Αλήθεια τι είμαστε;

Είμαστε Έλληνες, Ορθόδοξοι, απόγονοι μεγάλων προγόνων που μέσα στις φλέβες μας κυλάει ηρώων και μαρτύρων αίμα!

Είμαστε λαός αρχαίος και σοφός, σε όλα πρώτοι! Έχουμε τους πρώτους σε όλες τις επιστήμες και τις τέχνες; Έχουμε 15 εκατομμύρια συμπατριωτών μας που ζούν και ευδοκιμούν στη διασπορά. Γιατί τότε νάχουμε μειονεξία και ηττοπάθεια; Ας έχουμε το θάρρος της υπάρξεως, του λόγου, της γνώμης…

Αντ΄ αυτού όμως υπάρχουν κόμματα που υπηρετούν όλα τα αντεθνικά και αντορθόδοξα μέτρα και νομοθετήματα. Αλλοιθωρίζουν με την αίρεση και την εκκοσμίκευση, τον αμοραλισμό και τη διαστροφή, την ξενομανία και την αντιεκκλησιαστικότητα, λες και έχουν αναλάβει εργολαβία το έργο της κατεδαφίσεως.

Υπάρχουν κανάλια και ραδιόφωνα, δημοσιογραφικοί οργανισμοί, έντυπα και κάλαμοι, μικρόφωνα και παρουσιαστές, οι οποίοι αβασάνιστα υιοθετούν και προβάλλουν ό,τι προκαλεί και ερεθίζει, ότι αισχρόν εστιν και λέγειν, συμπλέουν με μειονότητες και μη κυβερνητικές οργανώσεις, αποσιωπούν ό,τι καλό και ορθόδοξο, χριστιανικό και ελληνικό.

Υπάρχουν βουλευτές, πολιτευτές, κρατικοί παράγοντες, εκκλησιαστικά πρόσωπα, που εύκολα εγκαταλείπουν παραδοσιακές γραμμές και αποδέχονται ελαφρά τη καρδία κάθε τι μοντέρνο και ακραίο, πικάντικο και ελευθεριάζον αποφεύγοντας συστηματικά να θίξουν τα κακώς κείμενα, να πάρουν θέση και να ορθοτομίσουν το λόγο της αληθείας.

Υπάρχουν γονείς που κάνουν τα στραβά μάτια, φίλοι που καταπίνουν τη γλώσσα τους, για να μη γίνουν δυσάρεστοι, ιερείς που ένοχα σιωπούν για να μη τα χαλάσουν δήθεν με τον κόσμο και την εξουσία και να θεωρούνται καλοί για τους πολλούς, άλλοι που αποσκοπούν στα σκαλοπάτια της εξουσίας και φοβούνται το πολιτικό κόστος και μερικοί που εφαρμόζουν την τακτική της κολοβής αλεπούς και ζητούν και οι άλλοι να κόψουν τις ουρές τους χάριν επαισχύντου και ισοπεδωτικής ομοιομορφίας.

Πλείστοι όσοι όμως τον τελευταίο καιρό με κλειστά τα μάτια προσυπογράφουν ό,τι προέρχεται από την Ευρώπη και ικανοποιούν όλες τις υπερβολικές, παράλογες και ανεφάρμοστες απαιτήσεις των ευρωπαίων. Τούτο συμβαίνει όχι μόνο στον οικονομικό τομέα, αλλά και στον χώρο του πνεύματος και του αξιακού συστήματος που αιώνες τώρα διέπει και γαλουχεί τις γενιές των Ελλήνων.

Κατάντια και ντροπή, εξευτελισμός και υποδούλωση.

Γιατί τέτοια δουλοπρέπεια;

Γιατί τόση προκλητική ξενομανία;

Γιατί τόσο ένοχη και αχάριστη και αχαρακτήριστη άγνοια και επιλησμοσύνη της παραδόσεώς μας και των διδαγμάτων του Ευαγγελίου και της Εκκλησίας μας;

Δυστυχώς εμείς οι Έλληνες ξεχνάμε εύκολα και θέλουμε πάλιν και πολλάκις να λέμε τα ίδια και τα ίδια ώστε να τα έχουμε πρόχειρα, ζωντανά και ζωηρά μπροστά στα μάτια μας.

Είναι δυνατόν μετά από 2000 χρόνια εμείς οι Έλληνες μετά από τόσες επιστημονικές μελέτες και γνωματεύσεις να αποδεχόμαστε και να διδάσκουμε την ομοφυλοφιλία, τις εκτρώσεις, το διαζύγιο και το σύμφωνο συμβίωσης;

Πως γινόμαστε πάλι χώμα και κυλιόμαστε στο βούρκο του υλισμού, ενώ κληθήκαμε να γίνουμε αετοί ψηλά στα ουράνια;

Στο δημογραφικό παίρνουμε τα χειρότερα μέτρα, στο μεταναστευτικό είμαστε κατώτεροι των περιστάσεων, στη διαχείριση των Εξαρχείων τελείως αναποτελεσματικοί, στα οικονομικά ναυαγήσαμε από καιρό, στο στράτευμα αποδυναμωτικοί, στην αστυνομία διασκεδαστικοί, στην παιδεία κλωθογυρίζουμε συνεχώς γύρω από μεταρρυθμίσεις, στην οικογένεια τα ισοπεδώσαμε όλα, στην Εκκλησία ασεβείς, στις μειονότητες γελοίοι, στους μισθούς και τις συντάξεις απρογραμμάτιστοι, στις αποκρατικοποιήσεις άσχετοι, στη νεολαία αστείοι, στις Πανελλήνιες αγχωτικοί... Παντού αποτυχημένοι εξαιτίας του ιδεολογικού υποβάθρου των ενεργειών μας που είναι όλο ουτοπικό, ανθελληνικό καί αντίχριστο. Είμαστε οι χειρότεροι στην Ευρώπη δυστυχώς στη σύλληψη και εκτέλεση του πρακτέου κάθε φορά.

Είναι συνεπώς μεγάλη η ευθύνη της πνευματικής ηγεσίας στη χώρα μας ιδίως τώρα στον καιρό των μνημονίων, που εδώ και μια δεκαετία περίπου έχει αρκεστεί και εφησυχάσει μόνο στον ανώδυνο ρόλο των συσσιτίων και αρνείται να διαδραματίσει σοβαρό πρόσωπο στην αλήθεια, να επανευαγγελίσει το λαό του Θεού και να χρησιμοποιήσει όλα τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος και τα μέσα της Εκκλησίας.

Είναι φαίνεται και αυτό ελάττωμα της φυλής μας και σύμπτωμα της κατάπτωσης των καιρών μας, δηλαδή η από καιρού εις καιρόν εμφανιζόμενη υποτονικότητα, ένα πνεύμα συμβιβασμού και υποχωρητικότητος, ένας φόβος και μια ατολμία στο να πούμε το θέλημα του Θεού στη γενεά των ανθρώπων.