ΣΥΜΦΕΡΕΙ Ο ΧΩΡΙΣΜΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ-ΚΡΑΤΟΥΣ;
Διαβάστε τήν Ἱστορική ἀναδρομή καί τά σκοτεινά συμφέροντα ἀπορθοδοξοποιήσεως
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΣΤΙΑ ΛΑΜΙΑΣ-ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΣΥΛΛΟΓΟΙ ΛΑΜΙΑΣ
Α. Πῶς ἦρθε ὁ Χριστιανισμὸς στὴν Πατρίδα μας;
Πολλὰ λέγονται καὶ σχεδιάζονται τελευταῖα γιὰ τὸ Χωρισμὸ Ἐκκλησίας καὶ Κράτους…Κατὰ κυριολεξία πρόκειται γιὰ χωρισμὸ Πολιτικῆς καὶ Ἐκκλησιαστικῆς Διοικήσεως…Χωρισμὸς Ἐκκλησίας καὶ Πολιτείας δὲν μπορεῖ νὰ γίνει, διότι ὁ ἴδιος λαὸς ὑπάρχει καὶ στοὺς δυὸ θεσμοὺς κατὰ 95% - είμαστε Ἑλληνορθόδοξοι- καὶ δὲν μποροῦμε νὰ διχοτομήσουμε τοὺς ἀνθρώπους.
Συμφέρει ὅμως ὁ Χωρισμὸς αὐτός, ἔστω κι ἂν νοεῖται μὲ διαφορετικὸ τρόπο ἀπὸ τὶς διάφορες πλευρὲς καὶ τάσεις;
Πρωτίστως πρέπει νὰ ποῦμε ὅτι ὁ Χριστιανισμὸς στὴν Ἑλλάδα ἦλθε γύρω στὸ 50 μ.Χ. κατὰ τὴ δεύτερη ἀποστολικὴ Περιοδεία τοῦ ἄπ. Παύλου, μετὰ τὸ Ὅραμα στὴν Τρωάδα. Ἦταν θέλημα καὶ ἀποκάλυψη Θεοῦ. Πρῶτα ὁ Θεὸς ἐκάλεσε τοὺς Ἑβραίους καὶ μετὰ τοὺς Ἕλληνες. «Διαβᾶς εἰς Μακεδονίαν βοήθησον ἠμίν».
Οἱ Ἕλληνες δέχτηκαν τὴν καινούρια πίστη μὲ κάθε ἐλευθερία καὶ συνείδηση. Στὸν Ἄρειο Πάγο ὁ ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν ἐκλήθη, σύρθηκε γιὰ νὰ μιλήση πρὸς τοὺς φιλοσόφους, στωικοὺς καὶ ἐπικουρείους. Δὲν τοὺς ἐκβίασε νὰ δεχτοῦν τὴν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου, ἐξάλλου τὰ ἀποτελέσματα ἦταν πενιχρά…
Ὁ Χριστιανισμὸς ἦλθε στὴν κατάλληλη στιγμή. Λίγο μετὰ θὰ ἔβρισκε τὸ πτῶμα τῆς ἀνθρωπότητος, λένε οἱ μελετητές. Καὶ στοὺς Ἕλληνες ὁ ἀπόστολος Παῦλος μίλησε γιὰ ἕνα Θεό, γιὰ κοινὴ καταγωγή, γιὰ Χριστὸ καὶ Δευτέρα Παρουσία, γιὰ Πατρίδες καὶ Σύνορα, Μετάνοια καὶ Ἀνάσταση, αὐτὰ ἀκριβῶς ποὺ πέρασαν μέσα στὴν ἱστορία μας ως διαχρονικὰ ἰδανικά και δόγματα πίστεως.
