Τα όσα συνέβησαν και όσα συζητήθηκαν στον Τύπο, στην τηλεόραση, στο διαδίκτυο, στις όποιες συγκεντρώσεις έγιναν γύρω από το μάθημα των θρησκευτικών το τελευταίο διάστημα με αφορμή τους άστοχους αλλά και επικίνδυνους πειραματισμούς του Υπ. Παιδείας κατακαλόκαιρο, έφεραν στην επιφάνεια καταστάσεις που προβλημάτισαν αλλά ταυτόχρονα άνοιξαν δρόμους για διάλογο καλοπροαίρετο και δημιουργικό. Σε κάποιες όμως περιπτώσεις ακούστηκαν και διαβάστηκαν απόψεις «ανθρώπων του πνεύματος», που μας έκαναν, να απορήσουμε. Και η απορία γίνεται μεγαλύτερη όταν οι απόψεις αυτές προέρχονται από ανθρώπους που εκπροσωπούν θεσμούς.
Ο πρόεδρος του ΕΣΥΠ
Δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε για παράδειγμα ότι ο πρόεδρος του ΕΣΥΠ (Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας) κ. Βερέμης τοποθετείται ουσιαστικά υπέρ της κατάργησης του μαθήματος των θρησκευτικών, αγνοώντας το περιεχόμενό του στις μέρες μας (βιβλία, αναλυτικά προγράμματα κλπ). Είναι δυνατόν πρόεδρος του ΕΣΥΠ να καταδικάζει ένα μάθημα «ανακαλώντας την αντίδρασή του ως μαθητή ακόμη» (Καθημερινή 10/8/2008).
Περιμέναμε από κάποιον που εκπροσωπεί ένα κορυφαίο θεσμό διαφορετική αντιμετώπιση των πραγμάτων και μεγαλύτερη υπευθυνότητα. Ο κ. Βερέμης όμως δεν έμεινε μόνο εκεί. Στην ίδια συνέντευξη αναρωτήθηκε «Τι σχέση έχει η Παλαιά Διαθήκη με την εκπαίδευση; Η μισή Αμερική διαβάζει τη Βίβλο και βλέπουμε τι γίνεται. Έτσι δε γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι».
Διαβάζοντας όλα τα παραπάνω αναρωτιόμουν αν αποτελούσαν προβληματισμούς δεκαεξάχρονου ή του προέδρου του ΕΣΥΠ.
Εκτιμάμε πως δεν χρειάζεται να έχει κάνει ιδιαίτερες σπουδές κάποιος για να διακρίνει ότι άλλο «τι διαβάζω» και άλλο το «πώς το διαβάζω», ούτε χρειάζεται ιδιαίτερη ευφυΐα για να κάνει κανείς τη διάκριση θρησκειών, ιδεολογιών, φιλοσοφιών και των εκπροσώπων τους μέσα στην ιστορία.
Τι ξεχνά ο κ. Πρόεδρος
Αν και καλός γνώστης της ιστορίας της Αμερικής, ξεχάσατε κ. πρόεδρε την «άλλη» Αμερική. Αυτή που «διαβάζει» διαφορετικά τη βίβλο, την Αμερική του Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ, του Χένλνερ Καμάρα, αυτή της Λατινικής Αμερικής, όπου χιλιάδες κληρικοί και λαϊκοί, μοναχοί και μοναχές, δεκαετίες τώρα μάχονται μαζί με το λαό ενάντια στα δικτατορικά και απολυταρχικά καθεστώτα, ανατρέποντας τα το ένα μετά το άλλο (Αϊτή, Νικαράγουα, Βενεζουέλα, Βολιβία, Παραγουάη κ.λπ.). Ξεχάσατε κ. πρόεδρε το δολοφονημένο από τους ακροδεξιούς την ώρα της Θείας Λειτουργίας Αρχιεπίσκοπο του Σαλβαντόρ Όσκαρ Ρομέρο, τη βραβευμένη με το Νόμπελ Ειρήνης Χριστιανή επαναστάτρια Ριγκομπέρτα Μεντού από τη Γουατεμάλα, τους τρεις επισκόπους —μέλη της επαναστατικής κυβέρνησης της Νικαράγουα; Ξεχάσατε κ. Πρόεδρε ότι ο νεοεκλεγείς πρόεδρος της Παραγουάης, ηγέτης του επαναστατικού προοδευτικού κινήματος της χώρας, δεν είναι παρά «ο επίσκοπος των φτωχών», όπως ξεχάσατε μάλλον ότι και στην Αϊτή το δικτατορικό καθεστώς ανετράπη χάρη σε έναν ιερέα, τον π. Αριστίντ;
Η προσφορά της Βίβλου
Φοβάμαι ότι θέλετε να ξεχνάτε κ. Πρόεδρε. Δεν χρειάζεται κανείς να είναι πιστός, για να κατανοήσει την προσφορά της Βίβλου στον παγκόσμιο πολιτισμό. Γι' αυτό είπα ότι φοβάμαι...
Δεν μπορώ να πιστέψω πως αγνοείτε τη σχέση πολλών πρωταγωνιστών της ιστορίας της επιστήμης και του πολιτισμού με την Αγία Γραφή. Πρόχειρα μούρχονται στο νου «Ντοστογιέφσκι, Τολστόι, Μ. Άγγελος, Δομήνικος Θεοτοκόπουλος, Ντύρερ, Ρέμπραντ, Ντα Βίντσι Πασκάλ, Νεύτωνας, Αμπέρ, Καρτέσιος, Έλιοτ, Κλωντέλ, Παστέρ, Κοπέρνικος, Μέντε, Μπετόβεν, Μπαχ, Χαίντελ, Μότσαρτ, Λιστ»...
Προβληματίστηκα πολύ αν θα έπρεπε να γράψω αυτό το κείμενο κ. Πρόεδρε. Όπως και σείς «αναπόλησα» τα μαθητικά μου χρόνια.
Οι δηλώσεις σας μούφεραν στο νου την επιχειρηματολογία της εποχής εκείνης, τις κουβέντες με «αθεΐζοντες» συμμαθητές μου και αυτό κάπου με λύπησε. Είχα πιστέψει πως η κοινωνία είχε προχωρήσει και πως θα είχαμε να διαπραγματευτούμε πάνω σε άλλα ζητήματα. Δυστυχώς, όμως, γυρνάμε πίσω κι αυτό είναι πολύ λυπηρό για τον επιστημονικό κόσμο κ. Πρόεδρε.
από την εφημερίδα «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ», φύλλο 784(1097), 30 Οκτωβρίου 2008
