Κάθε μέρα όλο και περισσότερο μας φανερώνει ο Θεός ότι η όλη στάση μας ενώπιόν του δεν είναι η ενδεδειγμένη. Και αυτό είναι το μεγάλο θέμα. Και το ζητούμενο είναι αυτό που είπε ο Κύριος πολύ κατηγορηματικά: «Ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού και ταύτα πάντα –δεν εξαιρείται τίποτε– και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν» (Ματθ. 6:33).
Βλέπετε, έτσι όπως τα ζούμε εμείς τα πράγματα, συνέχεια είμαστε με την αγωνία, με τον προβληματισμό, με την προσμονή, με την έγνοια να γίνουν τα άλφα, τα βήτα, ό,τι έχει ο καθένας μας, ενώ δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Για τον Θεό δεν είναι αυτό το πρόβλημα. Ο Θεός παρέδωκε τον ίδιο τον εαυτό του εις θάνατον. Για να ‘ρθει αληθινά μέσα μας, έπρεπε να θανατωθεί. Έπρεπε να πονέσει, όπως πονάει ένας άνθρωπος, να ματώσει όπως ματώνει ένας άνθρωπος.
Έζησε ο Κύριος το όλο πάθος, και τον θάνατο και τη σταύρωση, αληθινά. Έδωσε τον εαυτό του και τον έδωσε ολοκληρωτικά· όπως λέει ο απόστολος Παύλος, «εγένετο υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού» (Φιλιπ. 2:8). Όχι απλώς έδωσε τον εαυτό του, αλλά σταυρώθηκε, κι όλο αυτό για να βοηθήσει τον άνθρωπο να βρει αληθινά τον Χριστό. Ο οποίος άνθρωπος ένεκα της αμαρτίας και ένεκα της πτώσεως ήταν στην κατάσταση που ήταν και είναι.
Και μας καλεί ο Χριστός να μάθουμε, να διδαχθούμε αυτό: ποιος είναι ο Χριστός; Τι έκανε ο Χριστός; Τι είναι ο Χριστός; Μας καλεί να πιστέψουμε. Όχι με την έννοια –που το λέμε και το ξαναλέμε και θα το λέμε πολλές φορές– ότι έχουμε αυτή την ανάγκη, έχουμε εκείνη την ανάγκη, έχουμε αυτό το πρόβλημα, έχουμε εκείνο το πρόβλημα, και εξαντλείται εκεί η πίστη μας, δηλαδή στο να πάμε στον Χριστό να μας κάνει αυτό που θέλουμε και τον παρακαλούμε επιπλέον.
Δεν έκανε ό,τι έκανε ο Χριστός γι’ αυτό. Εξυπακούεται ότι νοιάζεται ο Χριστός για όλα μας, δεν νοιάζεται για μερικά μόνο, αλλά το θέμα είναι πώς θα ξυπνήσει η ψυχή, πώς θα ζωντανέψει η ψυχή, πώς θα ακούσει και θα καταλάβει η καθεμιά ψυχή ότι ο Κύριος ήρθε και άνοιξε την κλειστή πόρτα του παραδείσου, την κλειστή πόρτα της βασιλείας του, άνοιξε τον δρόμο αυτό, και μάλιστα ο ίδιος ο Χριστός γίνεται δρόμος: «Εγώ ειμί η οδός, η αλήθεια και η ζωή» (Ιω. 14:6). Και μας προστάζει: «Ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού».
Ζητείτε τη βασιλεία του Θεού, η οποία βασιλεία του Θεού δεν είναι τοπικά κάπου, αλλά είναι αυτή η χάρη που δίνει ο Θεός και την οποία ζούμε εδώ στον κόσμο αυτό. Ζούμε τη βασιλεία ως χάρη Θεού. Το άλλο, το αιώνιο, ο Θεός το ξέρει. Εκεί, όταν θα πάμε, θα δούμε πώς ακριβώς είναι η βασιλεία του Θεού.
Συμμόρφωση προς το θέλημα του Χριστού
Προσέξτε το αυτό: δεν μπορείς να ζήσεις ως χριστιανός όπως, όπως. Αν πιστεύεις στον Χριστό, συμμορφώνεσαι προς τις εντολές του Χριστού, συμμορφώνεσαι προς το θέλημα του Χριστού, και επομένως η ζωή σου αρχίζει να είναι ενάρετη, να είναι αγία ζωή. Δεν είναι θέμα μόνον να ζητάς. Τι μας πειράζει να ζητούμε τη βασιλεία του Θεού; Αυτό όμως έχει συνέπειες. Ζούμε αγία ζωή;
«Ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν» (Ματθ. 6:33). Να ζήσεις αγία ζωή. Όση καλή πίστη, όση ορθή πίστη, όση αληθινή πίστη κι αν έχει ένας –αν επιτρέπεται να πω, και θαύματα ακόμη να κάνει– αν δεν έχει αγία ζωή, δεν μπορεί να θεωρηθεί άγιος της Εκκλησίας. Καθόλου, καθόλου. Πηγαίνουν μαζί αυτά.
Αυτό ζητάει ο Κύριος, και για όλα εκείνα που ζητούμε εμείς σαν να λέει: Τσιμουδιά, τσιμουδιά, δεν χρειάζονται. Αφήστε τα· εκείνα είναι δική μου δουλειά. Όλα θα ρθούνε, ό,τι κι αν είναι αυτά τα άλλα. «Και ταύτα πάντα προστεθήσεται».
Τώρα λέμε αυτά τα λόγια. Δεν ξέρω πώς τ’ ακούτε, πώς τα καταλαβαίνετε, αλλά αν αρχίσει ο άνθρωπος έτσι να πιστεύει, δεν θέλει τίποτε άλλο. Όχι όμως θεωρητική πίστη, αλλά πίστη που είναι αποκάλυψη, που είναι φανέρωση Θεού. Δεν θέλει τίποτε άλλο ο άνθρωπος να ακούσει παρά αυτό που λέει ο Χριστός ο ίδιος, που είναι αληθινός Θεός, που σταυρώθηκε για μας: «Ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν».
Δεν ξέρω πόσο μπορούμε να το καταλάβουμε, διότι το παν είναι αυτό, αφού έχεις κοινωνία με τον Χριστό, αφού ακούς τον Χριστό, ακολουθείς τον Χριστό, καταλαβαίνεις τον Χριστό, σου μιλάει ο Χριστός. Δεν μπορεί όμως κανείς να το καταλάβει, όταν η όλη φροντίδα του είναι: έχω αυτό το πρόβλημα, έχω εκείνο το πρόβλημα, έχω την άλλη δυσκολία. Και σε νοιάζει αυτό το πράγμα. Δεν είναι καλό αυτό.
Πηγή: Κοινωνία Ορθοδοξίας
