Ως υποτακτικός ο άγιος Παΐσιος πέρασε τα στάδια της υπακοής και ανέπαυσε τους Γέροντές του. Έμαθε την υπακοή πρακτικά και όχι από τα βιβλία. Γι’ αυτό καταλάβαινε και βοηθούσε τους υποτακτικούς. Ενώ ως υποτακτικός ήταν αυστηρός και ανένδοτος στον εαυτό του, όταν αργότερα ως Γέροντας συμβούλευε άλλους, ήταν επιεικής. Είχε μεγάλη ευαισθησία, λεπτότητα και διάκριση.
Ήθελε η υπακοή να πηγάζη από την ελευθερία και να γίνεται με χαρούμενη διάθεση. Να μην είναι τυπική, εξωτερική και στρατιωτική, αλλά υποταγή στο φρόνημα του Γέροντα. Την θεωρούσε θεραπεία κάθε ψυχικού νοσήματος και προ παντός της υπερηφανείας. Τόνιζε: «Η υπακοή είναι ο πιο σύντομος και εύκολος δρόμος. Είναι το κλειδί του παραδείσου. Με αυτήν κόβεται το θέλημα, ο εγωισμός, τα πάθη, έρχεται η χάρις του Θεού και γίνεται η ζωή παράδεισος».
Έλεγε: «Αν ένας είναι άρρωστος και κάνη υπακοή στον γιατρό, θα γίνει καλά. Αν άλλος είναι λίγο χαζούλης και κάνη υπακοή, θα γίνει φιλόσοφος. Αν όμως είναι τετραπέρατος και δεν κάνη υπακοή, θα καταστραφεί».
Θεωρούσε ότι το χειρότερο είναι να μην ακούη κανείς τις συμβουλές των Γερόντων και να κάνη ό,τι του λέει ο λογισμός. Έλεγε: «Αν κάποιος ακούη τον λογισμό του, αυτός ζημιώνεται, είναι χαμένος, ζητά την καταστροφή του».
Όταν κάποιος τον ρωτούσε, όχι για να ωφεληθή και να υπακούση, αλλά για να αποσπάση ευλογία να κάνη το θέλημά του, διέκοπτε την άκαρπη συζήτηση λέγοντας: «Βάλε μετάνοια στον λογισμό σου και κάνε όπως θέλεις». Ο ίδιος απαλλασσόταν από την ευθύνη. Γι’ αυτό τόνιζε: «Οι Γεροντάδες θα δώσουν λόγο στον Θεό, ανάλογα με την υπακοή που κάνουν οι υποτακτικοί».
Συμβούλευε: «Οι υποτακτικοί να κάνουν υπακοή στον Γέροντά τους. Αν είναι αυστηρός και αδικούνται, θα λάβουν άφθονη την χάρι. Να μην τον κατακρίνουν. Αν δυσκολεύωνται, να λένε τον λογισμό τους και ύστερα να κάνουν ό,τι τους πει. Ο υποτακτικός να είναι όλο προθυμία και αυταπάρνηση και ο Γέροντας να του βάζη μόνο φρένο. Ο Γέροντας να κλαδεύη διακριτικά και όχι να κουτσουρεύη. Να έχη περάσει πρώτα ο ίδιος από την υπακοή και όχι να κάνη πειράματα στον υποτακτικό του. Οι Γέροντες που απαιτούν τυφλή υπακοή πρέπει να βλέπουν πολύ καλά».
Οι συμβουλές του είναι πρακτικές και πληροφορούν εσωτερικά, διότι πρώτα ο ίδιος τις εφάρμοσε. Ως «ποιήσας και διδάξας» την υπακοή αναδείχθηκε χαριτωμένος υποτακτικός και εν συνεχεία διακριτικός Γέροντας. Για την υπακοή του ο παπα-Τύχων τον αποκαλούσε «γλυκέ μου Παΐσιε».
Πηγή: (Από το βιβλίο: Ιερομονάχου Ισαάκ, “ΒΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ“, Στ’ έκδοσις, Άγιον Όρος 2008, σελ. 400), koinoniaorthodoxias.org, Η άλλη όψη
