Ἀνάμεσα στοὺς πολυαρίθμους Ἁγίους, ποὺ κοσμοῦν τὸ τοπικὸ ἁγιολόγιο καὶ τὴν μακρόχρονη ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία τοῦ μυροβόλου νησιοῦ τῆς Χίου εἶναι καὶ ἡ Ἁγία παρθενομάρτυς Μαρκέλλα, ποὺ ἀποτελεῖ τὸ εὐλαβικὸ καύχημα τῶν ἁπανταχοῦ τῆς Γῆς Χίων καὶ τὸν πολύτιμο πνευματικὸ θησαυρὸ γιὰ χιλιάδες προσκυνητές, ποὺ συρρέουν στὸν τόπο τοῦ μαρτυρίου της, γιὰ νὰ ἀποδώσουν τὸν ὀφειλόμενο σεβασμὸ στὸ μεγαλεῖο καὶ τὸν ἡρωισμό της, ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ ζητήσουν τὴν θαυματουργική της χάρη γιὰ τὴν ἐπίλυση σωματικῶν καὶ ψυχικῶν ἀσθενειῶν.
Ἡ Ἁγία Μαρκέλλα γεννήθηκε καὶ μεγάλωσε στὴν Βολισσό, στὸ ἱστορικὸ αὐτὸ κεφαλοχώρι τῆς βορειοδυτικῆς Χίου. Γιὰ τὸν χρόνο τῆς γέννησης, τῆς ζωῆς καὶ τοῦ μαρτυρίου τῆς Ἁγίας ὑπάρχει σύγχυση καὶ ἀσάφεια μεταξὺ τῶν βιογράφων. Σύμφωνα μὲ τὸν βιογράφο της, Ὅσιο Νικηφόρο τὸν Χίο, ἡ Ἁγία Μαρκέλλα ἔζησε καὶ ἤκμασε περὶ τὸ 1500. [ΣΗΜ. «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.»: Κατ᾽ ἄλλους ἱστορικοὺς τὸ μαρτύριό της τοποθετεῖται στὴν περίοδο τῶν διωγμῶν Γ´ ἕως Δ´ αἰ.] Ὁ πατέρας της ἦταν εἰδωλολάτρης καὶ ἡ χριστιανὴ μητέρα της ἀπεβίωσε σὲ νεαρὰ ἡλικία. Ἡ Μαρκέλλα διακρίθηκε ἀπὸ νωρὶς γιὰ τὴν βαθιά της πίστη καὶ ἀγάπη στὸν Χριστό, τὴν καλοσύνη καὶ ἁγνότητά της, τὴν σεμνότητα καὶ τὴν εὐγένεια τῆς ψυχῆς της. Προικισμένη μὲ θεϊκὴ σοφία καὶ ἀμέτρητα ψυχικὰ χαρίσματα ἐπικοινωνοῦσε ἀδιάκοπα μὲ τὸν Θεό. Αὐτὸν τὸν “ἐπίγειο ἄγγελο” φθόνησε ὁ ἑωσφόρος καὶ θέλησε νὰ τὴν πολεμήσει μὲ κάθε μέσο.
Ἔτσι ὁ εἰδωλολάτρης καὶ σκληρόκαρδος πατέρας της ἄρχισε νὰ ἐπιθυμεῖ ἐρωτικὰ τὴν ἴδια του τὴν κόρη καὶ νὰ νιώθει πρὸς αὐτὴ μία ἀστείρευτη σαρκικὴ ἐπιθυμία. Ὅταν ἡ Μαρκέλλα διαπίστωσε τὸν ἀναίσχυντο χαρακτήρα τοῦ σαρκολάτρη πατέρα της, ἐγκατέλειψε τὸ πατρικὸ σπίτι καὶ ἀναζήτησε καταφύγιο στὰ βουνὰ τῆς περιοχῆς. Τότε ὁ πατέρας της κινούμενος ἀπὸ τὶς κτηνώδεις ὀρέξεις του καὶ μὲ ἀπερίγραπτη μανία ἄρχισε νὰ ψάχνει νὰ βρεῖ τὴ νεαρὴ καὶ ὄμορφη Μαρκέλλα. Τότε ἡ δύστυχη καὶ ἔντρομη κόρη προσπάθησε νὰ προστατευθεῖ καὶ νὰ σώσει τὴν τιμιότητά της. Μία μεγάλη βάτος ἀπετέλεσε τὸ ἀσφαλὲς καταφύγιο τῆς Ἁγίας. Ἕνας βοσκὸς ὅμως ἀντελήφθη τὴν Μαρκέλλα καὶ ὑπέδειξε τὴν βάτο στὸν μανιακὸ πατέρα της. Τότε ὁ πατέρας ἔβαλε φωτιὰ στὴν βάτο, γιὰ νὰ τὴν ἀναγκάσει νὰ βγεῖ ἔξω ἀπὸ αὐτή.
