Ό καλός Σαμαρείτης πού έσωσε την ανθρωπότητα από τις πληγές πού της είχαν προξενήσει οι ληστές, έπεσε ό ίδιος στα χέρια τους. Γύρω από τον Κύριο υπήρχαν επτά είδη κακούργων. Το πρώτο είδος αντιπροσωπεύει ό Σατανάς, το δεύτερο οι πρεσβύτεροι και οι άρχοντες του Ισραηλινού λαού, το τρίτο ό Ιούδας, το τέταρτο ό Πιλάτος, το πέμπτο ό Βαραββάς, το έκτο ό αμετανόητος ληστής πού συσταυρώθηκε μαζί Του και το έβδομο ό ληστής πού μετάνιωσε. ’Άς σταματήσουμε για λίγο κι ας ατενίσουμε τη συντροφιά αυτή των κακούργων. Ανάμεσα τους στέκεται ό Υιός του Θεού, σταυρωμένος, πληγωμένος κι αιμόφυρτος.

Το πρώτο είδος είναι ό σατανάς. Είναι εκείνος πού θέλει να κάνει το μεγαλύτερο κακό στο ανθρώπινο γένος. Είναι ό πατήρ του ψεύδους, ό κακούργος των κακούργων. 0ι πειρασμοί πού χρησιμοποιεί για να πειράξει τούς ανθρώπους και να τούς κάνει κακό είναι δύο ειδών: τούς πειράζει με τις ανέσεις και με τα βάσανα. Στην αρχή πείραξε τον Κύριο στο Όρος των Πειρασμών με την υπόσχεση ανέσεων, με δύναμη και πλούτο- τώρα, στο τέλος, τον πειράζει με τα βάσανα, με το πάθος. Όταν κατατροπώθηκε στον πρώτο πειρασμό, άφησε τον Κύριο, έφυγε μακριά Του. Δεν τον εγκατέλειψε τελείως όμως, αλλά προς καιρόν. Όπως αναφέρει το ευαγγέλιο, «ό διάβολος άπέστη απ’ αυτού άχρι καιρού» (Λουκ. δ'13).

Ό καιρός αυτός πέρασε και τώρα ξαναπαρουσιάζεται. Αυτή τη φορά δέ χρειάζεται να εμφανιστεί φανερά, ανοιχτά. Τώρα δουλεύει με ανθρώπους. Χρησιμοποιεί τούς υιούς του σκότους πού, τυφλωμένοι από την εκτυφλωτική λάμψη του Χριστού, παραδίδονται στα χέρια του Σατανά. Κι αυτός τούς χρησιμοποιεί σαν όπλο εναντίον του Κυρίου Χριστού. Είναι κοντά τους όμως, είναι δίπλα σέ κάθε γλώσσα πού βλασφημεί το Χριστό, σέ κάθε στόμα πού φτύνει το πάντιμο πρόσωπό Του, σέ κάθε χέρι πού τον μαστιγώνει και του βάζει το αγκάθινο στεφάνι, σέ κάθε καρδιά πού φλέγεται από φθόνο και μίσος εναντίον Του.

Το δεύτερο είδος είναι μια ομάδα κακούργων, είναι οι πρεσβύτεροι του Ισραήλ και οι πολιτικοί, θρησκευτικοί και πνευματικοί άρχοντες. Είναι οι γραμματείς και οι φαρισαίοι, οι Σαδδουκαίοι κι οι ιερείς, με το βασιλιά Ηρώδη επικεφαλής. Ό φθόνος κι ό φόβος τούς έσπρωξε να εγκληματήσουν στον Κύριο. Τούς κατέτρωγε ό φθόνος γιατί ό Κύριος ήταν ισχυρότερος, σοφότερος και καλλίτερος απ’ αυτούς. Είχαν φόβο για τη θέση τους, για την εξουσία, για τη δόξα και τον πλούτο, σέ περίπτωση πού οι άνθρωποι θα τάσσονταν με το Χριστό. Γι’ αυτό και κραύγαζαν, «θεωρείτε ότι ουκ ωφελείτε ουδέν; ίδε ό κόσμος όπίσω αυτού άπήλθεν» (Ιωάν. ιβ'19). Ήταν από το φόβο, την αδυναμία και το φθόνο τους.

Ποιό ήταν το χειρότερο από τα κακουργήματά τους ενάντια στον Κύριο; Το ότι τον συνέλαβαν και τον θανάτωσαν χωρίς νόμιμη δίκη και καταδίκη. Αναφέρεται στο ευαγγέλιο: «Τότε συνήχθησαν οι αρχιερείς και οι γραμματείς και οι πρεσβύτεροι του λαού εις την αύλήν του αρχιερέως του λεγομένου Καϊάφα, και συνεβουλεύσαντο ίνα τον Ιησού δόλω κρατήσωσι και άποκτείνωσιν» (Ματθ. κστ'3-4). Δέ συζητούν μεταξύ τους τί κατηγορίες να του προσάψουν και πώς θα τον σύρουν στο δικαστήριο, άλλ’ ίνα τον Ιησού δόλω κρατήσωσι και άποκτείνωσιν. Το μόνο πού τούς ένδιαφέρει είναι να τον συλλάβουν με δόλιο τρόπο και να τον θανατώσουν. Όταν ό νομοταγής Νικόδημος τούς συμβουλεύει πώς στον Κύριο πρέπει πρώτα να δοθεί ακρόαση στο δικαστήριο, για να του γνωρίσουν σέ τί τον κατηγορούν, απορρίπτουν την εισήγησή του με δυσαρέσκεια και ειρωνικά χαμόγελα (βλ. Ίωάν. ζ'50-52).

Τρίτος κακούργος ήταν ό Ιούδας, ό φαινομενικός απόστολος αλλά στην ουσία επαίσχυντος προδότης. Ό Σατανάς συμμετείχε στην άδικη αιματοχυσία του Χριστού από μίσος για το Θεό και τον άνθρωπο. Οι πρεσβύτεροι και οι άρχοντες του Ισραήλ συμμετείχαν από φθόνο και φόβο. Ό Ιούδας συνδέεται με τη συντροφιά του Σατανά και των πρεσβυτέρων του λαού από απληστία. Τ ό έγκλημά του συνίσταται στο ότι πρόδωσε το Διδάσκαλο και Ευεργέτη Τ ου για τριάντα αργύρια. Αργότερα αναγνώρισε ό ίδιος το λάθος του στους ίδιους πρεσβυτέρους, πού τον είχαν δωροδοκήσει για την πράξη της προδοσίας: «Ήμαρτον παραδούς αίμα αθώον... και ρίψας τα αργύρια εν τω ναώ άνεχώρησεν, και άπελθών άπήγξατο» (Ματθ. κζ'4-5). Ό οικτρός θάνατός του μαρτυρεί το τραγικό σφάλμα του. Όπως αναφέρεται στις Πράξεις των Αποστόλων γι’ αυτόν, «και πρηνής γενόμενος έλάκησε μέσος, και εξεχύθη πάντα τα σπλάγχνα αυτού» (Πράξ. α'18). Κι αφού κρεμάστηκε έπεσε κάτω, άνοιξε ή κοιλιά του και τα σπλάχνα του χύθηκαν έξω.

Τέταρτος κακούργος ήταν ό Πιλάτος, εκπρόσωπος του Καίσαρα στην 'Ιερουσαλήμ, πού κατά κάποιο τρόπο εκπροσωπούσε τον άθεο ειδωλολατρικό κόσμο στην καταδίκη του Υιού του Θεού. Ό Πιλάτος περιφρονεί τούς Ιουδαίους κι οι Ιουδαίοι περιφρονούν τον ίδιο. Στην αρχή δεν έχει καμιά διάθεση ν’ αναμιχτεί στην καταδίκη του Χριστού: «Λάβετε αυτόν υμείς και κατά τον νόμον υμών κρίνατε αυτόν» (Ίωάν. ιη' 31), είπε στους κατήγορους του Χριστού. Αργότερα παίρνει θέση υπέρ του Χριστού και, μετά από μια μορφή δίκης, λέει στους Ιουδαίους: «Εγώ ούδεμίαν αιτίαν ευρίσκω κατ’ αυτού» ( Ιωάν. ιη'38) Τελικά, υποχωρώντας σέ απειλές όπως, «εάν τούτον απόλυσης, ουκ ει φίλος του Καίσαρος» (ιθ'12), ό Πιλάτος «επέκρινε γενέσθαι το αίτημα αυτών» (Λουκ. κγ'24) και δίνει διαταγή να μαστιγωθεί και να σταυρωθεί ό Χριστός.

Το έγκλημα του Πιλάτου συνίσταται στο ότι μπορούσε να προστατέψει τον Δίκαιο και δεν το έκανε. Ό ίδιος είπε στον Κύριο: «Ουκ οιδας ότι εξουσίαν έχω σταυρώσαί σε και εξουσίαν έχω άπολΰσαί σε;» (Ίωάν. ιθ'10). Με τη δήλωσή του αυτή ό Πιλάτος παίρνει αιώνια πάνω του την ευθύνη για το θάνατο του Χριστού. Τί είναι εκείνο πού σπρώχνει τον Πιλάτο να κάνει το έγκλημα αυτό και τί είναι αυτό πού τον κατατάσσει κι αυτόν στη χορεία των άλλων κακούργων; Είναι ή μικρόνοια κι ό φόβος του. Ή μικρόνοια για την προστασία του δίκαιου, καθώς κι ό φόβος για τη θέση του και για την εύνοια του Καίσαρα.

Πέμπτος κακούργος είναι ό Βαραββάς. Εκείνη την εποχή ήταν στη φυλακή «διά στάσιν τινά... και φόνον» (Λουκ. κγ'19). Είχε κατηγορηθεί για ανατρεπτικές ενέργειες και για φόνο και ήταν υπόδικος στον Ιουδαϊκό και τον Ρωμαϊκό νόμο, με προβλεπόμενη ποινή το θάνατο. Προσωπικά δεν είχε αμαρτήσει με κανένα τρόπο ενάντια στο Χριστό. Εκείνοι πού αμαρτάνουν είναι οι Ιουδαίοι, αυτοί πού τον βάζουν πάνω από το Χριστό, πού τον προτιμούν αντί γι’ Αυτόν. Ό Πιλάτος σκέφτηκε να χρησιμοποιήσει το Βαραββά σαν μέσο για να σώσει το Χριστό από τη θανατική καταδίκη. Οι Ιουδαίοι όμως χρησιμοποιούν το Χριστό για να σώσουν το Βαραββά. Ό Πιλάτος έθεσε στους Ιουδαίους το δίλημμα να διαλέξουν το Χριστό ή το Βαραββά, στην ουσία δηλαδή, το Θεό ή έναν εγκληματία; Αλλά «όμοιος όμοίω αεί πελάζει». Έτσι οι κακούργοι διάλεξαν τον κακούργο.

