Δείχνουμε πως έχουμε τον Χριστό. Στην πραγματικότητα δεν έχουμε τον ίδιο τον Χριστό, αλλά τις εικόνες Του και το όνομά Του. Τον έχουμε στα λόγια και όχι στα έργα, στο στόμα και όχι στην καρδιά. Να το κατάντημά μας…

Τον Χριστό πρέπει να Τον έχουμε κυρίως στην καρδιά. Χωρίς Αυτόν, τι ζωή μπορεί να υπάρξει; Μια ζωή ψεύτικη, μια αξιοθρήνητη φυτοζωία…

Οφείλουμε με κάθε θυσία ν’ αναζητήσουμε τον ίδιο τον Χριστό, να Τον βρούμε και να είμαστε πάντοτε μαζί Του. Είναι δύσκολο αυτό; Ο Ίδιος μας περιμένει.

Με ποιον είναι πιο εύκολο να συναντηθούμε, αν όχι με τον «πανταχού παρόντα» Θεό;

✶✶✶

Στην καρδιά του ανθρώπου πραγματοποιείται η ένωση με τον Θεό ή η απομάκρυνση απ’ Αυτόν. Γι’ αυτό υπάρχει εκεί άλλοτε γαλήνη και άλλοτε ταραχή, άλλοτε φόβος και άλλοτε γενναιότητα, άλλοτε χαρά και άλλοτε λύπη, άλλοτε ζωή και άλλοτε θάνατος πνευματικός.

Όταν στην καρδιά μας βασιλεύει ο Χριστός, τότε είμαστε ικανοποιημένοι απ’ όλα, τότε ακόμα και οι δυσκολίες αντιμετωπίζονται σαν ευκολίες, το πικρό σαν γλυκό, η φτώχεια σαν πλούτος, η πείνα σαν πλησμονή, η λύπη σαν χαρά.

Όταν, όμως, από την καρδιά μας λείπει ο Χριστός, τότε από τίποτα δεν είμαστε ικανοποιημένοι, τότε πουθενά δεν βρίσκουμε την ευτυχία, ούτε στην υγεία, ούτε στις ανέσεις, ούτε στα πολυτελή παλάτια· πουθενά!

✶✶✶

Πώς να ζητάμε τη βασιλεία του Θεού; Σαν πνευματικοί ταξιδιώτες, ας προσευχόμαστε στον Κύριο να καθοδηγεί πρώτα την καρδιά μας και έπειτα τα βήματά μας στον δρόμο Του. Και Εκείνος, βλέποντας την ειλικρινή διάθεση και τον αγώνα μας να βαδίζουμε σύμφωνα με τις εντολές Του, θα κατευθύνει σιγά-σιγά όλη την πορεία της ζωής μας προς τη βασιλεία Του.

Πηγή: (Από το βιβλίο: Πνευματική Ανθολογία από τους βίους και τους λόγους των Αγίων της Ρωσίας. Ιερά Μονή Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής 2018, σελ. 44, 66, 67.), Κοινωνία Ορθοδοξίας, Εθνεγερσις