Τοῦ Δρ. Κλεάνθη Ἰσραηλίδη, Ἐπιτίμου Καθηγητοῦ
τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Nottingham,U.K.
«Τὸν ἀγῶνα τὸν καλὸν ἠγώνισμαι» (Β΄ Τιμ., 4:7)
Ὁ Ἀντώνιος Εὐαγγέλου Ἀντωνίου – Ἀρβανίτης γεννήθηκε στὴν ταπεινὴ Ἀμφιθέα Εὐβοίας στὸ 1925. Οἱ γονεῖς του Εὐάγγελος καὶ Βασιλικὴ ἦταν εὐσεβεῖς καὶ ἀσχολοῦνταν μὲ τὴ γεωργία. Ἔτσι ἀπὸ μικρὸς ὁ Ἀντώνιος ἔχοντας καὶ πέντε ἀδέλφια βοηθοῦσε τὸν πατέρα του στὶς γεωργικὲς δουλειὲς καὶ ἔτσι ἀγάπησε τὴ γῆ καὶ ὅλα ὅσα ὁ Θεὸς δημιούργησε. Μάλιστα μία μέρα ποὺ ἐργαζόταν στὰ χωράφια ἀπὸ ἕνα ἀγκάθι ἔχασε τὸ ἀριστερό του μάτι διὰ βίου.
Αὐτὸ ὅμως δὲν τὸν ἐμπόδισε νὰ σπουδάσει, γιατί εἶχε μεγάλη ἔφεση στὰ γράμματα. Ἔτσι τελειώνοντας τὸ γυμνάσιο Χαλκίδος (ὀκτατάξιο) ἐπέτυχε καὶ σπούδασε στὴν Ἀνωτάτη Σχολὴ Οἰκονομικῶν καὶ Ἐμπορικῶν Ἐπιστημῶν (Α.Σ.Ο.Ε.Ε., τώρα Οἰκονομικὸ Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν) ἐργαζόμενος ταυτόχρονα μὲ μεγάλη δυσκολία καὶ βοηθώντας μὲ τὸ ὑστέρημά του καὶ τὰ ἀδέλφια του. Ὑπηρέτησε στὸν στρατὸ ἐπὶ τριετία (47-49) στὰ δύσκολα χρόνια τοῦ συμμοριτοπόλεμου.
Μὲ ἀρίστευση σὲ διαγωνισμὸ τῆς Ἐμπορικῆς Τράπεζας τῆς Ἑλλάδος, προσελήφθη τὸν Δεκέμβριο τοῦ 1949 ὡς ὑπάλληλος καὶ ὑπηρέτησε σὲ ὅλα τὰ Τμήματα καὶ τὶς Ὑπηρεσίες τοῦ Κεντρικοῦ Καταστήματος στὴν Ἀθήνα.
Ὁ τότε Διοικητὴς τῆς Ἐμπορικῆς Τράπεζας καθηγητὴς Στρατὴς Ἀνδρεάδης τὸν διέκρινε γιὰ τὴν ἐργατικότητα, τὴν ὀξύνοια τοῦ νοῦ καὶ τὰ διοικητικά του προσόντα καὶ τοῦ ἀνέθεσε δύσκολες ἀποστολὲς, ὅπως τὸν ἐκσυγχρονισμὸ τῶν τραπεζικῶν ἐργασιῶν καὶ τὴ βελτίωση τῆς παραγωγικότητας στὴν Τράπεζα Πειραιῶς. Ἡ ἀποστολὴ αὐτὴ θεωρήθηκε ὡς ἄκρως ἐπιτυχὴς ἀπὸ τὸν Καθ. Ἀνδρεάδη καὶ ἐκτὸς εἰδικῶν βραβείων τὸν ἐπέλεξε ὡς «ἄριστο τῶν ἀρίστων» κατὰ δήλωσή του ὡς διευθυντὴ τῆς νέας Τράπεζας Ἐπενδύσεων ἀπὸ τῆς ἱδρύσεώς της (2.4.1963) ἕως τὸ 1980.
Ἀκολούθως ἀνῆλθε σὲ ὅλες τὶς βαθμίδες τῆς διοίκησης τῆς Ἐμπορικῆς Τραπέζης μέχρι καὶ τοῦ Διοικητικοῦ Συμβουλίου, ἔχοντας ὑπηρετήσει μὲ ἐντιμότητα καὶ αὐταπάρνηση σὲ ὅλες τὶς θέσεις.