Ό έκτος κακούργος, όπως κι ό έβδομος, είναι εκείνοι πού συσταυρώθηκαν με το Χριστό, ό ένας στ’ αριστερά κι ό άλλος στα δεξιά Του στο Γολγοθά. Ό προφήτης Ησαΐας το είχε προφητέψει αυτό: «Και μετά άνομων έλογίσθη» (Ήσ. νγ'12). Ό ένας απ’ αυτούς, αν και βρίσκεται στο κατώφλι του θανάτου, βλασφημεί, ό άλλος όμως προσεύχεται.

Έδώ έχουμε δύο ανθρώπους με την ίδια τύχη: κι οι δύο τους είναι καρφωμένοι στο σταυρό, κι οι δύο τους πρόκειται να εγκαταλείψουν αυτόν τον κόσμο και δεν περιμένουν τίποτα πια απ’ αυτόν. Υπάρχει όμως μια μεγάλη διαφορά. Έδώ είναι ή απάντηση σ’ όλους αυτούς πού λένε: Βάλε τούς ανθρώπους στις ίδιες υλικές συνθήκες, δώσε σ’ όλους την ίδια τιμή και τα ’ίδια υπάρχοντα, κι όλοι τους θα έχουν το ίδιο πνεύμα. Ό ένας εγκληματίας, πού σέ λίγο δέ θα ανασαίνει, εμπαίζει τον Υιό του Θεού: «Ει συ ει ό Χριστός, σώσον σεαυτόν και ημάς» (Λουκ. κγ'39). Ό άλλος όμως ικετεύει τον Κύριο:

«Μνήσθητί μου, Κύριε, όταν ελθης εν τη βασιλεία σου» (Λουκ. κγ'42). Ό πόνος της σταύρωσης σκοτώνει τον ένα σωματικά και ψυχικά. Του άλλου όμως σκοτώνει μόνο το σώμα, ή ψυχή του σώζεται. Ό σταυρός του Χριστού στον 'έναν είναι σκάνδαλο, στον άλλον σωτηρία.

Αυτά είναι τα επτά είδη των κακούργων γύρω από το Χριστό. Κύριε, βοήθησε μας να παρατηρήσουμε τη δική μας ζωή προτού καταδικάσουμε τούς κακούργους αυτούς πού κάρφωσαν τον Θεό της αγάπης στο σταυρό. ’Άς διερωτηθούμε: μήπως ανήκουμε κι εμείς στην ομάδα αυτή; ’Άς ήμασταν τουλάχιστο σαν τον έβδομο απ’ αυτούς, εκείνον πού μετάνιωσε πάνω στο σταυρό και μέσα στους φοβερούς πόνους του αναζήτησε και βρήκε τη σωτηρία από τις αμαρτίες του.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙΡΟΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ ΠΕΤΡΟΣ ΜΠΟΤΣΗΣ

«Ιδε ό άνθρωπος!», κραύγασε ό Πιλάτος στον Ιουδαϊκό όχλο, όταν τούς παρουσίασε το Χριστό πού φορούσε το αγκάθινο στεφάνι και το πορφυρό ιμάτιο. Γιατί το είπε αυτό ό Πιλάτος; Ήταν από θαυμασμό για την επιβλητικότητα, τη γαλήνη και τη σιωπή του Χριστού, ή με σκοπό να προκαλέσει τη συμπάθεια των Ιουδαίων; Ίσως και το ένα και το άλλο. Άς κραυγάσουμε κι εμείς με θαυμασμό: «Ίδε ό άνθρωπος!» Αυτός είναι ό πραγματικός, ό αληθινός και ένδοξος Άνθρωπος, ό άνθρωπος όπως τον είχε στο νου Του ό Θεός όταν έπλασε τον Αδάμ.

Αυτός είναι ό Άνθρωπος, πράος, ταπεινός και υπάκουος στο θέλημα του Θεού, όπως ήταν ό Αδάμ στον Παράδεισο προτού αμαρτήσει και εκβληθεί απ’ αυτόν. Αυτός είναι ό Άνθρωπος πού δεν έχει φθόνο και κακία, πού έχει αδιατάραχτη γαλήνη μέσα στην καταιγίδα του μίσους και της κακίας πού προκαλούν άνθρωποι και δαίμονες! Τη μάχη Του την έδωσε στον κήπο της Γεθσημανή. Τη στιγμή πού αναφώνησε για τρίτη φορά πλην μη το θέλημά μου, αλλά το σον γενέσθω, ή ψυχή Του ειρήνεψε. Ή ειρήνη αυτή τον κάλυψε ολόκληρο με μια επιβλητικότητα πού προκάλεσε τούς Ιουδαίους κι έκανε τον Πιλάτο να τον θαυμάσει.

Παρέδωσε το σώμα Του στο θέλημα του Πατέρα Του, όπως λίγο αργότερα θα παρέδινε το πνεύμα Του στα χέρια Του. Υπόταξε ολοκληρωτικά το ανθρώπινο θέλημά Του στο θεϊκό θέλημα του ουράνιου Πατέρα Του. Χωρίς να ευχηθεί το κακό για κανέναν άνθρωπο, ό Αθώος Αμνός γονάτισε από το βάρος του σταυρού στο δρόμο για το Γολγοθά. Δεν ήταν τόσο το βάρος του σταυρού, όσο οι αμαρτίες του κόσμου ολόκληρου πού βάραιναν. Οι αμαρτίες πού θα καρφώνονταν μαζί με το σώμα Του στο ξύλο του σταυρού.

Τί εννοούμε όταν λέμε πώς ό Χριστός δεν ευχόταν κακό για κανέναν άνθρωπο τη φοβερή αυτή στιγμή; Με αυτό είπαμε το μισό μόνο. Ό Χριστός όχι μόνο δεν ήθελε το κακό, αλλά ευχόταν το καλό σέ όλους τούς ανθρώπους, σέ όλη τη φύση. Ακόμα και τώρα όμως δεν είπαμε όλη την αλήθεια. Όχι μόνο ευχήθηκε το καλό, αλλά εργάστηκε για το καλό όλων ως την τελευταία Του αναπνοή. Και πάνω στο σταυρό ακόμα εργαζόταν για το καλό όλων, ακόμα και για τούς σταυρωτές Του. ‘Ότι μπορούσε να κάνει γι’ αυτούς, ακόμα και μέσα στους πόνους πού υπόφερε πάνω στο σταυρό, το έκανε: Συχώρεσε την αμαρτία τους.

«Πάτερ, άφες αύτοίς’ ου γάρ οίδασι τι ποιούσι» (Λουκ. κγ’34). Αυτά δεν είναι απλά καλά λόγια, αλλά σωστό έργο, το μέγιστο καλό έργο πού μπορούν να ζητήσουν από το Θεό οι αμαρτωλοί άνθρωποι. Πάνω στο σταυρό, ενώ ό θάνατος καραδοκούσε κι όλοι είχαν καμφθεί από τον πόνο, ό Κύριος πλημμύριζε από το ενδιαφέρον Του για τη σωτηρία των ανθρώπων. Συγχωρεί την άγνοια τους. Προσεύχεται για τούς κακούργους πού τον κάρφωσαν στο σταυρό και τον κέντησαν με τη λόγχη.

Την ώρα της σταύρωσης ο Χριστός τήρησε τις μεγάλες εντολές πού είχε δώσει στους ανθρώπους: εντολές για αδιάλειπτη προσευχή, για αγάπη και συγχωρητικοτητα. Ποιός έπεσε ποτέ στα χέρια κακούργων και προσευχήθηκε γι’ αυτούς, για τη σωτηρία τους, ποιός συχώρεσε τις κακουργίες τους; Ακόμα κι οι καλλίτεροι άνθρωποι, όταν πέσουν στα χέρια κακούργων προσεύχονται στο Θεό για τη δική τους σωτηρία, σκέφτονται το δικό τους καλό, ενδιαφέρονται για τον εαυτό τους και τον δικαιολογούν. Πριν από την έλευση τού Χριστού, ακόμα κι ό πιο δίκαιος άνθρωπος δέ θα σήκωνε τα χέρια του να προσευχηθεί για εκείνους πού τον έβλαψαν. Όλοι τους θα ζητούσαν από το Θεό και τούς ανθρώπους να τον βοηθήσουν να εκδικηθεί εκείνους πού τού έκαναν κακό. Να όμως πού ό Κύριος συγχωρεί τούς εχθρούς, νοιάζεται γι’ αυτούς. Τούς συγχωρεί και προσεύχεται γι’ αυτούς.

Εμείς πόσα μικροπράγματα δέ θυμόμαστε και τα παίρνουμε για κακά! Για πόσα μικροπράγματα δεν ζητάμε οργισμένοι εκδίκηση! Και το κάνουμε εμείς αυτό, πού κάθε μέρα παροργίζουμε το Θεό, παραβαίνουμε τις εντολές Του με τις ακάθαρτες σκέψεις μας, με ακάθαρτες επιθυμίες και έφάμαρτες πράξεις. Κανένας μας δεν μπορεί να ονομαστεί άνθρωπος, αν δεν αγαπά το συνάνθρωπό του. Από μόνη της ή αγάπη για το συνάνθρωπό μας μπορεί να μάς κάνει ανθρώπους πραγματικούς, αληθινούς.

Άδικα κοιτάζουμε τον Κύριο στο σταυρό, μάταια ακούμε την τελευταία Του προσευχή για τούς αμαρτωλούς, αν δεν έχουμε αγάπη για τούς συνανθρώπους μας κι ανήκουμε στην ομάδα των κακούργων πού τον καταδίκασαν άδικα σέ θάνατο. Γι` αυτό ας μην περιοριστούμε μόνο στο να θαυμάζουμε την αγάπη του Κυρίου για το ανθρώπινο γένος. Ό θαυμασμός μας αυτός πρέπει να μάς γεμίσει ντροπή, αν σκεφτούμε πόσο αφορά κι εμάς ή προσευχή Του από το σταυρό.

