Όσο κι αν προσπάθησαν οι άνθρωποι στο παρελθόν, δεν κατόρθωσαν να εκδιώξουν την ενοχή που βάραινε την συνείδησή τους. Ουδεμία θυσία έδωσε την ελευθερία από το βάρος που αισθάνονταν. Γι' αυτό και στην απελπισία τους επάνω κάποιοι έφθασαν έως και την απαισιωτέρα της μορφή, δηλ. την ανθρωποθυσία.
Μόνο μια θυσία υπήρξε πράγματι εξιλαστήρια για εμάς τους αμαρτωλούς ανθρώπους, η θυσία τού Σωτήρος Χριστού. Το αίμα του το εκχυθέν επί του Σταυρού. Αυτό το αίμα τού Θεανθρώπου και μόνο αυτό καθαρίζει την συνείδηση από των νεκρών έργων, παρέχοντας την άφεση των αμαρτιών και την ζωή την αιώνιον, όπως μας περιγράφει και το Αποστολικό κείμενο που θα αναγνωστεί στη λατρευτική μας σύναξη.
Βεβαίως, είναι τόσες οι δωρεές και τα αγαθά που απέρρευσαν από αυτή την σταυρική θυσία τού Σωτήρος Χριστού, ώστε είναι αδύνατον ο άνθρωπος να συλλάβει έστω και με την σκέψη τις ύψιστες αυτές δωρεές.
Επιβάλλεται όμως να σταθούμε στην μοναδική δωρεά που απολαμβάνουμε εκ του πάθους και εκ του οδυνηρού Σταυρού τού Κυρίου Ιησού Χριστού.
Δεν πρέπει να υπάρχει πιστός ο οποίος να αγνοεί έστω και θεωρητικώς πως η αμαρτία αποτελεί περιφρόνηση και παράβαση του νόμου που έδωσε ο Θεός. Περιφρόνηση δηλ. αυτής της αγάπης τού Θεού. Επομένως, αποτελεί ύβριν, προσβολή και ανταρσία κατά του ιδίου τού Θεού. Έτσι, το αποτέλεσμα είναι να έρχεται στην συνείδηση του ανθρώπου ενοχή, βάρος αλλά και εκουσία καταδίκη που ξεκινά από αυτή τη ζωή και φυσικά περνά στον χώρο τής αιωνιότητος.
Αυτή λοιπόν η αμαρτία είναι η βάσανος που ταλανίζει την κάθε ύπαρξη και αυτή είναι η αιτία τής πίκρας και της θλίψεως του κάθε προσώπου. Όλα τ' άλλα δεν αποτελούν παρά την απλή έκφανση αυτής της ουσίας, έστω κι αν δεν επιτρέπει ο άνθρωπος κάποιες φορές στην συνείδησή του να οδηγήσει αυτή τα βήματά του στην ρίζα τού κακού για να το εξολοθρεύσει.
Ας έχει όμως δόξαν ο Θεός διότι μπροστά σε αυτό το αδιέξοδο “Χριστός ημάς εξηγόρασεν εκ της κατάρας τού Νόμου, γενόμενος υπέρ ημών κατάρα”.Με απλά λόγια, ο ίδιος ο Χριστός φορτώθηκε όλες τις αμαρτίες. Θυσιάστηκε εκουσίως, απέθανε επάνω στον σταυρό και με το αίμα του μας εξαγόρασε. Καθάρισε την συνείδησή μας, μας έσωσε από την εξουσία τού διαβόλου και μας εδικαίωσε. Ο Άδης έπαυσε πλέον να φυλακίζει τις ψυχές που δέχθηκαν το Ευαγγέλιο και έζησαν την πίστη τού Χριστού. Αποτέλεσμα τώρα είναι ο πόνος και η φρίκη τού θανάτου να μεταβληθούν σε χαρά και ελπίδα τής αιωνίου ζωής.
Ακόμα και όταν τραυματίζεται ο πιστός επάνω στον αγώνα τον πνευματικό ή ακόμα και όταν πίπτει εξ' αδυναμίας ή συναρπαγής με αποτέλεσμα να μολύνεται ο λευκός τής ψυχής χιτώνας, και πάλι έχει ελπίδα και καταφύγιο στην θυσία τού Χριστού. Στο αίμα τού Σωτήρος και Λυτρωτού. Αυτό δεν γίνεται μόνο κατά την ευλογημένη ώρα τού Βαπτίσματος, μόνο μία δηλ. φορά στη ζωή μας, αλλά και κάθε φορά που κατόπιν μετανοίας και φυσικά τη αδεία τού πνευματικού προσέρχεται να κοινωνήσει από τον θείο κρατήρα, από του ποτηρίου τής ζωής.
