Ο ενάρετος ιερεύς
Ο Άγιος Γεώργιος ο Νεομάρτυς, καταγόταν από την επαρχία της Νικοπόλεως. Αυτή βρισκόταν στην Μικρά Ασία. Ο Γεώργιος ήταν ιερεύς και διέπρεπε στην Νεάπολη κατά τον δέκατο όγδοο αιώνα, προ της Επαναστάσεως δηλ. του 1821. Εφημέρευε δε στην Εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Η ζωή του ήταν ακηλίδωτη και άμεπτη. Εξυπηρετούσε με κάθε του πράξη το θείον θέλημα...
Τον σκοτώνουν οι Τούρκοι
Κατά το έτος 1797 οι Χριστιανοί του χωρίου Μαλακοπή παρεκάλεσαν τον σεβάσμιο ιερέα να τους επισκεφτεί και να ιερουργήσει σε κάποια μεγάλη τοπική γιορτή. Η Νεάπολης όπου έμενε ο ιερεύς απείχε, με τα τότε υπάρχοντα συγκοινωνιακά μέσα, έξη περίπου ώρες από την Μαλακοπή. Ο Νεαπολίτης ιερεύς Γεώργιος δέχθηκε με μεγάλη χαρά την πρόσκληση των ευσεβών Χριστιανών της Μαλακοπής. Ήθελε να ιερουργήσει ο σεβάσμιος Γέροντας και να τονώσει εκεί με λίγα άπλα λόγια την πίστη τους.
Επειδή ήταν γέροντας και καχεκτικός και επειδή η πορεία θα ήταν πολύωρη, χρήσιμο ποίησε σα συγκοινωνιακό μέσο ένα γαϊδουράκι. Πήρε ο άγιος Γέροντας τα απολύτως χρειαζούμενα, έκανε τον σταυρό του και ξεκίνησε. Στη διαδρομή του έψελνε τροπάρια και ύμνους της Ορθοδοξίας με μεγάλη ευχάριστη σι και πρωτοφανή ενθουσιασμό.
Ένοιωθε μέσα του μια όμορφη ανεξήγητη χαρά, μια προσδοκία μυστηριώδη...
Υμνολογώντας τον Κύριο δεν του φάνηκε διόλου ο δρόμος και να τώρα λίγο πιο κάτω αντίκριζε την Μαλακοπή. Ενώ όμως πλησίαζε το χωριό αυτό, σ' ένα μέρος πού λεγόταν Κόμπια — Ντερέ, δηλαδή ρεματιά, παρουσιάσθηκαν μπροστά του μερικοί Τούρκοι βοσκοί. Ήταν γεμάτοι ανεξήγητη αγριότητα. Με απερίγραπτη βαρβαρότητα και πρωτόγονο μίσος όρμησαν κατά του ασθενικού Γέροντος. Του πήραν και τα φτωχικά του ρούχα. Τον άφησαν γυμνό και νεκρό. Το βασανισμένο λείψανο του, το έριξαν πριν φύγουν μέσα σ’ ένα φαράγγι, πού βρισκόταν εκεί κοντά. Κατ’ αυτόν τον τρόπον, διά του μαρτυρικού τέλους, ο Άγιος Γεώργιος ο Νεαπολίτης, σφράγισε την ενάρετη ζωή του.
Πώς βρήκαν το άγιο Λείψανο
Οι κάτοικοι της Μαλακοπής, χωρίς να γνωρίζουν τα γεγονότα, περίμεναν τον Άγιο με αγωνία να τους λειτουργήσει, αλλά ματαίως. Ο Άγιος δεν φαινόταν. Πέρασαν τρεις και τέσσερες ημέρες γεμάτες αγωνία προσμονής, αλλά ο ιερεύς δεν φαινόταν να έρχεται Ανησύχησαν επίσης για την παρατεινομένη απουσία του και οι κάτοικοι της Νεαπόλεως.
Και στην μεγάλη αγωνία τους βγήκανε σε αναζήτηση του Αγίου.
Όταν όμως πληροφορήθηκαν από τούς κατοίκους της Μαλακοπής, ότι ο ιερεύς δεν είχε έλθει στο χωριό τους, έψαξαν όλον τον δρόμο, πού χρησιμοποίησε ο Γεώργιος.