Οἱ Ἕλληνες δέχτηκαν τὴ νέα πίστη καὶ ἐκαρποφόρησαν τριάκοντα, ἑξήκοντα καὶ ἑκατόν. Τοὺς βοήθησε τὸ ὄμαιμον καὶ τὸ ὁμόγλωσσον, ἡ φιλοσοφία καὶ ἡ μεταδοτικότητά τους, ἡ «κατ’ ἐμπορίαν καὶ θεωρίαν» ἐξωστρέφειά τους, οἱ δημοκρατικοὶ θεσμοί τους. Ἡ Ἑλλάδα ἔγινε ἀπὸ χώρα ἡρώων καὶ σοφῶν καὶ χώρα μαρτύρων, ἁγίων καὶ Πατέρων. Μόνο ἡ Κύπρος μας ἔχει 800 ἐπώνυμους ἁγίους.Κατὰ τὴ βυζαντινή μας μάλιστα διαδρομὴ κανένας αἱρετικὸς δὲ προῆλθε ἀπὸ τὸ θέμα τῆς Ἑλλάδος, λένε οἱ ἐκκλησιαστικοὶ ἱστορικοί. Χώρια ποὺ Ἕλληνες ἱεραπόστολοι μετέφεραν Ἀλήθεια καὶ Πολιτισμὸ στὰ γύρω ἔθνη καὶ ἀνέβασαν μὲ τὸ κήρυγμα καὶ τὴν ἱεραποστολὴ ὁλόκληρες φυλὲς στὸν Οὐρανό.
Β. Τί πρόσφερε ἡ Ὀρθοδοξία στὸ Ἔθνος μας;
Συγχρόνως δημιουργήθηκε ἀπὸ τὴ σύζευξη αὐτὴ κλασικῆς ἑλληνικῆς ἀρχαιότητος καὶ Χριστιανισμοῦ ἕνας νέος πολιτισμός, ὁ ἑλληνορθόδοξος, μὲ τὴ διαφύλαξη τῶν ἀρχαίων κειμένων, μὲ τὴν ἀνάπτυξη τῶν ἐκκλησιαστικῶν τεχνῶν καὶ γραμμάτων, μὲ τὴ διατύπωση τῶν δογμάτων καὶ τὴν Ἱεραποστολὴ σὲ ἄλλους λαούς…Το Έθνος μας μεγαλούργησε με τη συμμαχία του Χριστιανισμού
(Κων. Παπαρηγόπουλος).
Ἀπόδειξη τῆς μεγάλης προκοπῆς ποὺ εἶχε τὸ Ἔθνος μας εἶναι καὶ τὸ γεγονὸς τῆς λεηλασίας ποὺ ὑπέστη ἀπὸ τοὺς Φράγκους τὸ 1204, οἱ ὁποῖοι ἔκλεψαν καὶ μετέφεραν πλῆθος ἔργων στὴ Δύση. Ὅσα ἄφησαν τὰ κατέστρεψαν οἱ Τοῦρκοι τὸ 1453. Σήμερα ὁ Κεράτιος καὶ ὁ Βόσπορος εἶναι γεμάτος μὲ ἀριστουργήματα…Δὲν ἐπιτρέπουν ὅμως οἱ τουρκικὲς ἀρχὲς τὴν ἀνέλκυσή τους, γιὰ νὰ μὴ φανῆ ἡ ἑλληνική τους προέλευση.
Δηλαδὴ δὲ βλαφτήκαμε ἀπὸ τὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ. Σωθήκαμε καὶ δοξασθήκαμε καὶ σὰν Ἕλληνες. Καὶ στὸ Βυζάντιο καὶ μετὰ στὴν Τουρκοκρατία. Στὸ μὲν Βυζάντιο η πνοή της πίστεως και της αγάπης δημιούργησε έναν οργασμό κοινωνικής αλληλεγγύης ώστε να μη επιτρέπει τελικά ὁ αὐτοκράτορας νὰ χτίζονται ἄλλα φιλανθρωπικὰ ἱδρύματα. Ἃς μὴ μιλήσουμε γιὰ τοὺς Τρεῖς Ἱεράρχες. Στὴν Τουρκοκρατία δὲ ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ τάδωσε ὅλα. Τί δεν προσέφερε ἀλήθεια στὸ δοῦλο γένος ἡ Ἐθνοσώτειρα Μητέρα Ἐκκλησία; Κράτησε τὴν Πίστη, τὴ γλώσσα, τὴν Παιδεία…Τί πρόσφερε ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός;…Τὰ Μοναστήρια, οἱ Διδάσκαλοι τοῦ Γένους, ὁ φόρος αἵματος τῶν Ὀρθοδόξων κληρικῶν…Δὲν πείραξε καθόλου τὸ ὅτι τὸ κράτος μας ἦταν Ὀρθόδοξο στὴν συντριπτική του πλειοψηφεία. Ἀντίθετα σώθηκε με την Ορθοδοξία.
