Πλησιάζουν οἱ ἐκλογές. ­Ἐκλο­γὲς τριπλές: δημοτικές, ­­­περιφε­­­ρειακές, εὐ­­ρωεκλογές.
Πέρα ὅμως ἀπὸ τὶς ἐκλογὲς αὐτές, ὑ­­­πάρχουν καὶ κάποιες ἄλλες ποὺ διενεργοῦνται κάθε στιγμὴ καὶ ὥρα, σὲ κάθε πτυχὴ τῆς ζωῆς μας. Κάθε τόσο μᾶς καλεῖ ἡ ἴδια ἡ ζωὴ νὰ κάνουμε τὶς ἐπιλογές μας, νὰ πάρουμε τὶς ἀποφάσεις μας. Σὲ κάποιες μάλιστα φάσεις τῆς ζωῆς μας καλούμαστε νὰ πάρουμε ἀποφάσεις γιὰ καίρια ζητήματα τῆς πορείας μας: νὰ ἐπιλέξουμε σπουδές, ἐπάγγελμα, σύζυγο, ἐργασία. Καὶ οἱ ἐπιλογές μας αὐτὲς δρομολογοῦν τὴ ζωή μας.
Ὑπάρχουν ὅμως καὶ ἐπιλογὲς καὶ ἐ­κ­λογὲς ἀσυγκρίτως κρισιμότερες, ποὺ ἔ­­­­χουν νὰ κάνουν μὲ τὸ αἰώνιο μέλλον μας. Εἶναι οἱ ἐκλογὲς ποὺ ἀφοροῦν στὴν ψυ­χή μας. Κι αὐτὲς εἶναι οἱ πιὸ δύσ­κο­λες, ἀλλὰ καὶ πιὸ ὡραῖες καὶ ἱερές. 
Ὅλοι μας ἔχουμε συμμετάσχει σὲ μιὰ τέτοια ἐκλογή. Ἦταν τότε ποὺ μᾶς ρώτησε ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς ἂν Τὸν ἐκλέγουμε ὡς Κύριο καὶ ἀρχηγὸ τῆς ζωῆς μας. Καὶ μεῖς δηλώσαμε τότε ἐπίσημα ἐν μέσῳ Ἐκκλησίας πρὶν ἀπὸ τὸ ἅγιο Βάπτισμά μας καὶ ὑπογράψαμε διὰ τοῦ ἀναδόχου μας τὴν ἐκλογή μας αὐτή: «Συντάσσομαι τῷ Χριστῷ», εἴπαμε. Κι αὐτὴ ἦταν ἡ ἀπάν­τηση στὴν κλήση καὶ στὴν πρόσκληση τοῦ Χριστοῦ μας, νὰ γίνουμε δικοί του, νὰ ἀνήκουμε ἀποκλειστικὰ σ’ Αὐτόν, ὄχι ὡς ἀναποφάσιστοι ἐκλογεῖς, δίψυχοι ἢ ἀμφιταλαν­τευόμενοι. 
Αὐτὴν ὅμως τὴν ἐκλογὴ ποὺ κάναμε τότε, χωρὶς συναίσθηση καὶ ἐπίγνωση, ἀφοῦ ἤμασταν ἀκόμη νήπια, καλούμαστε νὰ τὴν ἐπιβεβαιώνουμε στὸ παρόν, κάθε στιγμὴ καὶ ὥρα. Νὰ ἐπιλέγουμε διαρκῶς τὸν δρόμο τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν ἀρετὴ καὶ νὰ ἀρνούμαστε τὴν κακία καὶ κάθε ἁμαρτία. 
Σ’ αὐτὴν ἀκριβῶς τὴν ἐκλογή, τὴν ἱερότερη ἐκλογὴ τῆς ζωῆς μας, ἀναφέρθηκε καὶ ὁ Μωυσῆς, ὅταν ­ἔδωσε τὴν τελευταία του παρακαταθήκη στὸ λαό του λέγοντας: «Ἰδοὺ ­δέδωκα πρὸ προσώπου σου σήμερον τὴν ζωὴν καὶ τὸν θάνατον, τὸ ἀγαθὸν καὶ τὸ κακόν· ἔκλεξαι τὴν ζωὴν σύ, ἵνα ζήσῃς... ὅτι τοῦτο ἡ ζωή σου» (Δευτ. λ΄ [30] 15, 19). Εἶπε δηλαδή: Κοιτάξτε: βάζω μπροστά σας σήμερα τὴ ζωὴ καὶ τὸν θάνατο, τὸ καλὸ καὶ τὸ κακό, τὴν ­εὐλογία καὶ τὴν κατάρα. Διαλέξτε λοιπὸν τὴ ζωή, γιὰ νὰ ζήσετε ἐσεῖς καὶ τὰ παιδιά σας. Νὰ ἀγαπᾶτε τὸν Κύριο καὶ Θεό σας, νὰ ὑπακοῦτε στὰ προσ­τάγματά του καὶ νὰ εἶστε ἀφοσιωμένοι σ’ Αὐτόν. Γιατί Αὐτὸς εἶ­ναι ἡ ζωή σας.