Ἡ Μαρκέλλα κατάφερε καὶ βρῆκε διέξοδο καὶ ἔτσι γλίτωσε ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ σαρκολάτρη πατέρα της. Ἐν συνεχείᾳ ἄρχισε νὰ τρέχει πάνω στὶς πέτρες καὶ τὰ βράχια, ἀλλὰ ὁ πατέρας της βλέποντας τὴν δυσκολία νὰ τὴν φτάσει, ἀποφάσισε νὰ τὴν σημαδέψει μὲ τὸ τόξο του καὶ ἔτσι ἐκτόξευσε πρὸς αὐτὴ ἕνα βέλος. Ἡ Ἁγία πληγώθηκε καὶ τὸ ἁγνό της αἷμα πότισε τὰ βράχια.
Παρόλα αὐτὰ δὲν ἔχασε τὴν ψυχική της δύναμη καὶ συνέχισε νὰ τρέχει. Οἱ σωματικές της δυνάμεις ἄρχισαν ὅμως νὰ τὴν ἐγκαταλείπουν καὶ κάποια στιγμὴ ἔπεσε κάτω ταλαιπωρημένη καὶ πληγωμένη. Ἡ βαθιὰ καὶ ἀκλόνητη πίστη της τὴν βοήθησε νὰ βρεῖ τὴν σωτήρια λύση. Μὲ τὰ μάτια στραμμένα στὸν Οὐράνιο Νυμφίο προσευχήθηκε καὶ Τοῦ ζήτησε νὰ σχίσει τὸν βράχο καὶ νὰ τὴν κρύψει μέσα.
Ἡ παράκληση τῆς Ἁγίας ἔγινε πραγματικότητα καὶ ἔτσι ὁ βράχος σχίστηκε καὶ δέχτηκε τὸ σῶμα τῆς ἐνάρετης Μαρκέλλας μέχρι τὸ στῆθος. Ὁ σαρκολάτρης πατέρας φτάνοντας στὸν τόπο καὶ βλέποντας τὸ παράδοξο αὐτὸ θαῦμα, ὀργίστηκε ἀκόμη περισσότερο καὶ ἔκοψε μὲ ἕνα μαχαίρι τοὺς μαστούς της καὶ τοὺς πέταξε στὸ βουνό. Ἐν συνεχείᾳ ἀποκεφάλισε τὴν κόρη του καὶ πέταξε τὴν κεφαλή της στὴν θάλασσα. Σύμφωνα μὲ τὴν παράδοση μία ἀσυνήθιστη λάμψη ἄρχισε νὰ ἐκπέμπεται ἀπὸ τὴν κεφαλὴ τῆς Ἁγίας, ποὺ στέφθηκε μὲ τὸν οὐράνιο καὶ ἄφθαρτο στέφανο τῆς ἄθλησης καὶ τῆς θεϊκῆς δόξας.
Ὁ σχισμένος βράχος, ποὺ δέχτηκε τὸ μαρτυρικὸ σῶμα τῆς Ἁγίας, ἀποτελεῖ μέχρι σήμερα γιὰ τοὺς προσκυνητὲς σημεῖο εὐλαβικῆς ἀναφορᾶς καὶ πηγὴ ἰαμάτων, ἀφοῦ ὅσοι προσεύχονται μὲ πίστη, παρατηροῦν τὸν ἐρυθρὸ χρωματισμὸ τῶν βράχων καὶ τὸ νερὸ νὰ ἀτμίζει. Ἀναρίθμητα εἶναι τὰ θαύματα ποὺ μὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ ἔχει ἐπιτελέσει ἡ Ἁγία Μαρκέλλα ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ μαρτυρίου της ἕως τὶς ἡμέρες μας, ἐνῶ μάρτυρες θαυμαστῶν σημείων ἔγιναν λαμπρὲς πνευματικὲς φυσιογνωμίες τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅπως Ἅγιος Μακάριος ὁ Νοταρᾶς Ἐπίσκοπος Κορίνθου, ὁ Ἅγιος Νεκτάριος Ἐπίσκοπος Πενταπόλεως καὶ ὁ βιογράφος καὶ συντάκτης τῆς Ἀκολουθίας τῆς Ἁγίας, Ὅσιος Νικηφόρος ὁ Χίος, οἱ ὁποῖοι συχνὰ προσέρχονταν στὸν τόπο τοῦ μαρτυρίου τῆς Ἁγίας, γιὰ νὰ προσευχηθοῦν.