Ἡ ανέγερση του νέου ελευθέρου ελληνικού κράτους οφείλεται στην χορηγία της μεγάλης Εκκλησιαστικής περιουσίας –είναι σε όλους γνωστό - και η ἐλευθερία τῆς Μακεδονίας στὴν Ἐκκλησία ὀφείλεται, στοὺς φωτισμένους Ἱεράρχες ποὺ ἔστειλε καὶ κράτησαν τὸ λαὸ ἀλύγιστο ἀπὸ τὰ χτυπήματα τῶν βουλγάρων κομιτατζήδων.
Καὶ στὰ νεώτερα χρόνια, στὸ ἔπος τοῦ 40 καὶ μετὰ ἡ Ἐκκλησία προμάχησε τῶν δικαίων τοῦ ποιμνίου της μὲ συγκεκριμένες ἐνέργειες διαμαρτυρίας καὶ φιλανθρωπίας, παρηγορίας καὶ ἐνισχύσεως, μέριμνας καὶ γιὰ τοὺς ἑβραίους Ἕλληνες. Εἶναι σημεῖον ἐσχάτης παρακμῆς καὶ καταπτώσεως νὰ θέλουν μερικοὶ σήμερα ἐκ τοῦ ἀσφαλοῦς νὰ πριονίσουν τὸ κλαδὶ πάνω στὸ ὁποῖο κάθονται καὶ νὰ ξεκρεμάσουν ἀπὸ τὸ εἰκονοστάσι τοῦ Ἔθνους τὴν πάγχρυση εἰκόνα τῆς Μάννας τοὺς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Τὸ λιγώτερο, εἶναι ἀχαριστία.
Γ. Τί προσφέρει σήμερα ἡ Ἐκκλησία;
Μήπως σήμερα δὲν βοηθάει ἡ Ἐκκλησία μας τὸ λαό μας; Εἶναι ὁ ὑπ’ ἀριθμὸν 1 παράγοντας κοινωνικῆς προσφορᾶς καὶ ἀγάπης. Ἐὰν ἡ Ἐκκλησία ἤθελε νὰ κλείσει πρὸς στιγμὴν τὰ φιλανθρωπικὰ τῆς Ἱδρύματα, θὰ συνέβαινε κοινωνικὴ ἔκρηξη. Χιλιάδες ἄνθρωποι ἀνήμποροι, φτωχοὶ καὶ ἀναγκεμένοι θὰ ἔμεναν στὸ δρόμο…
Ὄχι μόνο ὑλικὰ βοηθάει ἡ Ἐκκλησία τὸν λαό μας, ἀλλὰ κυρίως καὶ πνευματικά. Εἶναι τεράστια ἡ ἐπίδραση τῆς Ἐκκλησίας μας στὸν κόσμο.
Ἠθικὴ καὶ πνευματική. Μὲ τὸ λόγο καὶ τὴ χάρη τῶν Μυστηρίων. Μὲ τὸ Ἅγιο Ὅρος καὶ τὰ Μοναστήρια, μὲ τὶς Ἀδελφότητες καὶ τοὺς ραδιοσταθμούς της, μὲ τὶς ἐκδόσεις καὶ τὰ προσκυνήματα, μὲ τὶς Ἐξομολογήσεις καὶ τοὺς ἐξορκισμούς της…Ποῦ καταλαβαίνουν οἱ ἄγευστοί της ἐκκλησιαστικῆς καὶ μυστηριακῆς ζωῆς τὴν εὐλογία νὰ εἶναι κάποιος χριστιανὸς Ὀρθόδοξος καὶ ζωντανὸ μέλος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ;
Κάθε χρόνο στὴν Παναγία τὴν Προυσσιώτισσα γίνονται 250 βαπτίσεις ἀπὸ ἄγνωστα ζευγάρια ποὺ ἀπέκτησαν παιδὶ – θαῦμα μὲ τὶς πρεσβεῖες τῆς Θεοτόκου. Κάθε βδομάδα στὸν ἄγ. Ἰωάννη τὸ Ρῶσσο, τοὺς θερινοὺς μῆνες, πηγαίνουν γιὰ προσκύνημα δέκα χιλιάδες κόσμου. Κάθε μέρα ἐπίσης στὸν Ἄγ. Δημήτριο Θεσσαλονίκης καταφτάνουν ἑκατὸ λεωφορεῖα μὲ εὐλαβεῖς προσκυνητές. Κάθε καλοκαίρι στὸ ἅγιο Ὅρος ἕνας πνευματικὸς βλέπει περισσότερους νέους ἀπὸ ὅσους ἕνας ψυχοθεραπευτὴς τῶν Ἀθηνῶν ὅλο τὸ χρόνο. Καὶ πόσοι ἀπὸ ὅλους αὐτοὺς βρίσκουν τὴν ψυχική τους ἀπελευθέρωση καὶ λύτρωση, ἀλλὰ ὄχι σπάνια καὶ τὴν σωματική τους ἔκτακτη θεραπεία καὶ ἴαση. Σημειωτέον δὲ ὅτι ὅλα αὐτὰ τὰ ἱερὰ καθιδρύματα συντηροῦν πλῆθος ἱδρυμάτων πνευματικῆς ἢ σωματικῆς διακονίας.