Κατάπληκτοι σαν να τούς χτύπησε κεραυνός ένοιωσαν όλοι. Θρήνησαν και πένθησαν όταν τελικά βρήκαν το Άγιο λείψανο και την κεφαλήν του Αγίου στο φαράγγι. Αμέσως κατάλαβαν τί είχε συμβεί, και εννόησαν τον σκληρό μαρτυρικό θάνατο του Ιερέως τους. Με μεγάλη προσοχή τότε οι χριστιανοί, για να μη γίνουν αντιληπτοί από τούς Τούρκους, πήραν το λείψανο του Αγίου και το έθαψαν, κάτω από μια σεμνή και συγκινητική ατμόσφαιρα, στον τόπο, όπου το βρήκαν. Επάνω στον τάφο έβαλαν μια πλάκα με την λιγόλογη επιγραφή: «Ιερεύς Γεώργιος».
Η ανακομιδή του αγίου Λειψάνου
Πέρασε από τότε πολύς καιρός και το σώμα του Αγίου αναπαυόταν, εκεί όπου πρόχειρα είχε ταφή, η δε ψυχή του ηγάλλετο μετά των Αγγέλων και των Αγίων πλησίον του Κυρίου. Κάποια όμως νύχτα, παρουσιάστηκε ο Ιερομάρτυρας στον ύπνο μιας γυναίκας, χήρας, πού ήταν ευλαβής χριστιανή και της διηγήθηκε πόσα και τί μαρτύρια έπαθε στο δρόμο, από τούς εξαγριωμένους Τούρκους όταν πήγαινε στη Μαλακοπή.
Και τώρα της λέγει,
› Nα σηκωθείς και να πάς αμέσως στην Δημογεροντία, για να έρθουν να με βρουν στο γνωστό Κόμπια — Ντερέ, πλησίον της Μαλακοπής.
Η γυναίκα δεν έδωσε σημασία και προσοχή στο όνειρο, πού είδε.
Ξαναπαρουσιάσθηκε όμως ο Άγιος μετά από λίγες ημέρες.
› Γιατί δεν πήγες εκεί πού σε έστειλα;
της είπε έντονα.
Γεμάτη τότε τρόμο σηκώθηκε η ευλαβική γυναίκα και επήγε στο σπίτι ενός γνωστού της Δημογέροντα. Του διηγήθηκε ότι είδε και όσα της είπε ο Ιερομάρτυρας Γεώργιος.
Μόλις έμαθαν αυτό οι Νεαπολίτες, ήλθαν αμέσως με μεγάλη προθυμία, στο μέρος όπου τούς είχε υποδείξει ο Άγιος, διά της γυναικός εκείνης. Έσκαψαν τον πρόχειρο εκείνο τάφο και βρήκαν το τίμιο του Αγίου λείψανο άθικτο και άφθαρτο και γεμάτο θεία ευωδία!! Το προσκύνησαν με μεγάλη ευλάβεια, ιερά συγκίνηση και χαρά και το έβαλαν μέσα σε μια ξύλινη λάρνακα.
Το μετέφεραν κατόπιν στο σπίτι του ιερέως Νεοφύτου, σαν άγιο πλέον λείψανο. Μπροστά σ’ αυτό έκαιγε συνεχώς καντήλι, και πολλοί ερχόταν κάθε μέρα για να ψέλνουν παρακλήσεις και να παρακαλούν τον Άγιο. Πολλά θαύματα έγιναν σ’ αυτούς, πού ερχόταν με αληθινή πίστη, και ζητούσαν την βοήθειά του.
Πως μεταφέρθηκε το άγιο λείψανο του στην Ελλάδα
Ήλθε τέλος το έτος 1924. Τότε έγινε η ανταλλαγή των πληθυσμών και οι Έλληνες της Καπαδοκίας ετοιμάζονταν να αναχωρήσουν για την Ελλάδα. Ο καθένας έπαιρνε ότι πολύτιμο μπορούσε να μεταφέρει. Ο εφημέριος τού νου της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, Αρχιμανδρίτης Ιγνάτιος, θεώρησε πρώτον καθήκον την μεταφορά του λειψάνου του Αγίου Γεωργίου. Μετά τον θάνατο του ιερέως Νεοφύτου, βρισκόταν στον ιερό ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου αυτός. Αφού πήραν, λοιπόν, το λείψανο με τα άλλα ιερά σκεύη, το μετέφεραν στην παραλία της Μυρσίνης και από εκεί μπήκαν σ' ένα ατμόπλοιο, για την Ελλάδα.
