*** ΠΡΟΣΚΛΗΤΗΡΙΟ ΑΦΥΠΝΙΣΗΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΨΕΥΤΙΚΟ ΚΑΙ ΑΝΑΠΟΔΟ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΗΣ ΤΥΡΑΝΝΙΑΣ ***
Σκλαβωμένοι πολίτες της υγειονομικής τυραννίας,
τον Μάρτιο του 2020 μας αιχμαλώτισαν όλους ανεξαιρέτως μέσα στα ιδιωτικά κλουβιά μας και αργότερα μας φόρεσαν φίμωτρο παντού, χύνοντας στις ψυχές μας άφθονο το δηλητήριο του φόβου.
Σήμερα θέλουν να εμβολιάσουν μια ολόκληρη χώρα και εν τέλει ολόκληρο τον πλανήτη, χύνοντας στο σώμα μας το δηλητήριο των φαρμακευτικών εταιρειών, χωρίς να τους νοιάζει ποιοι και πόσο κινδυνεύουν από τον ιό, ποιοι και πόσο από το εμβόλιο.
Το μόνο που ενδιαφέρει τους υγειονομικούς διαχειριστές μας είναι να δείξουμε τυφλή υπακοή στα σατανικά τους σχέδια.
Αντιθέτως, κάθε θάνατος ή σοβαρή βλάβη από τις παρενέργειες των εμβολίων εκλαμβάνεται ως αμελητέα ποσότητα. Διότι το όφελος από τον εμβολιασμό υπερτερεί δήθεν των κινδύνων που εγκυμονεί.
Άρα, όσοι υγιέστατοι πολίτες πέφτουν θύματα των παρενεργειών του εμβολιασμού, ενώ θα έμεναν ασυμπτωματικοί ή θα εμφάνιζαν ήπια συμπτώματα αν μολύνονταν με κορωνοϊό, αντιμετωπίζονται σαν τα χλωρά που καίγονται ελαφρά τη καρδία μαζί με τα ξερά.
Αυτό το φαινόμενο έχει μόνο ένα όνομα, λέγεται ανθρωποθυσία. Το νομικό περιτύλιγμά της, το οποίο σκαρφίστηκαν οι σατανικοί διαστρεβλωτές της αλήθειας, είναι το καθήκον αλληλεγγύης σε καιρό πολέμου με έναν αόρατο εχθρό.
Αυτοί που μετέτρεψαν το Σύνταγμά μας σε ποδοπατημένη κουρελού τολμούν να αναζητούν συνταγματικό έρεισμα για την καύση των χλωρών μαζί με τα ξερά.
Γι’ αυτό ο κ. Μητσοτάκης ανέγνωσε από ένα παλιόχαρτο μπροστά στην υποδυόμενη την Πρόεδρο της Δημοκρατίας το άρθρο 25 παρ. 4 του Συντάγματος, όπου προβλέπεται ότι: «Tο Kράτος δικαιούται να αξιώνει από όλους τους πολίτες την εκπλήρωση του χρέους της κοινωνικής και εθνικής αλληλεγγύης».
Με αυτήν την δικαιολογία προσδίδουν στον πολίτη την ιδιότητα ενός πολεμιστή, ο οποίος έχει τάχα την υποχρέωση να παραδώσει στον χειριστή της σύριγγας το μπράτσο του, δηλ. την δύναμή του, προκειμένου να συμμετάσχει αλτρουιστικά στο χτίσιμο του υγειονομικού γιοφυριού της Άρτας, δηλ. του περίφημου τείχους της ανο(η)σίας.
Μας έχουν φλομώσει με φρικτά ψέματα. Διότι για να γίνουμε καλοί Σαμαρείτες, θα πρέπει να μπορούμε να θυσιάσουμε προς όφελος των άλλων κάποιες μικρές μόνο ελευθερίες μας, επομένως όχι τα σημαντικότερα αγαθά μας, δηλ. την ζωή και την υγεία μας.
Ο ναυαγός που έχει γραπώσει ένα σωσίβιο αποσοβώντας τον πνιγμό του δεν οφείλει να παραδώσει το σωσίβιο στον συνναυαγό του, για να τον γλυτώσει από τον δικό του πνιγμό. Διότι αυτό θα εσήμαινε ότι το καθήκον αλληλεγγύης είναι ταυτοχρόνως και καθήκον αυτοκτονίας!
