Οι Θεολόγοι εκπαιδευτικοί του Νομού Κορινθίας συνήλθαν σε έκτακτη Γενική Συνέλευση στις 31 Οκτωβρίου 2010, για να εκφράζουν και συλλογικά την ανησυχία και την αγωνία τους, που προκλήθηκε από διαρροή «σχεδίου» του Υπουργείου Παιδείας για την αναμόρφωση του αναλυτικού προγράμματος του «Νέου Λυκείου».
Το «Σχέδιο για το νέο Λύκειο» που «διέρρευσε» στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο δείχνει την πρόθεση του υπουργείου να μετατρέψει εντελώς το Λύκειο σε εξεταστικό προθάλαμο της τριτοβάθμιας εξειδικευμένης εκπαίδευσης, υπονομεύοντας γενικά την αυτοτέλεια του ως αυτόνομη βαθμίδα γενικής μόρφωσης. Για να το πετύχει αυτό υποβαθμίζει κι άλλο τα μαθήματα της ανθρωπιστικής παιδείας (κυρίως), άλλα περισσότερο και άλλα λιγότερο, για να του «βγει η πασιέντζα», όπως δήλωσε ήδη παραιτημένο στέλεχος του υπουργείου. Έτσι τοποθέτησε τα Θρησκευτικά τελευταίο (7ο) στο πολυπληθέστερο «καλάθι» μαθημάτων ανθρωπιστικών σπουδών, με πρώτο την Οικονομία!!!;;; Δικαίωμα έχουν οι μαθητές να «επιλέξουν» …μόνο ένα μάθημα από αυτό το «καλάθι». Τώρα ποια είναι η σχέση του μαθήματος της Οικονομίας με τις ανθρωπιστικές σπουδές, και γιατί μπήκαν και τα Θρησκευτικά σ’ αυτό το καλάθι είναι «ηλίου φαεινότερο»…!!!
Τα δυσοίωνα αυτά «Σχέδια» δείχνουν τάσεις και προθέσεις του Υπουργείου οι οποίες αν υλοποιηθούν οδηγούν πρώτα το μάθημα των Θρησκευτικών και ύστερα πολλά από τα μαθήματα (Λυκείου) των ανθρωπιστικών επιστημών, σε υποβάθμιση, συρρίκνωση, μαρασμό και εξαφάνιση.
Επισημαίνουμε ότι:
● Αυτή η μεθόδευση θα οδηγήσει συναδέλφους να διαγκωνίζονται συντεχνιακά για το ποιός θα περισώσει το αντικείμενο διδασκαλίας του, κυριολεκτικά «βλέποντας το δέντρο και όχι το δάσος», που είναι τελικά το «διαίρει και βασίλευε» της κάθε εξουσίας. Οδηγεί σε περαιτέρω υποβάθμιση μαθημάτων και επιστημονικών ειδικοτήτων, κατηγοριοποιεί συναδέλφους, οι οποίοι θα αλληλοϋποβλέπονται πλέον, θα διαφημίζουν και θα προσφέρουν ελκυστικά πακέτα (βαθμών, ήσσονος προσπάθειας κ.ά) για να έχουν «πελάτες» κι όχι μαθητές, ώστε να μη χάσουν τη θέση τους στην εκπαίδευση. Έτσι όμως χάνουν τελείως την αξιοπρέπειά τους και τον οποίο σεβασμό τους έχει πια απομείνει από τους μαθητές αλλά και από το κοινωνικό σύνολο. Οι πελατειακές σχέσεις περνούν πλέον νόμιμα από την τριτοβάθμια και στην Δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Έτσι αντιλαμβάνονται άραγε οι «σχεδιαστές» το σύνθημα της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου «πρώτα ο μαθητής»;;; ή κατά το ο πελάτης έχει πάντα δίκιο;;;
● Όσον αφορά τώρα το Θρησκευτικό – Θεολογικό μάθημα στο Λύκειο, θεωρούμε ότι όχι μόνο δεν πρέπει να υποβαθμιστεί σε επιλεγόμενο και προαιρετικό (για να εξαφανιστεί), αλλά να παραμείνει «υποχρεωτικό», επειδή είναι ΑΝΑΓΚΑΙΟ για όλους τους μαθητές που φοιτούν στην Ελληνική επικράτεια . Βεβαίως πρέπει να αναβαθμιστεί και να βελτιωθεί μεθοδολογικά, επιστημονικά και πρακτικά (με διαθεματικότητα, αξιοποίηση σύγχρονων τεχνολογιών, βιωματικές δραστηριότητες κ.ά.).