«Όσο μεγαλύτερη είναι ή αγάπη, τόσο μεγαλύτερος είναι ό πόνος», λέει ό άγιος Θεόδωρος ό Στουδίτης. Αν δεν μπορούμε ακόμα να μετρήσουμε το μεγαλείο της Αγάπης πού έχει ό Κύριος Ιησούς για μάς, ας προσπαθήσουμε να μετρήσουμε το μέγεθος του πάθους Του για μάς. Τα πάθη Του ήταν τόσο μεγάλα και τόσο φοβερά, ώστε ακόμα κι ή γη τα ένιωσε και σείστηκε ό ήλιος τα ένιωσε και σκοτίστηκε- τα ορη και κομματιάστηκαν το καταπέτασμα του ναού και σχίστηκε στα δύο- τα μνήματα και άνοιξαν οι νεκροί και βγήκαν από τούς τάφους τους ό κεντυρίων πού βρισκόταν κάτω από το σταυρό κι ομολόγησε τον Υιό του Θεού• ό ληστής στο σταυρό και μετάνιωσε.

Είθε οι καρδιές μας να μη γίνουν πιο τυφλές από τη γη, πιο σκληρές από τα ορη, πιο αναίσθητες από τούς τάφους και πιο νεκρές από τούς νεκρούς. Είθε να μετανιώσουμε όπως ό ληστής στο σταυρό, να προσκυνήσουμε τον Υιό του Θεού πως ό κεντυρίων του Πιλάτου κάτω από το σταυρό. Έτσι θα μπορέσουμε, μαζί με πολλούς αγίους αδελφούς και αδελφές μας, να λυτρωθούμε από το θάνατο με τα πάθη του Χριστού, να καθαριστούμε από τις αμαρτίες μας με το τίμιο αίμα Του, ν’ αξιωθούμε να μάς αγκαλιάσουν τα άχραντα χέρια Του πού απλώθηκαν στο σταυρό και να μπούμε στην αιώνια βασιλεία Του.

Όποιος τ’ αμελεί αυτά, σ’ αυτή τη ζωή θα παραμείνει με την απαίσια συντροφιά του Αντίχριστου και στη μέλλουσα ζωή θα ’χει τη θέση του δίπλα στον αμετανόητο ληστή, μακριά πολύ από τη θέα του προσώπου του Θεού. Αν κι ό Θεός έζησε κάποτε στη γη ανάμεσα σέ αμαρτωλούς, στον ουρανό δέ θα είναι ποτέ μαζί τους.

Ας σκύψουμε λοιπόν κι ας προσκυνήσουμε τα πάθη του Χριστού, Εκείνον πού σταυρώθηκε για τις αμαρτίες μας. ’Ας τον ομολογήσουμε κι ας δοξάσουμε το άγιο όνομα Του. Σ’ Αυτόν πρέπει ή δόξα κι ό ύμνος, στον αληθινό Άνθρωπο και τον αληθινό Θεό, μαζί με τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα, την ομοούσια και αδιαίρετη Τριάδα, τώρα και πάντα και στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙΡΟΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ ΠΕΤΡΟΣ ΜΠΟΤΣΗΣ

Πηγή: http://fdathanasiou.wordpress.com

Πριν 2000 χρόνια περίπου στα Ιεροσόλυμα έγινε ένας αποκρουστικός διάλογος. Ένας μαινόμενος εβραϊκός όχλος παρασυρμένος από τους θρησκευτικούς και πολιτικούς άρχοντες των Ιουδαίων ζητεί από τον ρωμαίο επίτροπο την σταύρωση του Χριστού.

Μόλις πέντε ημέρες έχουν περάσει από τα «Ωσαννά» της Κυριακής των Βαϊων και τη θέση τους πήραν οι ειδεχθείς εγκληματικές απαιτήσεις για την εξόντωση του «Δικαίου»….

Πέρασαν από τότε περίπου 2000 χρόνια.

Οι βλάσφημες αυτές φωνές όχι μόνο αντιλαλούν ακόμη στα αυτιά μας μέσα από τα ιερά κείμενα των Ευαγγελίων, αλλά πολλές φορές μέσα στην Ιστορία του κόσμου έχουν επαναληφθεί.

«Άρον, Άρον, Σταύρωσον Αυτόν»!

Ο αναμάρτητος Κύριος της δόξης του Σταυρού το είχε προείπει στους μαθητές Του: «ει εμέ εδίωξαν και υμάς διώξουσι» (Ματθ. ε΄ 11). Και ο απόστολος των Εθνών μέγας Παύλος, το στόμα του Χριστού, κι αυτός το επανέλαβε με τον τρόπο του: «πάντες οι θέλοντες ευσεβώς ζήν διωχθήσονται» (Β΄ Τιμ. γ΄ 12), συμπληρώνοντας επί προσωπικού: «του λοιπού κόπους μοι μηδείς παρεχέτω, εγώ γαρ τα στίγματα του Χριστού εν τω σώματί μου βαστάζω» (Γαλ. στ΄ 17).

Μέσα στους αιώνες ο Χριστός ξανασταυρώνεται.

Η σταύρωση του Χριστού συνεχίζεται και μετά την Ανάσταση, στην Εκκλησία Του, στους Χριστιανούς Του.

Αιώνες τώρα ακούγονται οι κλαγγές των όπλων της ρωμαϊκής φρουράς, τα πλαταγίσματα του μαστιγίου, οι οπλές των αλόγων, τα γιουχαϊσματα του όχλου και τα κλάματα των γυναικών στην πορεία προς τον Γολγοθά του Χριστού και στην «τεθλιμμένη οδό» των μαρτύρων Χριστιανών.

 Κύλησε βέβαια από τότε, από την πρώτη εκείνη σταύρωση, πολύ νερό στο ποτάμι του χρόνου…

Ο φωτισμένος όμως υμνογράφος της Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής των Ορθοδόξων Εκκλησίας συνεχίζει να ψέλνει λυπητερά και κατανυκτικά κάθε Μ. Πέμπτη:

«Σήμερον κρεμάται επί ξύλου, ο εν ύδασι την γην κρεμάσας…», και,

«Έκαστον μέλος της αγίας Σου σαρκός ατιμίαν δι ημάς υπέμεινεν…»

Τα εμπτύσματα έγιναν στο πέρασμα των καιρών οι λίθοι στον πρωτομάρτυρα Στέφανο,

τα ραπίσματα εμφανίστηκαν ξαφνικά μεταλλαγμένα ως τα φοβερά κολαστήρια των αποστόλων, των μεγαλομαρτύρων, οσιομαρτύρων και μαρτύρων,

τα «ουά» των παραπορευομένων ακούστηκαν ως οι βρυχηθμοί των λεόντων στο Κολοσσαίο της Ρώμης,

το φοβερό μαστίγωμα έδωσε τη θέση του στα πολυβόλα του εκτελεστικού αποσπάσματος,

τα καρφιά έγιναν οι κονδυλοφόροι της αθεϊας,

η χολή και το όξος αντικατεστάθηκαν από τα χημικά των στρατοπέδων συγκέντρωσης στη Σιβηρία,

οι μυκτηρισμοί των θεωρούντων είναι εδώ και δεκαετίες ο χλευασμός του υποκόσμου της έβδομης τέχνης προς το πανυπερτέλειο πρόσωπο του Σωτήρος Χριστού,

η λόγχη του κεντυρίωνος είναι σήμερα το ξίφος των τζιχαντιστών στη Μέση Ανατολή.

Στο θρόνο τέλος των δικαστών και του Πιλάτου κάθεται τώρα η βέβηλη Νέα Εποχή και το αντίχριστο πνεύμα των στοών και των λεσχών, του διεθνούς σιωνισμού και της Νέας Τάξης πραγμάτων.

Τα περιφερειακά στοιχεία του πρώτου εκείνου μαρτυρίου του Αρχιμάρτυρα του Γολγοθά Ιησού του Χριστού και Θεού μας μπορεί να άλλαξαν μέσα στο χρόνο, η σταύρωση όμως παραμένει σταύρωση!

Η διαρκής σταύρωση του Χριστιανισμού πλέον είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός!

