ΑΝΔΡΕΑΣ

Α΄

1. Μας διηγήθηκε ο αββάς Ανδρέας ο Μεσσήνιος ότι: «Όταν ήμουν πιο νέος φύγαμε με τον Γέροντα μου από τη Ραϊθού και πήγαμε στην Παλαιστίνη και μείναμε κοντά σ’ έναν άλλο Γέροντα. Αυτός λοιπόν ο Γέροντας που μας φιλοξένησε είχε ένα νόμισμα.

Κάποια στιγμή ξέχασε που το έβαλε και νόμισε πως εγώ, που ήμουν πιο νέος, το έκλεψα. Έτσι έλεγε λοιπόν ο Γέροντας στους πατέρες της περιοχής ότι “Ο αδελφός Ανδρέας πήρε το νόμισμα”.

Το άκουσε ο Γέροντας μου και με ρωτάει «Πες, Ανδρέα, εσύ πήρες το νόμισμα του Γέροντα;”.

Εγώ απάντησα “Λυπήσου με, Γέροντα, δεν έχω πάρει τίποτε”.

2. Είχα ένα πανωφόρι [1] και το πούλησα για ένα νόμισμα. Πήρα λοιπόν το νόμισμα, πηγαίνω στον Γέροντα, του βάζω μετάνοια και του λέω· “Συγχώρησε με, πάτερ, γιατί ο Σατανάς με ξεγέλασε και πήρα το νόμισμά σου”.

Βρισκόταν εκεί κι ένας λαϊκός και μου είπε ο Γέροντας: “Πήγαινε στο καλό, παιδί μου, δεν έχω χάσει τίποτε”.

Τότε λοιπόν πάλι έβαλα μετάνοια κι είπα· “Για τον Θεό, πάρε το νόμισμα, να τούτο εδώ είναι, και προσευχήσου γιατί μ’ έβαλε ο Σατανάς να το κλέψω και να σε στενοχωρήσω”.

Ο Γέροντας λέει· “Παιδί μου, δεν έχω χάσει τίποτα”.

3. Καθώς λοιπόν δεν με έπειθε, μου λέει ο κοσμικός “Στ’ αλήθεια, αδελφέ, χθες ήρθα και βρήκα τον Γέροντα να κλαίει και να κάνει μετάνοιες και να είναι πολύ στενοχωρημένος. Όταν λοιπόν είδα τον Γέροντα σε τόση θλίψη, του λέω· Κάνε μου τη χάρη. Τι σου συμβαίνει;”.

Μου λέει ο Γέροντας· Τον αδελφό μου συκοφάντησα για το νόμισμα· και νάτο, βρήκα που το είχα βάλει”.

4. Τότε ο Γέροντας οικοδομήθηκε από μένα, γιατί του έδινα το νόμισμα, αν και δεν το είχα πάρει, και μου λέει: “Πάρε το νόμισμα, γιατί εγώ το είχα πάρει”» [2].

Β΄

1. Ένας αδελφός που είχε δαιμόνιο πήγε στον αββά Συμεών τον Στυλίτη [3] στο Θαυμαστό όρος [4] για να προσευχηθεί για χάρη του και να του διώξει τον δαίμονα. Του λέει ο αββάς Συμεών· «Πού ασκητεύεις;».

Λέει ο αδελφός· «Στη Ραϊθού». Τότε του είπε ο Γέροντας· «Θαυμάζω, αδελφέ, τι μεγάλο κόπο έκανες και πόσο δρόμο περπάτησες για να έρθεις σε μένα τον αμαρτωλό, παρόλο που έχεις στη Λαύρα σου σπουδαίους πατέρες. Πήγαινε λοιπόν στον αββά Ανδρέα και βάλ’ του μετάνοια να προσευχηθεί για σένα κι αμέσως θα σε θεραπεύσει».

2. Κι ο αδελφός γύρισε στη Ραϊθού, έβαλε μετάνοια στον αββά Ανδρέα, όπως του είπε ο αββάς Συμεών, κι είπε· «Προσευχήσου για μένα, πάτερ».

Λέει σ’ αυτόν ο αββάς Ανδρέας «Έλαβε τη χάρη της θεραπείας ο αββάς Συμεών». Κι αφού προσευχήθηκε, ο αδελφός απαλλάχτηκε από το δαιμόνιο κι ευχαρίστησε τον Θεό [5].

__________________

[1] Το ρωμαϊκό ένδυμα πάλλιον (λατ. pallium) ήταν απομίμηση του ελληνικού ιματίου. Ήταν βασικά τετράπλευρο ή ορθογώνιο τεμάχιο υφάσματος, που το χρησιμοποιούσαν για διάφορες χρήσεις (ένδυμα, κλινοσκέπασμα, σάβανο, παραπέτασμα κ. α.). Ενώ στην αρχή ήταν ένδυμα κυρίως των φιλοσόφων, επικράτησε από τον α΄ αι. μ.Χ., αντικατέστησε την τήβεννο και έγινε μοναχικό ένδυμα. Βλ. Παλλαδίου, Η κατά Αίγυπτο των μοναχών ιστορία, PG 65, 448Β· Ιωάννη Μόσχου, Λειμών 18, PG 87, 2865A.

