Γεμάτοι χαρά και ευγνωμοσύνη θέλουμε να σας περιγράψουμε την ευλογία που είχαμε, εμείς οι ελάχιστοι, να βιώσουμε από κοντά, πως ευωδιάζουν τα άνθη του νοητού παραδείσου.
Οι «Ορθόδοξες-Απαντήσεις», βρεθήκαμε σε προσκυνηματική επίσκεψη στο νησί της Άνδρου, το καλοκαίρι του 2009, όταν φθάσαμε πάνω στην απότομη βουνοπλαγιά της αετοφωλιάς όπου βρίσκεται το κατάλευκο κόσμημα, το κειμήλιο των 10 αιώνων, το Μοναστήρι της Παναχράντου και του Αγίου Παντελεήμονα. Εκεί, αφού συναντήσαμε τον Κρητικής καταγωγής Ηγούμενο π.Ευδόκιμο και τον Ιερομόναχο Αέτιο, μας είπαν να πάμε στο μικρό Ναό του Φωτοδότη γιατί μόλις πριν δύο ώρες είχε εμφανιστεί, η πέμπτη κάρα που μυρόβλυζε. Πηγαίνετε και έρχομαι σε λίγο μας είπε ο γ. Αέτιος. Κατηφορίσαμε έξω από το μοναστήρι σε μικρή απόσταση, όπου βρισκόταν ο Ναός του Φωτοδότη, αφιερωμένος στη Μεταμόρφωση του Κυρίου. Μερικές δεκάδες μέτρα πριν, ερχόταν το άρωμα του μύρου. Μέσα στο μικρό λιτό Ναό, υπήρχε μια μικρή θήκη με πέντε μυροβλύζουσες κάρες, ενώ λίγο παραδίπλα μια μικρή τρύπα στο πάτωμα, χρησίμευε για την τοποθέτηση των οστών των προαπελθόντων μοναχών και ασκητών του Μοναστηριού.
Εκστασιασμένοι από την επαφή με την αγιότητα, και αφού ευλαβικά προσκυνήσαμε, βγήκαμε έξω από το Ναό.
Κάτω από το εκκλησάκι και στα δεξιά του, μια ομάδα Ανδριωτών με τα μικρά παιδιά τους, έδειχναν πολύ απασχολημένοι. Γεμάτοι καλοσύνη και αγάπη μας καλοδέχτηκαν. Ένα μικρό παιδάκι, δίπλα από ένα μεγάλο λάκκο, κρατούσε ένα κρανίο άφοβα και το έδειχνε σε ένα άλλο. Λίγο πιο δίπλα, ήταν ακουμπισμένα στη σειρά 21 κρανία. Μερικά από αυτά είχαν τομές, σαν να είχαν δεχθεί κτυπήματα από τσεκούρι. Μπήκαμε μέσα στην τρύπα που είχε ανοιχθεί στην βορεινή πλευρά και κάτω του Ναού. Κρανιά τοποθετημένα προσεκτικά το ένα πάνω στο άλλο από τη μία μεριά και από την άλλη …μια θάλασσα από τα υπόλοιπα οστά. Όλη η έκταση της επιφάνειας του ναού και σε βάθος τουλάχιστον δυο μέτρων γεμάτη από οστά. Όλοι οι παρόντες ήταν πραγματικά εκστασιασμένοι με αυτή την επαφή. Κανένα αίσθημα φόβου, μόνο γαλήνης, ηρεμίας, ομορφιάς απερίγραπτης. Μία κυρία ανέλαβε να μας κάνει κοινωνούς των θαυμαστών γεγονότων.andros4