Πηγή: Χριστιανική Εστία Λαμίας

Λίγο πρὶν γραφτεῖ ὁ ἐπίλογος τῆς δηµοσίας δράσεως τοῦ ­Κυρίου· λίγο πρὶν ἀνηφορίσει στὸ λόφο τοῦ Γολγοθᾶ γιὰ νὰ ἀνοίξει τὰ πανάχραν­τα χέρια Του πάνω στὸν τίµιο Σταυρὸ καὶ νὰ ἀγκαλιάσει ­ὁλόκληρη τὴν ἀνθρωπότητα, ρίχνει ἕνα βλέµµα καὶ θωπεύει µὲ αὐτὸ τὴν ἱερὴ πόλη. Τὴν ­Ἱερουσαλήµ.
Τὴν πόλη ποὺ διέτρεξαν τὰ πανάγια πόδια Του. Τὴν πόλη ἡ ὁποία ἄκουσε τὴ σωτήρια διδασκαλία Του. Τὴν πόλη ἡ ὁποία ἔγινε µάρτυρας τῶν πολλῶν Του θαυµάτων.
Τούτη τὴν ὥρα κάνει ὁ Κύριος σύγκριση τῶν δικῶν Του πεπραγµένων μὲ τὴν ἀνταπόκριση ποὺ βρῆκε ἀπὸ τοὺς κατοίκους τῆς ἱερῆς πόλεως.
Ὑπενθυμίζει τὶς τόσες ­εὐεργεσίες Του πρὸς αὐτήν. «Ποσάκις...», λέει, «ἠθέλη­­­σα ἐπισυναγαγεῖν τὰ τέκνα σου...» (Ματθ. κγ΄ [23] 37).
Ἀλήθεια, πόσες φορές, ἐπιλήσµων Ἱε­ρουσαλήµ, δὲν γεύθηκες τὸ πατρικὸ χάδι τῆς σαρκωµένης Ἀγάπης;
«Ποσάκις»! Θυμήσου τήν ­ἀναστροφή Του µετὰ τῶν διδασκάλων, ὅταν ἦταν δωδεκαετής, παιδὶ ἀκόµη στὸ Ναὸ τοῦ Σολοµώντα. Τὸ θαῦµα τῆς ἀναβλέψεως τοῦ ἐκ γενετῆς τυφλοῦ.
«Ποσάκις»! Σκέψου πάλι τὴ θεραπεία τοῦ ἐπὶ 38 ὁλόκληρα χρόνια παραλύτου.
«Ποσάκις»! Καὶ δὲς ξανὰ τὴν παιδα­γωγικὴ ἐπέµβασή Του στοὺς «πωλοῦν­τας καὶ ἀγοράζοντας ἐν τῷ ἱερῷ» (Μάρκ. ια΄ [11] 15). Θυµήσου τὸ φραγγέλιο τῆς ἀγάπης Του µπροστὰ στὴν κατάπτωση τοῦ Ναοῦ σὲ οἶκο ἐµπορίου.
«Ποσάκις»! Ἀναλογίσου τὴν πρόσφατη νεκρανάσταση τοῦ τετραηµέρου φίλου Του Λαζάρου.
«Ποσάκις»!...
Σ’ αὐτὸ ὁ Κύριος συμπυκνώνει τὸ πα­ρελθόν, συμπεριλαμβάνει ὅµως καὶ τὸ µέλλον ὡς Παντογνώστης. Καὶ συγκαταλέγει σ’ αὐτὸ τὸ «ποσάκις» καὶ τὶς µέλλοντικὲς πατρικές Του κινήσεις:
Νὰ συγκολλήσει τὸ αὐτὶ τοῦ Μάλχου τὴ στιγµὴ τῆς συλλήψεώς Του στὴ Γεθσηµανῆ, ὅταν ὁ ἀπόστολος Πέτρος τὸ ἀποκόπτει.
Νὰ ἀπευθύνει τὸ ἐρώτηµα, σπάζοντας τὴν αἰνιγµατικὴ σιωπή Του, στὸ δοῦλο ποὺ Τὸν ραπίζει µπροστὰ στὸν ἀρχιερέα, ὄχι γιὰ νὰ ὑπερασπιστεῖ τὸν ἑαυτό Του, ἀλλὰ γιὰ νὰ ἀφυπνίσει τὴν ὑπνώττουσα συνείδηση τοῦ δούλου καὶ ὅλων ὅσοι ταυτίζονται μὲ τὴ συµπεριφορά του.
Νὰ χαρίσει στοὺς σταυρωτές Του τὴν ἀπύθµενη συγχωρητικότητά Του πάνω στὸ Σταυρό.
Νὰ φέρει σὲ συναίσθηση τὸν λαό Του μὲ τὸ καταπέτασµα τοῦ Ναοῦ ποὺ σχίζεται στὰ δύο. Μὲ τὸ ἄνοιγµα τῶν µνηµείων. Μὲ τὴν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν κατὰ τὴν Ἀνάστασή Του.
Ἡ δηµόσια δράση Του τελειώνει. Ἡ θεία κένωσή Του ἀγγίζει σχεδὸν τὴν ὁ­­­λοκλήρωσή της. Κι αὐτὸ τὸ ­«ποσάκις» εἶναι ἀπὸ τὴ µιὰ ἡ καταγραφὴ τῆς ἀ­­­προσµέτρητης ἀγάπης Του, εἶναι ὅµως ταυτόχρονα καὶ τὸ ἄγγιγµα τῆς ἀνθρώπινης σκληροκαρδίας.
Γιὰ νὰ καταδείξει πὼς ἡ ἀπερινόητη εὐεργεσία συναντᾶ τὴν ἀδιανόητη ἀδιαφορία καὶ σκληροκαρδία.
Θὰ συγκινηθοῦµε ἀσφαλῶς καὶ τούτη τὴ Μεγάλη Ἑβδοµάδα. Θὰ κλάψουµε ἴσως γιὰ τὸν ἀθῶο Κατάδικο. Θὰ καταδικάσουµε γιὰ ἄλλη µιὰ φορὰ τὸ ἀνάλγητο καὶ ἀλλοπρόσαλλο τῶν κατοίκων τῆς Ἱερουσαλήµ.
Ὅµως ὁ Κύριος δὲν ἀποζητᾶ συµµάχους στὸ γεµάτο πόνο παράπονό Του. Δὲν ἐπιδιώκει τὴ συναισθηµατικὴ φόρτισή µας γιὰ τὸ ἀνοσιούργηµα ποὺ διέπραξαν οἱ θεοκτόνοι Ἰουδαῖοι.
Ὁ Κύριος Ἰησοῦς στέκεται καὶ πάλι καὶ ψελλίζει γιὰ τὸν καθένα µας: «Ποσάκις ἠθέλησα» νὰ σᾶς μαζέψω κοντά μου.
Νὰ µᾶς «ἐπισυναγάγει» «ὃν τρόπον ἐπισυνάγει ὄρνις τὰ νοσσία ἑαυτῆς ὑπὸ τὰς πτέρυγας» (Ματθ. κγ΄ [23] 37).
Λέει «ποσάκις», καὶ στρέφει τὸ ἐταστικό Του βλέµµα στὴν ὕπαρξή µας.
Εἶναι ἡ κρίσιµη στιγµὴ ποὺ ἡ ἀγάπη Του γιὰ ἐµᾶς ἐµφανίζεται ἐνώπιόν Του.
«Ποσάκις», λέει ὁ Κύριος γιὰ τὸν καθένα µας προσωπικά· γιὰ τὸν καθένα μας, ὁ ὁποῖος γνωρίζει πολὺ καλὰ τί ἔ­­­χει κάνει ὁ Κύριος µέχρι τώρα στὴ ζωή του. Πόσες εὐεργεσίες ἀπὸ τὰ παιδικά µας χρόνια. Πόσες εὐλογίες. Ἀκόµη καὶ τότε ποὺ οἱ δοκιµασίες µᾶς λύγιζαν, δίπλα µας ἦταν, βοηθός, συµπαραστάτης καὶ ἐργαζόταν καὶ δι’ αὐτῶν τῶν δοκιµασιῶν τὸ καλὸ τῆς ψυχῆς µας. Τὴν πνευµατική µας πρόοδο. Τὴ σωτηρία τῆς ψυχῆς µας.
Ἂς ἀνατρέξουµε λοιπὸν κι ἂς σταχυ­ολογήσουµε, εἰδικὰ τοῦτες τὶς ἅγιες ἡ­­­­µέρες τῶν Παθῶν Του, τὶς ­πολλα­πλὲς ἐ­­­­­­πεµβάσεις τῆς ἀγάπης Του στὴ ζωή µας, στὴν οἰκογένειά µας, στὸ ­ἔ­­­θνος µας, γιὰ νὰ ἀνταποκριθοῦµε ­συ­­γκι­νηµένοι στὶς τόσες ἐπισκέψεις τῆς Χάριτός Του.

Πηγή: Ο Σωτήρ 

6 Απριλίου 1941: Ημέρα εισβολής των κατοχικών Γερμανικών στρατευμάτων …

6 Απριλίου 2010: Ημέρα εισβολής του ΔΝΤ και των Βαυαρών επιγόνων …

6 Απριλίου 2015: Γενοκτονία σε καιρό ειρήνης...

Η σκληρότητα και η απανθρωπία των σημερινών γερμανών αξιωματούχων γίνεται αφορμή να ξαναθυμηθούμε –και να υπενθυμίσουμε και σ’ εκείνους- τις αναρίθμητες βαρβαρότητες των παππούδων τους εις βάρος της Πατρίδας μας, αλλά και εις βάρος ολόκληρης της οικουμένης πριν από 64 χρόνια ακριβώς. Έτσι, για να έχουμε τον νου μας, ώστε να φυλαγόμαστε και να μην ξαναπάθουμε τα ίδια, και εκείνοι να καταλάβουν επιτέλους, ότι δεν τους παίρνει να φέρονται απέναντί μας με έπαρση και μισανθρωπία. Μας χρωστάνε, δεν τους χρωστάμε.

Ο κατάλογος των δεινών, που υποστήκαμε από τα βάρβαρα χέρια των Γερμανών στα χρόνια της Κατοχής, είναι ατελείωτος. Δείγμα μονάχα, από τα ’’κατορθώματα’’ του σύγχρονου γερμανικού μεσαίωνα θα παραθέσουμε παρακάτω.

2 Ιουνίου 1941: Γερμανοί στρατιώτες ξεθεμελιώνουν την κωμόπολη Κάνδανο της Κρήτης και εκτελούν εν ψυχρώ 300 κατοίκους της.

Μέχρι τον Αύγουστο του 1941 οι Γερμανοί εκτελούν στην Κρήτη πάνω από 2.000 πατριώτες.

17 Οκτωβρίου 1941: Οι Γερμανοί λεηλατούν και πυρπολούν τα Άνω και Κάτω Κερδύλια και εκτελούν 222 άνδρες από 15 έως 70 ετών μπροστά στα μάτια των δικών τους , αφού προηγουμένως τους αναγκάζουν να σκάψουν τον ομαδικό τους τάφο με τα ίδια τους τα χέρια.

5 Μαρτίου 1943: Σε διαδήλωση στο κέντρο των Αθηνών, Γερμανοί πυροβολούν στο ψαχνό με αποτέλεσμα 18 νεκρούς και 155 τραυματίες.

15 Ιουνίου 1943: Για δεύτερη φορά, σε διαδήλωση στην Αθήνα, γερμανικά πολυβόλα στέλνουνε 32 παλληκάρια στον άλλον κόσμο και άλλα 180 βαριά τραυματισμένα στο νοσοκομείο.

25 Ιουνίου 1943: Ο κόσμος της Αθήνας ξανά στους δρόμους για την λευτεριά. Ξανά και οι Γερμανοί πυροβολούν στο ψαχνό με αποτέλεσμα 40 νεκρούς και 250 τραυματίες.

22 Ιουλίου 1943: Χιλιάδες διαδηλωτές στο κέντρο της Αθήνας και για μια ακόμα φορά οι Γερμανοί συλλαμβάνουν πεντακόσιους, τραυματίζουν 80 και σκοτώνουν 53.

13 Δεκεμβρίου 1943: Στα Καλάβρυτα οι Γερμανοί εκτελούν εν ψυχρώ ή καίνε ζωντανούς σχεδόν το σύνολο των κατοίκων. Τα θύματα, με τα γύρω χωριά, φτάνουν τους 1100. Ανάμεσά τους παιδιά 12 ετών.

9 Φεβρουαρίου 1944: Στην Καλαμάτα οι Γερμανοί εκτελούν 300 πατριώτες και πυροβολούν τις γυναίκες τους, που κατέβηκαν στους δρόμους να διαμαρτυρηθούν, μετρώντας 15 θύματα.

24 Φεβρουαρίου 1944: Στην Τρίπολη οι Γερμανοί εκτελούν 204 πατριώτες , που ήσαν όμηροι στις φυλακές της πόλης.

1 Μαΐου 1944: Στο σκοπευτήριο της Καισαριανής εκτελούνται από τους Γερμανούς 200 παλληκάρια.

10 Ιουνίου 1944: Το Δίστομο αφανίζεται από τις φωτιές, από τις ξιφολόγχες και τα πολυβόλα των Γερμανών. Σύνολο εκτελεσθέντων, σφαγιασθέντων και πυρπολυθέντων 218. Ανάμεσά τους 20 βρέφη, 45 μικρά παιδιά και έγκυος γυναίκα ξεκοιλιασμένη και καρφωμένη με ξιφολόγχη σε κορμό δένδρου.

