Τον τελευταίο καιρό παρατηρείται μια ανέντιμη προσπάθεια, για αλλότροπη ανοχή των «παθών ατιμίας» στην εκπαίδευση, ιδιαιτέρως στην Ευρώπη.
Προς τούτο οι ερευνητές Elizabeth Atkinson και Renée De Palma του Πανεπιστημίου του Sunderland σε συνεργασία με ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Exeter και του Institute of Education του Πανεπιστημίου του Λονδίνου ερεύνησαν τρόπους ενάντια στην καλούμενη (από τους στηρίζοντες τα πάθη ατιμίας) «ομοφοβία».
Το ερευνητικό αυτό «έργο» χρηματοδοτήθηκε από το Economic and Social Research Counsil, με σκοπό την αμφισβήτηση της «ομοφοβίας» στα Δημοτικά Σχολεία.
Στο «ερευνητικό» αυτό πρόγραμμα συμμετείχαν και δημοτικά σχολεία, στα οποία έγινε χρήση βιβλίων, με «μη ετερόφυλους χαρακτήρες» (non–heterosexual characters) όπως τους ονόμασαν. Αντιλαμβάνεται κανείς το επακόλουθο των ερευνητικών αυτών προγραμμάτων, καθώς και ποια ανήθικα διδάγματα θα δοθούν στα παιδιά.
Ανάμεσα στα αναγνώσματα που χρησιμοποιήθηκαν από τους ερευνητές, εκτός από την ανοησία με το ομο-παραμύθι με τους πεγκουΐνους «And Tango Makes Three» ήταν και το ομο-παραμύθι «King and King» (Ο βασιλιάς και ο βασιλιάς), όπου δύο πρίγκηπες ερωτεύονται μεταξύ τους.
Άλλο τέτοιο ανήθικο κατασκέυασμα ήταν και το ομο-παραμύθι με το κορίτσι και τις δύο μαμμάδες «Spacegirl Pukes». Επίσης το ομο-κατασκεύασμα «One Dad, Two Dads, Brown Dad, Blue Dads Spacegirl Pukes» όπου η αλλόκοτος περιγραφική λύσσα αφορούσε τους ανήθικους «μπαμπάδες». Καταλαβαίνει κανείς σε τι ανηθικότητες εξωθούνται οι μαθητές από τους Πανεπιστημιακούς αυτούς ερευνητές.
Στα πλαίσια του ερευνητικού αυτού προγράμματος κλήθηκαν οι μαθητές να γράψουν τις δικές τους εκδοχές των γνωστών κλασσικών παραμυθιών, όπως συνέβη για παράδειγμα με το παραμύθι της Σταχτοπούτας. Αρκετά παιδιά, όπως ήταν το κατευθυνόμενο εκπαιδευτικό πρόγραμμα, χρησιμοποίησαν ομοφυλόφιλους χαρακτήρες.
Τέτοια κακοτεχνήματα της ανηθικότητας θα διδάσκονται τα παιδιά και οι εκπαιδευτικοί είναι υποχρεωμένοι να διδάσκουν τα πάθη ατιμίας. Ποιά αγωγή θα δοθεί στα παιδιά, με τα ομο-παραμύθια που ετοιμάζουν; Ο λεγόμενος εκσυγχρονισμός, γίνεται αναχρονισμός και η θεματολογική προσέγγιση του γέμει παραδειγμάτων της αλλόκοτης αυτής λύσσας*.
Το ομο-παιδαγωγικό ολίσθημα ακολουθούν τα λογοτεχνικά συμφραζόμενα παθών και παιδαγωγικών παρανοήσεων. Η σκόπιμη διαστροφή της αγωγής αρχίζει από την παιδική ηλικία. Δυστυχώς ετοιμάζουν μια τέτοια ομο-λογοτεχνική συνθετότητα παθών ατιμίας, η οποία θα «αντίκειται τη υγιαινούση διδασκαλία» (Α΄Τιμ.1,10).
*«Αλλόκοτος λύσσα» – Έτσι καλεί την αρσενοκοιτία ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος.
Πηγή: Ακτίνες