Αν ο ναυαγός θέλει να ρισκάρει την ζωή του για να γραφτεί το όνομά του στην σελίδα των ηρώων, είναι ελεύθερος να το πράξει. Αλλά ο ηρωισμός δεν είναι ποτέ καθήκον. Για να πιστωθεί η ηρωική στάση στον πολίτη, πρέπει να αποτελεί προϊόν ελεύθερης απόφασης.
Ήρωας καθ’ υπαγόρευσιν δεν είναι ήρωας, αλλά θλιβερός οσφυοκάμπτης.
Αντιστοίχως, το κράτος εκείνο που αξιώνει από όλους τους πολίτες να γίνουν ήρωες και να δεχθούν να εμβολιασθούν με πειραματικά εμβόλια και με τίμημα ακόμη και την ζωή τους δεν είναι παρά ένα ολοκληρωτικό καθεστώς που φορά την διπλή μάσκα του ιατροφασισμού.
Ο ναζισμός αξιοποίησε το καρναβάλι και επέστρεψε μεταμφιεσμένος: φορά ιατρική ποδιά. Τον αναγνωρίζουμε, όμως, από τις χιτλερικές μπότες του, με τις οποίες συνθλίβει καθημερινά το πρόσωπό μας.
Ας κλείσουμε, λοιπόν, τ’ αφτιά μας στις Σειρήνες του Θαυμαστού Ψεύτικου και Ανάποδου Κόσμου μας και ας αντικρίσουμε κατάματα την ζοφερή πραγματικότητα:
Ο εμβολιασμός με πειραματικά εμβόλια που έχουν άδηλες και αδήλωτες παρενέργειες είναι πλέον υποχρεωτικός για όλους μας: για τους υγειονομικούς είναι ευθέως υποχρεωτικός και για όλους τους άλλους εμμέσως υποχρεωτικός, αφού όποιος δεν εμβολιάζεται μεταπίπτει σε ένα κατώτερο είδος ανθρώπου χωρίς θεμελιώδη δικαιώματα.
Μέχρι σήμερα οι αρχιτέκτονες του νομικού μας πολιτισμού πάσχιζαν να διαφυλάξουν ως κόρην οφθαλμού την συναίνεση του πολίτη:
Για την χρήση των προσωπικών δεδομένων ζητούσαν πάντοτε την συναίνεσή μας, το ίδιο και για την τέλεση κάθε ιατρικής πράξης.
Επίσης, με τον νέο Ποινικό Κώδικα ακόμη και μια ψευδής υπόσχεση που θα αποσπούσε το “ναι” του υποψήφιου ερωτικού συντρόφου αντιμετωπίζεται ως βιασμός και τιμωρείται με κάθειρξη μέχρι δέκα έτη.
Ξαφνικά, όμως, ήρθε ένας ιός που αναποδογύρισε τα πάντα, και η συναίνεση του υγιούς πολίτη σε μια επικίνδυνη ιατρική πράξη πετάχθηκε χωρίς δεύτερη κουβέντα στον κάλαθο των νομικών αχρήστων.
Είναι προφανές ότι οι υγειονομικοί διαχειριστές, μας μετέτρεψαν σε προ-αρρώστους, επιδιώκοντας την κατάργηση της ελεύθερης βούλησης και την υποταγή μας σε ό,τι αυτοί ορίζουν αυταρχικά ως ιατρικώς απαραίτητο.
Δόγμα τους είναι η φράση “έτσι θέλω, έτσι διατάσσω”. Πέφτουν σε συνεχείς αντιφάσεις, χωρίς να μπορούν να αποδείξουν ούτε την αποτελεσματικότητα ούτε την ασφάλεια ούτε την αναγκαιότητα του εμβολιασμού και των λοιπών ιατρικών πράξεων, επιπλέον χωρίς να διεξάγουν τον παραμικρό διάλογο με τις αντίθετες απόψεις.