Όταν έφθασαν στην ελεύθερη Ελλάδα, παρέδωσαν το λείψανο στους Νεαπολίτες, οι οποίοι το τοποθέτησαν, σαν ιερό κειμήλιο, στον ιερό Ναό του Αγίου Ευσταθίου, στη συνοικία Νέα Νεάπολη Περισσού Αθηνών. Ευρίσκεται δεξιά της Σαφραμπόλεως και πάνω από τη Νέα Ιωνία.
Πολλά θαύματα εξακολουθούν να γίνονται έκτοτε συνεχώς σε πολλούς, πού με πίστη, προσέρχονται, για να ζητήσουν τη θαυματουργό δύναμη τού Αγίου.
ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΤΟΥ ΝΕΑΠΟΛΙΤΟΥ.
Ο Άγιος Γεώργιος ο Νεαπολίτης (3 Νοεμβρίου) του οποίου το σκήνωμα (άφθαρτο, εκτός της Αγίας Κάρας του που έχει αποκοπεί) φυλάσσεται στον Ι.Ν Αγίου Ευσταθίου Άνω Νέας Ιωνίας στην Αθήνα (μαζί με την αγία κάρα), έχει κάνει πολλά θαύματα:
1. Διαβάζουμε στη Βιογραφία του: "...Ανήσυχοι οι Νεαπολίτες (που περίμεναν να επιστρέψει ο άγιος από γειτονικό χωριό που είχε πάει και δεν επέστρεφε-τον είχαν σκοτώσει οι Τούρκοι) βγήκαν σε αναζήτησή του. Βρήκαν το άγιο σώμα του άψυχο στο δρόμο μεταξύ των δυο χωριών και την τίμια κεφαλή και θρηνώντας και κλαίγοντας για τον σκληρό θάνατο του ποιμένα τους τον κήδευαν επιτόπου βιαστικά, φοβούμενοι τη μανία των Αγαρηνών. Πάνω στον τάφο μια πέτρα έφερε την απλή επιγραφή : «Ιερεύς Γεώργιος»
Πέρασε έτσι αρκετός καιρός, όταν μια νύκτα ο άγιος ιερομάρτυς εμφανίζεται σε όραμα σε μια ευλαβή χήρα διηγούμενος τα όσα συνέβησαν και προτρέποντάς την να ενημερώσει τη Δημογεροντία, για να φροντίσουν να τον βρουν στην τοποθεσία όπου είχε ταφή. Η γυναίκα δεν έδωσε σημασία, όταν όμως έπειτα από λίγες μέρες το όνειρο επαναλήφθηκε, έντρομη έπραξε όσα της ζήτησε ο άγιος.
Δίχως αναβολή οι ευσεβείς Νεαπολίτες με επικεφαλής τον ιερέα τους, ονόματι Νεόφυτο, γιο του επίσης ιερέα Βασιλείου, συνεφημερίου του αγίου, σπεύδουν και ανασκάπτουν τον πρόχειρο εκείνο τάφο. Ω, του θαύματος! Το λείψανο του Αγίου υπάρχει σώο και ακέραιο διαχέοντας ουράνια ευωδιά και Χάρη! Αφού το προσκύνησαν με ευλάβεια και δέος, το τοποθέτησαν σε ξύλινη λάρνακα και το μετέφεραν στην οικία του π. Νεοφύτου όπου, κατά την επιθυμία του ίδιου του Αγίου, φυλασσόταν σε ένα κελί. Εκεί προσέρχονταν πάρα πολλοί, ντόπιοι και ξένοι, για να προσκυνήσουν τον Άγιο και να λάβουν αγιασμό από το σεπτό λείψανό του.