Ἡ μνήμη τῆς Ἁγίας παρθενομάρτυρος Μαρκέλλας ἑορτάζεται κάθε χρόνο στὶς 22 Ἰουλίου καὶ λαμπρὰ πανήγυρις λαμβάνει χώρα στὸν φερώνυμο ἱερὸ ναὸ τῆς Ἁγίας, ποὺ βρίσκεται ἐπὶ τῆς ἀμμώδους παραλίας στὸν ὁμώνυμο ὅρμο τῆς Βολισσοῦ καὶ ἀποτελεῖ παγχιακό, ἀλλὰ καὶ πανελλήνιο προσκύνημα.
Ἡ φιλοπατρία τῶν ἁπανταχοῦ τῆς Γῆς εὐρισκομένων Χίων, ἀλλὰ καὶ τὰ ἀναρίθμητα θαύματα τῆς Ἁγίας ὁδήγησαν στὴν ἀνέγερση ἱερῶν ναῶν ἐπ’ ὀνόματι τῆς πολυάθλου καὶ ἐνδόξου παρθενομάρτυρος τῆς Χίου. Ἔτσι ἡ συνοικία τοῦ Βοτανικοῦ στὴν Ἀθήνα κοσμεῖται μὲ ἐνοριακὸ ναὸ τῆς Ἁγίας Μαρκέλλας, ἐνῶ τὰ τελευταῖα χρόνια ἀνηγέρθη περικαλλὲς παρεκκλήσιο στὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας καὶ στὴν περιοχὴ τῆς Κάτω Κηφισιᾶς. Γραφικὰ παρεκκλήσια ἐπ’ ὀνόματί της ἔχουν καταγραφεῖ στὶς Σπέτσες, τὴν Ἄνδρο, τὴν Μῆλο, τὴν Σαντορίνη καὶ τὴν Σάμο.
(Πηγή: «Η ΑΓΙΑ ΜΑΡΚΕΛΛΑ: Ἡ πολύαθλος καὶ ἔνδοξος παρθενομάρτυς τῆς Χίου», Ἀριστείδης Θεοδωρόπουλος, Χριστιανική Βιβλιογραφία)
Ιερό Προσκύνημα Αγίας Μαρκέλλας
Το μέρος εκείνο που καθαγιάσθηκε από την αιμόφυρτη κεφαλή της Αγίας συχνά μετατρέπεται σε θαυματουργική πηγή με ιαματικό νερό. Και στον τόπο του κρησφύγετου της βάτου, η ευσέβεια των πιστών ύψωσε συμπαθητικό ναό αφιερωμένο στο όνομά της. Την ημέρα της εορτής της στις 22 Ιουλίου, παρουσία αρχών του νησιού και κοσμοσυρροής πιστών, γίνεται με κάθε επισημότητα, η λιτάνευση της Ιερής Εικόνας της και κάθε χρόνο η Αγία θαυματουργεί στη χάρη της.
Σύμφωνα με την παράδοση την ημέρα εκείνη η θάλασσα, που βρίσκεται πλησίον του προσκυνήματος παίρνει ένα σκούρο, σχεδόν κόκκινο χρώμα, όπως το αίμα της αγίας, που χύθηκε στα νερά αυτά. Σήμερα σχεδόν όλοι οι κάτοικοι της Χίου πηγαίνουν να προσκυνήσουν την ημέρα της χάρης της.
