Στην αρχή ήταν μια μικρή φάτνη. Κάπου - κάπου και ένα καραβάκι. Μετά ξεφύτρωσε έξω από τη φάτνη ένα δέντρο, που δεν συμβόλιζε την "ράβδο εκ της ρίζης Ιεσσαί"....Το στόλισαν οι άνθρωποι με...καρπούς και του πρόσθεσαν και πολλά φώτα! 

Η φάτνη παρέμενε μικρή και ταπεινή. Οι άνθρωποι πρόσεχαν τώρα περισσότερο το δέντρο και λιγότερο τη φάτνη! 

Και μετά προστέθηκε στη...συνοδεία και ένα ξωτικό, αποκύημα αρρωστημένης φαντασίας, ο Santa Claus, ξεπεσμένο από τον Βορρά στην Αμερική! Καμία σχέση με τις σεπτές ασκητικές μορφές των Αγ. Νικολάου ή Βασιλείου. 

Και εξαπάτησαν τα μικρά παιδιά μιλώντας τους για ταξιδιώτη με δώρα. Και το "Καλά Χριστούγεννα" το αντικατέστησε το "Καλές Γιορτές". Δηλ. Χριστούγεννα χωρίς...Χριστό! 

Αλλά οι καρποί...του δέντρου, ήταν κούφιοι!..Τα "χίλια φώτα", δεν ήτανε το Φως, και τα δώρα του Santa Claus μας έδεσαν με δυσβάστακτους φόρους!.. Η Δύση, που καυχηθήκαμε ότι ανήκουμε, μας πρόδωσε για άλλη μια φορά.

Και τώρα;...Τώρα, φτωχοί και ανυπόληπτοι, είναι επιτακτική ανάγκη να επιστρέψουμε στη φάτνη, όπου "εν κρυφή", υπάρχει η πραγματική "τρυφή"...

Εκεί όπου "εν εσχάτη πτωχεία", "διαλάμπει" ανεξάντλητος "ο της Θεότητος...πλούτος". Ο πλούτος που θα μας βγάλει από την κρίση! 

Εκεί που η λέξη "οικονομία", έχει βαθύ και υπέροχο νόημα. 

Εκεί που κατά "σύμβασιν οικονομικήν"οι άνθρωποι έκαναν δικό τους τον Μονογενή! Και υπέγραψαν αυτή την "σύμβαση", ανήμερα Χριστούγεννα.