Ὅμως ἡ ψυχὴ τοῦ ἀείμνηστου Ἀντωνίου δὲν ἀναπαυόταν στὰ ἐπαγγελματικὰ ἐπιτεύγματα καὶ στὶς πρόσκαιρες δόξες. Ἡ καρδιά του ἐφλέγετο, γιὰ νὰ προσφέρει τὸν ἑαυτό του στὸν Θεὸ καὶ στὸν πλησίον.
Ἔτσι ὡς γόνος πολύτεκνης οἰκογένειας ἵδρυσε τὸ 1969 μαζὶ μὲ τὸν μακαριστὸ ἁγιορείτη γέροντα μοναχὸ Νικόδημο Μπιλάλη τὴν Πανελλήνια Ἕνωση Φίλων τῶν Πολυτέκνων (Π.Ε.ΦΙ.Π.). Ὁ σύλλογος αὐτὸς ἔχει παγκόσμια ἐμβέλεια, ὅπου ὑπάρχει Ἕλληνας καὶ Ὀρθόδοξος ἁπανταχοῦ τῆς Γῆς, ἐπὶ 50 συναπτὰ ἔτη.
Ἐκτός, ὅμως, τῆς Π.Ε.ΦΙ.Π., πρωτοστάτησε καὶ ὑπηρέτησε καὶ στὰ ἀκόλουθα φιλανθρωπικὰ σωματεῖα καὶ ἱδρύματα ἀναλώνοντας τὸν ἑαυτό του στὴν ὑπηρεσία καὶ φροντίδα τοῦ «πλησίον» πάντα πρὸς δόξαν Κυρίου χωρὶς κανένα προσωπικὸ ὄφελος ἢ προβολή:
Ἱδρυτικὸ μέλος καὶ Πρόεδρος ἐπὶ τρεῖς συνεχόμενες διετίες τοῦ Πανελληνίου Συλλόγου «Οἱ Φίλοι τοῦ Ἁγίου Ὄρους».
Ἱδρυτικὸ μέλος καὶ Πρόεδρος τοῦ Συλλόγου Θεομητορικῶν Προσκυνημάτων (ΠΑ.ΣΥ. ΘΕ. Π.) (1986).
Ἀντιπρόεδρος τῆς Ἐπιτροπῆς τοῦ Ἐνοριακοῦ Φιλοπτώχου Ταμείου τοῦ Ἱ. Ν. Ἁγίας Παρασκευῆς Ἡλιουπόλεως (1989-1993).
Ἀντιπρόεδρος τοῦ Διοικητικοῦ Συμβουλίου τῆς Πανελληνίου Ὀρθοδόξου Ἑνώσεως (Π.Ο.Ε.) καὶ τῆς ἐφημερίδος «Ὀρθόδοξος Τύπος» (1973-1997).
Ἱδρυτὴς τοῦ Συλλόγου Ἀμφιθεατῶν Εὐβοίας (γενέτειρά του) Ἡ Ἁγία Τριάς, (1983) καὶ πρόεδρος μέχρι τὸ 2020.
Ἱδρυτικὸ μέλος καὶ Ἀντιπρόεδρος τοῦ Συλλόγου «Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης» ἀπὸ τῆς ἱδρύσεώς του.
Ἱδρυτὴς καὶ πρόεδρος τοῦ Συλλόγου Ἱ. Ν. Ἁγίου Δημητρίου Ἀργυρουπόλεως (2002).
Μέλος τῆς Ἑταιρείας Φίλων τοῦ Λαοῦ (Λαϊκὸ Πανεπιστήμιο).
Ἱδρυτικὸ μέλος τοῦ Συλλόγου Προστασίας Ἀγέννητου Παιδιοῦ (1972).
Ἱδρυτικὸ μέλος καὶ Ταμίας τοῦ Ὀρθόδοξου Ἱδρύματος «Ἀπόστολος Βαρνάβας» (1975).
Ἱδρυτικὸ μέλος τοῦ Ἱδρύματος Προστασία Ἠθικῶν καὶ Πνευματικῶν Ἀξιῶν (Ι. Π. Η. Π. Α.).