Στο τέλος της παραλίας, υπάρχει το μονοπάτι που οδηγεί στο σημείο όπου μαρτύρησε η Αγία Μαρκέλλα. Μετά από δύο περίπου χιλιόμετρα πεζοπορίας φθάνουµε στο Αγίασµα, όπου και ο τόπος του Μαρτυρίου της. Σε αυτό το σημείο, μέσα στη θάλασσα, αναβλύζει ζεστό νερό από την γη.
Εκεί παρατηρούµε το κόκκινο χρώµα στις πέτρες της παραλίας, που είναι συµβολισµός του αίµατος της Αγίας, καθώς επίσης και τον θαυµατουργικό αναβρασµό του Αγιάσµατος, συνήθως κατά την ώρα που ψάλεται η Ιερά Παράκλησή της.
Μερικά από τα πολλά θαύματά της σε παλαιότερους χρόνους (17ο και 18ο αιώνα), όπως αναφέρονται στο Χιακό Λειμωνάριο είναι: η θεραπεία των δύο ασθενών παιδιών (δύο ιερέων από τη Βολισσό), η σωτηρία από βέβαιο θάνατο γυναίκας μισοπεθαμένης στον Άγιο Γιώργη στο Φλώρι του Βροντάδου, το φως που χάρισε σε τυφλό παιδί, η ίαση σε ασθενή κοπέλλα από τα Ψαρά που έπασχε από ανίατο νόσημα στο στόμα, η θαυματουργική επέμβασή της σε ανίκανο χρόνια πολλά να περπατήσει ασθενή, η θεραπεία παράλυτης γυναίκας και άλλα. Αλλά και τώρα τελευταία (Ιούλιος 1992) ο αυτόπτης μάρτυρας αιδεσιμότατος Νικόλαος Μακρής μας ιστορεί τα ακόλουθα πρόσφατα περιστατικά, που η Αγία έκανε την θαυματουργική παρουσία της:
α) Ενώ ο ίδιος τελούσε μπροστά σε προσκυνητές την Παράκληση στο Αγίασμά της, την ώρα του Ευαγγελίου το νερό έβραζε κι έχασε την αλμυρή του γεύση.
β) Κατά τη Θεία Λειτουργία στο «Μετά φόβου Θεού…..» μια νεαρή Ελληνοαμερικανίδα, μπήκε ανάσταση στο ναό της Αγίας φωνάζοντας «Πάτερ να σας πω κάτι που μόλις προ ολίγου συνέβη». Και πριν την αφήγησή της, παρουσία των πιστών, το βλέμμα της έπεσε στην εικόνα του τέμπλου δεξιά, όπου εικονίζεται η κεφαλή της Αγίας Μαρκέλλας, αιμόφυρτη στο κύμα και αναφώνησε: «Να την αυτή την κοπέλα είδα». Και αμέσως άρχισε την αφήγησή της:
«Πηγαίναμε με τους Γονείς μου στο Αγίασμα της Αγίας. Στο σημείο της διαδρομής, που υπάρχει ο σταυρός του μαρτυρίου της, είδα στην κορφή του να πλανάται η μορφή μιας μαυροφόρας που πουλούσε παιδικά παιχνίδια. Λέω στους γονείς μου: Νωρίς δεν ήρθε η κοπέλα για το πανηγύρι; Εκείνοι δεν έβλεπαν τίποτε. Τους έδειξα τη κοπέλα κι αμέσως εξαφανίστηκε. Προχωρήσαμε, προσκυνήσαμε στο Αγίασμα και στην επιστροφή, στο ίδιο μέρος, αντίκρισα πάλι τη μαυροφόρα κόρη. Να την, φώναξα., εδώ είναι. Εκείνη σήκωσε το χέρι, με χαιρέτισε και χάθηκε.»
γ) Σ` έναν από τους ευκαλύπτους του περιβόλου του ναού αποκόπηκε ένα χονδρό κλαδί. Στο σημείο της κοπής σχηματίστηκε το πρόσωπο κοπέλας με μαλλιά κα φωτοστέφανο (εικάζεται ότι είναι η μορφή της Αγίας). Εκτός όμως από τις παραπάνω μαρτυρίες, ο ναός είναι γεμάτος από αναρίθμητα αφιερώματα πιστών, που θεραπεύτηκαν κατά καιρούς, αδιάψευστοι μάρτυρες των θαυμάτων της Αγίας.
