ΑΒΒΑΣ ΙΩΣΗΦ Ο ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗΣ
1. Ο αββάς Ιωσήφ του Πηλουσίου διηγήθηκε τα εξής: «Όταν έμεινα στο όρος Σινά, εκεί υπήρχε ένας αδελφός που ήταν καλός ασκητής, αλλά και ωραίος στο σώμα. Στη λατρευτική σύναξη προσερχόταν φορώντας χιλιομπαλωμένο χιτώνα και μικρό, παλιό μαφόριο*.
* Ήταν κοντό ένδυμα, που κάλυπτε τους ώμους και τα νώτα (ωμοφόριον).
Το πρόσεξα ότι αυτός ερχόταν στην εκκλησία πάντοτε έτσι ντυμένος και του λέω: “Αδελφέ, δεν βλέπεις τους πατέρες ότι στη λατρευτική σύναξη της εκκλησίας είναι σαν άγγελοι; Πώς λοιπόν εσύ προσέρχεσαι πάντα έτσι ντυμένος;’’.
Κι εκείνος μου απάντησε: “Συγχώρησε με, Γέροντα, δεν έχω άλλα ρούχα’’.
Τον πήρα τότε στο κελλί μου και του χάρισα έναν καλό χιτώνα κι ότι άλλο του χρειαζόταν κι ερχόταν πια στην εκκλησία φορώντας αυτά, Μπορούσες να τον δεις να φαίνεται σαν άγγελος.
2. Παρουσιάστηκε κάποτε η ανάγκη να στείλουν οι πατέρες μερικούς αδελφούς στον βασιλιά. Μεταξύ των άλλων εκλέξαμε κι αυτόν. Εκείνος όμως μόλις το άκουσε παρακάλεσε τους πατέρες με τα εξής: “Για όνομα του Θεού, συγχωρείστε με. Συμβαίνει να είμαι δούλος κάποιου επίσημου προσώπου εκεί, κι αν με αναγνωρίσει, μπορεί να με αποσχηματίσει και να με αναγκάσει να ξαναγίνω δούλος του.
Αργότερα, αφού πείσθηκαν οι πατέρες και του επέτρεψαν να μην πάει, πληροφορηθήκαμε από κάποιον που τον γνώριζε καλά, ότι όταν ήταν στον κόσμο, είχε το αξίωμα του διοικητή της ανακτορικής φρουράς. Βρήκε λοιπόν αυτήν την πρόφαση, για να μη τον αναγνωρίσουν και του προκαλέσουν ενοχλήσεις οι άνθρωποι. Τέτοιος ζήλος υπήρχε στους πατέρες, ώστε για την αγάπη του Θεού να αποφεύγουν τη δόξα και τις απολαύσεις αυτού του κόσμου».
Πηγή: (Απόσπασμα από το βιβλίο: Το Γεροντικό του Σινά. (Δημητρίου Γ. Τσάμη). Έκδοση 3η, επαυξημένη. Ορθόδοξη Χριστιανική Αδελφότητα «Λυδία», Θεσσαλονίκη 2000.), Ελληνική Πατρολογία
