Ταξίδεψε δυο εκατομμύρια χιλιόμετρα προς αναζήτηση της αλήθειας. Κινδύνευσε 25 φορές να πεθάνει, γνώρισε τον Ισλαμισμό, τον Βουδισμό, τα διάφορα δόγματα του Χριστιανισμού, και όλα αυτά με σκοπό να βρει την πνευματική του ισορροπία αναζητώντας πάντοτε στους ανθρώπους την αγάπη. Κι όταν πλέον τη βρήκε στους κόλπους της Ορθοδοξίας, έκανε σκοπό της ζωής του να μοιραστεί τη βγαλμένη σαν από παραμύθι ζωή του, έγινε ένας «σύγχρονος ιεραπόστολος».
Έτσι λοιπόν, με πρωτοβουλία της Χριστιανικής Φοιτητικής Δράσης είχαμε την μεγάλη χαρά να υποδεχτούμε στην ΓΕΧΑ Αμπελοκήπων τον Klaus Kenneth για να συζητήσει μαζί μας την περιπλάνηση της ζωής του και την πορεία του προς το φως της αλήθειας. Ακούγοντας την ζωή του στην παιδική ηλικία μάς κυρίευε η λύπη καθώς αυτός ο άνθρωπος δεν γνώρισε ποτέ την παιδική αγάπη της μάνας η οποία πολλές φορές κακομεταχειριζόταν το γιο της, προσπαθώντας ακόμη και να τον σκοτώσει. Ποσό θα μάτωνε καθημερινά αργότερα η παιδική ψυχή του Klaus όταν γινόταν θύμα κακοποίησης ενός πάστορα στο ίδρυμα στο οποίο μεγάλωνε! Οι κακουχίες που βίωνε καθημερινά, όπως μας είπε, έσβησαν από την ψυχή του τη λέξη «αγάπη» και έτσι αναγκάστηκε να την αναζητήσει μέσα από ένα περιπετειώδες ταξίδι που κράτησε δώδεκα ολόκληρα χρόνια.
Προτού ξεκινήσει, ρώταγε τον εαυτό του: Πού είναι η αγάπη, πού θα βρω την αλήθεια, την πραγματική ειρήνη, τί είναι η ζωή τελικά; Ερωτήματα που αντηχώντας και στα δικά μας αυτιά, έψαχναν απαντήσεις και από εμάς… Πρώτα γνώρισε το Ισλάμ, αλλά εκεί δεν αναπαύτηκε η ψυχή του. Έβλεπε πως ο νόμος των ανθρώπων ήταν σκληρός, δεν έδειχνε αγάπη προς ανθρώπους αμαρτωλούς – και ακριβώς αυτό ήταν που ο Klaus έψαχνε. Στη συνέχεια γνώρισε τον ινδουισμό. Πάλι δεν ειρήνευσε το ανήσυχο πνεύμα του. Μας εκμυστηρεύτηκε πως η γνωριμία του με την μητέρα Τερέζα τον σημάδεψε, όμως η πληγή του Χριστιανισμού στα παιδικά του χρόνια ήταν ακόμα ανοικτή και δεν μπορούσε να συνεχίσει προς τα εκεί. Κατάφερε και έφτασε στην νιρβάνα όταν αργότερα έγινε μοναχός Σαολίν αλλά και πάλι δεν γέμιζε η ψυχή του. Δοκίμασε τη μαγεία, τον αποκρυφισμό, τα ναρκωτικά, τις απολαύσεις της σάρκας και όλα τα χοϊκά αυτού του κόσμου για να λάβει τέλος η πολυτάραχη αναζήτησή του στην αγκαλιά της Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού. Κοντά στον γέροντα Σωφρόνιο του Έσσεξ η ψυχή του βρήκε λιμάνι και από τότε άλλαξε ολοκληρωτικά…
Ό,τι και να πει κανείς για αυτόν τον άνθρωπο είναι λίγο. Ο τρόπος που μας μίλαγε έδειχνε σαν να προσπαθούσε να μας μεταφέρει κάτι μικρό από την απέραντη αγάπη και χαρά που γνώρισε κοντά στον γέροντα του. Ο άνθρωπος που δοκίμαζε τα πάντα τόνιζε σε εμάς πόσο σημαντικό είναι αυτό που έχουμε. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πόσο πολύτιμα είναι αυτά τα δώρα που ο Θεός μας χάρισε: η πίστη μας, η αγάπη του Θεού. Εκείνος τα αναζητούσε μια ζωή, ενώ εμείς τα γνωρίζουμε από τα μικρά μας χρόνια. Ο θαυμασμός είναι το λιγότερο μπροστά στη θέληση αυτού του ανθρώπου. Η περιπέτεια της ζωής του είναι μια αποκάλυψη του Θεού, ένα μήνυμα πως ο Θεός πάντοτε φανερώνεται σε αυτούς που έχουν την καρδιά τους καθαρή για να τον δουν. Στέκει λοιπόν ο Klaus για μας παράδειγμα ενός «συγχρόνου αποστόλου» που φωτίζει με το παράδειγμα του, που παρά το περασμένο της ηλικίας του μένει μια καθαρή νεανική ψυχή και δείχνει τον δρόμο προς τον ουρανό. Με πολλή αγάπη μας τόνισε καθώς υπέγραφε υπομονετικά τα βιβλία μας: «Θέλω αυτή τη μέρα να φύγετε κατά κάτι πλουσιότεροι». Και πράγματι πέτυχε το σκοπό του. Ο Θεός μίλησε διαφορετικά στη ψυχή καθενός από μας μετά την γνωριμία με τον Klaus, μια εμπειρία που δύσκολα θα ξεχαστεί. Μακάρι λοιπόν το πλοίο της ζωής μας όσες φουρτούνες και αν περάσουν να μην χάσει ποτέ την πορεία του αλλά και κάθε εμπόδιο που προκύπτει -παραδειγματιζόμενοι από την αστείρευτη θέληση του Klaus – να μας οδηγεί τελικά στο λιμάνι του Χριστού…
Πηγή: Χριστιανική Φοιτητική Δράση
