί ἰδέες), διαφορετικές ἀνά λαό ἤ καί ἀνά πόλη, χωρίς εἰρμό καί λογική σχετικά μέ τίς διαφοροποιήσεις τῶν ἐπινενοημένων « θεῶν», καί μέ βάση μύθους καί ἀνθρωποποίητες εἰκασίες, προκειμένου νά ἐπιτευχθῆ ΦΑΝΤΑΣΙΑΚΗ ἑνότητα τῆς πόλεως καί ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΗ ὠφέλεια τοῦ λαοῦ.

δ) Στήν ἀθεΐα, Θεός αὐτοαναγορεύεται ὁ ἄνθρωπος, καί καταγγέλλεται ὁ Θεός ὡς ὑποκείμενος στήν ἀνθρώπινη πονηρία καί ἀπάτη τῶν « θρησκευομένων» ἀλλά καί στήν ὀργή τῶν ἀθέων, πού ἀναλαμβάνουν νά « σώσουν» τόν ἄνθρωπο ἀπό τήν « ἄγνοια» ὅσων οἱ ἴδιοι νομίζουν ὅτι γνωρίζουν, σχετικά μέ τήν ἀνυπαρξία τοῦ Θεοῦ, καί δή μέ βεβαιότητα!

Καί καλά θά πῆ κανείς, αὐτά τἀ θεολογικά πράγματα, ἐνδιαφέρουν ἀπό νομικῆς ἀπόψεως; Βεβαίως. Διότι ὁ νομικός πρέπει νά ξεκινᾶ ἀπό τήν πραγματικότητα καί ὄχι ἀπό τό γράμμα τῶν διατάξεων. Καί διότι αὐτά σημαίνουν ὅτι : Καθόλου τό Σύνταγμά μας δέν θέτει σέ ἴση μοίρα τίς διάφορες θρησκεῖες μέ τήν Ὀρθόδοξη Χριστιανική Ἐκκλησία.

Εἰδικώτερα, εἶναι « ἐπικρατοῦσα θρησκεία» στήν Ἑλλάδα ἡ « Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ», ὄχι ἁπλῶς διότι σέ περίπτωση συγκρούσεως πρός ἀπαιτήσεις ἤ πρακτικές κάποιας θρησκείας πρέπει νά προκρίνεται ὡς ἐπικρατοῦσα θρησκεία ἠ Ἐκκλησία, λές καί πρόκειται ποιοτικῶς γιά τά ἴδια μεγέθη, ἀλλά διότι, πρέπει νά λαμβάνεται καί μέριμνα ἀπό τό Ἑλληνικό Κράτος, νά μήν προκύψῃ κάν ζήτημα « ἀνταγωνισμοῦ» κάποιας θρησκείας πρός τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.

Καθ’ ὅσον, ἄλλωστε, εἶναι τόσο οὐσιαστικός ὁ σεβασμός τοῦ ἄλλου ἀνθρώπου μέ βάση τήν ὀρθόδοξη χριστιανική πίστη καί πράξη, ὥστε μέ τόν σεβασμό τῆς Ἐκκλησίας πού προαναφέρθηκε, περισσεύει τόσος χῶρος «θρησκευτικῆς ἐλευθερίας» θρησκειῶν, «ἐκκλησιῶν» καί αἱρέσεων, ὅσον θά ἀξίωνε γιά λογαριασμό της ἡ Ὀρθόδοξη Χριστιανική Ἐκκλησία σύμφωνα μέ τήν ὀρθόδοξη χριστιανική πίστη, ἄν ἐκείνη εὑρισκόταν στήν θέση τῆς «θρησκευτικῆς μειονότητας». Μέ αὐτήν τήν ἔννοια, εἶναι ἐπικρατοῦσα στήν Ἑλλάδα, καί ποσοτικῶς καί ποιοτικῶς, ἡ Ὀρθόδοξη Χριστιανική Ἐκκλησία τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Δέν τίθεται ἄρα, ἀντικειμενικῶς, θέμα «ἴσης μεταχειρίσεώς» της, ἀπό τό κράτος, πρός «θρησκεῖες» ἤ «ἐκκλησίες» ἤ «αἱρέσεις».

Τό ζήτημα τῆς λεγομένης θρησκευτικῆς ἐλευθερίας, ἔχει παρεξηγηθῆ πλήρως: Σέ χῶρες χωρίς, ἤ σχεδόν χωρίς, Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἐπί αἰῶνες, ὅπως στήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση ἤ στίς ΗΠΑ, ἑπόμενο ἦταν νά ἐκληφθοῦν οἱ θρησκεῖες καί οἱ αἱρέσεις τῶν θρησκειῶν, ἤ καί οἱ αἱρέσεις τῆς Ὀρθοδοξίας, ὡς κοινωνιολογικές πραγματικότητες καί ὡς τρόπιν τινά « θεολογικές κανονονικότητες», δηλαδή ὡς « θρησκεῖες» ἤ ὡς « ἐκκλησίες».