Οι μαθητές στην ηλικία των 15 έως 18 ετών (σύμφωνα με την κρατούσα επιστημονική άποψη) κατά την οποία η κριτική σκέψη αναπτύσσεται, η αναζήτηση και η διαμόρφωση προσωπικής ταυτότητας πραγματώνεται, οι ανησυχίες για το μέλλον και η κοινωνικοποίηση είναι αναγκαία επιδίωξη και οι αξιακές προτεραιότητες αναθεωρούνται, το σχολείο (Λύκειο) οφείλει να εφοδιάσει τον έφηβο με αξίες, με θάρρος, με αισιοδοξία, με δύναμη, με πρότυπα με απαντήσεις υπεύθυνες και επιστημονικές, σχετικά με την θρησκευτική πίστη, ώστε να καλλιεργηθεί ως πρόσωπο (και όχι ως άτομο) και να αντισταθεί αποτελεσματικά στις δυνάμεις αλλοτρίωσης διαφθοράς και μαζικοποίησης της σύγχρονης πραγματικότητας. Οι απαντήσεις που δίνει ο Χριστιανισμός στα μεγάλα ζητήματα της ζωής, όχι μόνο δεν είναι περιττές σ’ αυτήν την ηλικιακή φάση, αλλά απολύτως χρήσιμες και αναγκαίες.
● Θεωρούμε επίσης ότι οι συνεχείς μέχρι σήμερα καθησυχαστικές διαβεβαιώσεις του Υπουργείου Παιδείας, (όπως π.χ. το έγγραφο Φ1/351/82493/Γ1 της 12-7-2010) ότι «… Το μάθημα των Θρησκευτικών είναι υποχρεωτικό στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση όπως ορίζεται και κατοχυρώνεται στο άρθρο 16 παρ.2 του Συντάγματος αλλά και στο άρθρο 1 του Νόμου 1566/1985» δεν πρέπει να θεωρούνται πλέον δεδομένες.
Θέση μας είναι ότι :
● Οποιαδήποτε μορφή υποβάθμισης του μαθήματος και μετατροπή του από υποχρεωτικό σε προαιρετικό, είναι ενέργεια όχι μόνο αντισυνταγματική (άρθ. 16 § 2 Ελληνικού Συντάγματος), αντιεκπαιδευτική και αντιπαιδαγωγική (άρθρο 1, Ν.1566/1985) -όπως άλλωστε το ομολογεί και το ίδιο το Υπουργείο- αλλά και αντιεπιστημονική, ανιστορική, αντιδημοκρατική, αντικοινωνική, αντεθνική, αντιευρωπαϊκή και αυθαίρετη.
● Κάνουμε έκκληση στο Υπουργείο Παιδείας, στην Εκκλησία, στα πολιτικά κόμματα, στα στελέχη της τοπικής αυτοδιοίκησης, στις επιστημονικές, συνδικαλιστικές, πολιτιστικές οργανώσεις, στους κοινωνικούς φορείς, αλλά και σε κάθε Έλληνα γονιό και πολίτη αυτής της χώρας, να μην επιτρέψουν την περαιτέρω υποβάθμιση των ανθρωπιστικών σπουδών και ειδικότερα της θρησκευτικής μόρφωσης, για να μη δούμε στο άμεσο μέλλον τα παιδιά μας πνευματικά αμόρφωτα και ηθικά ανοχύρωτα. Εύκολη λεία στην προπαγάνδα παραθρη-σκευτικών σεκτών, καταστροφικών λατρειών, παρακρατικών ρατσιστικών οργανώσεων, οπαδούς της βίας του αμοραλισμού και της αναρχίας. Η πρόληψη τέτοιων φαινομένων είναι ευκολότερη από την εκ των υστέρων θεραπεία τους.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός, ότι από τις 46 χώρες του Συμβουλίου της Ευρώπης οι 43 παρέχουν κάποιας μορφής θρησκευτική εκπαίδευση, ενώ στις 25 από τις 46 το μάθημα είναι υποχρεωτικό, με δικαίωμα απαλλαγής και παρακολούθησης εναλλακτικού μαθήματος ηθικής. Χώρες επίσης που είχαν κατά το πρόσφατο παρελθόν αθεϊστικά καθεστώτα επαναφέρουν πανηγυρικά τη θρησκευτική μόρφωση στη δημόσια εκπαίδευση και μάλιστα με Ορθόδοξο προσανατολισμό ως στοιχείο της πολιτιστικής τους ταυτότητας π.χ.Ρωσία, Βουλγαρία, Ρουμανία κ.ά.
● Εν αναμονή των οριστικών αποφάσεων του Υπουργείου Παιδείας, δηλώνουμε την αγωνιστική μας επαγρύπνηση,την διάθεσή μας για διάλογο, αλλά και την πρόθεσή μας να ασκήσουμε κάθε νόμιμο, επιστημονικό και κοινωνικό μας δικαίωμα, το οποίο απορρέει από την κατακλείδα του Ελληνικού Συντάγματος και λέει ότι: «H τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Eλλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.» (Αρθ. 120 § 4).
Ίδωμεν.