2 Σεπτεμβρίου 1944: Το ολοκαύτωμα του Χορτιάτη. Τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής εκτελούν εν ψυχρώ ή καίνε ζωντανούς 149 Χορτιατινούς. Ανάμεσά τους 36 παιδιά κάτω των δέκα ετών και αβάπτιστα βρέφη.

Κατά την γερμανική κατοχή η Πατρίδα μας θρήνησε συνολικά 1.106.922 θύματα. Μονάχα η πείνα θέρισε 600.000 συμπατριώτες μας. Την γερμανική κατοχή, εκτός από τους ανθρώπους, την πλήρωσαν και τα άψυχα: 400.000 σπίτια κατακάηκαν και 1770 χωριά και πόλεις έγιναν στάχτη.

Όσο για τις πολυσυζητημένες αποζημιώσεις, που μας οφείλουν οι Γερμανοί, σύμφωνα με τα στοιχεία της Πανελλήνιας Ένωσης Δικηγόρων, ανέρχονται, χωρίς τους τόκους, στο ποσό των 162 δισεκατομμυρίων ευρώ.

Είθε ο Θεός να αναπαύσει τους θυσιασθέντες προγόνους μας και εμάς να μας φωτίσει ώστε να πορευθούμε, στα δύσκολα αυτά χρόνια, με πίστη, με σύνεση, με πνεύμα αντιστάσεως, με υπομονή και σοφία.

1. ΛΙΓΟ πρὶν ἀπὸ τὴν θριαμβευτικὴ εἴσοδό του στὰ Ἱεροσόλυμα ὁ Χριστὸς ἔρχεται στὴ Βηθανία. Ἐπισκέπτεται τὸν φίλο του Λάζαρο καὶ τοὺς ἄλλους φίλους του ἐκεῖ σὲ μιὰ ἀποχαιρετιστήρια ἐπίσκεψη πρὶν ἀπὸ τὸ πάθος του. Κάποιος μάλιστα κάλεσε τὸν Χριστὸ σὲ δεῖπνο.

Κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ δείπνου ἡ ἀδελφή τοῦ Λαζάρου Μαρία, κυριευμένη ἀπὸ τὴν μυστικὴ ἀγαλλίαση τῆς παρουσίας τοῦ Κυρίου, ἀφήνει νὰ ξεχειλίσει ἡ εὐγνωμοσύνη της γιὰ τὴν ἀνάσταση τοῦ ἀδελφοῦ της. Παίρνει, λοιπόν, ἕνα πολύτιμο μύρο καὶ ἀλείφει μ᾽ αὐτὸ τὰ πόδια τοῦ Χριστοῦ. Καὶ ἡ ποσότητα καὶ ἡ ποιότητα τοῦ μύρου δείχνουν τὴν ἀγάπη καὶ ἀφοσίωση τῆς γυναίκας πρὸς τὸν Διδάσκαλο. Γι᾽ αὐτὸ ἡ πρωτοβουλία της, ποὺ ἔχει τὴν ἔννοια τῆς λατρείας καὶ τιμῆς πρὸς τὸν Μεγάλο Εὐεργέτη τοῦ ἀνθρώπου Χριστό, ἀσφαλῶς θὰ συγκίνησε, ὅπως συγκινεῖ καὶ σήμερα, σὰν ἐκδήλωση πίστεως καὶ εὐλαβείας.

2. Ὑπάρχει ὅμως καὶ κάποιος, ποὺ σκέπτεται διαφορετικά. Εἶναι ὁ σκοτεινὸς Ἰούδας, ποὺ σπεύδει νὰ κατακρίνει τὴν ἐνέργεια τῆς γυναίκας. Ἀσυγκίνητος μπροστὰ στὸ μεγαλειῶδες θέαμα τῆς εὐγνωμονούσας ἀγάπης, ψυχρὸς καὶ ἀδιάφορος γιὰ τὴν συγκινητικὴ ἐκδήλωση, ἀφήνει νὰ φανοῦν οἱ ὑλιστικές του διαθέσεις. Δὲν τολμᾶ ὅμως νὰ ἀποκαλύψει τὸν πραγματικὸ ἑαυτό του. Καλύπτει τὴν στειρότητα τῆς καρδιᾶς του μὲ τὸ πέπλο τῆς ὑποκρισίας. Φορεῖ προσωπεῖο, φαντασμαγορικὸ προσωπεῖο. Τὸ προσωπεῖο τοῦ φιλάνθρωπου καὶ τοῦ φιλόπτωχου...

καὶ παρουσιάζεται διαμαρτυρόμενος (δῆθεν) χάρη τῶν πτωχῶν. «Διατὶ τοῦτο τὸ μῦρον οὐκ ἐπράθη τριακοσίων δηναρίων καὶ ἐδόθη πτωχοῖς;» Τὸ ἐπιχείρημά του φαινομενικὰ εἶναι ὀρθὸ καὶ δίκαιο. Καὶ ἐντυπωσιάζει. Καταδικάζει μίαν ἄδικη σπατάλη -ἂν ὅμως εἶναι ποτὲ δυνατὸ νὰ θεωρηθεῖ σπατάλη ὅ,τι καθ᾽ οἱονδήποτε τρόπο προσφέρεται στὸν Θεό! Τὰ λόγια τοῦ Ἰούδα, ἀκουόμενα σὲ κάθε ἐποχή, ἔχουν τὴν δύναμη νὰ κλονίσουν τὸν θαυμασμὸ γιὰ τὴν πράξη τῆς Μαρίας. Διατὶ κατορθώνει πρὸς στιγμὴ ὁ Ἰούδας, νὰ παρουσιάζει τὴν ἀγάπη τῆς Μαρίας σὰν ἀδικία, καὶ τὴν ἀρετή της σὰν κακία. Τὸν ξεσκεπάζει ὅμως ὁ ἱ. Εὐαγγελιστής: «Εἶπε δὲ τοῦτο οὐχ ὅτι περὶ τῶν πτωχῶν ἔμελεν αὐτῷ, ἀλλ᾽ ὅτι κλέπτης ἦν καὶ τὸ γλωσσόκομον εἶχε καὶ τὰ βαλλόμενα ἐβάσταζε». Εἶναι σαφὴς ἡ ἀπουσία κάθε δυνατότητας σχέσεως ψυχικῆς μεταξὺ Μαρίας καὶ Ἰούδα. Αὐτὸς προφασίζεται τὸν φιλόπτωχο («προσχήματι δῆθεν εὐλαβείας» λέγει ὁ Χρυσόστομος), ἐνῷ κατ᾽ οὐσίαν δὲν σκέπτεται καὶ δὲν ἀγαπᾶ τίποτε ἄλλο παρὰ τὸν ἑαυτό του. Ἡ Μαρία ὅμως ἀποκάλυψε τὸν πλοῦτο τῆς ψυχῆς της, ποὺ εἶναι πρόθυμη, χάρη τοῦ Χριστοῦ, νὰ κάμει κάθε θυσία. Ἡ ἰδιοτέλεια δὲ καὶ ἡ ἀγάπη ἀπέχουν ὅσο ἡ ἡμέρα ἀπὸ τὴν νύκτα.

3. Μέσα στὴ ζωή τῆς Ἐκκλησίας ὁ τύπος τῆς Μαρίας ἐκφράζει τὴν τάξη ὅσων εἰλικρινὰ πιστεύουν στὸν Χριστό, ὅσων εἶναι ἀφοσιωμένοι σ' αὐτὸν μὲ ὁλόκληρη τὴ ζωή τους, δοσμένοι σ᾽ Ἐκεῖνον καὶ ζοῦν μονάχα γιὰ χάρη Ἐκείνου. Εἶναι τὰ «γνήσια μέλη» τῆς Ἐκκλησίας. Ὅσοι δέχθηκαν μὲ ὅλη τους τὴν ὕπαρξη τὸ κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου καὶ προσπαθοῦν νὰ ρυθμίσουν σύμφωνα μ᾽ αὐτὸ τὴ ζωή τους. Ὅσοι δέχονται τὸν Χριστὸ ὡς τὸν μοναδικὸ βασιλέα καὶ Κύριο τῆς ζωῆς τους.

Παράλληλα ὅμως μὲ αὐτοὺς τοὺς χριστιανοὺς ὑπάρχουν πάντα καὶ οἱ Ἰοῦδες. Χριστιανοὶ κατ' ὄνομα, ποὺ δὲν εἶναι ἀπαραίτητο νὰ ἀναζητῶνται μόνο στὴν τάξη τῶν λαϊκῶν! Μὲ στενότερο δεσμὸ μὲ τὸν κόσμο καὶ ὄχι μὲ τὸν Χριστό. Καλυπτόμενοι μὲ διάφορα προσωπεῖα καὶ αὐτοῦ ἀκόμη τοῦ μαθητῆ καὶ συνεργάτη τοῦ Χριστοῦ, σὰν τὸν Ἰούδα. Κόπτονται δῆθεν γιὰ τὸν Χριστὸ καὶ τὸ Εὐαγγέλιό του, ἐνῷ στὴν οὐσία εἶναι τελείως ξένοι πρὸς αὐτὸ καὶ τὸ μισοῦν. Περιφρονητὲς τῶν μυστηρίων τοῦ Θεοῦ, δὲν γνωρίζουν τὴν ἀναγεννητικὴ δύναμή τους, διότι, πωρωμένοι καὶ ἀνάλγητοι, δὲν ἔνοιωσαν ποτὲ τὴν ἀνάγκη νὰ μετανοήσουν. Δὲν διστάζουν, μάλιστα, νὰ εἶναι ὑλιστές, φροϋδιστὲς καὶ μέλη σκοτεινῶν Ἑταιρειῶν καὶ νὰ παρουσιάζονται σὰν θερμοὶ χριστιανοὶ στὰ μάτια τῶν ἀνθρώπων. Ὅλων αὐτῶν ὁ πτωχὸς καὶ ἀγωνιστὴς Χριστὸς δὲν ἀγγίζει καμμιὰ χορδὴ τῆς καρδιᾶς των. Γιατί τὸ μόνο, ποὺ δὲν ἔχει δοθεῖ ἀπ᾽ αὐτοὺς ποτὲ στὸν Χριστό, εἶναι ἀκριβῶς ἡ καρδιά τους. Γι᾽ αὐτὸ καὶ δὲν θὰ διστάσουν μὲ τὴν πρώτη εὐκαιρία νὰ προδώσουν τὸν Χριστό. Γιατί δὲν πίστευσαν ποτὲ σ´ Ἐκεῖνον, παρὰ στὸν ἑαυτό τους καὶ θεοποιοῦν τὶς ἀδυναμίες καὶ τὰ πάθη τους. Πιστεύουν στὸν Χριστό, τόσο μόνο, ὅσο «χρειάζεται», γιὰ νὰ κατορθώνουν μὲ τὴν καπηλεία τοῦ ὀνόματός Του νὰ ἔχουν ὠφέλη καὶ κατὰ κόσμον ἐπιτυχίες, σταδιοδρομίες ζηλευτὲς καὶ πλούτη.

