ΠΟΡΙΣΜΑΤΑ:

Ἔπειτα ἀπό τή συγκροτημένη παρουσίαση τῶν θεμάτων τῶν δέκα εἰδικῶν ὁμιλητῶν τῆς ἡμερίδος, πού διαπραγματεύθηκαν τό ὡς ἄνω φλέγον θέμα ἀπό ὅλες τίς πλευρές του καί τή γόνιμη συζήτηση πού ἐπακολούθησε διατυπώθηκαν καί ἐγκρίθηκαν ἀπό τό πολυπληθές ἀκροατήριο τά κάτωθι πορίσματα:

1. Μετά τήν ἀλλοίωση τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας καί τή δια-στρέβλωση καί συκοφάντηση τῆς ἑλληνικῆς μας ἱστορίας, πῆραν σειρά τά θρησκευτικά, τό τελευταῖο ἀπό τά τρία ἀπαραίτητα μαθήματα τῆς ἐθνικῆς μας παιδείας, μέ τά ὁποῖα ὁμαθητής «γιομίζει προκοπή κι᾿ἀρετή» (Μακρυγιάννης) γιά νά διαμορφώσει ὥριμο ἀνθρώπινο πρόσωπο. Στή μακραίωνη Ἐθνική μας παιδεία ἀστασίαστη θέση κατέχει τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν ὡς ὀρθό-δοξη ὁμολογία. Ἡἱστορία μας στή διαχρονία της τό ἐπιβεβαιώνει.
2. Οἱτελευταῖες ριζικές μεταρρυθμίσεις διά τοῦνέου νό-μου τοῦὙπουργείου Παιδείας στή θρησκευτική ἀγωγή τῶν Ἑλλη-νο¬παίδων, παρά τούς παιδαγωγικούς στόχους τους, παρουσιάζουν πολύ σοβαρά προβλήματα. Αὐτά ἀφοροῦν τήν ἡλικία τῶν μαθητῶν πρός τούς ὁποίους ἀπευθύνονται, τόν ὄγκο τῶν ἑτερόκλητων ἐννοιῶν τῶν θεματικῶν ἑνοτήτων, τόν πρόδηλο θρησκευτικό συμ-φυρμό σέ συνδυασμό μέ τήν ἀπουσία τῆς οὐσιώδους ἀλήθειας τοῦΧριστοῦὡς Σωτήρα τῶν ἀνθρώπων καί τήν παράλληλη παρουσία-ση τῶν Ἁγίων, τῶν Μυστηρίων, τῆς ἀσκήσεως καί τῆς προσευχῆς τῆς Ἐκκλησίας, μέ φαινομενικά ἀντίστοιχες καταστάσεις διαφόρων θρησκευμάτων.
3. Ἡπολυπολιτισμικότητα στήν ὁποία βασίζονται οἱσυ-ντάκτες τοῦνέου Π.Σ. γιά νά κάνουν τό μάθημα πολυθρησκευτικό, ἀποτελεῖἕνα μύθο, μιά κατασκευασμένη, πλασματική καί φαντα-στική ἱστορία, πού ἔχει ἤδη ἐγκαταλειφθεῖὡς μοντέλο καί στίς ΗΠΑ καί στήν Εὐρώπη. Ἀποδομεῖτήν οὐσία τῆς ὀρθόδοξης παρά-δοσης, ἀπορρυθ¬μίζει τή βούληση, τή δραστηριότητα καί πρόοδο τῶν μαθητῶν. Τούς καθιστᾶἀδύνατες μονάδες στήν ἀχανῆπαγκο-σμιοποιούμενη κοινωνία.
4. Διαπιστώθηκαν ἀντορθόδοξες τάσεις στή δευτεροβάθ-μια Ἐκπαίδευση προερχόμενες ἀπό μερίδα καθηγητῶν θεολόγων, ἐπηρεασμένων ἀπό τή νεοφανῆμεταπατερική θεολογία. Στίς θεο-λογικές μας Σχολές τινές τῶν καθηγητῶν μέ ἐλλιπῆτήν ὀρθόδοξη παιδεία διακινοῦν αἱρετικές ἰδεολογίες πού ἐπίσημα ἔχουν καταδικασθεῖτόσο διά Συνοδικῶν ἀποφάσεων, ὅσο καί ἀπό τό Σῶμα τῶν πιστῶν.
5. Τό ἰσχῦον Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος δέν ἐπιτρέπει τήν ἀναλυτική καί ἰσόκυρη διδασκαλία ἄλλων ὁμολογιῶν καί ἄλλων θρησκειῶν, ἐφόσον ἡἐπικρατοῦσα θρησκεία στήν πατρίδα μας εἶναι ἡὀρθόδοξη πίστη. Ἀποφάσεις δικαστηρίων τῆς πατρίδος μας ἔχουν δικαιώσει προσφυγές γονέων, πού πιστεύουν ὅτι προσβάλλο-νται ὡς Ἕλληνες πολῖτες καί ὀρθόδοξοι πιστοί, ἀφοῦτά παιδιά τους προσηλυτίζονται σέ ἄλλα δόγματα, σέ ἄλλους ἀδοκίμαστους τρόπους ζωῆς. Ἡμετατροπή ἑπομένως τοῦμαθήματος τῶν θρη-σκευτικῶν σέ πανθρησκειακό εἶναι ἀντισυνταγματική καί παράνο-μη. Ἡμετάλλαξη ἐπίσης τοῦμαθήματος τῶν θρησκευτικῶν διασπᾶτήν Ἑλληνική κοινωνία μας καί ἰδιαίτερα τήν ἑνότητα ἀνάμεσα στήν προηγούμενη γενιά καί τήν τῶν νεωτέρων.
6. Ἔγινε ἀπολύτως κατανοητό, ὅτι ἡὀρθόδοξη θρησκευ-τική παιδεία ἀνέδειξε ἐλεύθερες καί ὁλοκληρωμένες προσωπικότη-τες, μέ ἀποκορύφωμα τούς ἐθνομάρτυρες καί νεομάρτυρες τῆς πα-τρίδος μας μέ γνήσιο φιλόθεο καί φιλάδελφο φρόνημα. Τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν ὡς ὀρθόδοξη διδαχή παρέχει στούς μαθητές τά θεραπευτικά φάρμακα πού θά ἀρχίσουν τήν ἀληθινή θεραπεία τόσο γιά τό ὑπόλοιπο διάβα τῆς παρούσης ζωῆς ἐντός τῆς στρατευομένης μας ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὅσο καί γιά τήν εἴσοδο στήν αἰώνια μετά τοῦΚυρίου μας ζωή, στή θριαμβεύουσα Ἐκκλησία τῶν ἐν οὐρανοῖς πρωτοτόκων. Μέ τήν ὀρθόδοξη διδαχή θά ἀποκτήσουν οἱμαθητές ἰσορροπία πνευματική, ψυχολογική, μορφωτική, κοινωνική, διανοητική, συναισθηματική, σωματική. Μέ ὁπλισμό καί μέ περιουσία αὐτή τήν ὀρθόδοξη παιδεία θά μποροῦν νά στέκονται μέ σεβασμό ἀληθινό καί ἀγάπη ἀληθινή μπροστά σέ κάθε ἑτερόδοξο ἤἀλλόθρησκο, ἀφοῦεἶναι ἐγνωσμένη ἡἐν Χριστῷφιλαδελφία τῶν ὀρθοδόξων, πού ἀπορρέει ἀπό τήν ταπεινή ἐν ΧριστῷΤριαδική φιλοθεΐα.
7. Ἡπροσωπικότητα τοῦθεολόγου παίζει τόν πρωταρχι-κό ρόλο στήν προσφορά θεανθρώπινης ἐν Χριστῷθρησκευτικῆς ἀγωγῆς, πού μορφώνει, ἀνδρώνει καί χαριτώνει τά νέα βλαστάρια τῆς πατρίδος μας. Ὁδάσκαλος καί ὁθεολόγος πού εἶναι ζωντανό μέλος τῆς ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, διαμορφώνει συγκροτημένο, ξεκά-θαρο καί σθεναρό ἐκκλησιαστικό πρόσωπο, μέ ἐφαρμογή τοῦλόγου στήν πράξη, ἁρμονική σχέση μὲσυναδέλφους τοῦσχολικοῦπεριβάλλοντος, μαθητές καί γονεῖς τῶν μαθητῶν, ὡς ἐπίσης καί μέ τήν τοπική Ἐκκλησία.

