Είναι αλήθεια ότι η Πατρίδα μας κρατάει ακόμη τις αρχές του Ευαγγελίου του Χριστού. Σέβεται την Εκκλησία, την Ορθοδοξία και τους Κανόνες της. Το Σύνταγμά μας αναγνωρίζει και σέβεται την Αγία Τριάδα και προστατεύει το ιερό κείμενο των Αγίων Γραφών και τις αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων. Θεσμικά λοιπόν επίσημη και επικρατούσα θρησκεία του κράτους μας είναι η Ορθοδοξία, ο Χριστιανισμός της Ανατολής δογματικά, λατρευτικά, ηθικά, εθιμοτυπικά, οικογενειακά κλπ.

Βέβαια τους ανθρώπους δεν μπορείς να τους δέσεις. Ο άνθρωπος έχει δικαίωμα ακόμη και στο λάθος και στο διαφορετικό. Μπορεί να πεί όχι στο Θεό δημιουργό, να κάνει γιαγιά του μια μαϊμού, να αρνηθεί τη διδασκαλία του Χριστού και να αγκαλιάσει το διάβολο, να εγκαταλείψει το φυσιολογικό και να διαστραφεί πλήρως και τελείως στην ψυχή και στο σώμα, ακόμη και να ακρωτηριασθεί και να καταστήσει τον εαυτό του ανάπηρο. Να κάνει την αμαρτία τρόπο ζωής.

Από το σημείο όμως αυτό, του ατομικού αυτοπροσδιορισμού, μέχρι το σημείο να κάνει κάποιος την ιδιοτροπία του ιδεολογία, να θέλει να τη διαδώσει και να την προπαγανδίζει συνεχώς, ή το χειρότερο, διά νόμου να την επιβάλει, ως παράλληλο τρόπο ζωής κατά πάντα νόμιμο και επιτρεπτό, αυτό δεν μπορεί ούτε από εκατομμύρια έτη φωτός να το κάνει ούτε στα παιδιά του, πόσο μάλλον στα παιδιά της Ελλάδος. Η εξαίρεση των εξαιρέσεων δεν μπορεί ποτέ να γίνει κανόνας.

Ένα κράτος λοιπόν που σέβεται τον εαυτό του, την παράδοσή του, την ιστορία του, την πολιτιστική και ηθική κληρονομιά του, χωρίς βεβαίως να καίει τις μάγισσες και να μαστιγώνει και διαπομπεύει τη διαφορετικότητα ή τις όποιες μειονότητες, οφείλει όμως να προστατεύσει την πλειοψηφεία και το μέλλον αναγνωρίζοντας ως επικρατούσα άποψη τη γνώμη της πλειοψηφείας, όπως αυτή έρχεται από το παρελθόν ως ιστορία, κείμενα και αγώνες, διαγράφεται στο παρόν ως συλλογικό ήθος και πορεύεται ως προοπτική στο μέλλον. Επίσης και όπως αυτή διαμορφώνεται στο παρόν μέσα από αδιάβλητες διαδικασίες και ανόθευτα δημοψηφίσματα.

Εμείς εδώ στην Ελλάδα έχουμε ως παράδοση, δηλ. "ό,τι πανταχού, πάντοτε και υπό πάντων [συνολικά] επιστεύθη και εβιώθη", το Ευαγγέλιο, τα κείμενα των Αγίων Πατέρων, τις αποφάσεις των Συνόδων, τον Ελληνοχριστιανικό πολιτισμό του Βυζαντίου και της Ρωμιοσύνης. Δεν έχουμε τον προτεσταντισμό που δικαιολογεί την ασυδοσία ή τον αγγλικανισμό που αποδέχεται την ομοφυλοφιλία ή τον παπισμό που με την απολυτότητά του έθρεψε την παιδεραστία. Εμείς εδώ έχουμε Ορθοδοξία και η Ορθοδοξία χωρίς να κατακρίνει πρόσωπα, καυτηριάζει και ελέγχει με ευαγγελικό τρόπο κάθε παράβαση και παρακοή από το θέλημα του Θεού.

