ιγ΄. Κάποιος όπου κυνηγούσε στην έρημο άγρια ζώα, είδε τον Αββά Αντώνιο να αστειεύεται με τους αδελφούς και σκανδαλίσθηκε. Θέλοντας δε ο γέροντας να τον διδάξει ότι είναι ανάγκη που και που να συγκαταβαίνει κάποιος στους αδελφούς, του λέει: «Βάλε μια σαΐτα στο τόξο σου και τέντωσε το». Το έκανε εκείνος.

Του λέει: «Τέντωσε το πιο πολύ». Και το τέντωσε.

Και πάλι του λέει: «Ακόμη πιο πολύ». Του απαντά τότε ο κυνηγός: «Αν το τεντώσω υπερβολικά, θα σπάσει το τόξο».

Και ο γέροντας του λέει: «Έτσι και στο έργο του Θεού. Αν τεντώσουμε υπερβολικά τη συμπεριφορά μας απέναντι στους αδελφούς, θα σπάσουν και αυτοί. Πρέπει λοιπόν που και του να συγκαταβαίνουμε στους αδελφούς».

Ακούγοντας τα αυτά ο κυνηγός, ένοιωσε κατάνυξη. Και έφυγε πολύ ωφελημένος από τον γέροντα. Οι δε αδελφοί, στηριγμένοι, έφυγαν και πήγαν στον τόπο τους.

Πηγή: (Είπε Γέρων… Το Γεροντικόν σε νεοελληνική απόδοση, Υπό Βασιλείου Πέντζα, Εκδ. Αστήρ, Αθήνα 1999), Ελληνική Πατρολογία