Δυστυχῶς μέχρι σήμερα στόν Ἑλλαδικό χῶρο δέν ἐφαρμό-σθηκε ὡς μοντέλλο ἐκπαίδευσης τό Ἑλληνικό Σχολεῖο τοῦἁγίου Κοσμᾶ, ἀλλά διάφορες παραλλαγές τῶν ἐκπαιδευτικῶν πει-ραμάτων τῆς Δύσης. Ὅσο ἡἐκπαίδευση ἀπομακρύνεται ἀπό τόν τύπο τῆς Παιδείας πού ὅρισε ὁΠατροκοσμᾶς, τόσο καί ἡἘθνική καί ἡἀτομική Ἐλευθερία μας θά γίνεται ἄπιαστο ὄνειρο καί θολή πραγματικότητα. Γιά νά ἀναπνεύσει ἡΝεολαία μας αἰσιοδοξία, χαρά καί πραγματική Ἐλευθερία πρέπει χωρίς ἀναβολές νά φτιάξουμε τά σχολεῖα τοῦἁγίου Κοσμᾶ.

Ἔτσι θά ἐπαληθευθεῖκαί «ὁἍγιος τοῦαἰῶνα μας», ὁἍγιος Νεκτάριος, πού προφητικά καί θεοφώτιστα στήν ἐποχή του εἶχε πεῖὅτι τό Ἑλληνικό Ἔθνος εἶναι προορισμένο νά εἶναι ὀφθαλμός καί διδάσκαλος τῆς οἰκουμένης.

Πολεμικό Μουσεῖο 19 Μαΐου 2012

http://www.alopsis.gr/alopsis/thriske3.htm

http://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=2296