Κάθε ἅγιος ἑορτάζει τήν ἡμέρα τῆς κοιμήσεώς του ἤ τήν ἡμέρα τοῦ μαρτυρίου του, γιατί αὐτή ἡ ἡμέρα θεωρεῖται γενέθλια ἡμέρα, ἕνα ἰδιαίτερο χάρισμα. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος θεωρεῖ τό μαρτύριο ὡς χάρισμα, τό ὁποῖο χαρακτηρίζει πνεῦμα δυνάμεως, διότι ὁ ἄνθρωπος μέ τό Ἅγιον Πνεῦμα λαμβάνει δύναμη νά θυσιασθῆ. «Ὅταν λάβῃ τις χάρισμα μαρτυρίου, λέγεται πνεῦμα δυνάμεως ἔχειν, τοὐτέστι χάρισμα». Καί ἐπειδή «τό δωρούμενον, τό Πνεῦμα τό ἅγιον ἐστί, καλεῖται καί δῶρον ὁμωνύμως τῷ χαρίσματι». Τό μαρτύριον εἶναι χάρισμα, πνεῦμα δυνάμεως καί δῶρον. Ἔτσι διαφέρει τό χριστιανικό μαρτύριο ἀπό κάθε ἄλλη αὐτοθυσία πού γίνεται ἀπό μιά ἰδεολογία.
Αὐτός ὁ κανόνας ἐφαρμόζεται καί στήν σημερινή ἡμέρα. Ἑορτάζουμε τόν ἅγιο Ἀνδρέα, ὁ ὁποῖος μαρτύρησε ἐδῶ στήν Πάτρα σάν σήμερα πρίν 20 σχεδόν αἰῶνες. Τεκμήρια τοῦ μαρτυρίου εἶναι ἡ ἁγία κάρα του καί ὁ εὐλογημένος σταυρός ἐπάνω στόν ὁποῖον παρέδωκε τήν ψυχή του στόν Θεό.
Ὅλοι οἱ Ἀπόστολοι πέρασαν ἀπό τό μαρτύριο καί τό θεώρησαν ὡς δῶρο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Μόνον ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ἐκοιμήθη σέ βαθειά γηρατειά, χωρίς νά μαρτυρήση, ἀλλά αὐτός ἔζησε τό μαρτύριο ἐπάνω στόν Γολγοθά, ὅταν παρευρέθηκε μαζί μέ τήν Παναγία καί ἔζησε τόν πόνο τοῦ Χριστοῦ στόν Σταυρό. Ἀκολούθησαν ἑκατομμύρια ἄλλοι μάρτυρες.
Τό μαρτύριο, ἡ μαρτυρική ζωή, πού εἶναι ἔκφραση ἀγάπης στόν Θεό, εἶναι ὁ κλῆρος τῆς Ἐκκλησίας καί τῶν πραγματικῶν Χριστιανῶν, εἶναι ἡ μέθεξη τοῦ μυστηρίου τοῦ Σταυροῦ καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ.
Κάποιος ἀρχαῖος Σύρος συγγραφεύς ἐρωτᾶ: Ποιά γυναίκα προτιμᾶ νά παντρευτῆ ἕναν ἐσταυρωμένο; Καμμία δέν τό κάνει αὐτό. Ὅμως ἡ Ἐκκλησία, ἡ Νύμφη τοῦ Χριστοῦ, ἀγάπησε ἕναν ἐσταυρωμένον, ὁ Ὁποῖος τῆς ἔδωσε ἕνα νυφικό γεμᾶτο ἀπό αἵματα καί τῆς ἔδωσε ἕνα δακτυλίδι κατασκευασμένο ἀπό καρφιά τοῦ Σταυροῦ καί ἔζησε τήν Ἀνάσταση.
Αὐτός ὁ κλῆρος τῆς Ἐκκλησίας εἶναι συγχρόνως καί ἡ δόξα της, ὁ Σταυρός εἶναι «ἡ καθέδρα τῆς Ὀρθοδόξου θεολογίας», ὅπως ἔλεγε ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ Μπραντσιανίνωφ, ἕνας μεγάλος ἀσκητής καί Ρῶσος Ἐπίσκοπος. Τόν Σταυρό καί τήν Ἀνάσταση τήν βλέπουμε στά Μυστήρια, τήν ἄσκηση, τήν θεολογία, σέ ὅλη τήν ἐκκλησιαστική ζωή. Μέχρι τόν 4ο αἰῶνα ἑκατομμύρια Μάρτυρες θανατώθηκαν γιά τόν Χριστό. Ὁ ἱερός ὑμνογράφος ψάλλει: «Τῶν ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ μαρτύρων σου, ὡς πορφύραν καί βύσσον τά αἵματα ἡ Ἐκκλησία σου στολισαμένη». Τά αἵματα τῶν Μαρτύρων σέ ὅλον τόν κόσμο εἶναι τά στολίδια τῆς Ἐκκλησίας.
Ἡ Ἐκκλησία ὅμως ἐξακολουθεῖ καί σήμερα νά ζῆ τό μαρτύριο καί τά τέκνα της γίνονται μάρτυρες, ἁπλῶς ἀλλάζει κάθε φορά ὁ τρόπος τοῦ μαρτυρίου. Θά ἀναφέρω τρεῖς τρόπους μαρτυρίου πού δέχεται σήμερα ἡ Ἐκκλησία καί τά παιδιά της.
