– Γέροντα, ὅταν ἀκούω τὰ προβλήματα τοῦ κό­σμου, αἰσθάνομαι νὰ λειώνω μέσα μου. Μήπως εἶναι ὀλιγοπιστία;

– Κοίταξε νὰ δῆς. Ἡ ἀγωνία γιὰ τὸν ἑαυτό μας εἶναι ὀλιγοπιστία· ἡ ἀγωνία γιὰ τὸν ἄλλον εἶναι πόνος. Τὸ σωστὸ λειώσιμο γιὰ τὸν πόνο τῶν ἄλλων συνοδεύεται μὲ προσευχὴ καὶ ἀκολουθεῖ μετὰ ἡ θεία παρηγοριά. Γι’ αὐτό, νὰ εὔχεσαι ὅσο μπορεῖς καὶ μετὰ νὰ τὰ ἀφήνης ὅλα στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ εἰρηνεύης. Ὁ Θεὸς πο­νάει γιὰ τὰ πλάσματά Του λιγώτερο ἀπὸ σένα; Γιατί νὰ ἀνησυχῆς;

Ὁ Θεὸς σὲ ὅποιον πονάει πνευματικὰ καὶ ὑποφέρει γιὰ τοὺς ἄλλους δίνει πολλὴ παρηγοριά, γιατὶ ἀλλιῶς δὲν θὰ μποροῦσε νὰ ἀντέξη.

Ξέρετε πῶς πικραίνομαι μὲ τόσα γράμματα ποὺ παίρνω ἀπὸ ἀνθρώπους μὲ ἕνα σωρὸ προβλήματα; Πίκρα, φαρμάκι εἶναι τὸ στόμα μου, καὶ μετὰ δὲν θέλω νὰ φάω τίποτε. Ἀπὸ αὐτὸν ὅμως τὸν πόνο βγαίνει ἡ πραγματικὴ χαρά.

Ἀνταμείβει ὁ Θεὸς μὲ παρηγοριὰ ἀνάλογη μὲ τὸν πόνο· παρηγορεῖ μὲ τέτοια παρηγοριά, ποὺ δὲν μπορεῖς νὰ τὴν ἀντέξης. Καὶ ἐνῶ προηγουμένως πονοῦσες γιὰ τὸν ἄλλον καὶ ἔκλαιγες, μετὰ νιώθεις μιὰ ἀγαλλίαση. Σὰν νὰ σοῦ λέη ὁ Καλὸς Θεός: «Μὴ στενοχωριέσαι, παιδί μου, ἄκουσα τὸ αἴτημά σου».

Πηγή: (Ἀπὸ τὸ βιβλίο Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου ΛΟΓΟΙ ΣΤ' «Περὶ προσευχῆς»), Εθνέγερσις