Μὴ παραξενεύεται λοιπὸν κανεὶς ποὺ ὁ λαός μας ὄχι μόνο γιὰ ἱστορικοὺς ἢ ἰδεολογικοὺς λόγους καταφεύγει στὴν πλειοψηφεία του στὴν Ἐκκλησία καὶ τὴν ἐμπιστεύεται, ἀλλὰ καὶ γιὰ ἐντελῶς πρακτικούς. Ἐκεῖ δήλ. ποῦ δὲν ἐπαρκεῖ ἡ πολιτεία καὶ ἡ ἐπιστήμη ἐπαρκεῖ, τρέχει, προφταίνει καὶ περισσεύει ἡ Ἐκκλησία του μὲ τοὺς λειτουργούς της καὶ τὰ ἱδρύματά της.
Ἃς ἀφήσωμε τὶς γιορτὲς καὶ τὰ πανηγύρια, «βίος γὰρ ἀνεόρταστος, μακρὰ ὁδὸς ἀπανδόχευτος» (ἄγ. Γρήγ. Θεολ.), τὶς ἐθνικὲς ἐπετείους καὶ τὶς παρελάσεις, τὰ Χριστούγεννα, τὸ Πάσχα καὶ τὸ Δεκαπενταύγουστο, κι ὅλα τὰ ἄλλα σημαντικὰ γεγονότα-σταθμοὺς τοῦ ἐθνικοῦ καὶ θρησκευτικοῦ μας βίου, σ’ ὅλη τὴν Πατρίδα μας ἢ στὰ χωριά μας ἰδιαιτέρως, ποὺ δὲν νοοῦνται καὶ δὲν βιοῦνται ἐπ’ οὐδενὶ ἄνευ τῆς παρουσίας τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ λαός μας θέλει τὸ θρήσκευμά του ὀρθόδοξο καὶ αὐτὸ ἔχει γίνει ἕνα μὲ τὸ λαό μας. Ὅσοι χωρισμοὶ κι ἂν ψηφισθοῦν, δὲν χωρίζεται ὁ λαός μας ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία του.
Δ. Πρόσωπα καὶ κείμενα μαρτυροῦν κατὰ τοῦ χωρισμοῦ
Ὅσοι εἰσηγοῦνται τὸν χωρισμὸ «Ἐκκλησίας-Κράτους» ἔρχονται σὲ ἀντίθεση καὶ μὲ ὅλα ἐκεῖνα τὰ μεγάλα καὶ ἡρωικὰ πνεύματα τοῦ Ἑλληνισμοῦ διαχρονικά,ποὺ πόνεσαν, μάτωσαν καὶ μίλησαν «γιὰ τοῦ Χριστοῦ τὴν πίστη τὴν ἁγία καὶ τῆς Πατρίδος τὴν ἐλευθερία». Ο Κολοκοτρώνης στὸ Χρυσοβίτσι, ο λόγος του στὸ Γυμνάσιο στὴν Πνύκα. Ο Καραϊσκάκης στὴν Προυσσιώτισσα. Ο Μακρυγιάννης στὴν Πλάτ. Συντάγματος (3ης Σεπτεμβρίου), Ο Π. Μελὰς στα γράμματα του στὴ γυναίακα του Ναταλία. Ἀκόμη καὶ ὁ Μαρδοχαῖος Φριζής, σύντ/χὴς τὸ 1940, ἑβραϊκῆς καταγωγῆς καὶ πίστεως, μὲ τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ ἐμψύχωνε τοὺς στρατιῶτες του! Ο Καποδίστριας καὶ ο Βενιζέλος!!!