Το μόνο που ξέρουν είναι να κραδαίνουν μαστίγιο και να απαξιώνουν ως αρνητή, αντιεμβολιαστή και εν γένει ως πνεύμα αντιλογίας ή ως αποδιοπομπαίο τράγο όποιον δεν δέχεται να πάει με τα βρόμικα νερά τους.
Μόλις βρεθεί κάποιος που θα προβάλει ενστάσεις ενάντια στα δρακόντεια υγειονομικά μέτρα, ενεργοποιούνται οι δαγκάνες του ιατροφασιστικού μηχανισμού, δηλ. τα αργυρώνητα ΜΜΕ, οι ειδικοί της ιατρικής και της νομικής επιστήμης, αλλά και οι κληρικοί:
Κάποιοι καθηγητάδες της Ιατρικής, γυρολόγοι των δωροδοκημένων καναλιών της υγειονομικής προπαγάνδας, συστήνουν στους ανεμβολίαστους να επισκεφθούν ψυχολόγο, ενώ κάποιοι μητροπολίτες κουνάνε το δάχτυλο στους αμφισβητίες, λέγοντάς τους ότι έχουν ανάγκη από τους εξορκισμούς του Μεγάλου Βασιλείου.
Δεν πρέπει να εκπλησσόμαστε: «Η ιστορία όλων των δογμάτων και των εκκλησιών καταγράφει, ακόμη και μέχρι πρόσφατα, σύμπραξη με καταπιεστικές εξουσίες, δικτατορίες και πολεμοκάπηλους ενάντια στο πραγματικό συμφέρον των λαών, το οποίο έχουν ταχθεί να υπερασπίζονται».
Ένα κατάμαυρο πέπλο μυστηρίου καλύπτει όχι μόνο την Ελλάδα αλλά και ολόκληρο τον πλανήτη: Πώς μπόρεσε η παγκόσμια ελίτ της Νέας Τάξης Πραγμάτων να ελέγξει σε τόσο μεγάλη έκταση τους πάλαι ποτέ πολύτιμους θεματοφύλακες του πολιτισμού μας;
Εξαγοράστηκαν;
Υπνωτίσθηκαν;
Τρομοκρατήθηκαν;
Αυτομόλησαν;
Όποια κι αν είναι η σωστή απάντηση, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι μπροστά μας έχει στηθεί ένα καζάνι που κοχλάζει: Το εμβόλιο κατά του κορωνοϊού είναι η πύλη της κολάσεως. Αν το σχέδιό τους πετύχει, τότε θα μας εμβολιάζουν διαρκώς.
Δεν είναι τυχαίο ότι στις 12 Σεπτεμβρίου 2019, δηλ. περίπου ένα εξάμηνο πριν από την κήρυξη της ψευτοπανδημίας του κορωνοϊού, πραγματοποιήθηκε στις Βρυξέλλες Σύνοδος Κορυφής για τον Παγκόσμιο Εμβολιασμό.
Μάλιστα, στα έδρανα του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου κυκλοφορούσαν μπλουζάκια με τον λογότυπο VaccinesWork (δηλ. τα εμβόλια κάνουν δουλειά).
Και όλως τυχαίως, η δεκαετία 2011-2020 είχε χαρακτηρισθεί ως η δεκαετία του οράματος των εμβολίων.
Αυτή η πρώτη δεκαετία έδωσε την σκυτάλη στην δεύτερη δεκαετία 2020-2030 με το ίδιο ακριβώς εμβολιαστικό όραμα που σχεδιάζεται να υλοποιηθεί στο πλαίσιο της περίφημης ατζέντας 2030 για την ανοσοποίηση των Ευρωπαίων πολιτών.
Ήδη από το 2018 μας έλεγαν ότι προτεραιότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι η ηλεκτρονική υγεία. Μέχρι σήμερα γνωρίζαμε το Ebook, το Eclass, το Ebanking κ.λπ., τώρα θα προστεθεί και το Ehealth.
Συνεπώς, θα αρχίσουμε να μοιάζουμε με ηλεκτρονικούς υπολογιστές που το λογισμικό τους θα πρέπει να αναβαθμίζεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα για να είναι προστατευμένο από νέους ιούς.