Αυτό λοιπόν το αίμα τού Χριστού“καθαριεί την συνείδησιν ημών από νεκρών έργων”,όπως τονίζει ο επιστήθιος μαθητής, ο ευαγγελιστής Ιωάννης.
Αυτή είναι η μεγαλυτέρα δωρεά που θα μπορούσε να λάβει ο άνθρωπος από τον Θεάνθρωπο, και όντως αυτό που ήταν αδιανόητο να συλλάβει και η πλέον τολμηρά φαντασία, αυτό πραγματοποιήθηκε δια τής Σταυρικής θυσίας. Της θυσίας που συνεχίζεται σε κάθε θεία Λειτουργία!
Χρειάζεται τώρα και μετά απ' όλα αυτά να τονίσουμε τόσο την ανάγκη τής ζωντανής πίστεως που επιβάλλεται ακραδάντως να φέρει ο άνθρωπος, αλλά και την ανάγκη να υπογραμμίζουμε ότι η δωρεά αυτής της σωτηρίας παρέχεται εντός και μόνο εντός τής Ορθοδόξου Εκκλησίας μας;
Μόνο όσοι είναι παντελώς άσχετοι, ενδεχομένως να υποστηρίξουν το αντίθετο ή μάλλον κάποιοι αθεολόγητοι και προφανώς άγευστοι της ορθοδόξου πνευματικότητος, που έχουν προσβληθεί από το μικρόβιο του οικουμενισμού θα υποστηρίξουν ότι είναι δυνατόν άνευ τού Αίματος του Χριστού και εκτός του Σώματος της Ορθοδόξου Εκκλησίας να λυτρωθεί ο άνθρωπος και να λούσει την συνείδησή του από των νεκρών έργων τής αμαρτίας.
Η πίστη λοιπόν του Χριστού, η Ορθόδοξος χριστιανική πίστη μας είναι αυτή που οδηγεί τον άνθρωπο στην δικαίωση που προσφέρει το αίμα τού Χριστού. Άλλωστε “χωρίς πίστεως αδύνατον ευαρεστήσαι” όπως ξεκάθαρα κηρύσσει ο ίδιος ο Απόστολος Παύλος. Αρχή λοιπόν και ξεκίνημα της σωτηρίας μας και αναγκαία προϋπόθεση αυτής είναι η πίστη στην θυσία τού Χριστού. Έπεται η μετάνοια, η εξομολόγησις και η όλη εν γένει πορεία με αποκορύφωμα την συμμετοχή τού πιστού εν πάση συνειδήσει στην θυσία τού Χριστού δια της θείας Κοινωνίας στην κοινή λατρεία. Και όπως όταν ο οργανισμός είναι εξασθενημένος και κινδυνεύει, η αναγκαία μετάγγισις αίματος προσφέρει την ζωή, έτσι ακριβώς και διά της θείας μεταλήψεως, στην αρρωστημένη μας ψυχή πραγματοποιείται η μετάγγισις του αίματος του Χριστού που κατά χάριν μάς κάνει ένα μαζί Του!
Τι να πρωτοπεί κανείς και πού να σταθεί μπροστά στο μεγάλο αυτό μυστήριο της εσταυρωμένης αγάπης τού Χριστού; Ας κλείσουμε με τούτη την πρόταση. Τώρα που έρχεται η Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα, ας σπεύσουμε με ζήλο και μετάνοια προς το ποτήριον της ζωής. Στο χέρι μας είναι ώστε λουσμένοι στο αίμα “τής Καινής Διαθήκης” να αξιωθούμε και να ευλογηθούμε για να εορτάσουμε τα πανάχραντα πάθη και να ζήσουμε ένα πραγματικό και ουσιαστικό Πάσχα πανηγυρίζοντας την ένδοξη ανάσταση του Χριστού και την νίκη τής ζωής έναντι του θανάτου. Αμήν.
Πηγή: Θρησκευτικά