Ολοι μα όλοι μιλούν και αγωνίζονται «Γιὰ τοῦ Χριστοῦ τὴν πίστη τὴν ἁγία…». Λένε: «Ἕνα πρόσωπό μας χωρίζει ἀπὸ τοὺς ἀρχαίους Ἕλληνες, ὁ Χριστός» (Θ.Κ) «Ὁ Θεὸς ἔβαλε τὴν ὑπογραφή του γιὰ τὴν ἐλευθερία τῆς Ἑλλάδος καὶ δὲν τὴν παίρνει πίσω» (Θ.Κ.) «Πρῶτα λεγόμαστε Ἕλληνες καὶ μετὰ Χριστιανοί» και ότι «την πίστη μας δε τη βάζουμε στη ζυγαριά» (Μακρυγιάννης)
Τὸ Ἔθνος μας ἔχει σὰ χαρακτηριστικὸ στοιχεῖο τοῦ τὴν Ὀρθοδοξία [σὲ ὅλα τὰ Συντάγματα μὲ τὴν ἐπίκληση τῆς Ἄγ. Τριάδος] ὡς πίστη, ὡς παράδοση, ὡς Ἐκκλησία, ἔστω κι ἂν μερικοὶ επιφυλλιδογράφοι βλέπουν τὴν παρουσία τῆς Ἐκκλησίας μας μόνο ὡς πολιτισμικὸ γεγονός.
Ἐπειδὴ δὲ μερικοὶ ἐπικαλοῦνται συνεχῶς τὴν Εὐρώπη ὡς πολιορκιτικὸ κριὸ διὰ νὰ μᾶς πείσουν γιὰ τὸν χωρισμό, σὲ ἄλλες χῶρες τῆς Εὐρώπης ἰσχύει ἡ μισθοδοσία τοῦ κλήρου, ἔστω ἐν εἴδει ἐπιδόματος, σὲ ἄλλες διδάσκονται τὰ θρησκευτικὰ στὰ σχολεῖα ἢ ἐπαναφέρονται, ἄλλου εἰσπράττεται φόρος ἀπὸ ὅλους ὑπὲρ τῶν Ἐκκλησιῶν…
Ε. Ποιοὶ προωθοῦν τὸν Χωρισμό;
Η «Ν. Ἐποχή» μὲ τὴ Νέα Τάξη Πραγμάτων καὶ τοὺς ἐνταύθα προπαγανδιστές τους, οι οπαδοί της μαρξιστικής ιδεολογίας, λιγώτερο ή περισσότερο φανατικοί και ὴ συνοδοιπορία τους, οἱ ὁποῖοι εἴτε πρωτογενὼς δημιουργοῦν τάσεις καὶ ρεύματα κατὰ τῆς Ἐκκλησίας, εἴτε ἐκ τῶν ὑστέρων πρόθυμα ἀποδέχονται καὶ συνευδοκοῦν μὲ ὅσα τεκταίνονται εἰς βάρος της.
Τὸ σύνολον τῶν αἱρέσεων, οἱ πάσης φύσεως ἐν Ἑλλάδι εκπρόσωποι τῶν θρησκευτικῶν μειονοτήτων, τὸ ἰσραηλινὸ λόμπυ, οἱ μουσουλμάνοι, οι ξενοκίνητοι κυρίως και οἱ πιὸ φανατικοί, οἱ παπικοί , οἱ όποιοι ἀντίθετοι στὴν Ὀρθοδοξία καὶ τὴν Πνευματική της παράδοση.