Ἱδρυτικὸ μέλος τοῦ Ἱδρύματος Ἀντιμετωπίσεως τοῦ Δημογραφικοῦ Προβλήματος (Ι. Ε. ΔΗ. Π.) (1988).
Πολυάριθμες ὑπῆρξαν καὶ οἱ μελέτες, δημοσιεύσεις, συνεντεύξεις καὶ ὁμιλίες στὰ ΜΜΕ, ἐφημερίδες, τηλεοπτικοὺς σταθμοὺς γιὰ θέματα πολυτέκνων καὶ τῶν σκοπῶν τῶν συλλόγων ποὺ ὑπηρέτησε.
Πάμπολλα ὑπῆρξαν καὶ τὰ βραβεῖα γιὰ τὴν φιλανθρωπικὴ καὶ κοινωνική του δράση, ὅπως ἀπό:
Ἀκαδημία Ἀθηνῶν τὸ 1979 γιὰ τὴ δράση τῆς Π.Ε.ΦΙ.Π.,
Τὸν Σύλλογο Ἑλλήνων Λογοτεχνῶν
Τὸν Ἑλληνικὸ Ἐρυθρὸ Σταυρὸ
Τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως, (Πατριάρχης κυρὸς Δημήτριος)
Τοὺς Πατριάρχες Ἱεροσολύμων, Ἀλεξανδρείας, Μόσχας Ρωσσίας καὶ Σόφιας Βουλγαρίας
Τὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος
Τοὺς Ἀρχιεπισκόπους Ἀθηνῶν κυροῦς Ἱερώνυμον (Κοτσώνην), Σεραφεὶμ (Τίκα) καὶ Χριστόδουλον (Παρασευαΐδην)
Τὸ Κέντρο Στήριξης Οἰκογένειας (Κ.Σ.Ο.)
Καὶ πλῆθος ἄλλων.
Ποτὲ δὲν ἀνῆκε ἤ ἐντάχθηκε σὲ πολιτικὴ ἢ κομματικὴ ὀργάνωση. Ἀγάπησε καὶ λάτρευσε τὴν Πατρίδα του, ὅπως ὅλοι οἱ Ἕλληνες. Τὸ σύνθημά του ἦταν: Ἀγάπησε τὸν πλησίον σου καὶ βοήθησέ τον μὲ τὴν καρδιά σου.
Τὴν 25.1.2004, ὁ Μητροπολίτης Χαλκίδος, Ξηροχωρίου καὶ Βορείων Σποράδων κυρὸς Χρυσόστομος (Τριανταφύλλου) τὸν προχείρισε ἀπὸ Ψάλτη σὲ Ἀναγνώστη στὸν Ἱ. Ναὸ Ἁγίας Τριάδος Ἀμφιθέας.
Ἀπὸ τὶς προσωπικές του στιγμὲς καὶ ἐμπειρίες θυμᾶμαι τὴν ἀγάπη του γιὰ τὴ φύση, τὰ δένδρα καὶ τὰ ἀμπέλια, τὰ φυτὰ ποὺ γνώριζε καὶ καλλιεργοῦσε, τὴν ἄδολη ἀγάπη του γιὰ ὅλους καὶ ἰδιαίτερα γιὰ τοὺς ἐμπερίστατους ἀδελφούς μας, τὴν πραότητα, ἀνεξικακία καὶ μεγάλη ἐργατικότητα σὲ ὅλους τοὺς τομεῖς.
Ὁ Ἀντώνιος Ἀντωνίου ὑπῆρξε ἄνθρωπος τῆς προσευχῆς, τῆς νηστείας καὶ τῆς ἐλεημοσύνης. Ὅσο εἶχε τὶς δυνάμεις του νήστευε καὶ τὶς Δευτέρες καὶ τὴ Μ. Παρασκευὴ ἔπινε λίγο ξύδι ὅλη μέρα. Ὅταν κάποτε ἐπισκέφθηκε τὴν Ἱερὰ Σύνοδο γιὰ θέματα τῆς ΠΕΦΙΠ ἐπὶ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Σεραφείμ, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος γύρισε στοὺς συνοδικοὺς καὶ τὸν ἔδειξε ὡς παράδειγμα πρὸς μίμηση κληρικῶν καὶ λαϊκῶν χριστιανοῦ ἀγωνιστῆ .
