Αν ο άνθρωπος είναι αγχωμένος, μπερδεμένος και συγχυσμένος δεν μπορεί να βρει αυτό που ψάχνει, ακόμα κι αν το ’χει μπροστά στα μάτια του. Έτσι έχουμε καταντήσει από το πολύ μας το μαράζι και τον πληγωμένο εθνικό μας εγωισμό. Ψάχνουμε τον τρόπο για να βγούμε από την κρίση και να αποκαταστήσουμε την εθνική μας κυριαρχία και αξιοπρέπεια, ψηλαφητά μέσα στο μαύρο σκοτάδι. Ενώ τον τρόπο τον έχουμε μπροστά μας.
Δεν μπορώ να ξέρω αν οι αρχαίοι μας πρόγονοι είχαν τίποτε μυστικά υπερόπλα. Ξέρω για σίγουρα, όμως, πως είχαν όπλα – και μάλιστα φανερά. Είχαν τις ασπίδες, τα δόρατα και τα σπαθιά. Επίσης, είχαν τους παιδοτρίβες και τους φιλοσόφους. Τα γράμματα, τις τέχνες και τις παλαίστρες. Τον δόλιχο δρόμο και το παγκράτιο.
Ο Μεγαλέξανδρος δεν είχε υπερόπλα. Είχε καλό δάσκαλο, φωτιά μες στην καρδιά, αγάπη για τους στρατιώτες του κι εκατό κιλά απ’ την καλή την τρέλα μες στο κεφάλι του. Όλοι ξέρουμε τι κατάφερε. Ενώ εμείς που τα έχουμε τα υπερόπλα, σήμερα που μιλάμε, τι κάνουμε; Γιατί πραγματικά διαθέτουμε υπερόπλα. Μη μου πείτε πως δεν το ξέρετε.
Όμως, ενώ τα διαθέτουμε, δεν κάνουμε καμιά κίνηση να τα εκμεταλλευτούμε. Τα υπερόπλα είναι στα πόδια μας, κι εμείς αντί να τα σηκώσουμε καθόμαστε και μεμψιμοιρούμε.
Και μη μου πείτε πως δεν είναι υπερόπλο κάποιος που θεραπεύει τον καρκίνο και κάθε θανατηφόρα ασθένεια. Κάποιος που δίνει υγιέστατο ένα ετοιμοθάνατο παιδί πίσω στην αγκαλιά της μάνας του και κάνει τους καλύτερους γιατρούς να θέλουν να σκίσουν τα πτυχία τους. Κάποιος που σου περιγράφει το πρόβλημά σου και δίνει ταυτόχρονα τη λύση, χωρίς να του έχεις αναφέρει τίποτε. Κάποιος που δεν περιορίζεται από το θνητό του σώμα και εμφανίζεται σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης ολοζώντανος, ενώ εν σώματι βρίσκεται στο κελάκι του σε κάποιο μοναστήρι.
Κάποιος που κατεβαίνει με το άυλο σώμα του στα βάθη της γης και δοκιμάζει τα υπόγεια νερά. Που ανεβαίνει στους ουρανούς και εξερευνά το σύμπαν. Που σηκώνεται προσευχόμενος στον Χριστό τρία μέτρα πάνω απ’ τη γη και ίπταται σαν ενσώματος άγγελος. Που στρεβλώνει το χρόνο. Κάποιος που πιάνει συζητήσεις ολόκληρες με ξένους που δεν ξέρουν γρυ ελληνικά. Αυτός μιλώντας στα ελληνικά κι αυτοί στα ξένα.
Κάποιος που αν και είναι του Δημοτικού, εξηγεί στους καθηγητές τα ανώτερα μαθηματικά και την πυρηνική φυσική αφήνοντάς τους άναυδους. Που σου προλέγει πράγματα που διαπιστώνεις πως όπως στα είπε έτσι κι έγιναν. Που βλέπει βαθιά μες στην ψυχή σου και τη θεραπεύει με την αγάπη του Χριστού. Που βλέπει τα όργανα του εξαποδώ να ταλαιπωρούν κάποιον κακόμοιρο χριστιανό και τα διώχνει κακήν κακώς και τον ελευθερώνει. Που ημερώνει τα άγρια θηρία και τα κάνει να τρώνε από το χέρι του ψωμί. Κάποιος που μετακινεί βουνά, γκρεμίζει είδωλα, ανοίγει τους ουρανούς.