Πλήθος κόσμου από όλα τα μέρη της Ελλάδας συρρέει στο Ιερό προσκύνημα της Αγίας Μαρκέλλας για να δεχθεί τις ευεργετικές τις δωρεές. Γύρω από το ναό υπάρχουν αρκετοί ξενώνες για προσκυνητές καθώς και άνετος χώρος για κατασκήνωση και παρκάρισμα οχημάτων.
Η διαδρομή 45 χλμ. Από την πόλη, γίνεται μέσα από γραφικό ασφαλτοστρωμένο δρόμο, που οδηγεί έως την είσοδο του προσκυνήματος.
(Πηγή: «Ιερό Προσκύνημα Αγίας Μαρκέλλας», ChiosOnline)
Χαῖρε τῆς ἁγνείας τό ρόδο καί τῆς Χίου τό βλάστημα…
Ἡ θαυματουργή εἰκόνα τῆς Ἁγίας εἶναι κατάφορτη ἀπό ἀσημένια καί χρυσά, εὐχαριστήρια ἀναθήματα πιστῶν, πού τά ἀποθέτουν στήν Ἁγία τους γιά τό θαῦμα πού τούς χάρισε!
Ἕνα ἀσημένιο καράβι κρεμασμένο ἀπό τόν πολυέλαιο τοῦ ναοῦ μαρτυρεῖ τή σωτηρία του ἀπό βέβαιο χαμό, ὅταν ὁ καραβοκύρης καί τό πλήρωμά του ἐπικαλέστηκαν τή βοήθειά της κι ἐκείνη ἔσπευσε νά τούς γλιτώσει ἀπ’ τόν κυκλώνα!
Οἱ Χιῶτες, πού τιμοῦν μέ κάθε ἐπισημότητα τή Ἁγία Μαρκέλλα, κάθε χρόνο ζοῦν καί διηγοῦνται ἕνα θαῦμα:
Ὅταν γίνεται δέηση στή χάρη της τήν ἡμέρα τῆς γιορτῆς της, στό βράχο πού ἡ Ἁγία μαρτύρησε ἡ θάλασσα βράζει, χάνει τήν ἁλμυρή ἰδιότητά της καί ἀναβλύζει ἁγίασμα.
Σύμφωνα μέ τήν παράδοση, τήν ἡμέρα ἐκείνη ἡ θάλασσα στό σημεῖο ἐκεῖνο παίρνει ἕνα σκοῦρο, σχεδόν κόκκινο χρῶμα, ὅπως τό αἷμα τῆς Ἁγίας πού χύθηκε στά νερά αὐτά.
Ἀναρίθμητα εἶναι τά θαύματα πού μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ ἔχει ἐπιτελέσει ἡ Ἁγία Μαρκέλλα ἀπό τἠν ἐποχή τοῦ μαρτυρίου της ἕως τίς ἡμέρες μας, ἐνῶ μάρτυρες θαυμαστῶν σημείων ἔγιναν λαμπρές πνευματικές φυσιογνωμίες τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅπως ὁ Ἅγιος Μακάριος ὁ Νοταρᾶς Ἐπίσκοπος Κορίνθου, ὁ Ἅγιος Νεκτάριος Ἐπίσκοπος Πενταπόλεως καί ὁ βιογράφος καί συντάκτης τῆς Ἀκολουθίας τῆς Ἁγίας, Ὅσιος Νικηφόρος ὁ Χίος.
Ἀληθινή ἡρωίδα τῆς Πίστης καί τῆς Ἐκκλησίας ἡ Ἁγία Μαρκέλλα ἡ Χιοπολίτις, κατέχει ἐξέχουσα θέση στή μεγάλη καί ἀτέλειωτη παράταξη τῶν Μαρτύρων τῆς Ἐκκλησίας μας.
Γιγάντωσε τόν ἑαυτό της μέ τήν πίστη στό Χριστό καί κατόρθωσε νά φθάσει στή θυσία χωρίς νά ὑποστείλει τή σημαία τοῦ χρέους, χωρίς νά προδώσει ἐκεῖνο στό ὁποῖο πίστευε.
