ΟΞΥΤΑΤΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΚΛΗΣΗ!
Λίγο πρίν από τα Χριστούγεννα του 2011 εδώ στην Ορθόδοξη Ελλάδα συνέβη μια μεγάλη πρόκληση! Οι παράγοντες του πολιτικού κατεστημένου, (από μόνοι τους; καθοδηγούμενοι έξωθεν;) – άγνωστο γιατί και πως- θεώρησαν, κατά πάσαν πιθανότητα, το μαζικό ευλαβικό προσκύνημα της Τιμίας Ζώνης της Υπεραγίας Θεοτόκου στη Ρωσία, ως πολιτική κίνηση αναθέρμανσης της ελληνορωσικής φιλίας και φοβήθηκαν «ού ουκ ήν φόβος» φυλακίζοντας τον Ιερομόναχο και Καθηγούμενο της Μεγίστης Ιεράς Μονής Βατοπεδίου Αρχιμανδρίτη Εφραίμ.
Αυτό όχι μόνο θεωρήθηκε άκομψο και αψυχολόγητο εκείνες τις μέρες, κάτι σαν ασέβεια γενικά στο εκκλησιαστικό γεγονός και στη μοναχική πρακτική, αλλά το όλο σκεπτικό θα μπορούσε θεολογικά να χαρακτηρισθεί και ως «βλασφημία του Αγ. Πνεύματος», που σημαίνει ότι πνευματικά γεγονότα χαρακτηρίστηκαν διαφορετικά από αυτό που ήταν.
Αυτό που επεχείρησαν χάριν σκοπιμοτήτων, όπως είπε στον τηλεοπτικό δίαυλο «Σκάϊ» ο Μητροπολίτης Μεσογαίας κ. Νικόλαος, σε ένα άνθρωπο που – ας σημειωθεί - δεν ζήτησε πολιτικό άσυλο στην Ρωσία, δεν έβαλε τα λεφτά των ομοδόξων αδελφών μας στην τσέπη του, μάλιστα τα έδωσε στα συσσίτια του λαού μας, που θα μπορούσε όλο τον υπόλοιπο καιρό να διαφύγει στο εξωτερικό και δεν το έκανε, που θα μπορούσαν και οι ίδιοι οι κρατικοί τρία ολόκληρα χρόνια να κάνουν αυτό που έκαναν τελικά, όλο αυτό ξένισε και πίκρανε πολύ τον ορθόδοξο λαό μας
Στην ουσία ήρθαν – χωρίς να το καταλάβουν – σε αντιπαράθεση με την Έφορο του Αγίου Όρους, την Κυρία Θεοτόκο και πρόσβαλαν έναν ολόκληρο λαό, ορθόδοξο και ευλογημένο, τον ρωσικό, ο οποίος με εμπιστοσύνη στην Υπεραγία Θεοτόκο ακούμπησε το δίλεπτο της ευσεβείας των τριών εκατομμυρίων ευλαβών προσκυνητών στα χέρια της ελληνικής αγιορείτικης αντιπροσωπείας, και γενικά, απομείωσαν την εμπιστοσύνη του κόσμου στο μοναχικό ιδεώδες και στη μοναστική πολιτεία. Παρουσίασαν τον αγιορείτικο ελληνικό μοναχισμό ως διαπλεκόμενο και αντεθνικά εργαζόμενο, κοινωνικά δε επικίνδυνο.
Δε σκέφθηκαν ότι μπορεί να μη είναι έτσι ακριβώς τα πράγματα. Ότι μπορεί να έχουν κι άλλη πλευρά και θέαση. Ναι, η Δικαιοσύνη είναι τυφλή και πρέπει να είναι τυφλή ως προς τα αδικήματα και τα πρόσωπα, αλλά πρέπει να είναι και ανεξάρτητη από σκοπιμότητες και πάθη, επηρεασμούς και πολιτικές προσκλίσεις. Ουδέτερη και απαθής. Τους δικαστές ο ψαλμωδός τους ονομάζει - σχετικά βέβαια - «θεούς», διότι διαχειρίζονται την τιμή, την περιουσία, την ελευθερία, την υπόληψη και τη σωματική ακεραιότητα των ανθρώπων. Θέλει όμως να είναι αυτοί οι μικροί «θεοί» ελεύθεροι και δίκαιοι σαν τον μεγάλο και δικαιοκρίτη Θεό.