Αυτό όμως το δόγμα και το ήθος της Ελληνορθοδόξου ζωής και Παραδόσεως δεν αρκεί μόνο ένα κράτος να το προστατέψει. (Ποιό κράτος; Ένα κράτος που είναι έτοιμο να υιοθετήσει κάθε ευρωπαϊκή οδηγία και εξαρτάται οικονομικά και διοικητικά από μια Ευρώπη βυθισμένη στην αίρεση, είναι ανίκανο να οριοθετήσει τις αρχές που το διέπουν και το συγκρατούν...Το διαπιστώνουμε καθημερινά. Τέλος πάντων...). Πρέπει και ο λαός να σταθεί στις επάλξεις της Δημοκρατίας που βασικό δόγμα της έχει την αρχή της πλειοψηφείας και να μη αφήσει να νομοθετούν στο μέλλον άνθρωποι και κομματικοί σχηματισμοί που δεν αποδέχονται το Ευαγγέλιο και την Παράδοσή μας.

Για παράδειγμα ο Πλάτων έλεγε ότι όποιος δεν έχει οικογένεια δεν πρέπει να ασχολείται με την παιδεία και τα κοινά... Θα λέγαμε λοιπόν κάπως παρηλλαγμένο: όποιος εκ πεποιθήσεως δεν αποδέχεται την οικογένεια, όπως την διατυπώνει το Ευαγγέλιο, και υιοθετεί διαφορετικό μοντέλο συζυγικής ζωής (μουσουλμανικό, ομοφυλοφιλικό...), στη θεωρία και την πράξη, αυτός ασφαλώς μπορεί να κάνει κουμάντο στο σώμα του, όχι όμως και στην Ελλάδα και στη νεολαία της.

Αυτόν τον άνθρωπο ή το κόμμα ασφαλώς και οι ψηφοφόροι Έλληνες Ορθόδοξοι και πατριώτες θα κάνουν το λάθος της ζωής τους αν τον βάλουν με την ψήφο τους να κατευθύνει τις τύχες της πατρίδος. Τότε θα μιλάμε περί συνολικής αποστασίας από το θέλημα και τους νόμους του Θεού και θα έχουμε καταρακώσει με τα χέρια μας το ιερό προνόμιο "του εκλέγειν" ψηφίζοντας με κριτήριο ό,τιδήποτε άλλο, ελαφρά τη καρδία, εκτός όμως από την ορθόδοξη πίστη μας. Ο λόγος αυτός δεν είναι φτηνός, κομματικός, αλλά δημοκρατική διαβούλευση, δικαίωμα στην έκφραση και ελευθερία λόγου πατριωτικής και ορθόδοξης συνειδήσεως.

Μπορεί να ανήκουμε γεωγραφικά στην Ευρώπη, όμως είμαστε το κάτι άλλο μέσα σ΄ αυτή. Είμαστε η Ανατολή στη Δύση, η Ορθοδοξία στην Αίρεση, ο αληθινός Χριστιανισμός μέσα στον μουσουλμανισμό και η υγεία μέσα στο αρρωστημένο ήθος του δυτικού τρόπου ζωής. Δεν μπορεί οι διαρκώς πάσχοντες από ευρωπαϊκό στραβισμό και οι ασπόνδυλοι και άρριζοι εκσυγχρονιστές να νομοθετούν για τους Ορθόδοξους Έλληνες, αντίθετα με την "μια για πάντα παραδεδομένη σε μας πίστη".

Ας μη τους αφήσουμε!!!!!

Και ο τρόπος είναι ένας: η ιερή ψήφος μας!!!!!

Αυτή είναι το δημοκρατικό μας υπερόπλο!!!!

Αλλά και το χριστιανικό μας καθήκον...