Α] Η ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΜΗ ΕΚΠΛΗΡΩΣΗ ΤΟΥ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΜΑΣ.
Το τάμα είναι ιερό θέμα. Μέσα στην Αγία Γραφή έχουμε αναλυτικά τον περί ταμάτων θεολογικό προβληματισμό. Όταν ο άνθρωπος τάζει κάτι στο Θεό, κάνει συμφωνία με το ίδιο το Θεό και αναλαμβάνει δέσμευση να εκπληρώσει το τάμα του, μάλιστα, όπως ακριβώς βγήκε από το στόμα του, εν καιρώ κρίσεως και κινδύνου, και να το τηρήσει το συντομότερο και στο ακέραιο, ή αν δεν προλάβει αυτός, και πεθάνει εν τω μεταξύ, τα παιδιά του με το ίδιο ακριβώς ή κάποιο άλλο ισοδύναμο τρόπο.
Στην Αγ. Γραφή αναφέρονται διάφορα τάματα (Γένεσις κη' 20-22, Δευτερονόμιον κγ' 22-24, Κριταί ια' 30-40, Εκκλησιαστής ε' 4, Πράξεις ιη' 18, κα' 18-24), γι' αυτό καί διατηρήθηκαν καί από τον Χριστιανισμό... Χαρακτηριστικό το τάμα του Ιεφθάε, που έταξε ως Κριτής να θυσιάσει ό,τι πρωτοσυναντήσει στο σπίτι του μετά την νικηφόρα έκβαση της μάχης όπου είχε πάει… Συνάντησε την κόρη του και τη θυσίασε!!!
Εάν λοιπόν ο Θεός τηρήσει την υπόσχεσή του και κάνει καλά το παιδί σου επί παραδείγματι και σύ έχεις υποσχεθεί να πας γονατιστός στην Παναγία της Τήνου και δεν το έχεις κάνει ακόμη, βρίσκεσαι σε παράβαση.
Η αθέτηση λοιπόν του τάματός μας είναι σοβαρό παράπτωμα, από το οποίο δεν μπορεί να μας ξεχρεώσει κανένας άλλος, διότι αποτελεί προσωπική συμφωνία και δέσμευσή μας με τον Θεό. Εγκυμονεί δε κινδύνους και ενίοτε επιτρέπει ο Θεός και ξαναγυρίζουν τα πράγματα στην προτέρα τους κατάσταση, «προς γνώσιν και συμμόρφωσιν»..
Αυτό πάθαμε κι εμείς με το Τάμα του Έθνους. Μας ελευθέρωσε ο Καλός Θεός το 1821 μέχρι το 1830. Μάλιστα δε και με τους απελευθερωτικούς πολέμους του 1912 – 13, αποδόθηκε στο ελληνικό κράτος και η Μακεδονία μας. 100 χρόνια μετά το 1821, δηλ. το 1921, πήραμε και την Μ. Ασία, τη γη της Ιωνίας! Ο Θεός κράτησε το λόγο Του και δεν πήρε πίσω την υπογραφή Του. Εμείς όμως όλα τα άλλα κατά το διαρρεύσαν διάστημα τα σκεφτήκαμε, εκτός από το Τάμα μας. Δεν γυρίσαμε σαν τους 9 λεπρούς πίσω να πούμε το «ευχαριστώ μας» στον Ευεργέτη Χριστό.
Αποτέλεσμα: Γίναμε έθνος αχαρίστων και αρχίσαμε σιγά – σιγά και χάναμε τα κεκτημένα μας: Πρώτα τη Μικρασία, μετά Ίμβρο και Τένεδο, μετά Β. Ήπειρο, μετά την Κύπρο μας και ζούμε τώρα σε απόλυτη εξάρτηση από το ξένο κεφάλαιο και έχουμε εδώ μέσα ξενική κατοχή από τους τοκογλύφους και δανειστές, ξεπουλήσαμε πλέον την εθνική μας κυριαρχία και εδαφική ακεραιότητα και δεχθήκαμε πάλι μια νέα τουρκοκρατία με τα δύο σχεδόν εκατομμύρια των μουσουλμάνων κυρίως λαθρομεταναστών! Ιδού λοιπόν πως χάσαμε ξανά την ελευθερία μας. Κρίμα! Από την αχαριστία μας και την αγνωμοσύνη μας.