Σαφώς δε, δεν μπορεί να θεωρηθεί ως απόδοση δικαιοσύνης η δίωξη και η προφυλάκιση του Καθηγουμένου Εφραίμ. Όταν ένοχοι φοβερών σκανδάλων είναι έξω, πίνουν δημόσια καφέδες, ζητούν μάλιστα και αποζημιώσεις, κανένας δεν πιστεύει ότι θριάμβευσε η ελληνική δικαιοσύνη τώρα με την προφυλάκιση του ιερωμένου. Ακόμη και αδιάφοροι εκκλησιαστικά άνθρωποι ακούστηκε να λένε χαρακτηριστικά: «αυτόν βρήκαν να κλείσουν μέσα;»!
Καρδιογνώστες και παντογνώστες πάντως δεν είναι οι δικαστές. Μπορεί το σύγχρονο πολιτικό κατεστημένο και η εκτός Ελλάδος δύναμη να τρόμαξαν από το μέγεθος της λιτανείας της αγίας Ζώνης, έγινε όμως και κάτι πολύ καλό. Προβλήθηκε το Άγιο Όρος και η Πατρίδα μας. Ωφελήθηκαν πνευματικά άνθρωποι. Ο απόστολος Παύλος λέγει πολύ χαρακτηριστικά, ότι είτε από αγαθά ελατήρια είτε από ιδιοτελή κίνητρα, ο Χριστός τελικά κηρύσσεται και καταγγέλλεται. Αλλά, οι δικοί μας και οι ξένοι πολιτικοί, των τελευταίων δε η πίεση, σύμφωνα με πληροφορίες, ήταν φορτική στο να φυλακίσουν τον ηγούμενο, βλέπουν τα πράγματα μονοδιάστατα και μονολιθικά. Μήπως όμως έτσι αδικούν την αλήθεια και τα πρόσωπα; Μήπως κάνουν δίκη προθέσεων και αποφασίζουν με καχυποψία και εμπάθεια – σκοπιμότητα;
Μέσα στη φυλακή μπήκαν πολλοί διαχρονικά, στους εκκλησιαστικούς ιστορικούς αιώνες. Ο Χριστός και οι Απόστολοι φυλακίστηκαν. Γέμισαν φως οι φυλακές από τους αγίους και τους μάρτυρες. Θα ήταν πολύ μακρύς ο κατάλογος των αγίων φυλακισμένων. Δύο μόνο να αναφέρουμε: τον Άγιο Νικόλαο, Αρχιεπίσκοπο Μύρων της Λυκίας, όπου μέσα στη Φυλακή δέχθηκε επίσκεψη της Υπεραγίας Θεοτόκου και η Οποία του υποσχέθηκε το επισκοπικό αξίωμα. Επίσης τον σύγχρονο άγιο Λουκά της Κριμαίας, που από τις ταλαιπωρίες της φυλακής έχασε το φως του ενός ματιού του, αγίασε όμως με την υπομονή του.
Από το πικρό βγαίνει γλυκό. Η φυλακή του αγ. Δημητρίου στη Θεσσαλονίκη είναι τόπος αγιασμού και προσκύνημα πανορθόδοξο. Και ο ιερομόναχος Εφραίμ στον Κορυδαλλό, σύμφωνα με πληροφορίες, εξομολογεί και νουθετεί τους καλοπροαίρετους κρατουμένους. Δέχεται επισκέψεις ιερέων και αρχιερέων. Συλλέγονται ήδη χιλιάδες υπογραφές για την αποφυλάκισή του. Πολλοί προσεύχονται γι αυτόν. Πρωτίστως το μοναστήρι του με τους υπέρ τους εκατόν μοναχούς. Όλοι οι ευσεβείς ανά την Ελλάδα και την Κύπρο χριστιανοί. «Προσευχή εκτενής γίνεται υπό της Εκκλησίας», όπως επί φυλακίσεως του αποστόλου Πέτρου.