Ευχολόγιον (έκδ. J. Goar, Venetiis 1730), σ. 386: «ο αδελφός… λαμβάνει το παλλίον, τον αρραβώνα του… αγγελικού σχήματος». Οι τέσσερις γωνίες του συμβολίζουν τις τέσσερις γενικές αρετές. Βλ. Μαξίμου Ομολογητή, Πεύσεις και αποκρίσεις 67, PG 90, 841C. Βλ. και Λεοντίου Νεαπόλεως, Βίος του αββά Συμεών του δια Χριστόν Σαλού 33, PG 93, 1709C. Για περισσότερες πληροφορίες βλ. Κουκουλέ, Βίος, τόμ. Β΄ 2, σ. 20 και του ίδιου «Συμβολή στο περί βυζαντινών φορεμάτων κεφάλαιο», ΕΕΒΣ 24(1954) 9-12.

[2] Το κείμενο περιέχεται στο έργο του Ιωάννη Μόσχου, Λειμών 116, PG 87, 2980CD.

[3] Ο άγιος Συμεών Στυλίτης ο νέος γεννήθηκε το 521 στην Αντιόχεια. Η οικογένειά του καταγόταν από την Έδεσσα της Μεσοποταμίας και ήταν αρωματοποιοί. Όταν στις 26 Μαΐου του 526 ο πατέρας του Ιωάννης σκοτώθηκε σε σεισμό, ο Συμεών σε ηλικία επτά ετών έγινε στυλίτης στο όρος Πίλα. Γύρω στο 541 εγκαταστάθηκε σε στύλο στο Θαυμαστό όρος (βλ. επόμενη σημείωση), όπου αργότερα ανεγέρθηκε Μονή. Μολονότι ο Συμεών ζούσε στην ερημιά, μεριμνούσε για την πνευματική πρόοδο των Χριστιανών της περιοχής, για τα προβλήματά τους (σεισμοί, επιδρομές, λοιμοί, αιρέσεις) και τον εκχριστιανισμό των Αράβων. Πέθανε το 592. Συνέγραψε ασκητικά έργα, τροπάρια και επιστολές [βλ. P. van den Ven, «Les écrits de s. Syméon Stylite le Jeune avec trois sermons inédits», Muséon 70 (1957) 1-57].

Για τον Συμεών βλ. Η. Delehaye, Les Saints Stylites, (SH 14), Bruxelles 1923, σ. LIX έ. και 238 Ε. Ρ. van den Ven, La Vie ancienne de s. Symeon Stylite le jeune (521-592), (SH32, τόμ. 1 και 2), Bruxelles 1962 Παπαδοπούλου, Αντιόχεια, σ. 708 έ. W. Volbach, «Zur Ikonographie des Styliten Symeon des Jüngeren», Römische Quartalschrift für christliche Altertumskunde und für Kirchengeschichte 30 (1966) 293-299J. Lafontaine Dosogne, Itinéraires archéologiques dans la région d’ Antioch, Bruxelles 1967· του ίδιου, «L’ influence du culte de Saint Syméon stylite le Jeune sur les monuments et les représentations figurées de Georgie», Byzantion 41 (1971) 183-196 Α.-J. Festugière, «Types épidauriennes de miracles dans la vie de Syméon Stylite le Jeune», Journal of Hellenic Studies 93(1973) 70-73· I. Pena, P. Castellana, R. Fernandez, Les Stylites Syriens, Milano 1987 και D. Stiemnon, «Simeone Stilita, il Giovane, santo», BS 11, 1141-1157.

Για τα αγιολογικά έργα, που αναφέρονται στον Βίο του Συμεών του νέου, βλ. BHG 1689-1691c, τόμ. 2, σ. 259-260 και ΝΑ 1889-16916, σ. 197-198. Η μνήμη του εορτάζεται στις 24 ή 23 Μαΐου (βλ. Συναξάριον Κωνσταντινουπόλεως, στ. 703-705 και 707-709).

[4] Το Θαυμαστόν όρος (το Mont Parlier των Σταυροφόρων, σημ. Saman Dagi στην Τουρκία) βρίσκεται βορειοδυτικά από την Αντιόχεια, στη βόρεια όχθη του ποταμού Ορόντη, λίγο πριν από την εκβολή του στη Μεσόγειο θάλασσα.

Γύρω από τον στύλο του Συμεών του νέου κτίστηκαν δύο εκκλησίες, πανδοχεία, βοηθητικοί χώροι, βαπτιστήριο κ.α. Τα ερείπια των κτισμάτων σώζονται μέχρι σήμερα και μάλιστα ή βάση του στύλου του Συμεών και η οκταγωνική αυλή που την περιέβαλλε. Βλ. σχετικά P. Van den Ven, ο.π., σ. 191 έ. (εισαγωγή, κεφ. 11: Les Monastères du Mont Admirable) και W. Djobadze, Archeological Investigations in the Region West of Antioch-on-the-Orontes, Stuttgart 1986, σ. 57-115.

[5] Το κείμενο περιέχεται στο έργο του Ιωάννη Μόσχου, Λειμών 117, PG 87, 2981ΑΒ. Στον σιναϊτικό κώδικα 451, f. 390 αναφέρεται ότι ο Συμεών ασκήτευε «εν τω θαυμαστώ όρος Σινά».

Πηγή: (Απόσπασμα από το βιβλίο: Το Γεροντικό του Σινά. (Δημητρίου Γ. Τσάμη). Έκδοση 3η, επαυξημένη. Ορθόδοξη Χριστιανική Αδελφότητα «Λυδία», Θεσσαλονίκη 2000.), Ελληνική Πατρολογία