Είναι Μεγάλη Εβδομάδα, οι ημέρες είναι δύσκολες, οι ώρες κρίσιμες, καθώς ξεδιπλώνεται μπροστά μας, αφενός το δράμα του Θεανθρώπου καθώς ανεβαίνει στον Γολγοθά και, αφετέρου, το δράμα του σεναρίου του Κορωνοϊού. Προσωπικά, νιώθω την επιθυμία και την ευθύνη, αντί άλλων ευχών, που συνήθως τούτες τις ημέρες ανταλλάσουν οι χριστιανοί μεταξύ τους, να καταθέσω ευθαρσώς αυτό που αισθάνομαι, ως ένα ταπεινό μέλος της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, ανεξάρτητα από κάθε συμφωνία ή διαφωνία της πλειονοψηφίας των ελλήνων συμπολιτών μου:
1.Διαμαρτύρομαι εντονότατα για τις αντιδημοκρατικές πρακτικές της ελληνικής κυβέρνησης. Συγκεκριμένα, η κυβέρνηση στηριζόμενη σε μονομερή επιστημονική θέαση του θέματος του κορωνοϊού, με πρόφαση την προστασία της δημόσιας υγείας, προκαλεί ανυπολόγιστη ζημιά στην ψυχική και πνευματική υγεία των πολιτών α) προχωρώντας, άκριτα, σε περιορισμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των ατομικών ελευθεριών των ελλήνων πολιτών και β) κλείνοντας τους Ιερούς Ναούς της Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας της Ελλάδας και απαγορεύοντας την τέλεση κάθε ιεροπραξίας(πλην των ακολουθιών της Μεγάλης Εβδομάδας και αυτών κεκλεισμένων των θυρών και άνευ μεγαφώνων και κωδωνοκρουσιών).
Μεγαλύτερη ταπείνωση από αυτήν, δεν γνώρισε, ποτέ μέχρι σήμερα, από το επίσημο Ελληνικό κράτος, η Εκκλησία του Χριστού. Η ταπεινωτική αυτή πράξη θα βαρύνει για πάντα, τα μέλη της σημερινής πολιτικής ηγεσίας διότι για άγνωστους, απρόσμενους και ανεξήγητους λόγους έχασαν την αίσθηση και τις φιλοσοφικές διαστάσεις του αρχαιοελληνικού μέτρου. Πολύ απλά, μπορεί να πει κάποιος ότι, άλλο είναι, όπως λέει ο θυμόσοφος λαός μας, να πάρεις μέτρα και άλλο να παίρνεις τα μέτρα κάποιου... για να τον θάψεις!
2.Διαμαρτύρομαι εντονότατα επίσης, για την επαμφοτερίζουσα, συμβιβαστική και χωρίς θεολογική τεκμηρίωση στάση του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου του Β΄ και των Ιεραρχών εκείνων οι οποίοι ασμένως, διότι δεν υπήρξε καμία αντίδραση τους, αποδέχθηκαν τα μέτρα της κυβέρνησης και ουσιαστικά έτσι δέχτηκαν να απαξιώνεται το Θεοσύστατο Μυστήριο της Θείας Κοινωνίας, το οποίο αποτελεί το κέντρο και την ουσία της Εκκλησιαστικής πίστης και ζωής καθώς και τον βασικό πυρήνα της χριστιανικής Λατρείας.
Αυτή η ταπεινωτική για την Εκκλησία πρακτική θα βαρύνει για πάντα, τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμο το Β΄ και τους Ιεράρχες της Εκκλησίας της Ελλάδος που αποδέχθηκαν κάτι τέτοιο.
Όσοι εκ των Ιεραρχών και των κληρικών αντέδρασαν σε αυτή τη θλιβερή κατάσταση, ακόμη και αν ταλαιπωρηθούν από την ανθρώπινη δικαιοσύνη, είναι βέβαιο ότι ο λαός του Θεού θα τους αναγνωρίσει την έντιμη και ομολογιακή στάση τους και, τελικά, ο ίδιος ο Κύριος και Θεός μας θα τους δικαιώσει και θα τους επιβραβεύσει.
Στην Εκκλησία του Χριστού, όμως, συνεχίζεται το Μυστήριον του Σταυρού. Ο Θεάνθρωπος, «ο εν ύδασι την γην κρεμάσας, σήμερον κρεμάται επί ξύλου,» και ως «πλάνος θεός συκοφαντείται». Σήμερον διαδραματίζονται τα Άγια και Φρικτά Πάθη του. Σήμερον οι πιστοί βλέπουν να αντικατοπτρίζονται πρόσωπα και πράξεις του παρόντος, στα πρόσωπα και στα γεγονότα του θείου Δράματος.
Εμείς, εντός αυτής της εκκλησιαστικής χαρμολύπης, ευχόμαστε, η απέραντη αγάπη της Παναγάπης του Κυρίου και Θεού μας, που, ενώ είναι ο «εν υψίστοις οικών», καταδέχεται «εν νεκροίς (να) λογίζεται», να χαρίσει σε όλους μας, δια της επικείμενης λαμπροφόρου Αναστάσεώς Του, την προσωπική, οικογενειακή, εθνική και εκκλησιαστική μας Ανάσταση .