Ἔχουμε χρέος λοιπὸν νὰ σταθοῦμε καὶ μεῖς μὲ αἴσθημα εὐθύνης ἀπέναν­τι στοὺς δυὸ αὐτοὺς δρόμους καὶ νὰ ἐκλέγουμε ἀταλάντευτα κάθε στιγμὴ καὶ ὥρα τὴν ὁδὸ τοῦ Θεοῦ, ποὺ θὰ μᾶς χαρίσει τὴ ζωὴ καὶ τὴν εὐτυχία μας. 
Ἂν ὅμως μελετήσει κανεὶς προσεκτι­κὰ τὸ ὅλο αὐτὸ θέμα, αὐτὸ ποὺ θὰ διαπιστώσει εἶναι ὅτι τελικὰ δὲν διαλέγουμε ἐμεῖς πρῶτοι τὸν Θεὸ καὶ τὸν δρόμο του, ἀλλὰ Ἐκεῖνος πρῶτος μᾶς ἔ­­­­­­χει ἐκλέξει, πρὶν ἀκόμη ­γεννηθοῦμε. Γράφ­­­ει σχετικὰ ὁ ἀπόστολος Παῦλος ὅτι ὁ Θεὸς «ἐξελέξατο ἡμᾶς ἐν αὐτῷ πρὸ καταβολῆς κόσμου, εἶναι ἡμᾶς ­ἁγίους καὶ ἀμώμους κατενώπιον αὐ­τοῦ» (Ἐ­­φεσ. α΄ 4).
Ἡ πρώτη λοιπὸν ἐκλογὴ εἶναι τοῦ Θε­οῦ, καὶ ἡ δεύτερη δική μας. Προη­γεῖται ἡ ἐκλογὴ τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος προγνωρίζει τὶς διαθέσεις μας, καὶ ἀ­­κολουθεῖ ἡ δική μας ἐκλογή, ἡ δική μας ἀγάπη καὶ ἀφοσίωση. Καὶ αὐτὸ εἶναι ἕνα μυστήριο. Ὁ Θεὸς πρῶτος μᾶς ἐξέλεξε καὶ μᾶς κάλεσε «ἐκ τοῦ σκότους εἰς τὸ θαυμαστὸν αὐτοῦ φῶς» (Β΄ Πέτρ. β΄ 9), κι ἔπειτα Τὸν ἐκλέξαμε ἐμεῖς ὡς ἀρχηγὸ τῆς ζωῆς μας. Τὴν ἐκλογὴ ὅμως αὐτὴ καλούμαστε νὰ τὴν ἐπιβεβαιώνουμε κάθε στιγμὴ καὶ ὥρα μὲ τὶς ἐπιλογές μας. 
Αὐτὸ ἀκριβῶς μᾶς ζητάει καὶ ὁ ἀπόστολος Πέτρος ὅταν μᾶς λέει: «διὸ μᾶλ­λον, ἀδελφοί, σπουδάσατε ­βεβαίαν ὑ­­­­μῶν τὴν κλῆσιν καὶ ἐκλογὴν ποιεῖσθαι» (Β΄ Πέτρ. α΄ 10). Ἀγωνιστεῖτε, ἀ­­δελφοί, μᾶς λέει, μὲ ὅσο τὸ δυνατὸν μεγαλύτερη ἐπιμέλεια, νὰ διασφαλίσετε καὶ νὰ σταθεροποιήσετε τὴν κλήση σας καὶ τὴν ἐκλογή σας.
Διότι, ὅταν κάποτε θὰ πέσει ἡ αὐ­λαία αὐτῆς τῆς ζωῆς, θὰ κλείσουν οἱ ­κάλπες τῆς γῆς, καὶ θὰ παγιωθεῖ τὸ ἀποτέλεσμα τῶν ἐπιλογῶν μας. Τότε θὰ ἔρθει ἐκείνη ἡ φοβερὴ καὶ κοσμογονικὴ ἡμέρα, ποὺ θὰ γίνουν κάποιες ἄλλες ἐ­­κλο­γές, οἱ τρίτες, καὶ τελεσίδικες· ποὺ θὰ κρίνουν τὸ αἰώνιο μέλλον μας.
Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Μέγας Βασίλειος συμβουλεύει: «πρόσεχε σεαυτῷ, μὴ παρα­­τραπῇς τῆς ὁδοῦ, μὴ ἐκκλίνῃς δεξιὰ ἢ ἀ­­­ριστερά»¹. Κι ὅταν δεῖς γύρω σου τὰ εὐχάριστὰ τοῦ ἁμαρτωλοῦ κόσμου, ἀ­­­­μέσως νὰ τὰ προσπερνᾶς χω­ρὶς νὰ κολλάει σ’ αὐτὰ ἡ καρδιά σου. Νὰ ­κοι­­τᾶς μόνο τὸ τέρμα, καὶ πρὸς αὐ­τὸ νὰ ­βαδίζεις. «Ἀμετεώριστον ἔχε τὸ τῆς ψ­υ­­­­­­­­χῆς βλέμμα»²πρὸς τὸν Κύριο. Καὶ νὰ ποθεῖς διαρκῶς τὴν ἀνέσπερη ­ἐκεί­­­­­νη ἡμέρα, γιὰ νὰ ζήσεις αἰ­ώνια στὴ Βασιλεία τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.

1. Ὁμιλία εἰς τὸ «Πρόσεχε σεαυτῷ», ΕΠΕ 6, 226. παρ. 3,13.
2. ὅ.π., ΕΠΕ 6 228, παρ. 4,7.