Υπάρχει ένα θέμα που είναι τόσο σοβαρό, ώστε αρκετοί επιστήμονες, κοινωνιολόγοι, ψυχολόγοι κ.α., που το έχουν πλήρως κατανοήσει, χτυπούν τις σειρήνες μεγίστου κινδύνου για το σύνολο της ανθρωπότητας. Από τα παρακάτω θα φανεί ποιο είναι αυτό.
Ο πρώτος που ασχολήθηκε συστηματικά με το συγκεκριμένο θέμα είναι ο Αμερικανός κοινωνιολόγος Joseph Overton (1960-2003 -σκοτώθηκε σε αεροπορικό δυστύχημα!). Ο J.O. ανέπτυξε μία μέθοδο (στην ουσία αντι-μέθοδο) εντόπισης και ανάλυσης των ενεργειών στις οποίες προβαίνει η Ν.Τ.Π. ώστε “κρυστάλλινες” στάσεις και πεποιθήσεις, παγιωμένες από αιώνες μέσα στο κοινωνικό σώμα, να τις μεταλλάξει σύμφωνα με τα δικά της “ρυπαρά” πρότυπα. Με άλλα λόγια, να μεταλλάξει τον ίδιο τον ψυχισμό της ανθρωπότητας.
Ο J.O. ανακάλυψε ότι το Σύστημα (η ΝΤΠ) αναπτύσσει με συγκεκριμένα βήματα τη χειραγώγηση για να αλλάξει τη συνείδηση, την ψυχή (τα συναισθήματα) ακόμα και το σώμα των ανθρώπων, καταφέρνοντας να τους επιβάλλει (χωρίς να διακρίνεται η επιβολή) να υιοθετήσουν μια ιδέα/κατάσταση που ως τότε ήταν γι αυτούς αδιανόητη και μίασμα και ανέγγιχτη, αυτό που σήμερα λέμε ταμπού -που ως ξενόφερτη χάνει το πραγματικό της βάθος που είναι μίασμα, ανέγγιχτο και τα παρόμοια.
Το εντυπωσιακό είναι ότι όλο αυτό το καταφέρνει το Σύστημα σχεδόν χωρίς κοινωνική αντίδραση, εφ' όσον αυτή η ως τότε απαράδεκτη ιδέα/κατάσταση γίνεται, διά της εφαρμογής των σταδίων χειραγώγησης, ενεργά αποδεκτή από ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας και σιωπηλά αποδεκτή από το υπόλοιπο, επειδή αυτό το υπόλοιπο έχει επιστημονικά χειραγωγηθεί προς μία στάση “ανοχής” προς όλα τα δαιμονικά πρότυπα της Ν.Τ.Π. Και χωρίς να ανοίξει μύτη η τέως μιασματική ιδέα/κατάσταση κατοχυρώνεται δια Νόμου!
Τα στάδια αυτά είναι:
1ο. Αδιανόητο.
2ο. Προοδευτικό.
3ο. Επιστημονικά τεκμηριωμένο.
4ο. Πολιτικά ορθό.
5ο. Γνωστό στο ευρύ κοινό.
6ο. Αποδεκτό από το ευρύ κοινό.
7ο. Νομοθετείται.
Εδώ θα αναπτύξουμε τη διαδοχή των σταδίων μέσα από ένα πραγματικά ανατριχιαστικό, αλλά φανταστικό παράδειγμα, αυτό της παιδοφιλίας. Κάθε ψυχονοητικά υγιής άνθρωπος απανταχού της γης απορρίπτει και καταδικάζει μετά βδελυγμίας κάθε πράξη παιδοφιλίας. Ας υποθέσουμε ότι η Ν.Τ.Π. (και η υπόθεση αυτή δεν είναι πολύ μακριά από την πραγματικότητα!) θέλει να αλλάξει την “καθαρή” -ηθικά και ψυχικά- αυτή επιλογή της ανθρωπότητας με μιαν άλλη, κατά τα δικά της πρότυπα: “ναι στην παιδοφιλία”.
