1. Πολιτική ονοματοδοσία είναι να πάει κάποιος να δηλώσει το παιδί του με όνομα στο Ληξιαρχείο πρίν από τη Βάπτιση. Βέβαια όλοι σχεδόν ξέρουμε ότι το όνομα το δίνει ο πατέρας στο παιδί την ογδόη ημέρα από της γεννήσεώς του και ότι με τη Βάπτιση το κάνουμε χριστιανό. Στο βάπτισμα απλά εκφωνείται το δοθέν υπό των γονέων όνομα. Πάει λοιπόν μια νέα μητέρα στο Ληξιαρχείο, δηλώνει το παιδί της με όνομα και ρωτάει τον υπάλληλο: -Τώρα μπορώ να το κοινωνώ στην Εκκλησία; Για να πάρει την απάντηση του Φωτεινού Παντογνώστη: -Ασφαλώς, κυρία μου!
(ΣΧΟΛΙΟ: Κανένας ποτέ αβάπτιστος δεν μπορεί να κοινωνήσει. Δεν είναι μέλος του Σώματος του Χριστού και της Εκκλησίας)

2. Ο κεκοιμημένος έχει αφήσει ρητή εντολή για να αποτεφρωθεί. Θέλει να χαθούν τα ίχνη του, να μη τον κλάψει κανένας και ιδίως η γυναίκα του στο μνήμα, και να μη τον βρεί ούτε ο Θεός. Νομίζει ότι έτσι θα εκμηδενισθεί και δεν θα περάσει το γεφύρι για την αντίπερα όχθη. Πιθανόν όμως να θέλει ή να θέλουν οι δικοί του και νεκρώσιμη ακολουθία. Όταν ρωτάει ο ιερέας που θα ταφεί ο νεκρός λένε όλοι εν χορώ ότι θα τον πάμε στο χωριό, στην Άνω Πλατανιά Κιλκίς (λέμε τώρα). Υποψιασμένος ο παπάς από το ενδεχόμενο των αποτεφρωτήρων της Βουλγαρίας, παίρνει τηλέφωνο τον ιερέα στην Άνω Πλατανιά και εκεί διαπιστώνει ότι δεν περιμένουν κανένα νεκρό.

(ΣΧΟΛΙΟ: Αν μας κάψουν όπως τους Αγίους Τεσσαράκοντα, δεν υφίσταται θέμα. Αν όμως εμείς επιλέξουμε την καύση και υιοθετήσουμε μετά μανίας το πυρ και όχι την ταφή, όπως λέγει η Αγία Γραφή και όπως συνέβη με τον Χριστό μας, την Παναγία μας, τότε δεν χρειάζομαι τις ευχές μιας Εκκλησίας που αλλοιώς πρεσβεύει για τον θάνατο και θάπτει τους κεκοιμημένους της).

3. Στα περί γάμου και οικογενείας εκεί γίνεται ο κακός χαμός... Ο υποψήφιος κουμπάρος ή ανάδοχος έχει κάνει πολιτικό γάμο και θέλει να στεφανώσει στην Εκκλησία τους κολλητούς του, πράγμα που αυτός δεν το ακολούθησε. Θέλει να αναλάβει εγγυητής της πίστεως και κατηχητής του νεοφωτίστου, να διδάξει δηλαδή αύριο στο νήπιο, στο παιδί την Ορθοδοξία και τα Μυστήρια, ένα των οποίων περιφρόνησε και ίσως ακόμη συνεχίζει και περιφρονεί συμβιώνοντας παράνομα αστεφάνωτος, χωρίς το Μέγα Μυστήριο του Γάμου. (ΣΧΟΛΙΟ: Τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται)

4. Λέχτηκε κι αυτό: - Είμαι κι εγώ Χριστιανός, πηγαίνω στο Άγιο Όρος, προσεύχομαι και κοινωνώ... Εγκρίνω όμως και ψηφίζω την Ομοφυλοφιλία, δεν συμφωνώ με την Εκκλησία και τους κανόνες, άνθρωποι τα έφτιαξαν, ζητώ συγγνώμη που αργήσαμε να ψηφίσουμε το επάρατο σύμφωνο συμβίωσης, αλλά δεν το θέλω ασφαλώς για τα παιδιά μου...Το Ευαγγέλιο ήταν για τον καιρό εκείνο, σήμερα άλλαξαν τα πράγματα και η Εκκλησία πρέπει να εκσυγχρονισθεί...(ΣΧΟΛΙΟ: Δεν είμαι Χριστιανός χωρίς το Ευαγγέλιο και την Ιερή Παράδοση. Μπορεί μερικά να μη τα πολυκαταλαβαίνω τώρα, αλλά αλλοίμονο αν κάνω την ιδιοτροπία μου ιδεολογία και την ιδεολογία μου δήθεν ορθόδοξη θεολογία)

5. Λέχτηκε και τούτο...Θα αποτελεί ποινικό αδίκημα να βαπτίσει κάποιος ορθόδοξο το παιδί του πριν το ρωτήσει και ενηλικιωθεί... Η περιτομή των παιδιών της εβραϊκής κοινότητος και της μουσουλμανικής μειονότητος, και αυτή θα αποτελεί ποινικό αδίκημα; Το ράντισμα των Παπικών στα νησιά μας και η Θεία Μετάληψη στα 12 χρόνια των καθολικών παιδιών, ο οδηγισμός και ο προσκοπισμός; Η αναγκαστική φοίτηση στην υποχρεωτική εκπαίδευση των μαθητών, ο εμβολιασμός, αυτή η γέννησή τους; Όλα αυτά θα ποινικοποιηθούν; Μήπως και η δήλωση του φύλου; - Ήρθα να δηλώσω το παιδί μου, η γυναίκα μου γέννησε αγόρι...λέγει ο νέος πατέρας. Και ακούει εμβρόντητος από τον υπάλληλο της Νέας Τάξης Πραγμάτων: - Η γυναίκα σου γέννησε ένα μώβ πιγκουϊνο. Το φύλο θα το διαλέξει το παιδί όταν μεγαλώσει. 

ΗΘΙΚΟΝ ΔΙΔΑΓΜΑ: Χρειαζόμαστε επειγόντως διάβασμα. Ξανά και ξανά το Ευαγγέλιο. Εδώ στην Ελλάδα. Εμείς οι Ορθόδοξοι. Οι αιρετικοί της Ευρώπης το βλέπουμε εγκρίνουν τη μία κατόπιν της άλλης τις διαστροφές... Εδώ χρειάζεται κατήχηση και επανευαγγελισμός, πράγμα το οποίο δεν θέλει το αναδομημένο Υπουργείο Παιδείας, για να είναι χειραγωγήσιμα και διαχειρίσιμα τα ελληνόπουλα, πιόνια στα κελεύσματα της Νέας Εποχής και όχι ζωντανά και φωτισμένα μέλη της Ορθοδόξου Εκκλησίας...