Μὲ τὸν Ἅγιο Πορφύριο εἶχε ἐπαφὲς καὶ πάντα τὸν συμβουλευόταν γιὰ ζητήματα τῆς Π. Ε. ΦΙ. Π.. Μάλιστα πολλὲς φορὲς ὁ Ἅγιος Πορφύριος τοῦ τηλεφωνοῦσε γιὰ εὐχὲς στὴν γιορτή του.
Ἔκτισε καὶ ἀνακαίνισε πολλὲς μονὲς καὶ ἐκκλησίες, ὅπως τὸν Ἱ. Ναὸ Ἁγίων Πάντων στὴν Μαγαδασκάρη καὶ συνέβαλε σημαντικὰ στὴν ἀνακαίνιση τοῦ Ἱ. Ναοῦ Ἁγίας Τριάδας στὴ γενέτειρά του Ἀμφιθέα Εὐβοίας. Συνέβαλε οὐσιαστικὰ στὴν ἀνέγερση τοῦ Ἱ. Ἡσυχαστηρίου τοῦ Ἁγ. Πορφυρίου στὸ Μήλεσι Ἀττικῆς, μὲ στήριξη καὶ τῶν βιομηχάνων, τοὺς ὁποίους κινητοποίησε. Συνετέλεσε στὴν ἁγιογράφηση, δημιουργία Τέμπλων, καὶ ἀγορὰ ἐκκλησιαστικῶν εἰδῶν μὲ δικά του ἔξοδα σὲ πολλοὺς Ἱ. Ναούς. Αὐτὰ τὰ λίγα εἶναι ποὺ γνωρίζουμε. Αὐτὰ ποὺ δὲν γίναν γνωστὰ τὰ ξέρει ὁ Κύριος ποὺ θὰ τὸν ἀμείψει γιὰ τὸν κόπο του, γιατί τὸν «ἠγάπησε πολύ». Σὲ ὅλη του τὴ διαδρομὴ καὶ προσφορὰ εἶχε συμπαραστάτη τὴν σύζυγό του Μαρία Κανάρη, μὲ τὴν ὁποία ἀπέκτησε δύο κόρες, πέντε ἐγγόνια καὶ ἕνα δισέγγονο. Μάλιστα κάποτε ὁ Ἅγ. Πορφύριος τοῦ εἶχε πεῖ «Ἀντώνιε, ἐσὺ θὰ ζήσεις πολλὰ χρόνια καὶ θὰ δεῖς καὶ δισέγγονο».
Ποτὲ δὲν προσκολλήθηκε στὴ γήινη δόξα ἢ στὸ χρῆμα καὶ πέθανε πτωχός, γιατί ὅ,τι εἶχε τὸ ἔδινε στοὺς πολύτεκνους, τοὺς πτωχούς, στὶς ἐκκλησίες, στὶς μονὲς καὶ σὲ κάθε ἐμπερίστατο. Ἔφυγε ὅμως πλούσιος σὲ ἔργα θεάρεστα καὶ μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ. Βίωσε τὸ «ὁ ἐλεῶν πτωχὸν δανείζει Θεόν».
Ἂς κρατήσουμε ὡς παρακαταθήκη του τὴν ἄδολη καὶ ἀταλάντευτη πίστη του, τὴν προσευχὴ καὶ τὴ γενναιόδωρη ἐλεημοσύνη, τὴν πραότητα, τὴν εὐγένεια τῆς ψυχῆς του καὶ κάθε ἀρετὴ ποὺ δίδαξε μὲ τὴ ζωή του.
Ἂς προσπαθήσουμε νὰ μιμηθοῦμε τὸ παράδειγμά του καὶ τὴν ἀγάπη του στὸν Χριστὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία.
Ἂς εἶναι αἰωνία ἡ μνήμη σου, ἀγαπημένε μας Ἀντώνιε.
Σὲ παρακαλοῦμε ἀπὸ κεῖ ποὺ εἶσαι νὰ ἔχουμε τὴν εὐχή σου καὶ νὰ πρεσβεύεις καὶ ὑπὲρ τῶν δικῶν μας ψυχῶν.
Αἰωνία σου ἡ μνήμη.
Πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, Οδύσσεια TV