Επιπλέον, θα θυμίζουμε υγειονομικά πρεζόνια που επιζητούν την επόμενη δόση τους, για να τους επιτραπεί να φυτοζωούν.
Η σύριγγα θα μας οδηγήσει στην σήραγγα του τρόμου. Όποιος εμβολιάζεται θα εγκλωβίζεται μέσα σε ένα υγειονομικό σπιράλ, από το οποίο θα είναι σχεδόν αδύνατον να απεγκλωβιστεί.
Και τώρα προσέξτε καλά:
– Με την μάσκα ελέγχουν την ανάσα μας!
– Με τα self-test και τα rapid-test μας σέρνουν από την μύτη!
– Με το εμβόλιο ελέγχουν την φαρμακευτική αγωγή μας!
– Με την αναστολή εργασίας ελέγχουν την τροφή μας!
Τέτοιον έλεγχο ασκεί κάθε δράστης του εγκλήματος της αρπαγής, ο οποίος κρατά το θύμα του όμηρο, δεμένο χειροπόδαρα, μέχρι να αναγκαστεί το ίδιο ή η οικογένειά του να δώσει λύτρα για την απελευθέρωσή του.
Οι υγειονομικοί διαχειριστές, όμως, δεν ζητούν ως λύτρα κάποιο χρηματικό ποσό, αλλά κάτι άλλο, πολύ πιο μεγάλο: ζητούν να απεμπολήσουμε το αναπαλλοτρίωτο στοιχείο της ανθρώπινης ιδιότητάς μας, το αυτεξούσιο.
Αυτοί που πούλησαν την ψυχή τους στον διάβολο, τώρα θέλουν να υφαρπάξουν την δική μας ψυχή για να του την παραδώσουν.
Αν δεν αντισταθούμε, θα καταστραφούμε:
Από πειραματάνθρωποι θα εκπέσουμε σε είδος του ζωικού βασιλείου που θα φορά μονίμως φίμωτρο και θα κυκλοφορεί εκτός κλουβιού μόνο αν είναι εμβολιασμένο και τσιπαρισμένο.
Είναι η υστάτη ώρα να γκρεμίσουμε τον Ανάποδο και Ψεύτικο Κόσμο της υγειονομικής τυραννίας υπερασπιζόμενοι την αξία του ανθρώπου.
Είναι η υστάτη ώρα, όλοι μαζί, ανεμβολίαστοι και εμβολιασμένοι, ενωμένοι και όχι διχασμένοι, να αμυνθούμε με νύχια και με δόντια, για να τερματίσουμε τον ιδιότυπο Γ΄ Παγκόσμιο Πόλεμο που διεξάγεται καμουφλαρισμένα από τις εθνικές κυβερνήσεις εναντίον των ίδιων των λαών τους.
Είναι η υστάτη ώρα να αντιληφθούμε ότι δεν είμαστε στρατιώτες που έχουμε δήθεν χρέος να συμμετάσχουμε στον πόλεμο κατά του αόρατου εχθρού. Αυτός άλλωστε κατασκευάστηκε από κάποιους μισάνθρωπους μαριονετίστες και αξιοποιείται τώρα από τις προδοτικές μαριονέτες μιας δράκας Ανθελλήνων.
Μοναδικό μας χρέος κοινωνικής αλληλεγγύης είναι να δηλώνουμε τις παρενέργειες των εμβολίων, ώστε να μειωθεί ο αριθμός των παραπλανημένων συμπολιτών μας, που παίζουν ένα υβριδικό παιχνίδι ρίσκου με στοιχεία από τυφλόμυγα και ρώσικη ρουλέτα.
Για να τα πετύχουμε όλα αυτά, όμως, πρέπει να αδρανοποιήσουμε το σημαντικότερο όπλο τους: την τηλεόραση.
Όταν το κράτος ήθελε να προστατευθεί από τους τρομοκράτες, αμυνόταν σε επικοινωνιακό επίπεδο: απαγόρευε την δημοσίευση των προκηρύξεων.
Κάτι αντίστοιχο πρέπει να κάνουμε κι εμείς σήμερα, που έχουμε απέναντί μας ένα τρομο-κράτος: Να του κόψουμε τις γέφυρες επικοινωνίας, σπάζοντας τις οθόνες μας.