4. Νὰ ὅμως ποὺ ἐπιμένουν αὐτοὶ ἀκριβῶς οἱ «κατ᾽ ὄνομα χριστιανοὶ» νὰ θέλουν, ὅπως ὁ Ἰούδας, νὰ ρυθμίσουν τὴν ζωή καὶ τὴν πορεία τῆς Ἐκκλησίας,ὅσων δηλαδὴ γνήσια πιστεύουν στὸν Χριστό. Εἶναι οἱ ἐκσυγχρονιστὲς καὶ οἰκουμενιστές, ποὺ τίποτε δὲν βρίσκουν στὴ ζωή τοῦ πιστοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ ὀρθό. Θέλουν τὴν Ἐκκλησία κομμένη καὶ ραμμένη στὰ μέτρα τους. Νὰ πορεύεται ὄχι κατὰ τὸ αἰώνιο θέλημα τοῦ θείου της Ἱδρυτοῦ, ἀλλὰ κατὰ τὶς δικὲς των ἐπιθυμίες καὶ ὀρέξεις. Καταγγέλλουν τὴν εὐσέβεια σὰν ὑπερβολή, τὴν ἐμμονὴ στὴν πίστη καὶ παράδοση τῶν Πατέρων ὡς «εὐσεβισμό», κατηγοροῦν τὴν ἐγκράτεια καὶ εὐλάβεια σὰν καλογηρισμὸ καὶ πολεμοῦν τὴν ἀγωνιστικότητα καὶ τὸ γενναῖο φρόνημα σὰν «ταλιμπανισμὸ» καὶ ἀκρότητα. Ἰοῦδες καὶ αὐτοί, λαθρεπιβάτες τοῦ σκάφους τῆς Ἐκκλησίας, θέλουν νὰ ὑποκλέψουν τὴν γνησιότητα τῶν κανονικῶν ἐπιβατῶν της. Ὁπότε γεννᾶται τὸ ἐρώτημα. Θὰ ἀνεχθεῖ ὁ πιστὸς λαὸς τοῦ Θεοῦ νὰ ρυθμίζουν Ἰοῦδες τὴν ζωή του;

Τὴν ἀπάντηση δίνει ὁ ἴδιος ὁ Χριστός μας μὲ ὅσα λέγει στὸν Ἰούδα. «"Ἄφες αὐτὴν» τοῦ ἀπαντᾶ. "Ἄφησέ την ἥσυχη καὶ νὰ μὴ τὴν ἐλέγχεις. Μὴ τὴν ἐμποδίζεις νὰ ἐκδηλώσει τὴν εὐλάβειά της. Τὴν ἀγάπη της πρὸς τὸν Θεό της. Μὴ τὴν πειράζεις. «Ἄφες αὐτήν»...

5. Ἰοῦδες ὅλων τῶν αἰώνων, σᾶς μιλεῖ ὁ Χριστός. Καὶ σᾶς λέγει: Ἀφῆστε ἥσυχους τοὺς πιστούς μου, τὸ ποίμνιό μου. Ζῆστε μέσα στὴν ὑποκρισία, στὰ συμφέροντα καὶ στοὺς ἐγωισμούς σας. Συνεχίστε, ἐφ᾽ ὅσον θέλετε, τὴν ζωή σας, «πλανῶντες καὶ πλανώμενοι» μέσα στὴν ματαιότητα. Κάτω τὰ χέρια σας ὅμως ἀπὸ τοὺς πιστούς μου. Ἀπὸ ὅσους λίγους μοῦ ἀπέμειναν στοὺς ἀποκαλυπτικοὺς αὐτοὺς καιρούς, ὅλοι ἐσεῖς ποὺ τοὺς ἐκμεταλλεύεσθε. Ποὺ ἐκμεταλλεύεσθε τὸ ὄνομά μου, γιὰ νὰ ἀναδειχθεῖτε καὶ νὰ πλουτήσετε. Ποὺ διαστρέφετε τὸ εὐαγγέλιό μου, γιὰ νὰ ὑποδουλώνετε καὶ νὰ ἀδικεῖτε. Μακριὰ οἱ Ἰοῦδες ἀπὸ τὴν ἐκκλησία μου, ἔστω καὶ ἂν προφασίζεσθε ὅτι διδάσκετε τὸν θεῖο λόγο. Ἔστω καὶ ἂν φέρετε τὸ σχῆμα τοῦ κληρικοῦ, ἐνῷ δὲν παύετε νὰ πορεύεσθε κατὰ τὶς ἐπιθυμίες τῶν καρδιῶν σας, διδάσκοντας ἔτσι τοὺς ἀνθρώπους. Ἀφῆστε ἥσυχη τὴν Μαρία. Κάθε ψυχὴ ποὺ μὲ δέχεται, ὅπως πράγματι εἶμαι, ὡς Θεὸ δηλαδὴ ἀληθινό, Σωτήρα καὶ Κύριο. Γιατί μόνο σ᾽ αὐτὲς τὶς ψυχὲς ἀνήκω καὶ μόνο αὐτὲς οἱ ψυχὲς ἀποτελοῦν καὶ ἐκφράζουν γνήσια καὶ αὐθεντικὰ τὴν Ἐκκλησία μου... Εἶναι γεγονὸς ὅτι πάνω ἀπὸ τὴν ἀθεΐα, τὸν ὑλισμό, τὶς αἱρέσεις καὶ κάθε κεκηρυγμένο ἐχθρό τοῦ Χριστιανισμοῦ, δὲν ὑπάρχει μεγαλύτερος ἀντίπαλος τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ ἐκείνους ποὺ προδίδουν τὸν Χριστὸ στοὺς ἐχθρούς Του. Ἀπὸ τοὺς Ἰοῦδες τῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι πολὺ βαρὺς ὁ λόγος ἐκεῖνος τοῦ Χριστοῦ μας στὴν πολιτικὴ ἐξουσία: «Ὁ παραδιδοὺς μὲ σοι μείζονα ἁμαρτίαν ἔχει» (Ἰωάν. ιθ´11).

ΕΞΩ ΟΙ ΙΟΥΔΕΣ... Ναί, ἀλλὰ μὴ ξεχνᾶμε, ἀδελφοί μου! Τίποτε δὲν κάνει ὁ Θεὸς χωρὶς τὴν θέληση τὴ δική μας καὶ -τὸ σπουδαιότερο- χωρὶς τὰ χέρια τὰ δικά μας...

6. Κάπου εἶναι στημένος ἕνας παράξενος Σταυρός. Γιὰ ἐσταυρωμένο ἔχει ἕνα σῶμα χωρὶς χέρια. Καὶ στὴν βάση του εἶναι κρεμασμένη μιὰ ἐπιγραφὴ μὲ τὰ λόγια: Δὲν ἔχω ἄλλα χέρια ἀπὸ τὰ δικά σας... Πράγματι ὁ Θεὸς δὲν ἔχει χέρια ἄλλα ἀπὸ τὰ δικά μας. Ἐνεργεῖ μέσα στὴν ἱστορία -θέλει καὶ ἐνεργεῖ- μὲ τὰ δικά μας χέρια. Μὲ τὰ χέρια ἐκεῖνα, ποὺ εὐλογοῦν τὸν εὐχαριστιακὸ ἄρτο καὶ οἶνο, γιὰ νὰ μεταβληθεῖ σὲ ἄχραντο δεσποτικὸ Σῶμα καὶ Αἷμα. Δρᾶ ὁ Θεὸς μὲ τὰ δικά μας χέρια. Ὅπως καὶ βλέπει μὲ τὰ δικά μας μάτια, καὶ ἀκούει μὲ τὰ δικά μας αὐτιά. Τρέχει μὲ τὰ δικά μας πόδια. Μιλεῖ μὲ τὸ στόμα μας, ἀγαπᾶ μὲ τὴν καρδιά μας, ἀγωνίζεται μὲ τὴν ψυχή μας! Ἂν διαιωνίζεται τὸ δρᾶμα τῆς κοινωνίας, δὲν ὀφείλεται σὲ ἀδια- φορία τοῦ Θεοῦ. Εἶναι γιατί τὰ μέλη μας καὶ ὅλη ἡ ὕπαρξή μας δὲν ἔγιναν ἀκόμη «μέλη Χριστοῦ» καὶ «καινὴ κτίσις». Εἶναι γιατί δὲν γίναμε ἀκόμη τὰ χέρια, τὰ πόδια, τὰ μάτια, τὰ αὐτιά, τὸ στόμα, ἡ καρδιά, ἡ ψυχὴ τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι γιατί δὲν χριστοποιηθήκαμε ἀκόμη. Καὶ χωρὶς χριστοποιημένους χριστιανοὺς οἱ Ἰοῦδες δὲν ἀπομακρύνονται, ἡ Ἐκκλησία δὲν νικᾶ, οὔτε μεταμορφώνεται ἡ κοινωνία!

Πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 3/4/2015

1. Μέ ὠθεῖ νά μιλήσω ὁ ἐνυπόστατος Λόγος τοῦ Θεοῦ. Αὐτός πού δέν ἀπομακρύνθηκε ἀπό τούς πατρικούς κόλπους καί κυοφορήθηκε ἀπερίγραπτα στά σπλάγχνα τῆς Παρθένου. Αὐτός πού ἔγινε γιά μένα ὅ,τι ἐγώ εἶμαι, Αὐτός πού εἶναι ἀπαθής ὡς πρός τήν θεότητά Του καί περιβλήθηκε ὡστόσο ὁμοιοπαθές μέ ἐμένα σῶμα. Αὐτός πού στόν οὐρανό ἐποχεῖται πάνω στά χερουβικά ἅρματα καί πάνω στή γῆ καβαλικεύει σέ γαϊδουράκι. Ὁ βασιλεὺς τῆς δόξης, Αὐτός πού μαζί μέ τόν Πατέρα καί τό Πνεῦμα εὐφημεῖται ἀπό τά Σεραφίμ ὡς ἅγιος καί δέχεται τά ψελλίσματα τῶν παιδιῶν ἀπό τήν ἄκακη γλώσσα τους. Αὐτός πού εἶναι Θεός καί ἔχει τή μορφή δούλου καί πού ἔλαβε τή μορφή τοῦ δούλου. Αὐτός πού εἶναι ἄυλος καί ἀόρατος Θεός καί δέχτηκε νά λάβει ὁρατό καί ψηλαφητό σῶμα. Αὐτός πού βάδισε ἀκούσια στό πάθος, γιά νά μοῦ χαρίσει τήν ἀπάθεια. Αὐτός ὁ Ὁποῖος βλέποντας τόν ἄνθρωπο, πού ἔπλασε σύμφωνα μέ τήν εἰκόνα Του καί τήν ὁμοίωσή Του, τό πλάσμα τῶν χεριῶν Του, νά ἔχει δελεαστεῖ ἀπό τήν ἀπάτη τοῦ φιδιοῦ, ἐκεῖνον νά ἔχει πέσει στήν παράβαση τῆς ἐντολῆς Του καί νά ἔχει γίνει ὑποχείριος τῆς φθορᾶς καί ὑπόλογος θανάτου, δέν ἄντεξε.