Σαν να μη έφτανε αυτό και άλλες συναφείς πληγές ολοκλήρωσαν το πισωγύρισμα στη Νέα Αιχμαλωσία.
Γίναμε ένα έθνος φονιάδων. Ενώ μας ελευθέρωσε ο Χριστός από το παιδομάζωμα, το γενιτσαρισμό και τα χαρέμια, εμείς που χάναμε τότε τα παιδιά μας, τα ελληνόπουλα, τώρα εμείς με τα ίδια μας τα χέρια τα φονεύουμε πραγματοποιώντας 200 – 500 χιλιάδες το χρόνο. Ο Χριστός μας χάρισε τη δυνατότητα να έχουμε δικά μας παιδιά και όχι τουρκόσπορους. Τουλάχιστο εκείνοι δεν σκότωναν τα παιδιά. Τώρα λοιπόν εφόσον δεν θέλουμε ελληνόπουλα, ας έχουμε αλβανόπουλα, πακιστανόπουλα, αφρικανόπουλα… Ω πόσο αχάριστο είναι το έθνος που δεν αγαπάει τα παιδιά! «Άφετε τα παιδία έρχεσθαι προς με και μη κωλύετε αυτά», λέγει ο Κύριος. Και μείς οι αχάριστοι, στο δώρο της ζωής λέμε ΟΧΙ και δεν αφήνουμε τα παιδιά να πάνε στο Χριστό, αλλά τα στέλνουμε στον υπόνομο.
Γίναμε έθνος βλασφήμων. Αντί να λέμε Ευχαριστώ στο Χριστό, διότι μας χιλιοευεργέτησε, εμείς τον υβρίζουμε. Πρώτον μέν με τις πράξεις μας και ύστερα με τις λέξεις μας. Μας γέμισε με έμφυτα κληρονομικά χαρίσματα, μας έστειλε εδώ τους πρωτοκορυφαίους αποστόλους Του, μας έδωσε θεία δωρήματα χριστιανικής σοφίας και πατερικής αγιότητος, το Ευαγγέλιό Του στη γλώσσα μας… Ποίο άλλο κράτος – έθνος – γένος έχει λάβει τόσα πολλά ουράνια χαρίσματα; Κι εμείς για το «ευχαριστώ» λέμε τις χειρότερες βρισιές στην καθημερινή μας ζωή. Χτίζουμε τα σπίτια μας, μεγαλώνουμε τα παιδιά μας, εκπαιδεύουμε το στρατό μας, οργώνουμε τη γη μας με βλαστήμιες. Είχαμε πάνω από το κεφάλι μας τους τούρκους και κινδυνεύαμε από το χατζάρι του μαρτυρίου για την πίστη μας και τον εξισλαμισμό και μας ελευθέρωσε ο Κύριος, για να επικαλούμαστε «εν πνεύματι αγίω Κύριον Ιησούν» και μεις τον υβρίζουμε! Είμαστε ανάξιοι!
Γίναμε έθνος ασεβών με την έλλειψη του εκκλησιασμού. Επί τουρκοκρατίας ήταν πολύ δύσκολο να εκκλησιασθούμε, να χτίσουμε εκκλησιές, έπρεπε μέσα σε 40 μέρες να είχαμε τελειώσει, τις φτιάχναμε χαμηλοτάβανες, γιατί έμπαιναν έφιπποι μέσα οι οθωμανοί… Επίσης και ο αθεϊστικός μαρξισμός που ενέσκηψε στον εικοστό αιώνα στην πατρίδα μας κι αυτός δεν αγαπούσε τους ναούς και τους αγίους, του «ξεμάτιαζε» και τους πυροβολούσε, σκότωνε και κρέμαγε ιερείς. Τι έπρεπε εμείς λοιπόν να κάνουμε αφότου μας ελευθέρωσε ο Χριστός κι από τους δύο εχθρούς; Να μη λείπουμε από την εκκλησία, να μη χάνουμε εκκλησιασμό και θεία λατρεία! Το κάνουμε;. Δυστυχώς όχι!