Την Κυριακή των Μυροφόρων (2009) …την ώρα της Θ.Λειτουργίας, στο εκκλησάκι του Φωτοδότη, κατά την ώρα, που όλο το εκκλησίασμα έλεγε το «Σύμβολο της Πίστεως» και συγκεκριμένα στο «…προσδοκώ Ανάστασιν νεκρών», ευωδίασε ο τόπος όλος. Τίμιες κάρες που βρισκόταν κάτω από το πάτωμα του Ναού, στο οστεοφυλάκιο, μυρόβλυσαν και ανέπεμψαν ευωδία υπερκόσμια. Ο Ηγούμενος -έπειτα από προσευχή- έδωσε εντολή να ανοιχτεί μια είσοδος στα πλάγια του οστεοφυλακίου έτσι ώστε να εισέλθουν στο εσωτερικό. Μπήκαν λοιπόν μέσα -ζαλισμένοι από το υπερκόσμιο άρωμα- και αφού έβγαλαν λίγα από τα εκατοντάδες κρανία, τα καθάρισαν και τα τοποθέτησαν έξω. Τότε μερικά από αυτά άρχισαν μπροστά στα έκπληκτα μάτια των παρευρισκομένων λαϊκών και μοναχών που είχαν αναλάβει την εκταφή, να μυροβλύζουν. Τα άγια κρανία άρχισαν να «δακρύζουν» και υγρές μυροβλύζουσες «στάμπες» εμφανίστηκαν σε διάφορα μέρη του κρανίου μέχρις ότου αυτά, «λούστηκαν» ολόκληρα. Άγιο Μύρο έτρεξε στις κάρες των Αγίων Νεοφανών Μαρτύρων και Μοναχών του Χριστού. Πολλά έχουν γραφεί και θα συνεχίσουν να γράφονται για τα καθημερινά θαύματα που βιώνουμε καθημερινά. Τα περισσότερα από αυτά ή τα αγνοούμε ή τα εκλαμβάνουμε σαν δεδομένα ή τα αμφισβητούμε. Έρχονται όμως στιγμές, που τα σημεία που ο Θεός παραχωρεί, επιτρέπει και ευδοκεί, δια των αγίων Του, είναι ανεξήγητα και υπέρλογα φαινόμενα.
Σε αυτό το σημείο, παρατηρήστε την φωτογραφία με την ξύλινη θήκη (πάνω αριστερά) που βρίσκονται τα κρανία, το τελευταίο στα δεξιά, -αυτό που είχε βρεθεί δύο μόλις ώρες πριν την φωτογραφία-, δεν είναι όλο καλυμμένο από το μύρο, καθώς βρίσκεται στην διαδικασία «γεμίσματος», σε αντίθεση με τα διπλανά του, που είχαν βρεθεί, (μυροβλύσει), από τις προηγούμενες μέρες και που φαίνονται από το χρώμα ότι είναι καλυμμένα ήδη. Η διαφορά επίσης των υπολοίπων, στις πλαϊνές φωτογραφίες, είναι εμφανής.
Άγιοι Μυροβλήτες του Θεού Νεοφανείς, Μάρτυρες και μοναχοί του Χριστού. Υπό την σκέπη της Παναχράντου, πρεσβεύσατε υπέρ υμών, σωθήναι τας ψυχάς υμών.
Θαυμαστός ο Θεός εν τοις Αγίοις Αυτού, δια των οποίων, δοξάζωμεν τον Δεσπότην, τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν. Ω πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις, συν τω Πατρί και τω Αγίω Πνεύματι εις τους αιώνας. Αμήν. * Το παρόν, δημοσιεύεται με τις ευλογίες του Ηγουμένου της Ιεράς Μονής Παναχράντου της Άνδρου, π. Ευδοκίμου. (ΤΚ 84500, Άνδρος, Τηλ. 2282051090 ) ** Τελικά, στο σύνολο, εννέα (9) κάρες «μυρόβλυσαν» και βρίσκονται στο μοναστήρι προς ενίσχυση και ευλογία των πιστών.
Λίγα λόγια για το σημείο που μυρόβλυσαν οι Τίμιες Κάρες, το ιστορικό του Ναού του Φωτοδότη και την σύνδεση του, με την Ι.Μ. της Παναχράντου της Άνδρου.