Όχι για να τρέχουμε στους Αγίους σαν να είναι τίποτε μέντιουμ ή φακίρηδες, μόνο όταν έχουμε το ζόρι. Δεν λειτουργούν έτσι αυτά τα πράγματα. Αυτά μας τα δείχνει ο Θεός μέσα από τους Αγίους του, για να αλλάξουμε μυαλά και να ακολουθήσουμε τις διδαχές Του. Ούτε για εντυπωσιασμό, αλλά ούτε και για να μπλέκουμε σε στείρες μεταφυσικές συζητήσεις σαν τίποτε φαντασμένοι αμπελοφιλόσοφοι και θεοσοφιστές.
Τα θαύματα και τα υπερόπλα της Ορθοδοξίας μας είναι ολοφάνερα και πραγματικά. Δεν έχει νόημα να στρουθοκαμηλίζουμε και να τα αγνοούμε. Πάντα όμως στο πνεύμα της Ορθοδοξίας μας, όπως αποτυπώνεται στα λόγια του Αποστόλου Παύλου που λέει πάνω-κάτω τα εξής: Άλλοι ζητάνε θαύματα κι άλλοι ανθρώπινη σοφία και ορθολογισμό. Εμείς όμως κηρύττουμε τον σταυρωμένο Χριστό που για τους μεν τα μεταφυσικά αγαπώντες είναι σκάνδαλο (τι Θεός είναι αυτός που κάθησε και σταυρώθηκε), για τους δε ορθολογιστές μωρία (και πάλι τι Θεός είναι αυτός που κάθησε και σταυρώθηκε). Για εμάς τους Ορθόδοξους, όμως, ο Χριστός είναι Θεού δύναμη και σοφία. Γιατί το μωρό του Θεού είναι σοφότερο των ανθρώπων, και το ασθενές Του ισχυρότερο των ανθρώπων.
Γιατί αν μαζευτούν ποτέ οι επιστήμονες που είδαν με τα μάτια τους, βίωσαν και ψηλάφησαν αυτά τα υπέροχα μυστήρια της Ορθοδοξίας μας, για να σκίσουν ομαδικά τα πτυχία τους, εγώ θα τρέξω μαζί τους πρώτος-πρώτος με την ευχή του πολυαγαπημένου μου πνευματικού.
Λαμπροτρίτη σήμερα που γράφω αυτές τις γραμμές, των Αγίων μαρτύρων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης. Και ήρθε η ώρα να βάλω κι εγώ κοντά τη μαρτυρία μου γι’ αυτόν τον υπέροχο λεβέντη Άγιό μας, τον Άγιο Ραφαήλ, κοντά στις εκατοντάδες άλλες που υπάρχουν. Γιατί εγώ δεν είχα ιδέα γι’ αυτόν τον Άγιο, όταν μου εμφανίστηκε πριν από χρόνια. Δεν θα σας πω πολλά. Μόνο θα σας πω πως τέτοιο γαλάζιο-μενεξεδί χρώμα που έχουν τα μάτια του δεν το έχω ξαναδεί στη ζωή μου.
Σηκώστε τα όπλα του Φωτός αδέρφια. Πάμε στις εκκλησιές όλοι μαζί! Πάμε να κάνουμε τους παπάδες να τα χάσουν, να μην ξέρουν πού να μας βάλουν. Να μας εξομολογάνε στη σειρά μέχρι να πέφτει το κεφάλι τους από τη νύστα. Να πιάνεται το χέρι τους από την πολλή μετάληψη. Πάμε αδέρφια. «Ει ο Θεός μεθ’ ημών ουδείς καθ’ ημών»! Χριστός Ανέστη!
Πηγή: Pontos-News