Στους εκατό ορθοδόξους οι τρείς εκκλησιάζονται. Κάποιοι άλλοι έγιναν αιρετικοί. Το κράτος υπεβίβασε τη Μητέρα και τροφό Εκκλησία ωσάν να είναι ένα από τα άλλα θρησκεύματα… Μόνοι μας βγάλαμε τα μάτια μας με τα χέρια μας. Έτσι επέτρεψε ο Δίκαιος Θεός και εισέβαλαν εδώ μέσα πλήθος αλλογενών και αλλοθρήσκων, που ζητούνε τεμένη και τζαμιά. Θα βλέπουμε λοιπόν στο μέλλον μιναρέδες να υψώνονται στον γαλανό ελληνικό ουρανό και θα προσεύχονται μπρούμυτα στις πλατείες, θα αυτομαστιγώνονται στις γειτονιές, οι οπαδοί του Ισλάμ, θα ευλογεί ο μουφτής τα κοτόπουλα που θα πωλούνται στις υπεραγορές… κι εμείς θα κοιτάμε θλιμμένοι από μακριά την επέκταση ξανά της νέας οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Δεν πάμε λοιπόν Εκκλησία την Κυριακή; Τέρμα και η Κυριακή και με νόμο! Επιστροφή στην προ του ΠατροΚοσμά εποχή, στην οποία ίσχυε η αργία του εβραϊκού Σαββάτου.
Γίναμε έθνος αμελών. Στην Τουρκοκρατία τέλος, είχαμε τα κρυφά σχολειά και κρυφό πόθο και καϋμό, να μάθουν τα σκλαβόπουλα – ελληνόπουλα «γράμματα σπουδάγματα του Θεού τα πράγματα». Οι Έλληνες τότε με κίνδυνο της ζωής τους έστελναν τα βλαστάρια τους τη νύχτα με το φως του φεγγαριού στα μοναστήρια, στα ξωκκλήσια και στους καλογέρους να μάθουν τα ελληνικά και την πίστη των πατέρων τους. Μετά μάζευαν λεφτά για να χτίσουν ελληνικά σχολεία. Όπως έλεγε ο άγιος Κοσμάς.
Σήμερα γκρεμίζουμε τα σχολεία! Πως; Με την κατάργηση της ελληνικής γλώσσας, με την αλλοίωση των θρησκευτικών , με τον εξοβελισμό των ιερέων από τα σχολεία, με τον εξοστρακισμό των θρησκευτικών περιοδικών μας. Μα δεν τα κάνουμε εμείς, θα πουν μερικοί…. Όχι εμείς τα κάνουμε, διότι δεν εκκλησιάζουμε τα παιδιά μας, φροντίζουμε να τα στέλνουμε όπου αλλού κι όχι στο κατηχητικό, ειρωνευόμαστε τους ιερείς και ιεροκατηγορούμε και κυρίως δεν διαμαρτυρόμαστε. Τρείς φορές μόνο κοινωνάμε τα νεοφώτιστα ελληνόπουλα και μετά αν τα πάει κάποια γιαγιά για να τα μεταλάβει. Αυτό λοιπόν που επιλέγουμε άτυπα στην κοινωνική μας ζωή και καθημερινή μας συμπεριφορά έρχεται μετά και μας επιβάλλεται δια νόμου και δια των πραγμάτων αντικειμενικά, θεσμικά και γενικά.
Β] ΦΤΑΙΕΙ ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΙ Η ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΙΑ ΜΑΣ
Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Όπως παλιά ο αρχαίος Ισραήλ, όταν παρέβαινε το θέλημα του Θεού και ερωτοτροπούσε με ειδωλολατρικούς ψευδοθεούς του περιβάλλοντός του, επέτρεπε ο Θεός και:
επενέβαιναν οι γειτονικοί βάρβαροι και ακάθαρτοι λαοί και ταπείνωναν τον παραβάτη λαό τόσο, όσο να ταπεινωθεί και να καταφύγει και πάλι στον Θεό των πατέρων του με μετάνοια.
ανέβαιναν στην εξουσία άνθρωποι ακατάλληλοι, ανίκανοι και ξεδιάντροποι, χωρίς πίστη στο Θεό, φόβο και Κυρίου και ντροπή, ξεδιάντροποι, άδικοι και καταχραστές.
η αποτελεσματικότητα των έργων αναστελλόταν και οι προσπάθειες αυτού του λαού δεν ευθυδρομούσαν και δεν καρποφορούσαν. Οι κόποι του δεν τελεσφορούσαν, διότι τα έργα του ήταν ειργασμένα παράνομα.
