Είμαι άσφαλισμένος, εχω άσφάλεια ζωής, έχω ασφαλισμένο τό αύτοκίνητό μου». Φράσεις συνηθισμένες, φράσεις πού τις λέμε ή τις άκούμε συχνά στή ζωή μας. Μέσα στον ταραγμένο και μεταβαλλόμενο κόσμο μας ή καταφυγή σέ ύπηρεσίες, πού ύπόσχονται και παρέχουν κάποιου είδους άσφάλεια, γίνεται όλο και περισσότερο έπιτακτική και άπό πολλούς θεωρείται άπολύτως αναγκαία.
'Άλλωστε και οί άσφαλιστικές έταιρείες σ' αύτό τό γενικευμένο αίσθημα άνασφάλειας βασίζονται και έπενδύουν, προσπαθώντας νά πείσουν όλο και περισσοτέρους ανθρώπους νά ύπογράψουν κάποια σύμβαση μαζί τους, καί μάλιστα σύμβαση όσο γίνεται μεγαλύτερη καί γιά περισσότερες ύπηρεσίες.
Μέ βάση τή σύμβαση, ό άσφαλιζό μένος πληρώνει στήν έταιρεία κατά τακτά χρονικά διαστήματα ένα χρηματικό ποσό, καί ή ασφαλιστική έταιρεία άναλαμβάνει τήν ύποχρέωση νά αποζημιώσει τόν άσφαλισμένο μέ το άντίστοιχο ποσό χρημάτων γιά ζημιά πού τυχόν θά ύποστεί, ή νά καλύψει κάποια έξοδά του γιά καταστάσεις πού προβλέπονται στό συμβόλαιο του.
Είναι φανερό ότι αύτού τού είδους οί άσφάλειες έχουν περιορισμένη δυνατότητα προστασίας και άφορούν τις συγκεκριμένες περιπτώσεις πού έχουν συμφωνηθεί.
Τί γίνεται όμως γιά τούς τόσους κινδύνους πού ξεπερνούν τήν περιορισμένη προστασία των άσφαλιστικών εταιρειών; Δέν ύπάρχει κάποια άλλου είδους άσφάλεια πού νά παρέχει πλήρη προστασία στόν άνθρωπο; Ασφάλεια πού νά καλύπτει όλες τις πτυχές της ζωής; Υπάρχει! Είναι ή άσφάλεια πού παρέχει ό παντοδύναμος και πανάγαθος Δημιουργός και πάνσοφος Κυβερνήτης τής ζωής μας, ό Θεός. Είναι άπόλυτη άσφάλεια, έναντι παντός κινδύνου και χωρίς ύποχρέωση καταβολής άσφαλίστρων. Ένα μόνο πράγμα άπαιτείται γιά νά τήν άποκτήσει ό άνθρωπος: ή πίστη!
Έχεις τήν πίστη; Εναποθέτεις μέ έμπιστοσύνη τή ζωή σου, τήν οίκογένειά σου, όλες τις ύποθέσεις σου στά χέρια του Θεού; Τά έχεις όλα! Δέν θά σέ έγκαταλείψω, λέει ό Θεός στόν ψαλμωδό και βασιλέα Δαβίδ και σέ κάθε πιστό χριστιανό, άλλά θά έξακολουθώ νά σέ συνετίζω και νά σέ συνοδεύω στό δρόμο πού πρέπει νά βαδίζεις. Οί οφθαλμοί μου δέν θά άποσπασθοΰν άπό σένα, άλλά θά είναι προσηλωμένοι και στηριγμένοι έπάνω σου, γιά νά σέ προστατεύουν και σέ προφυλάσσουν άπό κάθε κίνδυνο (βλ. Ψαλμ.λα' [31] 8).
Ό πιστός χριστιανός μπορεί κάποτε νά πορεύεται σέ άπόκρημνα μονοπάτια, νά άντιμετωπίζει δηλαδή πειρασμούς, δοκιμασίες και προβλήματα μεγάλα. Μπορεί νά φτάσει σέ σημείο νά κινδυνεύει και αύτή ή ζωή του, τό μέλλον των παιδιών του και τής οικογενείας του. Άλλοτε πάλι μπορεί νά κληθεί νά δώσει λύση σέ δυσεπίλυτα άνθρωπίνως προβλήματα τής έργασίας του, τής έπαγγελματικής σταδιοδρομίας των παιδιών του και νά διαπιστώνει ότι βρίσκεται σέ άδιέξοδο, ότι κινδυνεύει. Νά ή ώρα τής πίστεως! 'Άς μήν άπογοητεύεται σ' αύτές τις δύσκολες, τις κρίσιμες περιστάσεις. Έχει ισχυρό προστάτη και ύπερασπιστή τής ζωής του. Έχει πάνσοφο και παντοδύναμο Κυβερνήτη τής ζωής του. Έχει προστάτη του τον Δημιουργό του. Μέ τήν πανσοφία Του ό Θεός θά βρει και θά δώσει τις κατάλληλες λύσεις έκεί όπου ό άνθρώπινος νούς άδυνατεί νά βρεί λύση. Διότι γιά τήν πανσοφία, τήν άγαθότητα και τήν παντοδυναμία τού Θεού δέν ύπάρχουν άδιέξοδα ούτε άλυτα προβλήματα.
«Μή φοβού Άβραμ, έγώ ύπερασπίζω σου», είπε κάποτε στό μεγάλο Πατριάρχη Αβραάμ (Γεν. ιε' [15] 1). Τό ίδιο λέει και στόν κάθε πιστό, σέ κάθε έποχή. Τό ίδιο λέει και στόν καθένα μας σήμερα: Μή φοβάσαι! Εγώ θά είμαι μαζί σου, θά σέ προστατεύω, θά σέ άσφαλίζω άπό κάθε κίνδυνο- «μή φοβού, μόνον πίστευε» (Μάρκ. ε' 36).
Στις μέρες μας, μέ τήν κρίση πού διέρχεται ή πατρίδα μας, πολλοί αντιμετωπίζουμε στιγμές και ώρες δύσκολες στή ζωή μας. Ανασφάλεια και άβεβαιότητα έπικρέμαται παντού. Όμως, ώς πιστοί χριστιανοί, άς προχωρούμε μέ ειρήνη ψυχής, μέ έμπιστοσύνη στόν πανάγαθο, πάνσοφο και παντοδύναμο Δημιουργό και Κυβερνήτη τής ζωής μας. Νά θυμόμαστε ότι Εκείνος θά είναι μαζί μας πάντοτε.
Πάντοτε! Τό βεβαιώνει μέ τόν πιό κατηγορηματικό τρόπο: «Ού μή σε άνώ ούδ' ού μή σε έγκαταλίπω» (Εβρ. ιγ' 5)- δέν θά σέ άφήσω ούτε θά σέ έγκαταλείψω ποτέ. Ό λόγος Του είναι σαφής και δέν έπιδέχεται καμία άμφισβήτηση: Δέν θά σέ έγκαταλείψω ποτέ!
Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”
Πηγή: http://aktines.blogspot.gr/2014/05/blog-post_7002.html
