Νέες μορφές σχέσης και αλληλεγγύης των ανθρώπων διαμορφώνονται στις σύγχρονες κοινωνίες και ολοένα και αυξανόμενος αριθμός ανθρώπων απλά αποφασίζουν να συμβιώσουν, χωρίς να προσφεύγουν στον θρησκευτικό ή πολιτικό γάμο, ο οποίος στην Ελλάδα αποτελεί το μόνο επιστέγασμα της ένωσης δύο ανθρώπων, κάτι που δημιουργεί σοβαρό έλλειμμα ισοπολιτείας και δυσμενείς διακρίσεις μεταξύ των πολιτών. Η διαπίστωση περιέχεται σε κείμενο της Κίνησης (που προσυπογράφουν μέχρι στιγμής 65 προσωπικότητες) όπου επίσης επισημαίνεται η «σιωπή του νόμου» και η καθυστέρηση του Ελληνα νομοθέτη ν' αναλάβει τις αναγκαίες πρωτοβουλίες πάνω στην εξέλιξη των εννοιών της οικογένειας, του γάμου και γενικότερα του θεσμικού πλαισίου ανθρώπινων και κοινωνικών σχέσεων, οι οποίες έχουν γίνει έμπρακτα αποδεκτές από τις εξελιγμένες ευρωπαϊκές κοινωνίες.

Η κοινωνία

Την πεποίθηση ότι η πλειοψηφία της κοινωνίας θα προσυπογράψει το Σύμφωνο Συμβίωσης εξέφρασε ο συντονιστής της εκδήλωσης Οδ. Βουδούρης και είπε: «Σεβόμαστε τον θεσμό του γάμου αλλά ταυτόχρονα διαπιστώνουμε πως όλοι αυτοί οι άνθρωποι, έως 10% του πληθυσμού που -όπως και σε άλλες χώρες υπολογίζεται- είναι ομοφυλόφιλοι που δεν μπορούν, αλλά και οι άλλοι που δεν θέλουν να στεγαστούν κάτω από τον θεσμό του γάμου είναι πολίτες που δεν μπορούν να στερούνται τα δικαιώματά τους».

«Η πρόταση για ένα Σύμφωνο Συμβίωσης είναι ένα άνοιγμα προς την κοινωνία που μεταβάλλεται μέσα από τη ζωή και η πολιτική οφείλει να συζητήσει. Αναφέρεται στη δυνατότητα προσωπικών επιλογών που προϋποθέτει η δημοκρατία», είπε ο συνταγματολόγος Κ. Μποτόπουλος.

Τις δυσμενείς διακρίσεις και το έλλειμμα ισοπολιτείας που δημιουργείται επισήμανε υπό το πρίσμα του συνταγματικού δικαίου ο καθηγητής Ν. Αλιβιζάτος, τονίζοντας: «Η μπλοκαρισμένη και περιχαρακωμένη κοινωνία είναι καταδικασμένη. Πιστεύουμε ότι στην Ελλάδα έχουν ωριμάσει αρκετά οι συνθήκες».

«Η επιτυχής επταετής εμπειρία στη Γαλλία της θεσμοθέτησης της συμβίωσης, που τότε έγινε με αρκετούς συμβιβασμούς, μας εξασφαλίζει τη λαϊκή νομιμότητα για γενική πιο προωθημένη επανεξέταση του θέματος και αναφορικά με την υιοθεσία παιδιών από ομοφυλόφιλα ζευγάρια. Τα κόμματα της Δεξιάς φυλακίζονται μέσα από την αντίληψη που έχουν για την κοινωνία», είπε η βουλευτής του Σοσιαλιστικού Κόμματος Γαλλίας, Μονίκ Σαλιού.

«Στην Ισπανία δώσαμε τη δυνατότητα ένωσης σ' όλους τους πολίτες, με τη χρήση του όρου γάμος για όλους, ώστε να μην προκύπτει συνταγματική διάκριση. Αποδείξαμε ότι είμαστε μια δυνατή κοινωνία που δεν δεχόμαστε να μην υπάρχει δικαιοσύνη. Σ' αυτούς που στην εποχή μας προσπαθούν να πουν ότι όλοι είμαστε το ίδιο και δεν θέλουν να θίξουν τη διαφορά μεταξύ κομμάτων και ιδεολογιών, δείξαμε τη διαφορά. Ο σοσιαλισμός δεν είναι συμβατός με την ομοφοβία, την ξενοφοβία, τον ρατσισμό και την ανισότητα. Στην Εκκλησία, που αντέδρασε σθεναρά, δίνουμε αυτό το οποίο και ζητάμε, σεβασμό», είπε η σοσιαλιστής βουλευτής Κάρμεν Μοντόν.

«Η απόφασή μας να μην παντρευτούμε με κανέναν τρόπο προέκυψε γιατί δεν θέλαμε τρίτο εγγυητή στην προσωπική μας σχέση. Θέλαμε πάντα την ελευθερία να αποφασίζουμε επί της σχέσης χωρίς τη μεσολάβηση ξένων», ήταν η θέση του Αντ. Καφετζόπουλου που συμβιώνει 17 χρόνια χωρίς γάμο, ενώ το ζευγάρι δηλώνει πως προσπαθεί να κατοχυρωθεί -έχοντας και ένα παιδί- με διαθήκες επί διαθηκών που εύκολα αμφισβητούνται.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 12/04/2006