Επειδή λοιπόν εμείς λοιπόν λατρέψαμε στις μέρες μας ψευδείς θεότητες, όπως:
Την Ευρώπη και τις επιδοτήσεις
Το νέο νόμισμα και την ευρωπαϊκή νοοτροπία
Το χρηματιστήριο και τα δάνεια
Την φοροδιαφυγή και την απιστία
Τον παπισμό, τον οικουμενισμό και την πανθρησκεία
Τώρα ό,τι χάνουμε και το στερούμαστε είναι ακριβώς αυτό που αγαπήσαμε και το θεοποιήσαμε. Ό,τι παράνομα αποκτήσαμε: πλούτη και θέσεις, τώρα όλοι το ρισκάρουμε. Μάλιστα μέρα με τη μέρα λιγοστεύει η δυνατότητα για αμαρτωλή ζωή. Για απλή ζωή πλέον. Προσπαθούμε απλά και με το ζόρι να επιβιώσουμε. Είναι δυνατόν να αυτοκτονούν άνθρωποι ένεκα πτωχείας; Αλήθεια πόσοι αυτοκτόνησαν στην κατοχή των Γερμανών; Πέθαιναν, αλλά δεν αυτοκτονούσαν. Δηλαδή χάσαμε τον προσανατολισμό μας και δώσαμε προτεραιότητα σε θέματα που δεν εγκρίνει ο Θεός.
Φταίει όμως και κάτι άλλο:
Η επιπολαιότητά μας ως λαού με την προχειρότητα στα έργα του
Ο θρίαμβος του ατομικού συμφέροντος σε βάρος του κοινού
Η διαρκής υποτίμηση της Ορθοδοξίας και της ηθικής
Ο αδιάκριτος διαχωρισμός προσωπικής ζωής και πολιτικής δραστηριότητος
Η υποβάθμιση της δραστικής διαδόσεως και ενεργείας του θείου λόγου
Τέλος πίσω από όλα σχεδόν τα παραπάνω είναι το οργανωμένο σχέδιο της Νέας Τάξης πραγμάτων:
για να γίνει η Ελλάδα ένα φτωχό κράτος
για να γίνει η Ελλάδα ένα άθρησκο κράτος
για να γίνει η Ελλάδα ένα αλλοιωμένο με μετανάστες κράτος
για να γίνει η Ελλάδα ένα φακελλωμένο κράτος
για να γίνει η Ελλάδα ένα μη κράτος, ένα άθλιο δηλαδή προτεκτοράτο.
Συνεπώς ιδού τι πρέπει να κάνουμε:
Σήμερα τα πράγματα έφθασαν σε πολύ άσχημο σημείο. Για πολλούς και ποικίλους λόγους βρεθήκαμε στο μάτι του κυκλώνα. Η κατάσταση διαγράφεται απελπιστική και τραγική στα αποτελέσματά της.
Εκείνο που χρειάζεται είναι καθαρό μυαλό, όχι τόσο για μια διαπίστωση και περιγραφή της κατάστασης, αλλά κυρίως για τα αίτια που μας οδήγησαν σ΄ αυτή και πιο πολύ για το «τι δέον γενέσθαι».
Το μυαλό είναι το μάτι της ψυχής. Είναι το φως στον άνθρωπο. Αν το φως φωτίσει και δει καλά, τότε ο άνθρωπος δεν σκοντάφτει, διαφορετικά πέφτει και τσακίζεται. Αν μπερδευτούμε ακόμη περισσότερο, και σκοτωμοί μπορεί να γίνουν εξαιτίας της κρίσεως.
Τα θέματα της κρίσεως ούτε και οικονομολόγοι δεν μπορούν να τα λύσουν και να βγάλουν άκρη. Πολλοί σκόπιμα δημιουργούν σύγχυση εντός και εκτός Ελλάδος. Ακούγονται οι πιο αντικρουόμενες απόψεις.
Βασικό μας καθήκον είναι να βρούμε το δρόμο μας και τον προσανατολισμό μας. Χρειαζόμαστε λοιπόν χάρτη και πυξίδα. Αυτό είναι το Ευαγγέλιο και ο λόγος του Θεού.
Η κρίση πρωτίστως είναι πνευματική και ηθική. Από κεί πρέπει να ξεκινήσουμε. Όλα τα προβλήματα έχουν πνευματική αιτία και πνευματική θεραπεία. Η ρίζα του κακού βρίσκεται στην αμαρτία και η αμαρτία στην καρδιά του ανθρώπου. Για να αλλάξει ο κόσμος πρέπει να μη δικαιολογούμε τα λάθη μας και να αλλάξουμε σαν άνθρωποι.