Θα πέσουν τα δεσμά. Θα ανοίξουν οι πόρτες. Θα αποδοθεί δικαιοσύνη και ελευθερία στον άνθρωπο, που αξιώνεται και του χαρίσματος του διωγμού και των παθημάτων υπέρ της Ορθοδοξίας, του Αγιορείτικου κεκτημένου και της μοναχικής παραδόσεως. Η αλήθεια θα περπατήσει στο δρόμο της και θα λάμψει η δόξα της Εκκλησίας.
Εκείνο όμως που αποτελεί δύσκολο σημείο στην όλη υπόθεση είναι ότι κάποιοι προκατειλημμένοι μπορεί να μη ξεκολλήσουν από τις αμφιβολίες τους. Κάποιος προβληματισμός και κάποιος σκανδαλισμός μπορεί να υπάρξει στον ευκολόπιστο λαό μας.
Επίσης δεν είναι μικρό το γεγονός να στερείται ένα μοναστήρι έστω και για λίγο το Ηγούμενο και Γέροντά του. Ισχύει, τηρουμένων βεβαίως των αναλογιών, και εδώ, εκείνο που λέγει η Γραφή «πατάξω τον ποιμένα και διασκορπισθήσονται τα πρόβατα». Τόσοι μοναχοί και τόσοι επισκέπτες προσκυνητές δεν μπορούν να συνομιλήσουν και να συμβουλευθούν αυτό τον καιρό τον Γέροντα Εφραίμ…
Κίνδυνος πνευματικός μπορεί να υπάρξει και για τους κρατικούς λειτουργούς εκείνους που μεθόδευσαν την όλη υπόθεση και εργάσθηκαν με μη ξεκαθαρισμένες προϋποθέσεις σε βάρος του ηγουμένου.
Έχουμε μέσα στην πρόσφατη εκκλησιαστική ιστορία την περίπτωση του εισαγγελέα που πήγε να κλείσει στη φυλακή τον άγιο Νεκτάριο, χωρίς να σεβασθεί κατ΄ αρχήν το τεκμήριο της αθωότητάς του. Επηρεασμένος από τη διασπορά των ειδήσεων επιτέθηκε με σκαιότητα στον άγιο του Θεού, αλλά η εξέλιξή του δεν ήταν καλή.
Το ίδιο έπαθαν και οι δικαστικοί που πήγαν να βγάλουν «τρελό» του αείμνηστο Μητροπολίτη Φλωρίνης Καντιώτη.
Ο Θεός μέσα στην αγία Γραφή μας λέγει να μη απλώνουμε χέρι άδικο στους χρισμένους από τον Ίδιο: «μη άπτεσθε των χριστών μου». Ασφαλώς όλοι είμαστε στη διάθεση της δικαιοσύνης και κάτω από τους νόμους, αρκεί βεβαίως να υπάρχουν σοβαροί λόγοι και αποχρώσες ενδείξεις κάποιας διώξεως, να υπάρχει καθεστώς απόλυτης ισονομίας και πραγματικής δικαιοσύνης. Διαφορετικά, αν καταλυθεί και το κάστρο της Δικαιοσύνης, δεν υπάρχει πουθενά αλλού κάτι άλλο, όπου μπορούμε τελικά να καταφύγουμε.
Σαφώς βρίσκονται σε δύσκολη πνευματικά θέση και όσοι εκκλησιαστικοί παράγοντες αξιοποιούν υπέρ εαυτών την ταλαιπωρία του ηγουμένουκαι της μεγαλύτερης Ιεράς Μονής του αγίου Όρους, τηρούν αιδήμονα σιωπή, κρατούν αποστάσεις και δρέπουν «εκκλησιαστικά», όπως νομίζουν, οφέλη.
«Μικρόν όσον όσον, ήξει ο Κύριος και ου χρονιεί».