Έτσι θα σπάσουμε τις τηλεοπτικές αλυσίδες που μας κρατούν αιχμαλώτους στον Ψεύτικο Κόσμο και θα δραπετεύσουμε από το τηλεοπτικό μας σπήλαιο.
Σήμερα το ημερολόγιο δείχνει 29 Αυγούστου 2021. Από την ημέρα που κηρύχθηκε η ψευτοπανδημία πέρασαν ήδη 18 μήνες. Κι ακόμη μας κοροϊδεύουν ότι, αν τα κάνουμε όλα όπως μας τα ζητούν, θα επιστρέψουμε στην κανονικότητα.
Πάλι μας κατακλύζουν με φρικτά ψέματα: Όπως μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001 η νέα κανονικότητα διήρκεσε μέχρι σήμερα, το ίδιο θα συμβεί και με την νέα κανονικότητα που αφετηριάζεται από την 11η Μαρτίου 2020.
Εκτός κι αν κάνουμε μια επαναστατική πράξη: αν πετάξουμε τα τηλεκοντρόλ, δηλ. τερματίσουμε τον εξ αποστάσεως έλεγχο, και στην θέση του self-test επιλέξουμε το self-control.
Είναι, λοιπόν, η υστάτη ώρα να ανακτήσουμε τον έλεγχο του σώματος, της ψυχής και της ζωής μας!
Να μη σταματήσουμε να ζούμε φοβούμενοι μήπως πεθάνουμε, γιατί τότε θα καταντήσουμε ζωντανοί-νεκροί.
Να μην ενδίδουμε στις απάνθρωπες απειλές κάθε απατεώνα τούτου του αιώνα!
Να μην ξεγελιόμαστε ότι οι υγειονομικοί διαχειριστές θέλουν το καλό μας και την ασφάλειά μας αλλά να θυμόμαστε ότι μέχρι σήμερα αποδείκνυαν περίτρανα ότι ήθελαν μόνο να ικανοποιούν το συμφέρον τους, θυσιάζοντας το δικό μας καλό.
Και ο Χίτλερ για το καλό και την ασφάλεια των Γερμανών έλεγε ότι έκανε τις θηριωδίες του.
Η μεταχείριση των υγειονομικών είναι αψευδής μάρτυρας της ασύλληπτης υποκρισίας της κυβέρνησης:
Αυτούς που τίμησε ως ήρωες στην αρχή της πανδημίας, τώρα τους πέταξε στον λάκκο των λεόντων, στερώντας τους ξεδιάντροπα το ψωμί τους.
Οι ληστές του κοινού ποινικού δικαίου αν μας πετύχουν στον δρόμο θα μας πουν:
Τα λεφτά σου ή την ζωή σου;
Οι φασιστοειδείς ληστές της Νέας Δικτατορίας δεν είχαν κανένα φραγμό να μας μουν:
Το μπράτσο σου ή το ψωμί σου;
Αν προτιμήσουμε, όμως, το ψωμί μας, τότε θα χάσουμε την δύναμή μας.
Και χωρίς δύναμη, το ψωμί δεν θα τρώγεται αλλά θα μας κατατρώγει τα σωθικά μέρα με τη μέρα.
Το δίλημμα που μας θέτουν δεν είναι αυτό που ξεστόμισε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος “εδώ είναι το εμβόλιο, εκεί είναι ο τάφος”.
Στην γλώσσα του Θαυμαστού Ανάποδου Κόσμου μας, το δίλημμα μεταφράζεται ως εξής: “από εδώ η ελεύθερη βούληση του ανθρώπου, από εκεί το εμβόλιο κι ο τάφος μας”.
Θα κλείσω με μια εξαιρετικά επίκαιρη προτροπή που υπάρχει σε ένα δοκίμιο του Αλεξάντερ Σολζενίτσιν.
Ο μέγας αυτός Ρώσος ιστορικός και μυθιστοριογράφος που τιμήθηκε με Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1970 και απεχθανόταν την κυρίαρχη κουλτούρα της τηλεόρασης, είχε συλληφθεί κατά τα τέλη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, διότι σε ένα γράμμα του αναφερόταν ειρωνικά στην προσωπικότητα και τις ικανότητες του Στάλιν.