Όταν αρχίζει η “επιχείρηση” χειραγώγησης είναι προφανές ότι η ιδέα της παιδοφιλίας βρίσκεται στο 1ο στάδιο: του αδιανόητου. Στη συνέχεια το Σύστημα τη μεταφέρει στο 2ο στάδιο, αυτό της προοδευτικής ιδέας. Και ιδού κάποια επιχειρήματα που μπορεί να προβάλλει, κατάλληλα για το στάδιο αυτό. “Εμείς έχουμε ελευθερία λόγου, έτσι δεν είναι; Και η επιστήμη δεν έχει ταμπού. Οι “επιστήμονες” (δηλαδή τα κατάλληλα δουλάκια του Συστήματος) πρέπει να συζητούν για όλα”.
Ταυτόχρονα εμφανίζεται μια “κοινωνική ομάδα”, η οποία υιοθετεί τις “επιστημονικές”, “ανοιχτές σε όλα” θέσεις, ας την ονομάσουμε ομάδα αντιφασιστών παιδόφιλων και αρχίζει να συζητάει την ιδέα στο διαδίκτυο, επειδή όλοι αυτοί είναι φίλοι των ελεύθερων επιλογών και εχθροί του κάθε φασίστα, που τολμάει να απαγορεύει επιλογές από τη σημερινή “προοδευτική” κοινωνία.
Πολλές φορές εμφανίζεται και μια άλλη ομάδα για να παίξει “βαλτά” το συνήγορο της άλλης άποψης. Και σε κάθε επίθεση της πρώτης, η δεύτερη εμφανίζεται να υποχωρεί και να μην μπορεί να αντιδράσει λόγω της υπεροχής των επιχειρημάτων της πρώτης. Έτσι το Σύστημα έχει το λόγο και τον αντίλογο δικό του, μια τεχνική που θα μπορούσε να ονομαστεί “το σύστημα της ψεύτικης εναντίωσης” (μαλλιοτραβιούνται οι βουλευτές μας σαν τα κοκόρια, ενώ είναι όλοι πιστά σκυλιά του Συστήματος). Τεχνική, που το Σύστημα τη χρησιμοποιεί έως θανάτου της λογικής στο ελληνικό “Κοινοβούλιο”, αλλά και στα Κοινοβούλια χωρών που ελέγχει.
Με αυτήν την τεχνική επιτυγχάνει να μην ακούγονται ποτέ οι άνθρωποι που προβάλλουν αληθινά, και ίσως πανίσχυρα επιχειρήματα, εναντίον των επιλογών του Συστήματος. Τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει αυτό... α, ναι: τους 13 ομογνωμούντες στους 13 καλεσμένους μιας γνωστής “κυρίας” δημοσιογράφου για τις έμφυλες/έκφυλες ταυτότητες, ενώ το θέμα αυτό βρίσκεται ήδη στο 5ο στάδιο: ευρέως γνωστό στο πλατύ κοινό!
Όλα τα στάδια υποστηρίζονται από κάποιες άλλες δήθεν “ηθικές” αρχές όπως η προστασία των “μειονοτήτων”, η ελευθερία της “άποψης”, η ελευθερία της “επιλογής”, η ελευθερία σεξουαλικού προσανατολισμού και άλλα τέτοια ωραία και “αγγελικά”! Αλλά και από δήθεν επιστημονικά και λογικοφανή επιχειρήματα, που δεν γίνονται εύκολα αντιληπτά από τα ήδη αλλοτριωμένα (μεταλλαγμένα είναι ένας πιο κατανοητός όρος), μέσω άλλων μεθόδων, υποψήφια θύματα.
Το θέμα “παιδοφιλία” έχει τώρα περάσει το 2ο στάδιο, του προοδευτικού, και τρέχει ολοταχώς προς το 3ο και 4ο στάδιο του: επιστημονικά τεκμηριωμένο και πολιτικά ορθό. Τώρα επιστρατεύονται “επιστήμονες” όχι για να το εισάγουν όπως στο 2ο στάδιο, αλλά για να μιλήσουν επί της ουσίας του θέματος.
Στο σημείο αυτό το Σύστημα θα χρειαστεί να του αλλάξει την ονομασία με μιαν άλλη που δε θυμίζει τη μιασματική του ποιότητα ( του ταμπού) και θα γίνεται έτσι πιο εύκολα αποδεκτό από το ευρύ κοινό. Αυτή η απόκρυψη μιας αρνητικής κατάστασης κάτω από μια θετική λέξη είναι ο λεγόμενος ευφημισμός: Εύ-ξεινος Πόντος=φιλόξενη θάλασσα αντικατέστησε το αρχαιότερο Ά-ξεινος Πόντος=αφιλόξενη θάλασσα ή λέμε γλυκάδι αντί ξύδι.