Οἱ «θρησκεῖες» ἤ «ἐκκλησίες» αὐτές ὅμως, κοινωνιολογικῶς εἶναι «πακέτα» ἀπαρτιζόμενα ἀπό ἡγεσία-ὀπαδούς-δόγματα-λατρεία, μέ τά ὁποῖα «πακέτα» πλήττεται ἡ ἑνότητα λαοῦ καί ἔθνους, ἀντί νά συγκροτεῖται. Τοῦτο ὄχι μόνο στήν Ἑλλάδα, ἀλλά καί ἐκεῖ ὅπου θεωροῦνται ἴσες οἱ διάφορες θρησκεῖες. Ἄρα, κάποιο βαθύτερο πρόβλημα ὑπάρχει.

Ἡ κοινωνιολογική θεώρηση πάσχει κατά τοῦτο: Τά δόγματα τῶν θρησκειῶν, αἱρέσεων, κ.ο.κ., καί οἱ τρόποι λατρείας τους ἔχουν ὄχι κοινωνιολογική ἀλλά θεολογική διάσταση καί αὐτή ἡ διάσταση βρίσκεται ἐκτός τοῦ πεδίου τῆς κοινωνιολογίας τῶν θρησκειῶν. Εἶναι ἀκριβῶς, ζήτημα ..ὀρθοδοξίας!

Ἐν τούτοις ἡ κοινωνιολογική μόνον θεώρησή τους, καταλήγει πρόχειρα σέ κοινωνιολογική ἀναγνώριση «θρησκειῶν-πακέτων», μέ συνέπεια νά ἐγείρονται ἀπό αὐτές τίς θρησκεῖες-«πακέτα» ἀξιώσεις ἰσότητας στό νομικό ἐπίπεδο ἀκόμη καί σέ βάρος τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Αὐτή ἀκριβῶς ἡ «ἰσότητα δικαιωμάτων θρησκειῶν» ἀποκρούεται νομικῶς ἀπό τό Σύνταγμά μας, ὅταν πρόκειται γιά τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.

Τό πρᾶγμα εἶναι ἐξαιρετικά ἁπλό: Εἴμαστε, σύμφωνα μέ τήν ὀρθόδοξη χριστιανική ἱστορική αὐτοσυνειδησία μας ὡς Ἑλληνικός λαός καί ὡς Ἑλληνικό ἔθνος, ὀρθόδοξοι χριστιανοί, συγκροτημένοι σέ κράτος, τό Σύνταγμα τοῦ ὁποίου διακηρύσσει ποικιλοτρόπως ὅτι θά σέβεται τήν ὀρθόδοξη χριστιανική ταυτότητα τοῦ λαοῦ καί τοῦ ἔθνους.

Ἑπομένως, τό Σύνταγμα ἀπαιτεῖται νά ἑρμηνεύεται ὄχι κατά τήν σχολαστική μέθοδο, ἀλλά ὀρθοδόξως καθώς καί σύμφωνα μέ τήν ὀρθόδοξη χριστιανική ἑρμηνευτική (πού ἀπαιτεῖ καί κλασσική παιδεία), οὕτως ὥστε νά προσαρμόζονται πραγματικά καί φυσικά τό Κράτος καί ἡ Διοίκηση πρός τόν λαό καί τό ἔθνος. Καί ὄχι (ἰδού ἡ πεμπτουσία τῆς ὅλης κρίσεως:) νά προσαρμόζονται τεχνητά καί ἀφύσικα ὁ λαός καί τό ἔθνος πρός τό Κράτος καί τήν Διοίκηση.

Τό Σύνταγμα ἀπαιτεῖται νά ἑρμηνεύεται ὀρθοδόξως καί σύμφωνα μέ τήν ὀρθόδοξη χριστιανική ἑρμηνευτική, ἰδιαιτέρως στά θέματα πού ἅπτονται τῆς θεωρίας καί πράξεως τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Ἐκκλησίας, τοῦ πραγματικοῦ συνεκτικοῦ δεσμοῦ ἄλλωστε τοῦ λαοῦ καί τοῦ ἔθνους μας : Θέματα πίστεως, λατρείας, θρησκευτικῆς ἐκπαιδεύσεως, κοινωνικῆς καί πολιτιστικῆς δράσεως, κατηχήσεως, ὁμολογίας πίστεως, ἀρνήσεως ὑπακοῆς πρός «νόμους» ἀνομίας ἤ «νόμους» πρόδηλης ἀδικίας.

Γιά ὅλα αὐτά, ἡ ὀρθόδοξη χριστιανική ἑρμηνεία τοῦ Συντάγματος εἶναι, καί μπορεῖ νά ἀποδειχθῆ, σωτήρια.