Πριν το 960 μ.χ. , δύο μοναχοί , πού ασκήτευαν στο απέναντι βουνό έβλεπαν ένα φως κάθε βράδυ σε σημείο κοντινό με αυτό οπού σήμερα είναι κτισμένη ή μονή. Βλέποντας τέτοιο θαύμα, για πολύ καιρό, αποφάσισαν να έρθουν προς εξερεύνηση του φαινομένου. Αφού έψαξαν αρκετά , αξιώθηκαν από τη χάρη του Θεού να βρουν την σεβάσμια εικόνα της Παναγίας της Πανάχραντου , κάτω από ένα σπήλαιο, κοντά στο σημείο οπού τώρα βρίσκεται ο Ναός του Φωτοδότη (όνομα το όποιο πήρε από το φως πού φανερώθηκε εδώ). Περιμένοντας ικανό καιρό μήπως φανερώνονταν άλλος μοναχός πού να ασκήτευε εκεί και να προσεύχονταν στην εικόνα και αφού δεν φανερώθηκε κανένας, πήραν την εικόνα μαζί τους στο κελί τους στο απέναντι βουνό. Το βράδυ εκείνο το φως, πού έβλεπαν, δεν ξαναφάνηκε, γεγονός πού τους επιβεβαίωσε ότι επρόκειτο για τη χάρη της Παναγίας. Όταν ξημέρωσε ή καινούργια ήμερα , ή εικόνα είχε εξαφανιστεί από το σημείο οπού την είχαν ακουμπήσει και προς μεγαλύτερη έκπληξη τους το φως ξαναφάνηκε το επόμενο βράδυ. Επιστρέφοντας στο σημείο πού είχαν βρει την εικόνα, είδαν πώς και αυτή είχε θαυματουργικώς επιστρέψει εκεί! Αφού παρακάλεσαν μετά δακρύων να επιτρέψει ή Παναγία να πάρουν την εικόνα της, την πήραν, άλλα και πάλι δια νυκτός ή Παναγιά επέστρεψε στον τόπο της. Το γεγονός αυτό συνέβη αρκετές φορές ακόμα, όταν τελικώς φωτίστηκαν και κατοίκησαν μόνιμα κοντά στο σπήλαιο, οπού έφτιαξαν και μικρό ασκητήριο. Ή φήμη αυτή διαδόθηκε γρήγορα και έτσι και άλλοι μοναχοί ήρθαν εδώ και αποτέλεσαν την πρώτη αδελφότητα. Αργότερα , και συγκεκριμένα το 961 μ.χ. ο Νικηφόρος Φωκάς εκστράτευε εναντίον των Κρητικών που είχαν αλλαξοπιστήσει, αλλά λόγω του ενάντιου ανέμου που συνάντησε, αναγκάστηκε να σταματήσει στην Άνδρο. Θέλοντας να προσευχηθεί κάπου για το δύσκολο έργο πού είχε αναλάβει , οι κάτοικοι του νησιού του υπέδειξαν το ασκητήριο , πού είχαν φτιάξει οι προαναφερθέντες μοναχοί. Έτσι, ο Φωκάς επισκέφθηκε το μέρος και αφού προσκύνησε την Παναγία υποσχέθηκε πώς θα βοηθούσε τούς μοναχούς να φτιάξουν το μοναστήρι , πού θα τους προστάτευε από πιθανές επιθέσεις αν τελικά κατάφερνε να νικήσει στον πόλεμο. Ό Φωκάς, τελικά, ελευθέρωσε την Κρήτη και επέστρεψε στην Άνδρο , οπού άφησε πολλά χρήματα, με τα όποια οι μοναχοί έχτισαν τα πρώτα κτίρια της μονής, ή οποία ονομάστηκε στο εξής Ιερά Μονή Πανάχραντου προς τιμή της Παναγίας. Από την κτίση της Μονής και μέχρι το 1590, δεν διασώζεται, δυστυχώς, κανένα έγγραφο στο αρχείο της Μονής και ίσως σε αυτό να έπαιξε σημαντικό ρόλο ή μεγάλη περίοδος φραγκοκρατίας πού πέρασε ή Άνδρος ( 1200 – 1566 ). Από το 1590 όμως και μετά, οπού ή Άνδρος πέρασε στα χέρια των Τούρκων , το μοναστήρι γνώρισε μεγάλη ακμή , με πρωτεργάτη το Μητροπολίτη τότε Άνδρου και Κέας Γαβριήλ. Την περίοδο αυτή, ανακαινίστηκε και το καθολικό της Μονής ( 1602 – 1608 ) και πήρε τη μορφή, πού έχει μέχρι σήμερα. Σιγά σιγά, η δύναμη του μοναστηρίου άρχισε να μεγαλώνει και. έφτασε στο σημείο να περιλαμβάνει στο δυναμικό της περί τους 360 εγγεγραμμένους μοναχούς και κτηματική περιουσία στο μεγαλύτερο μέρος της Άνδρου, καθώς επίσης και μετόχια στην Κωνσταντινούπολη, τη Χίο, τη Μυτιλήνη, τη Ρόδο και τη Σμύρνη. Η περιουσία αυτή για να διατηρηθεί ανάγκασε τους μοναχούς να ταξιδεύουν πολύ, γεγονός πού συντέλεσε ώστε να συγκεντρωθούν στη Μονή πάρα πολλά κειμήλια καθώς και πλήθος Αγίων Λειψάνων.
Πηγή: Ορθόδοξες - Απαντήσεις