Ὁ γεμάτος συμπάθεια δέν μπόρεσε νά ὑπομείνει τή στέρηση ἐκείνου πού ποθοῦσε, ἀλλά τόν κάλεσε μέ πολλούς τρόπους σέ ἐπιστροφή καί μετάνοια, ἀφοῦ τόν παίδεψε σάν ἀχάριστο δοῦλο, σάν ἄμυαλο καί νήπιο γιό «πολυμερῶς καί πολυτρόπως» καί ἀφοῦ μηχανεύτηκε κάθε μέσο, γιά ν᾽ ἀποτινάξει τή δουλεία πού τόν τυραννοῦσε καί ἔτσι νά ἐπανέλθει στόν Πλάστη του. Ὅμως ἦταν ἀδύνατη ἡ ἐπιστροφή του, ἀφοῦ μιά γιά πάντα εἶχε καταδουλωθεῖ στήν ἁμαρτία καί εἶχε συζευχθεῖ θεληματικά μέ τήν ἐπιθυμία τῶν γήινων. Γι᾽ αὐτό ὁ ὑπεράγαθος Κύριος ἀναλαμβάνει τή φύση μας, ἐπειδή εἶδε ὅτι αὐτή εἶχε ἐξασθενήσει.

Βλέποντας δηλαδή τόν ἄνθρωπο νά μή ὑπακούει στό λόγο καί τίς ἐντολές καί τά προστάγματα τῆς σωτηρίας, τί λέει; «Πρέπει νά παιδαγωγήσω μέ ἔργα αὐτόν πού ἔχει ἄγνοια. Πρέπει νά τόν κατευθύνω στίς ἀρετές, γιά νά τίς συνηθίσει καί νά τίς ἐπιτελέσει ὁ ἴδιος. Πρέπει νά μέ δοῦν μέ τά μάτια τους ἀνάμεσά τους, καί ἔτσι νά θεραπεύσω τόν ἄρρωστο. Πρέπει νά κάνω νά ξαναγυρίσει τό πλανημένο πρόβατο καί νά τό ὁδηγήσω στήν ἀρχική του διαμονή, στόν παράδεισο. Πῶς ὅμως θά τό ἐπιστρέψω χωρίς νά μέ βλέπει; Πῶς θά ὁδηγήσω αὐτόν πού δέν βλέπει τά ἴχνη μου;»

Γι᾽ αὐτό ἔγινε ἄνθρωπος, ὥστε, μέ ὅσα ἔπραξε καί ἔπαθε, νά διδάξει ἔμπρακτα αὐτόν πού ἀγνοοῦσε, πῶς νά πράξει τήν ἀρετή. Ἔτσι βλέποντάς Τον νά κατεβαίνει κατ᾽ οἰκονομίαν γιά χάρη μας στή γῆ ἀπό τούς πατρικούς κόλπους, ν᾽ ἀνεβοῦμε καί ἐμεῖς μέ τή θέλησή μας πρός Αὐτόν ἀπό τή μητέρα μας γῆ. Σαρκώθηκε ἐπίσης γιά νά δείξει τόν ἀνυπέρβλητο πλοῦτο τῆς ἀγάπης Του πρός ἐμᾶς. Γιατί μεγαλύτερη ἀγάπη δέν μπορεῖ νά δείξει κανένας, παρά μόνο ἄν θυσιάσει τήν ψυχή του γιά χάρη τῶν φίλων του (Ἰω. ιε´ 13). Καί πῶς ὅποιος δέν ἔχει ἔνσαρκη ζωή θά δείξει τήν ἀγάπη του;

2. Γι᾽ αὐτό ἀναλαμβάνει τή σάρκα, γιά νά Τόν δοῦμε στή γῆ καί νά ζήσει ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους (Βαρούχ γ´ 38). Γι᾽ αὐτό ἀναλαμβάνει ψυχή, γιά νά θυσιάσει τήν ψυχή Του γιά χάρη τῶν φίλων Του. Καί φίλους δέν ἐννοῶ αὐτούς πού Τόν ἀγαποῦν, ἀλλά αὐτούς πού ποθεῖ Ἐκεῖνος. Γιατί ἐμεῖς Τόν μισήσαμε καί Τοῦ στρέψαμε τήν πλάτη καί γίναμε δοῦλοι σέ ἄλλον, ἐνῶ Αὐτός δέν μετέβαλε τήν ἀγάπη Του σ᾽ ἐμᾶς. Γιά τοῦτο ἔτρεξε πίσω μας. Ἦρθε σ᾽ ἐμᾶς πού Τόν μισήσαμε, προσπάθησε νά προλάβει ἐμᾶς πού φεύγαμε κι ὅταν μᾶς ἔφτασε, δέ μᾶς ἔλεγξε μέ σκληρότητα, δέ μᾶς γύρισε κοντά Του μέ τό μαστίγιο, ἀλλά σάν ἄριστος γιατρός πού τόν ὑβρίζει κάποιος μανιακός, πού τόν φτύνει καί τοῦ δίνει ραπίσματα, Αὐτός πρόσφερε τή θεραπευτική Του ὑπηρεσία. Σέ ἔνδειξη τοῦ μεγέθους τῆς θεραπείας πρόσφερε στήν ἀνθρώπινη φύση τήν ἴδια Του τήν θεότητα ὡς φάρμακο. Φάρμακο πολύ δραστικό, φάρμακο παντοδύναμο. Αὐτή ἀπέδειξε τό ἀσθενικό μας σαρκίο πιό ἰσχυρό ἀπό τίς ἀόρατες δυνάμεις. Ὅπως δηλαδή ὁ σίδηρος ὅταν ἑνωθεῖ μέ τή φωτιά εἶναι ἀδύνατο ν᾽ ἀγγιχτεῖ, ἔτσι καί τό χόρτο τῆς δικῆς μας φύσης, ἀφοῦ ἑνώθηκε μέ τή φωτιά τῆς θεότητας, ἔγινε ἀπλησίαστο ἀπό τό διάβολο. Κι ἐπειδή ἕνα πάθος θεραπεύεται μέ τά ἀντίθετά του -ὅπως λένε κι οἱ μαθητές τῶν γιατρῶν- καταβάλλει κι Αὐτός τά πάθη μας μέ τά ἀντίθετά τους, δηλαδή τήν ἡδονή μέ τούς μόχθους, τήν ὑπερηφάνεια μέ τήν ταπείνωση. Δέν ταπείνωσε δηλαδή μόνο τόν Ἑαυτό Του μέ τό νά γίνει ἄνθρωπος, ἐνῶ ἦταν πλούσιος στή θεότητα, ἀλλά ταπεινώθηκε καί ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους (πρβλ. Φιλιπ. β´ 6-8).

Πράγματι ποιός ἀπό τούς ἀνθρώπους ὑπῆρξε τόσο ταπεινός; «Δέν ἔχει ποῦ νά κλίνει τήν κεφαλή του» (Ματθ. 8, 20). Δέν εἶχε ὑποζύγιο, δέν εἶχε διπλό χιτώνα, δέν εἶχε ἄλλο ροῦχο. «Δεχόμενος προσβολές, δέν τίς ἀνταπέδιδε. Δέν ἀπειλοῦσε ὅταν τοῦ ἔκαναν κάποιο κακό»(Α’ Πέτρ. 2, 23). Ὁδηγοῦνταν σάν ἄκακο ἀρνί στή θυσία, χωρίς νά διαμαρτύρεται, χωρίς νά φωνάζει (Ἠσ. 53, 7). Τόν ράπιζαν κι ἔδινε πρόθυμα τή σιαγόνα Του σ᾽ ἐκεῖνον πού Τόν χτυποῦσε. Δέν ἔστρεψε τό πρόσωπό Του γιά ν᾽ ἀποφύγει τά αἰσχρά φτυσίματα. Ἐνῶ Τόν ἀποκαλοῦσαν Σαμαρείτη καί δαιμονισμένο (Ἰω. η´ 48) καί ἐνῶ Τόν καταδίωκαν, δείχνει ὑπομονή σ᾽ αὐτά, γιά ν᾽ ἀκολουθήσομε κι ἐμεῖς τά ἴχνη Του.

Τά ἔκανε ὅλα αὐτά μέ τήν εὐδοκία τοῦ Θεοῦ-Πατέρα. Ὄντας δηλαδή δικός Του Υἱός Μονογενής καί Ὁμοούσιος, μᾶς γνώρισε τήν Πατρική ἀγάπη τοῦ Θεοῦ-Πατέρα. Γιατί τόσο πολύ μᾶς ἀγάπησε ὁ Θεός καί Πατέρας, ὥστε ἔδωσε ὡς λύτρο γιά χάρη μας τόν Μονογενή Υἱό Του. Ὤ ἀγάπη ἀνυπέρβλητη! Ἔδωσε τόν Μονογενή Υἱό Του, πού ἦταν συμβασιλέας Του, γιά χάρη δούλων πού παράκουσαν, γιά χάρη ἐχθρῶν πού Τόν βλασφημοῦσαν καί λάτρευαν γιά θεό τους τόν ἐχθρό. Ὤ βάθος πλούτου τῆς ἀγαθότητας τοῦ Θεοῦ (Ρωμ. ια´ 33). Δέν ἀντιστάθηκε ὅμως ὁ Μονογενής Υἱός, δέν ἀθέτησε τό θέλημα τοῦ Πατέρα. Γιατί ἦταν Αὐτός ἡ βουλή καί ἡ θέληση τοῦ Πατέρα. Γι᾽ αὐτό λοιπόν, ἐπειδή ἦταν μέτοχος καί κοινωνός τῆς φύσης Του (γιατί εἶναι μία ἡ φύση τοῦ Πατέρα καί τοῦ Υἱοῦ), ἐκτελεῖ δικό Του θέλημα, γίνεται ἄνθρωπος καί ὑπήκοος τοῦ Πατέρα μέχρι θανάτου, καί μάλιστα θανάτου σταυρικοῦ (Φιλ. β´ 8), θεραπεύοντας ἔτσι τή δική μου παρακοή.