Ωστόσο, στο όνομα της παιδοφιλίας αυτή η αλλαγή περιττεύει. Είναι ήδη ευφημισμένη η λέξη από το Σύστημα, που τη βάφτισε έτσι από εμφανίσεώς της. Παιδοθηριωδία, παιδοκατασπάραξη, παιδοφονικό ψυχής και σώματος του παιδιού θα ήταν ακριβέστερες λέξεις, αν και δεν υπάρχουν κατάλληλες λέξεις γι' αυτήν την κατάσταση. Σκεφθείτε, μόνο, το παιδί σας στα χέρια ενός παιδο-κατασπαραχτή και θα δείτε ότι δεν υπάρχουν λέξεις γι' αυτή τη φρίκη.
Αρχίζει , λοιπόν, η κοινωνία στα στάδια αυτά (3ο και 4ο) να βομβαρδίζεται από διάφορες “επιστημονικές” θέσεις υπέρ της “παιδοφονίας”. Ας πούμε: η “σχέση” παιδιού-ενήλικα, μπορεί να είναι επωφελής για το παιδί, αρκεί να τηρηθούν ορισμένες προϋποθέσεις. Μπορεί να υποκαταστήσει τον πατρικό δεσμό αν λείπει ο πατέρας ή τον μητρικό δεσμό, αν λείπει η μητέρα. Ο ενήλικας που θα “σχετιστεί” με ένα παιδί/έφηβο, θα του μεταδώσει την πείρα ζωής που έχει, θα του διευρύνει τους πνευματικούς του ορίζοντες. Μπορεί να ισχυριστούν ότι όλα αυτά είναι αποτελέσματα μακροχρόνιων μελετών και σχετικών πειραμάτων! Και άλλα παρόμοια φρικώδη ψέματα και επιχειρήματα της διεστραμμένης λογικής, την οποία χρησιμοποιεί για κάθε θέμα το Σύστημα και όχι μόνον για το συγκεκριμένο.
Ισχυρίζονται ότι υπάρχει και ένα ηλικιακό όριο για τη σχέση αυτή (που, αφού υιοθετηθεί από την κοινωνία, συνεχώς θα κατεβαίνει). Ανεκτό όριο είναι αυτό των 12-13 ετών(!) Α, όλα κι' όλα (και όλα νομότυπα!) θα πρέπει να θεσπιστεί και μία “αστυνομία ορίου”, που θα επιβλέπει να τηρείται το όριο.
Ήδη, η “παιδοφονία” έχει ολοκληρώσει τα στάδια 3ο και 4ο: επιστημονικά τεκμηριωμένο και πολιτικά ορθό (το δεύτερο είναι συνέπεια του πρώτου, εφ' όσον η πολιτική δεν ακολουθεί θρησκευτικές “δοξασίες” ή αστήριχτες “ηθικολογίες”!) και εισέρχεται πανηγυρικά στο 5ο: ευρέως γνωστό.
Πλέον η “παιδοφονία” σώματος και ψυχής του παιδιού συζητείται στις τηλεοράσεις, εισάγεται ως θεματική εβδομάδα στα σχολεία, γράφονται επιστημονικά άρθρα στον τύπο. Οι παιδοφονείς χρηματοδοτούνται αφειδώς για να οργανώσουν παρελάσεις στις οποίες συμμετέχουν εξέχουσες πολιτικές προσωπικότητες, αλλά και ένα τσούρμο προοδευτικών νεολαιών που φωνάζουν ρυθμικά: “σκοτώστε τους φασίστες σε κάθε γειτονιά”. Μερικοί απ' αυτούς επειδή είναι νοητικά χαϊβάνια και άλλοι επειδή είναι πληρωμένοι μπράβοι του Συστήματος.