Ὅλος ὁ Σιωνιστικὸς ὑπόκοσμος τῆς Ἀμερικῆς καὶ οἱ ἀνὰ τὸν κόσμο κλαδικές του μυστικισμού ποὺ δὲν θέλουν ἐμμονὴ στὶς παραδόσεις τῶν ἐπὶ μέρους λαῶν, ἀλλὰ ριζοσπαστικὰ ἐπιθυμοῦν νὰ ἀλλάξουν οἱ κοινωνίες καὶ ἰσοπεδωτικὰ νὰ ἐγκολπωθοῦν τὸ ἦθος τῆς πανθρησκείας τῆς Ν. Ἐποχῆς καὶ τὸν μελλοντικὸ ἀρχηγό, τὸν Ἀντίχριστο. Ἠθοποιοί, συγγραφεῖς,ἐπιστήμονες,ἐκδότες,[πρβλ. Ἔψιλον, σέλ. 26, ὁ θεὸς βλάπτει σοβαρὰ τὴν κοινωνία], παράγουν κάθε μέρα καὶ διοχετεύουν μέσω τῶν Μέσων παγκόσμια ὀχετὸ διασυρμοῦ, ἐναντίον τῆς θρησκείας, τῆς οἰκογένειας, τῆς γλώσσης ὥστε νὰ συχαθῆ ὁ κόσμος τὴν πίστη καὶ τοὺς φορεῖς της καὶ εὔκολα νὰ δεχτῆ τὸν χωρισμό.
Τί ἐπιδιώκουν μὲ τὸν Χωρισμὸ ὅλοι αὐτοί; Τὸ λέγει χαρακτηριστικὰ ἡ ἀνακοίνωση τῆς Συνόδου. «Νὰ ἐπιβάλουν ὑποχρεωτικὸ πολιτικὸ γάμο σὲ ὅλους, νὰ ἐξαφανίσουν κάθε μορφὴ θρησκευτικότητος ἀπὸ τὶς ἐθν. Γιορτές, νὰ καθαι-
ρέσουν ἀπὸ παντοῦ τὰ θρησκ. Σύμβολα, νὰ ὑπονομεύσουν τὴ βάπτιση τῶν ἑλληνοπαίδων, νὰ ἐκδιώξουν τοὺς ἱερεῖς ἀπὸ τὶς Ε.Δ, κλπ., νὰ καταργήσουν τὰ Θρησκευτικὰ ἀπὸ τὰ σχολεῖα».
ΣΤ. Τί καλὸ θὰ φέρει ὁ Χωρισμός;
Τί καλὸ θὰ φέρει ὁ χωρισμός; Μήπως θὰ μεταβληθοῦμε σὲ μία ἀγγελικὴ κοινωνία ἢ μήπως γιὰ ὅλα φταῖνε οἱ ἱερεῖς καὶ ἡ μισθοδοσία τους ἀπὸ τὸ κράτος;
Ἡ ὠφέλεια κατὰ τὸ παρελθὸν ἦταν πολὺ μεγαλύτερη [πρβλ. πέρ. Ἡ Δράσις μας, τ. 434, Δέκ. 2005, σέλ. 394-5, Ἐξομολόγηση στὰ Σχολεῖα]. Τί, θὰ καταργήσουμε καὶ τὴ μικρὴ ποῦ ἀπέμεινε;
Γιὰ πολλὰ παιδιὰ τὸ μοναδικὸ κατηχητικὸ καὶ ἡ μοναδικὴ ἐπαφὴ μὲ τὴ χριστιανικὴ ἀλήθεια εἶναι τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν στὰ σχολεῖα. Γιὰ πολλὰ νέα παιδιὰ τὸ μόνο ἄκουσμα περὶ πίστεως εἶναι ὁ λόγος καὶ ὁ ἁγιασμὸς τοῦ στράτ. Ἱερέα στὸ τάγμα. «Τί θὰ γίνη, θὰ ἀφήσουμε ἄθεο τὸ κράτος;» ( +Κων. Μουρατίδης).
Ἔχουμε ἀκόμη κλειστούς τους ὀφθαλμούς; Γιατί δὲ διδασκόμαστε ἀπὸ τὰ κράτη καὶ τὴν ἐμπειρία στὸν «ὑπαρκτό» σοσιαλισμό. Ἑβδομήντα χρόνια χωρισμοῦ κι ὅμως τώρα ἐπιστρέφουν μὲ τρομακτικὴ ταχύτητα καὶ μαζικὰ στὴν πίστη καὶ τὴν Ἐκκλησία. [πρβλ. τὸ παράδειγμα τοῦ Πούτιν. «Ἡ πίστη εἶναι σὰν τὸ χορτάρι στὴν ἄσφαλτο. Τὸ πατᾶνε τὰ αὐτοκίνητα, νομίζεις ὅτι χάνεται καὶ ὅμως μετὰ ἐμφανίζεται πάλι»].
