Οι μαθητές του καθηγητή Σάββα Αγουρίδη και άλλοι κουλτουριάρηδες θεολόγοι ξεκίνησαν τις εκδηλώσεις απόδοσης τιμής στο «μεγάλο δάσκαλο της θεολογίας»! Ήδη ο γνωστός για την οικουμενιστική του «θεολογία» καθηγητής Πέτρος Βασιλειάδης έπλεξε το εγκώμιον του υπερασπιστή των διαθρησκειακών διαλόγων καθηγητή Σάββα Αγουρίδη μιλώντας σε εκδήλωση Δομινικανών πατέρων! Όντως όλα ήταν πολύ ταιριαστά: Η διαχριστιανική αγάπη ορθοδόξων και δομινικανών, η διαθρησκειακή σύγχυση του Αγουρίδη και ο πράγματι πιστός συνεχιστής του Πέτρος Βασιλειάδης. Εντός του Νοεμβρίου μάλιστα ετοιμάζεται και νέα εκδήλωση απόδοσης τιμής στο «μεγάλο θεολόγο» Σάββα Αγουρίδη.

Που βρίσκεται όμως η αλήθεια; Γιατί κάποιοι επιμένουν να εγκωμιάζουν έναν από τους κύριους εκφραστές του διαχριστιανικού και διαθρησκειακού οικουμενισμού;....
Γιατί εθελοτυφλούν μπροστά στο πλήθος των εκτροπών της «θεολογίας» Αγουρίδη από την Ορθόδοξη πατερική διδασκαλία; Γιατί προσπαθούν να δικαιολογήσουν την αδικαιολόγητη συνεργασία του Αγουρίδη με την αιρετική «Ενωτική Εκκλησία» και τον Μούν; Είναι τραγελαφική η προσπάθεια του καθηγητή Πέτρου Βασιλειάδη να δικαιολογήσει τις αιρετικές αποκλίσεις του Αγουρίδη κατηγορώντας τους «εχθρούς του οικουμενικού διαλόγου» ως δυσφημιστές της μνήμης του! Ακόμη πιο κωμικοτραγική είναι η «ορθόδοξη» προσέγγιση των διαθρησκειακών διαλόγων από τον καθηγητή Π. Βασιλειάδη που μας λέει ότι ο διαθρησκειακός διάλογος είναι «ο αντίποδας του συγκρητισμού!». Έλεος πια με την κουλτουριάρικη οικουμενιστική «θεολογία»…
Αν κάποιοι σύγχρονοι οικουμενιστές προτιμούν να στηρίζουν τη «θεολογία» τους στις απόψεις και τις πρακτικές του καθηγητή Αγουρίδη ας το πράξουν. Τέτοια όμως «θεολογία» είναι άσχετη με την πατερική ορθόδοξη Θεολογία και εμπειρία των Αγίων της Εκκλησίας. Ο Αγουρίδης και οι σημερινοί συνεχιστές του βαδίζουν σε ατραπούς που τους φέρνουν πολύ κοντά στους «αδελφούς τους» των άλλων αιρέσεων και θρησκειών, απομακρύνονται όμως επικίνδυνα από την Ορθοδοξία με απρόβλεπτες συνέπειες για τους ίδιους αλλά και τους ακολουθούντες αυτούς.
Και εμείς είχαμε την «τύχη» να διδαχτούμε ποικίλες «θεολογίες» στις Θεολογικές Σχολές από διάφορους καθηγητές. Περάσαμε όμως μόνοι μας όλα όσα ακούσαμε από το «πατερικό κόσκινο» απορρίπτοντας τα άχρηστα και επιλέγοντας τα χρήσιμα και ωφέλιμα. Και δυστυχώς πολλές φορές χρειάστηκε να γεμίσουμε το καλάθι των αχρήστων με «θεολογίες» συγχρόνων θεολόγων…

Πηγή: http://thriskeftika.blogspot.com