Στους αντιτιθέμενους επικολλάται η ταμπέλα του φασίστα, του αναχρονιστή, του οπισθοδρομικού, του ψευδο-ευλαβούς, του υποκριτού, αυτού που δε σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ώστε, μετά από κάποια στάδια κοινωνικού “μασάζ”, η απεχθής ιδέα μπαίνει στο 6ο στάδιο του: κοινωνικά αποδεκτό και παίρνει την έγκριση του μαζανθρώπου (αντιπαθής ο όρος “μάζες”, ο Αριστοτελικός “μεγάλοι αριθμοί” είναι ασύγκριτα καλύτερος, αλλά εδώ ταιριάζει πάρα πολύ ο όρος μαζάνθρωπος- η Παιδεία που του στερούν και τα κάθε είδους σκουπίδια με τα οποία τον μπουκώνουν τον κατάντησαν έτσι).
Και το σύστημα φέρνει εξάρες, επειδή η ανθρωπομάζα δεν το αντέχει να διαφοροποιηθεί από την υπόλοιπη ανθρωπομάζα. Φοβάται μήπως τυχόν απομονωθεί, μήπως δεν πάρει την επιδοκιμασία των άλλων, μήπως θεωρηθεί καθυστερημένη ή “θεούσα”.
Έτσι, η ιδέα/κατάσταση που αρχικά εθεωρείτο κάτι το ανατριχιαστικά μιασματικό, έγινε πλέον ευρέως αποδεκτό και εισέρχεται θριαμβευτικά στο 7ο στάδιο. Το Χ Κοινοβούλιο (και ακολουθούν όλα!) κατοχυρώνει διά νόμου το δικαίωμα στην παιδο- “φιλία”.
Για να επαληθεύσετε ότι τα στάδια που ανακάλυψε ο J.O. είναι αληθή δεν έχετε παρά να αναλογιστείτε πώς “χτίστηκε” πετραδάκι-πετραδάκι η αποδοχή της ομοφυλοφιλίας και των λοιπών αμπνόρμαλ καταστάσεων. Παρένθεση: θυμάμαι την τοποθέτηση από αυτό το τέρας της ΝΤΠ, τον Τζέφρυ Παπανδρέου, ενός πολύ γνωστού gay ως γενικού γραμματέα στο υπ. “παιδείας”, που δεν μπορούσα τότε να διακρίνω πού πραγματικά αποσκοπούσε. Κι έμενα με την απορία. Τώρα, χάρη στην τεχνογνωσία τού πώς επιτυγχάνεται η αλλοίωσις της ανθρωπίνης συνειδήσεως, μπορώ πολύ καλά να το διακρίνω.
Και πώς, ακριβώς παρόμοια, χτίστηκε η Νομοθέτηση γάμου ομοφιλοφίλων και το τραγικότερο η υιοθέτηση παιδιών από αυτούς. Και πώς χτίζεται τώρα από τους ανθρωποδαίμονες της ΝΤΠ, που την υπηρετούν στο υπ. “παιδείας” της ΕΛΛΑΔΟΣ μας, η απόλυτη καταστροφή της ψυχικής και σεξουαλικής ισορροπίας των παιδιών και εφήβων διά της εισαγωγής των έμφυλων ταυτοτήτων -η αληθής λέξη είναι έκφυλες, το έμφυλες είναι η “ωραιοποιημένη” λέξη, δηλαδή ο ευφημισμός, ώστε να γίνει ευρέως αποδεκτή με ένα ισχυρό λεκτικό καμουφλάζ.
Κλείνω με αυτά τα λίγα λόγια: Έλληνα, έχασες την πατρίδα σου, την ξεπούλησαν και την υποθήκευσαν ολόκληρη και δεν “έβγαλες άχνα”. Σου πήραν την περιουσία, το σπίτι σου και κάθε ρευστό χρήμα από την τσέπη σου και πάλι δεν “έβγαλες άχνα”. Έφεραν στη γη σου μιλιούνια “ξένους”, που αύριο θα την κατέχουν κι εσύ, για όσο ακόμα υπάρχεις, θα είσαι ο “ξένος” μέσα στην ίδια σου την πατρίδα κι επίσης δεν “έβγαλες άχνα”. Ετοιμάζονται να σου πάρουν και τα παιδιά σου, τα μικρότερα παιδιά σου, σε “χώρα” από όπου δεν υπάρχει γυρισμός. Αν και τώρα δεν “βγάλεις άχνα” είσαι άξιος της ολέθριας μοίρας σου. Τα παιδιά σου όμως τι σου φταίνε;
Πηγή: Δες το Όλον, kostasxan, Ακτίνες
