Νομίζω πως πολλοί γονείς δεν ενεργούν σωστά όταν εκθέτουν τα παιδιά τους στην τηλεόραση. Και μιλώ για τους διαγωνισμούς τραγουδιού ή την πρόσφατη εκπομπή σε κάποιο ιδιωτικό κανάλι όπου τα παιδιά του δημοτικού συναγωνίζονται ποιο θα μαγειρέψει καλύτερα. Καμαρώνουν οι γονείς που τα παιδιά τους βγήκαν στο γυαλί και τα είδε όλη η Ελλάδα. Θα περηφανεύονται και τα παιδιά για μια ζωή ότι συμμετείχαν σε ένα τηλεοπτικό παιχνίδι και έτσι γίνανε διάσημα.
Και εγώ ερωτώ, ποιο το πνευματικό όφελος απ’ όλα αυτά; Μέσα απ’ αυτές τις διαδικασίες θα οικοδομήσει το παιδί μας έναν καλύτερο χαρακτήρα ή θα φορτώσει με εγωισμό; Θα μάθει καλύτερα μια τέχνη ή θα νομίσει ότι είναι σπουδαίο ταλέντο; Κι όταν έλθει μια αποτυχία στην ζωή πως θα αντιδράσει; Δυστυχώς όλοι μας αγωνιζόμαστε με τον πιο γρήγορο και τον πιο ανώδυνο τρόπο να αποκτήσουμε χρήματα ή να αναρριχηθούμε ψηλότερα στην κοινωνία ή στο επάγγελμά μας. Και βέβαια μ' αυτόν τον τρόπο δίνουμε το κακό παράδειγμα στα παιδιά μας. Φτιάχνουμε γι’ αυτά σαθρά θεμέλια για την ζωή τους.
Όλοι οι σπουδαίοι διδάσκαλοι της ζωγραφικής ή της μουσικής καθημερινά λέγουν στους μαθητές τους, ότι για να γίνουν αξιόλογοι στην τέχνη τους δεν χρειάζεται το ταλέντο αλλά πολύς ιδρώτας, δουλειά και υπακοή στις συμβουλές του δασκάλου. Πόσοι σπουδαίοι ζωγράφοι ή μουσικοί δεν γίνανε γνωστοί σε μεγάλη ηλικία ή ακόμη και μετά τον θάνατό τους! Όμως θα μείνουν αθάνατοι μέσα στην ιστορία του ανθρωπίνου γένους. Σήμερα πολλοί καλλιτέχνες δεν έχουν την ανάλογη φήμη με την αξία τους, διότι συχνά ή τηλεόραση προβάλει όχι το ποιοτικό αλλά το εμπορικό.
Ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς λέγει: «Ω, πόσα παιδιά στον κόσμο διαπαιδαγωγήθηκαν για υπηρέτες του κακού με την εύνοια των γονέων! Τα πιο πολλά σήμερα είναι τέτοια παιδιά. Η γονική εύνοια είναι φαρμάκι που συνήθως δηλητηριάζει τα παιδιά. Είναι κουρτίνα που κρύβει και καλλιεργεί τις αδυναμίες και τα ελαττώματα του παιδιού». Οι γονείς κάνουμε το λάθος να νομίζουμε ότι το παιδί μας γεννήθηκε για την ευτυχία και την απόλαυση, όλοι και όλα πρέπει να υπηρετούν και να παραμερίζουν μπροστά στην ευτυχία του παιδιού μας. Έτσι σήμερα τα παιδιά μας λειτουργούν σαν μικροί δικτάτορες και μεγάλοι εγωιστές. Μου έλεγε μια καθηγήτρια με ιδιωτικό φροντιστήριο ότι όλοι οι μαθητές ακόμα και του δημοτικού συμπεριφέρονται σαν μικρά πριγκιπόπουλα. Η υπερηφάνεια τους είναι τέτοια που γίνεται χαμός εάν την θίξεις λίγο.
Νομίζουμε ότι τα παιδιά μας είναι το κέντρο του κόσμου. Όμως θα χρειαστούν πολλές θυσίες για να αποκτήσουν τον σεβασμό της κοινωνίας. Αυτό χρειάζεται πολύ δουλειά και πολύ χρόνο. Λίγων ανθρώπων σήμερα το περπάτημα είναι «βαρύ». Είναι δυνατόν μέσα από μια εκπομπή μαγειρέματος ή έναν διαγωνισμό ομορφιάς ή τραγουδιού να κερδίσουμε κάτι το ουσιαστικό; Αυτά τα παιδιά που προσπαθούν μέσα από τέτοιες διεργασίες να γίνουν γνωστά είναι τα πρώτα υποψήφια για τα ψυχοφάρμακα όταν έρθει η πρώτη αποτυχία στην ζωή. Ας αναρωτηθούμε πόσοι άνθρωποι που ασχολούνται με την τηλεόραση και αυτού του τύπου εκπομπές έχουν σωστή οικογένεια. Οι περισσότεροι είναι χωρισμένοι δύο και τρεις φορές.
Πραγματική επανάσταση είναι να μάθουμε στους νέους ανθρώπους πώς να γνωρίσουν τον Θεό και τον εαυτό τους. Να τους μάθουμε να ενδιαφέρονται για την καλλιέργεια των αρετών και όχι για την αυτοπροβολή τους στην κοινωνία χωρίς κανένα νόημα. Σήμερα τα κανάλια δεν έχουν καμιά ποιοτική εκπομπή και προσπαθούν να ανεβάσουν την ακροαματικότητά τους με εκπομπές μαγειρικής. Εμείς πόσο μυαλό μπορεί να έχουμε, όταν πέφτουμε σ' αυτήν την παγίδα και εκθέτουμε μάλιστα και τα παιδιά μας τα οποία μάλιστα κλαίνε με μαύρο δάκρυ λες και χάθηκε ο κόσμος όλος όταν αποκλείονται από τέτοιους διαγωνισμούς;
Γονείς ας συνέλθουμε διότι αργότερα εμείς θα κλάψουμε πικρά όταν δούμε δυστυχισμένα τα παιδιά μας γιατί ποτέ δεν τους δώσαμε να καταλάβουν το πραγματικό νόημα της ζωής. Μόνον η αγιότητα και οι αρετές που πηγάζουν απ’ αυτήν θα δώσουν την δυνατότητα στους νέους μας να αντιμετωπίσουν τις σύγχρονες προκλήσεις και να διατηρήσουν την πνευματική τους ελευθερία μέσα σ' έναν κόσμο που μοναδική αξία έχει η ύλη και η καλοπέραση.