Κατηγορήθηκε για αντισοβιετική προπαγάνδα, η οποία αποτελούσε έγκλημα σύμφωνα με το διαβόητο άρθρο 58 του τότε σοβιετικού Ποινικού Κώδικα.
Στις 7 Ιουλίου 1945 καταδικάσθηκε σε ισόβια εκτόπιση και οκταετή καταναγκαστική εργασία από ένα έκτακτο δικαστήριο, στο οποίο δεν κλήθηκε καν να υπερασπισθεί τον εαυτό του.
Στις 12 Φεβρουαρίου 1974 δημοσιεύθηκε και στην ελληνική γλώσσα μια ανοικτή επιστολή του προς τους ηγέτες της Σοβιετικής Ενώσεως με τίτλο “Να μη ζούμε με ψέματα”.
Σε αυτήν, λοιπόν, την επιστολή, ο Σολζενίτσιν μας προτρέπει να ακολουθούμε καθημερινά ενωμένοι τον δρόμο της αλήθειας και της πνευματικής ανεξαρτησίας, υπερασπιζόμενοι την ψυχή μας.
«Δεν είναι εύκολη η εκλογή για το σώμα», λέει, «μα είναι η μοναδική εκλογή για την ψυχή μας».
Παραδέχεται ότι ο δρόμος δεν είναι εύκολος: «Στις αρχές τα πράγματα δεν θα πάνε καλά. Κάποιοι θα χάσουν προσωρινά τη δουλειά τους. Για τους νέους που θέλουν να ζήσουν ακολουθώντας την αλήθεια, αυτό θα κάνει πολύ δύσκολη στην αρχή τη νέα τους ζωή, αφού και τα μαθήματα που διδάσκονται είναι γεμάτα από ψέματα. Για όποιον όμως θέλει να είναι τίμιος, δεν υπάρχει πια εδώ καμιά διέξοδος».
Ο Σολζενίτσιν καταλήγει προφητικά:
«Αν δειλιάσουμε, ας μην παραπονιόμαστε πως δεν μας αφήνουν ν’ ανασάνουμε – εμείς οι ίδιοι δεν θα αφήνουμε τον εαυτό μας ν’ ανασάνη! Αν σκύψουμε κι άλλο, τα αδέλφια μας οι βιολόγοι θα βοηθήσουν εκείνους να πετύχουν το διάβασμα των σκέψεών μας και την τροποποίηση των γονιδίων μας. Αν δειλιάσουμε και σ’ αυτό, τότε είμαστε τιποτένιοι, δεν έχουμε ελπίδα σωτηρίας, και μας ταιριάζουν οι γεμάτοι περιφρόνηση στίχοι του Πούσκιν:
Τι να τα κάνουν τα κοπάδια τα δώρα της λευτεριάς;
Από γενιά σε γενιά κληρονομιά τους είναι ο ζυγός με τα κουδουνάκια και το μαστίγιο».
Σκλαβωμένοι πολίτες της υγειονομικής τυραννίας, δεν υπάρχει άλλο χρονικό περιθώριο.
Διακυβεύεται το μέλλον του ελεύθερου ανθρώπου, δηλ. του ανθρώπου, διότι άνθρωπος ανελεύθερος δεν είναι άνθρωπος.
Το ιερότερο δικαίωμα του ανθρώπου είναι η άμυνά του. Πόσω μάλλον όταν η επίθεση γίνεται εναντίον του θεμελίου της υπόστασής του: της ελευθερίας της βουλήσεώς του. Γι’ αυτόν τον λόγο η σημερινή άμυνά μας εκτός από δικαίωμα είναι και καθήκον.
Καθήκον χάριν των μελλοντικών γενεών. Τα παιδιά μας που θα πάρουν την σκυτάλη πρέπει να είναι άνθρωποι και όχι σκλαβωμένα ανθρωποειδή.
Πηγή: [Στο κείμενο αυτό στηρίχθηκε η ομιλία που εκφωνήθηκε στις 29.8.2021 στο συλλαλητήριο της Πλατείας Συντάγματος κατά του υποχρεωτικού εμβολιασμού], Κωνσταντίνος Βαθιώτης