Ξέρουμε τί θαυμαστὸ ἔργο γίνεται στὰ Νοσοκομεῖα ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς;
Ὁ ἴδιος ὁ κόσμος θὰ ξεσηκωθεῖ διαμαρτυρόμενος καὶ θὰ ζητήσει τὴν εὐλογία τῆς Ἐκκλησίας σὲ κάθε χαρὰ καὶ λύπη τῆς ζωῆς του…
Ζ. Τι πρέπει να κάνουμε;
O Χριστός με τον ερχομό Του στὸν κόσμο προσέλαβε τὴν ἀνθρώπινη φύση, τὴν ἁγίασε, τὴν ἐδόξασε, τὴν μεταμόρφωσε, τὴν ἐθέωσε. Κάτι ἀνάλογο κάνει καὶ ἡ Ἐκκλησία μέσα στὴν κοινωνία τῶν ἀνθρώπων. Προσλαμβάνει τὸν κόσμο καὶ τὸν κάνει ἐκκλησία. Μπολιάζει τὸν κόσμο μὲ τὴ χάρη καὶ τὴν ἀλήθεια.
«Ἐλθέτω χάρις καὶ παρελθέτω κόσμος». Δὲν μεταδίδει ἁπλὰ ἡ Ἐκκλησία μία ξερὴ γνώση, ἀλλὰ μεταγγίζει ρήματα καὶ νάματα ζωῆς αἰωνίου. Εἶναι κρίμα λοιπὸν νὰ ἀφεθῆ ὁ κόσμος ἄνυδρος καὶ στεγνός, γιατί τὸ θέλουν οἱ παγκοσμιοποιητὲς καὶ οἱ ἐντὸς καὶ ἐκτὸς Ἑλλάδος νεοεποχίτες. Γιατί τὸ θέλουν οἱ Σιωνιστὲς καὶ οἱ ἰμάμηδες καὶ τὰ κρυφὰ στέκια τῶν αἱρετικῶν, γιὰ νὰ κάνουν ἀνενόχλητοι τὸ φθοροποιὸ ἔργο τους. Δὲ θὰ ἀφήσουμε τὴν Ὀρθοδοξία μας ἀπὸ τὴν εὐλογημένη καὶ δοκιμασμένη συναλληλία καὶ ἀπὸ τὸ καθεστὼς τῆς ἐπικρατούσης θρησκείας νὰ καταντήσει θρησκευτικὴ μειονότητα ἀνάμεσα στὰ παιδιά της. Δὲν εἶναι θεμιτὸν τρεῖς –τέσσερες ἄνθρωποι «ἐρήμην του λαοῦ» νὰ ἀπαιτοῦν νὰ κατεβοῦν τὰ σύμβολα καὶ οἱ κωδωνοκρουσίες, κι αὔριο νὰ ζητήσουν καὶ τὴν ἀφαίρεση τοῦ Σταυροῦ ἀπὸ τὸ πανὶ τῆς Σημαίας καὶ νὰ μὴ περιφέρονται μὲ τὸ τιμημένο ράσο οἱ κληρικοὶ στὸ δρόμο γιατί εἶναι ἐνοχλητικὸ στὴ θολοκουλτούρα τους. Ἂν αὐτὸ τὸ ἀφήσωμε νὰ γίνη καὶ δὲν ἀντιδράσουμε ὅλοι ὅσοι ἔχουμε μέσα μας στοιχειώδη γνώση τῶν πραγμάτων, τότε θὰ εἴμαστε «λαὸς μωρὸς καὶ οὐχὶ σοφός». Ἀντιθέτως, ἂν ἀγωνιστοῦμε, ὄχι ἀπὸ στενὸ οἰκονομικὸ συμφέρον, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν ὑψηλὴ σκοπιὰ τοῦ πνευματικοῦ καλοῦ γιὰ τὸ λαό μας, τότε ὅλοι θὰ γίνουμε «γενεὰ ζητούντων τὸν Κύριον, ζητούντων τὸ πρόσωπον τοῦ Θεοῦ Ἰακώβ».
http://sites.google.com/site/xrestia/Home/diaphora-epikaira/chorismos-ekklesias-kratous
