ΑΒΒΑΣ ΗΣΥΧΙΟΣ Ο ΧΩΡΗΒΙΤΗΣ
Δεν θα παραλείψω να σου διηγηθώ και την ιστορία του Ησύχιου του Χωρηβίτη. Αυτός ζούσε πάντα με αμέλεια, μη φροντίζοντας καθόλου για τη σωτηρία της ψυχής του,
Κάποτε λοιπόν αρρώστησε πολύ βαριά, ώστε επί μία ώρα να δίνει πράγματι την εντύπωση ότι πέθανε.
Όταν συνήλθε πάλι, μας παρακαλεί όλους μας να φύγουμε αμέσως. Έχτισε την πόρτα του κελλιού του και έμεινε μέσα δώδεκα χρόνια, χωρίς να μιλάει καθόλου με κανέναν και χωρίς να τρώει τίποτε άλλο παρά μόνο ψωμί και νερό. Καθόταν μόνο και έμενε σαστισμένος για όσα είδε στην έκστασή του. Έμεινε έτσι συγκεντρωμένος στον εαυτό του, ώστε να μη μεταβληθεί ποτέ ή συμπεριφορά του κι έτσι μόνιμα εκστατικός έχυνε αθόρυβα και συνεχή θερμά δάκρυα.
2. Όταν έφθασε η ώρα του θανάτου του, ξεφράξαμε την πόρτα και μπήκαμε μέσα, Κι αφού πολύ τον παρακαλέσαμε, τούτο μόνο ακούσαμε:
«Συγχωρέστε με. Όποιος γνώρισε τι είναι μνήμη θανάτου, δεν θα μπορέσει ποτέ πια να αμαρτήσει».
Κι εμείς θαυμάζαμε βλέποντας αυτόν που προηγουμένως ήταν τόσο αμελής, τώρα να έχει τόσο ριζικά μεταμορφωθεί με τέτοια μεταβολή και μεταμόρφωση.
Αφού τον θάψαμε ευλαβικά στο κοιμητήριο που είναι κοντά στο Κάστρο*, δηλαδή το Μοναστήρι, μετά από μερικές μέρες αναζητήσαμε το άγιο λείψανο του, αλλά δεν το βρήκαμε. Με τον τρόπο αυτό, ο Κύριος έδειξε πόσο αξιέπαινη είναι η επιμελής μετάνοια σ’ όλους αυτούς που θέλουν να διορθώσουν τον εαυτό τους ύστερα από πολλή αμέλεια.
* Εννοεί την Μονή του Σινά.
Πηγή: (Απόσπασμα από το βιβλίο: Το Γεροντικό του Σινά. (Δημητρίου Γ. Τσάμη). Έκδοση 3η, επαυξημένη. Ορθόδοξη Χριστιανική Αδελφότητα «Λυδία», Θεσσαλονίκη 2000.), Ελληνική Πατρολογία