Στήν Δύση καί τόν Βορρᾶ ἡ Ἐκκλησία ὑπομένει τό μαρτύριο τῆς ἐκκοσμίκευσης. Ἐκκοσμίκευση εἶναι ἡ μεταβολή τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς σέ κοσμικό σύστημα, ἡ ἀποβολή τοῦ ἐσχατολογικοῦ στοιχείου τοῦ Χριστιανισμοῦ καί ἡ ταύτιση τῶν Χριστιανῶν μέ τήν νοοτροπία τοῦ κόσμου, μέ τήν εὐδαιμονία, τήν φιλαυτία, τήν φιλοδοξία. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος διακηρύσσει: «οὐ γὰρ ἔχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν, ἀλλὰ τὴν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν» (Ἑβ. ιγ΄, 14). Καί ὅμως ὑπάρχουν Χριστιανοί πού ἔχουν μένουσαν πόλη, καί ταυτίζονται ἀποκλειστικά μέ αὐτή. Ἔλεγε κάποιος, ἄς ἀφήσουμε τόν οὐρανό γιά τά πουλιά καί τούς παπάδες. Ἐμεῖς ἄς ἐνδιαφερθοῦμε γιά τήν γῆ, ἀλλά τελικά ἔτσι χάνεται καί ἡ γῆ.
Στήν Ἀνατολή, Ἐγγύς καί Ἄπω, ἡ Ἐκκλησία ὑπομένει τό μαρτύριο τῶν ἀνθρωποκεντρικῶν θρησκειῶν πού γκρεμίζουν Ναούς καί σκοτώνουν ἀνθρώπους. Ἐξαφανίζεται ἕνας Χριστιανισμός στήν Ἀνατολή πού ἀναπτυσ-σόταν γιά εἴκοσι αἰῶνες. Στίς ἀρχές τοῦ 20οῦ αἰῶνος, ὅταν ἐλευθερώθηκε ἡ Μέση Ἀνατολή ἀπό τούς Ὀθωμανούς, οἱ Χριστιανοί ἦταν τό 20% τοῦ πληθυσμοῦ. Πρίν μερικά χρόνια, πρίν ἀρχίσουν οἱ ἐμφύλιες συγκρούσεις, ἦταν τό 4%. Καί τώρα συρρικνώθηκαν ἀκόμη περισσότερο. Τό ἀνθρώπινο αἷμα βάφει τήν γῆ, τούς Ναούς, τίς θάλασσες. Ἐπαναλαμβάνονται οἱ ἀρχαῖοι διωγμοί τῶν Χριστιανῶν τῶν πρώτων αἰώνων.
Στόν Νότο ἡ Ἐκκλησία ὑπομένει, ἐκτός τῶν ἄλλων πού συμβαίνουν παντοῦ, καί τήν μαγεία, τήν πείνα καί τόν θάνατο. Ὅσοι ἔρχονται ἀπό τήν Ἀφρική διηγοῦνται τά ὅσα ὑπομένουν οἱ ἄνθρωποι ἀπό τούς μάγους καί ἀπό τήν πείνα καί τίς ἀρρώστιες πού θερίζουν τούς ἀνθρώπους. Καί μέσα σέ αὐτούς τούς μαρτυρικούς πειρασμούς ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δίνει τήν μαρτυρία τῆς νίκης τῆς ζωῆς ἐπί τοῦ θανάτου, τόν θρίαμβο τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ. Αὐτό δείχνει σήμερα ἡ προσκύνηση τῆς κάρας τοῦ ἁγίου Ἀνδρέου καί τοῦ Σταυροῦ του.
Ὅμως, ἄν καί τό μαρτύριο εἶναι ἡ δόξα τῆς Ἐκκλησίας, δέν παύει νά εἶναι στιγματισμός γιά τήν σύγχρονη ἀνθρωπότητα, ἡ ὁποία παρά τόν πολιτισμό της καί τήν θεοποίηση τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, ἀποδέχεται ἤ καί δημιουργεῖ τήν βία, τόν πόλεμο, τόν ἀφανισμό τῆς ζωῆς, τήν πείνα, τούς πνιγμούς στήν θάλασσα, τήν ἀγωνία καί τόν πόνο. Ἀνέχεται ἄλλοι νά εἶναι παιδιά ἑνός ἀνωτέρου Θεοῦ καί ἄλλοι παιδιά ἑνός κατωτέρου Θεοῦ. Ἀνέχεται ἄλλοι νά εἶναι σταυρωτές καί ἄλλοι νά εἶναι σταυρωμένοι.
Ὅμως, ἐμεῖς σήμερα πού ἀσπαζόμαστε τήν κάρα καί τόν σταυρό τοῦ ἁγίου Ἀνδρέου, θυμόμαστε τούς Μάρτυρες σέ ὅλον τόν κόσμο, αὐτούς πού βασανίζονται, πού σταυρώνονται, πού πληγώνονται, πού πονᾶνε, πού ὑποφέρουν, πού βρίσκονται σέ ἀπόγνωση καί τούς λέμε: «Κουράγιο, ἀδελφοί. Προσευχόμαστε καί ἐλπίζουμε ὅτι κάποτε θά σταματήση ἡ κακία καί τό μίσος τῶν σταυρωτῶν καί αὐτῶν πού τούς παρακινοῦν ἤ τούς ἀνέχονται».
Σεβασμιώτατε Ποιμενάρχα αὐτῆς τῆς ἱστορικῆς πόλεως, Μητροπολῖτα Πατρῶν κ. Χρυσόστομε, πού ἔχετε τήν εὐλογία νά διακονῆτε μέ ἔμπνευση σέ αὐτήν τήν πόλη, εὐχηθεῖτε στόν προστάτη σας ἅγιο Ἀνδρέα ὑπέρ ὅλων τῶν σταυρωμένων καί σταυρωτῶν, ὥστε νά σταματήση αὐτή ἡ τρέλλα τοῦ ὀλέθρου. Ἀμήν.
Πηγή: Εκκλησιαστική Παρέμβαση