Καθώς πανηγυρίζουμε τήν ἱερή Μνήμη της, παίρνουμε θάρρος ὅσοι ἐξακολουθοῦμε νά κρατᾶμε τήν πίστη καί τά ἰδανικά μας, γιά νά συνεχίσουμε τό δύσκολο δρόμο μας, μέχρι τήν τελική νίκη.
(Πηγή: «Ἁγία Μαρκέλλα ἡ Χιοπολίτις (22 Ἰουλίου)», Ορθόδοξο Χριστιανικό Νεανικό Περιοδικό Πρὸς τὴ ΝΙΚΗ, Ιούλιος 2012, Τεύχος 749, Το σπιτάκι της Μελιάς)
Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα) Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τῆς ἁγνείας τὸ ρόδον καὶ τῆς Χίου τὸ βλάστημα, τὴν Ἁγίαν Μαρκέλλαν ἐν ὠδαὶς εὐφημήσωμεν τμηθεῖσα γὰρ χειρὶ τὴ πατρική, ὡς φύλαξ ἐντολῶν τῶν τοῦ Χριστοῦ, ρώσιν νέμει καὶ κινδύνων ἀπαλλαγήν, τοὶς πρὸς αὐτὴν κραυγάζουσι, δόξα τῷ δεδοκότι σοὶ ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ θαυμαστώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργούντι διὰ σου, πάσιν ἰάματα.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον Ἦχος α´. Τοῦ λίθου σφαγισθέντος.
Τοῦ Κυρίου τοῖς νόμοις, καὶ τοῖς θείοις διδάγμασι, πειθομένη Μαρκέλλα, καὶ ἀμέμπτως φυλάττουσα, τὴν βίαν πτοηθεῖσα τοῦ πατρὸς, ὦ Νύμφη ἀκήρατε Χριστοῦ, ἐν τοῖς ὄρεσιν ηὐλίζου, ἐν οἷς διώκων εὑρίσκει καὶ ἐκτείνει σε· δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχὺν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον Ἦχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Παρθὲνῡς ἀκήρατος, καί ἀθληφώρος σεμνή, ἑδεὶχθῇς ἀθλήσασα, ὑπέρ τοῦ νόμου Χριστοῦ, Μαρκέλλα πανεύφημε· ὅθεν τῶν ἱαμάτων, ἀναβλύζεις τήν χάριν, πᾶσι τοῖς προσιοῦσι, τῇ θερμῇ σου πρεσβείᾳ, πρεσβεύουσα Κυρίῳ, ὑπὲρ τῶν τιμώντων σε.
Κοντάκιον Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Ἡ λαμπρά σου ἄθλησις, ὦ καλλιμάρτυς Μαρκέλλα, τῶν πιστῶν ἐφαίδρυνε, τὰς διανοίας ἐνθέως· θάνατον, τοῦ ζῆν ἀνόμως προκρίνειν πάντας, πείθουσα· καὶ γὰρ ἐτμήθης ξίφει τὴν κάραν, σὺν μαστοῖς ὑπὸ πατρῴας, χειρός· ὢ δρᾶμα! ὑπὲρ τοῦ νόμου Χριστοῦ.
Μεγαλυνάριον
Χλαῖναν παρθενίας πορφυραυγῆ, αἵμασιν οἰκείοις, βεβαμμένην ἀθλητικῶς, φέρουσα Μαρκέλλα, τῷ Λόγῳ ἐνυμφεύθης, τιμηθεῖσα τῇ πατρῴᾳ, χειρὶ ὡς πάνσεμνος.
Ἕτερον Μεγαλυνάριον
Χαίροις Νύμφη ἄσπιλε τοῦ Χριστοῦ, ἔνδοξε Μαρκέλλα, καλλιμάρτυς νεοφανής· βλάστημα τῆς Χίου, καὶ δόξα καὶ προστάτις, πάντων παθῶν ἀπάλλαξον, τοὺς τιμῶντάς σε.
Ἕτερον Μεγαλυνάριον
Πορφύραν ἐξ αἵματος τὴν στολὴν, ὡς περικειμένη, καὶ τὸ στέφος ἐν κορυφῇ, ἔχουσα τὸ θεῖον, καὶ τὴν τῆς παρθενίας, λευκοφαῆ λαμπάδα, κρατοῦσα γέγηθας.
Πηγή: Χώρα του Αχωρήτου, Το σπιτάκι της Μελιάς, Ελλήνων Εκκλησία