Αρχίζουν να τελούνται θαύματα. Ασθένειες και αναπηρίες θεραπεύονται, άτεκνοι αποκτούν παιδιά, ψυχικά νοσήματα εξαφανίζονται, ακόμη και για ανομβρία καταφεύγουν στον Άγιο οι Νεαπολίτες, για να δουν σε λίγη ώρα την ευλογημένη βροχή να πέφτει δυνατή. Όλοι ομολογούσαν πόσο θαυματουργός αναδείχτηκε ο Άγιος Γεώργιος!
Το 1924, με την ανταλλαγή των πληθυσμών, αναχώρησαν και οι Έλληνες της Καππαδοκίας για την ελεύθερη Ελλάδα παίρνοντας ο καθένας μαζί του ό,τι θεωρούσε πολυτιμότερο. Ο τότε εφημέριος του Ναού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου αρχιμανδρίτης Ιγνάτιος, θεωρώντας πρώτο του καθήκον την ασφαλή μεταφορά του θαυματουργού και άφθαρτου λειψάνου του Αγίου Γεωργίου, το μετέφερε από την παραλία της Μερσίνης με ατμόπλοιο στην Αττική. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού είχε μεγάλη θαλασσοταραχή, η οποία όμως κόπασε με θαύμα του Αγίου (Το θαύμα είναι πως επί κάποιες συνεχόμενες μέρες κάθε βράδυ εμφανιζόταν στο πλοίο ένας Ιερωμένος και θύμιαζε το χώρο που φυλασσόταν το σκήνωμα του Αγίου. Ο Κυβερνήτης νομίζοντας πως είναι ο πατήρ Ιγνάτιος του έκανε παρατηρήσεις να μην θυμιατίζει το βράδυ γιατί φοβόντουσαν οι ναύτες. Ο πατήρ Ιγνάτιος απάντησε - και έτσι ήταν-πως όλα αυτά τα βράδια κοιμόταν γιατί ήταν κουρασμένος από την ταλαιπωρία. Του είπε όμως πως στο πλοίο φυλασσόταν το λείψανο του Άγιου Γεωργίου του Νεαπολίτου οπότε και άναψαν καντήλι στο χώρο. Κάποια στιγμή, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού έγινε φοβερή θαλασσοταραχή κατά την οποία αναποδογύρισε το λείψανο του αγίου. Μόλις το έβαλαν στη θέση του, αμέσως η θάλασσα γαλήνεψε).
Στην Αττική το ιερό λείψανο παραδόθηκε στους Νεαπολίτες, οι οποίοι το τοποθέτησαν με ευλάβεια στον Ιερό Ναό του Αγίου Ευσταθίου στη Νέα Νεάπολη του Περισσού. Από τότε άπειρα είναι τα θαύματα και οι ιάσεις που ενεργεί ο Άγιος Γεώργιος σε όσους με πίστη επικαλούνται το όνομά του."
2. Νεωκόρος στην εκκλησία του αγίου Ευσταθίου μου είχε πει εμένα όταν τον ρώτησα για τον άγιο (το 2000) πως πρόσφατα τότε (ίσως και μέσα στο 2000) δικηγόρος που δεν είχε παιδιά ερχόταν κάθε μέρα στην εκκλησία και άναβε κάθε φορά μια λαμπάδα στον άγιο για να πετύχει το ποθούμενο, πράγμα που γρήγορα εκπληρώθηκε.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Βίον ἅγιον, ἐμφρόνως ἔχων, ἱερατεύσας, Θεῷ ὁσίως, θεοφόρε παμμάκαρ Γεώργιε· καὶ γεωργῶν τῆς ἀγάπης τὸ πλήρωμα, τὸ ἱερὸν ἀπετμήθης αὐχένα σου. Πάτερ Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.
Κοντάκιον. Ἦχος β’. Τὰ ἄνω ζητῶν.
Θυσίαν Θεῷ προσφέρων τὴν ἀναίμακτον, ὡς ὢν ἱερεύς, τῆς χάριτος Γεώργιε, σεαυτὸν προσήγαγες, ὥσπερ θῦμα αὐτῷ καθαρώτατον· διὰ τοῦτο δεδόξασαι, σὺν Ὁσίων χορείαις, καὶ κλεινοῖς ἀθληταῖς.