3. Ἐπείγεται λοιπόν πρός τό πάθος καί βιάζεται νά πιεῖ τό ποτήρι τοῦ θανάτου, τό σωτήριο γιά ὅλο τόν κόσμο. Ἔρχεται πεινασμένος γιά τή σωτηρία τῆς ἀνθρωπότητας, καί δέ βρίσκει σ᾽ αὐτήν καρπό. Γιατί αὐτήν ὑπαινίσσεται μεταφορικά ἡ συκιά. Ποιός δηλαδή τρώει τό πρωί; Ὁ βασιλιάς, ὁ Κύριος, ὁ Δάσκαλος. Νιώθοντας πείνα πρωί-πρωί, δέν ἐμποδίζει τήν ἐπιθυμία τοῦ φαγητοῦ. Δέν συγκρατεῖ τή φύση Του, ἀλλά, σάν κάποιος ἀκρατής κι ἀκόλαστος, ὁρμᾶ ἀνόητα στό φαγητό, σέ ἀκατάλληλη ὥρα. Πῶς τότε παιδαγωγεῖ τούς μαθητές Του νά μήν τούς νικᾶ τό πάθος τῆς ἐπιθυμίας;

Δέν εἶναι ἔτσι τό πράγμα. Ἀλλά ὅπως μιλοῦσε διδάσκοντας μέ παραβολικούς λόγους, ἔτσι ἐκτελεῖ καί τίς παραβολές μέ ἔργο. Πλησίασε στή συκιά πεινώντας (Ματθ. ια´ 19). Ἡ συκιά ὑποδήλωνε τή φύση τῆς ἀνθρωπότητας. Ὁ καρπός τῆς συκιᾶς εἶναι γλυκύς, τά φύλλα της τραχιά κι ἄχρηστα κι ἕτοιμα γιά τή φωτιά. Ἀλλά καί ἡ φύση τῆς ἀνθρωπότητας εἶχε γλυκύτατο τόν καρπό τῆς ἀρετῆς, ἔχοντας ἀπό τό Θεό τήν ἐντολή νά τήν καρποφορεῖ, ἐξαιτίας ὅμως τῆς ἀκαρπίας της στήν ἀρετή ἔβγαλε τά τραχιά φύλλα.

Πράγματι τί ὑπάρχει τραχύτερο ἀπό τίς βιοτικές μέριμνες (Γεν. β´ 25); Ἦταν κάποτε γυμνοί ὁ Ἀδάμ καί ἡ Εὔα καί δέν ἔνιωθαν ντροπή. Γυμνοί στήν ἁπλότητα καί τήν ἀπέριττη ζωή τους. Οὔτε τέχνη εἶχαν οὔτε βιοτικές μέριμνες. Δέν ἐπινοοῦσαν τρόπους πῶς νά σκεπάσουν τή γύμνια τοῦ σώματός τους. Δέν ντρέπονταν γιά τήν ἀκτημοσύνη τους οὔτε γιά τή λιτότητα τῆς ζωῆς τους, ἀλλά, ἄν καί ἦταν γυμνοί στό σῶμα, τούς σκέπαζε ἡ Θεία Χάρη. Δέν εἶχαν σωματικό φόρεμα, ἀλλά φοροῦσαν ἔνδυμα ἀφθαρσίας. Ὅταν ὅμως παράκουσαν, βρέθηκαν μακριά ἀπό τή Χάρη πού τούς σκέπαζε. Ἀπογυμνώθηκαν ἀπό τήν ἔκστασή τους πρός τόν Θεό καί τή θεωρία Του. Εἶδαν τή γύμνωση τοῦ σώματός τους (Γεν. γ´ 7). Πόθησαν τά εὐχάριστα τῆς ζωῆς. Βρέθηκαν μέσα στή φτωχική καί στερημένη ζωή. Ἔρραψαν φόρεμα ἀπό φύλλα συκιᾶς κι ἔκαναν περιζώματα, ἔκαναν πολλούς λογισμούς καί βρῆκαν τήν τραχιά καί γεμάτη μέριμνες καί πόνους ζωή. «Μέ τόν ἱδρώτα τοῦ προσώπου σου θά φᾶς τό ψωμί σου. Καταραμένη θά εἶναι γιά τά ἔργα σου ἡ γῆ, θά βγάλει γιά σένα ἀγκάθια καί τριβόλια καί θά καταλήξεις στή γῆ» (Γεν. γ´ 17, 19).

Ἀπέκτησες γήινα φρονήματα, γι᾽ αὐτό ἡ στροφή σου θά γίνει πρός τή γῆ. Ἔγινες ἕνα μέ τά ἄλογα ζῶα, ἀφοῦ δέν κατάλαβες ὅτι εἶχες τιμητική θέση (Ψαλμ. μη´ 13). Ἤσουν στούς κόλπους τοῦ Θεοῦ καί δέν κατάλαβες τήν καρποφόρο ἀρετή. Προτίμησες τήν ἀπόλαυση τῶν γήινων κι ἀγάπησες τή ζωή τῶν ἀλόγων ζώων. Εἶσαι γῆ καί θά καταλήξεις στή γῆ. Θά κληρονομήσεις τό θάνατο, ὅπως τά ἄλογα ζῶα. Αὐτός εἶναι ὁ λόγος πού φοράει καί τούς δερμάτινους χιτῶνες (Γεν. γ´ 21). Ὄντας μέ τό σῶμα του ἀνάμεσα στή ζωή καί στό θάνατο – ἐνῶ πρῶτα ζοῦσε στόν παράδεισο τῆς τρυφῆς καί κατοικοῦσε σέ βασιλικά διαμερίσματα – ἀπέκτησε ἔπειτα θνητό καί παχύ σῶμα, ἱκανό νά ἀντέχει στούς κόπους. Εἶναι ἀληθινά τραχιά τά φύλλα τῆς συκιᾶς τῆς φύσης μας, τῆς ἀπειθάρχητης κακίας τῆς φύσης μας. Σ᾽ αὐτή τή συκιά, τή φύση δηλαδή τῆς ἀνθρωπότητας, πῆγε ὁ Σωτήρας πεινώντας καί ζητώντας ἀπό αὐτήν τό γλυκύτατο καρπό, δηλαδή τήν γλυκύτατη γιά τό Θεό ἀρετή, μέ τήν ὁποία πραγματοποιεῖ τή σωτηρία μας. Καί δέ βρῆκε καρπό, παρά φύλλα μονάχα, τήν τραχιά καί πικρή ἁμαρτία καί ὅ,τι κακό φυτρώνει ἀπό αὐτήν.

Γι᾽ αὐτό καί τῆς λέει ἐπιτιμητικά: «Ποτέ πιά δέν θά δώσεις καρπούς» (Ματθ. ια´ 19). Γιατί ἡ σωτηρία δέν προέρχεται ἀπό τούς ἀνθρώπους. Ἡ ἀρετή δέν προέρχεται ἀπό ἀνθρώπινη δύναμη. Ἐγώ θά φέρω τή σωτηρία σας καί μέ τό πάθος μου θά σᾶς χαρίσω τήν ἀνάσταση. Θά σᾶς χαρίσω ἐπιπλέον καί τήν ἀπαλλαγή σας ἀπό τήν πολύ σκληρή αὐτή ζωή πού τώρα ζεῖτε. Αὐτά εἶπε καί βέβαια ὅπως τά εἶπε καί τά πραγματοποίησε.

Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ

(Ἀπόσπασμα ἀπό τήν Ὁμιλία στήν ΞΗΡΑΝΘΕΙΣΑ ΣΥΚΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΑΜΠΕΛΩΝΑ)

Πηγή: Χριστιανικὴ Βιβλιογραφία

Ρε πως περνάει ο καιρός! Προχθές ευχόμασταν «καλή Πρωτοχρονιά» και σήμερα ευχόμαστε «καλό Πάσχα»! O χρόνος, πράγματι, «τρέχει» αλλά πόσοι από εμάς πήραμε την απόφαση να τον εκμεταλλευτούμε κάνοντας κάτι διαφορετικό το οποίο, ίσως (ίσως λέμε), μας καλυτερεύσει ως ανθρώπους; Θέλω να πώ πως τόσα και τόσα δοκιμάσαμε κατά την διάρκεια της μέτριας ζωής μας, γιατί να μην δοκιμάσουμε στο κάτω κάτω και κάτι το οικείο με αφορμή το φετινό Πάσχα, μεσούσης της οικονομοκοινωνικής κρίσης; Παράδειγμα, πολλοί από εμάς δοκιμάσαμε εξαντλητικές δίαιτες και «διατροφές» αλλά σπάνια νηστεύσαμε. Πολλοί από εμάς ασχοληθήκαμε με γιόγκα, ζα ζεν, φεγκ σούι και διαλογισμούς αλλά σπάνια αποπειραθήκαμε να προσευχηθούμε. Πολλοί από εμάς τρέξαμε σε ψυχολόγους, σε ψυχιάτρους, σε γιατρούς αλλά σπάνια εμπιστευτήκαμε έναν πνευματικό ιερέα (και τζάμπα, έέέ). Πολλοί από εμάς μιλάμε ακατάσχετα αργολογώντας-μπουρδολογώντας, «ξεβρακωνόμαστε» στο φεϊσμπουκ, στο σκάϊπ και στους κολλητούς μας αλλά ποτέ δεν σκεφτήκαμε να κάνουμε κάτι ουσιαστικό και να συνομιλήσουμε –εξομολογηθούμε ενώπιον εξομολόγου. Πολλοί από εμάς διαβάσαμε από Καζαντζάκη και Γιαλόμ μέχρι Λένα Μαντά, Λιακόπουλο και Άρλεκιν αλλά δεν διανοηθήκαμε να ανοίξουμε, μπας και ξεστραβωθούμε, την Καινή Διαθήκη ή κάποιο άλλο πατερικό κείμενο. Πολλοί από εμάς σηκωνόμαστε το πρωί για να πάμε για γυμναστική, για καφέ, για δουλειά, για σκι, για ψώνια, για βόλτα, τον σκύλο για κατούρημα αλλά ποτέ δεν μας πέρασε από το μυαλό να διαθέσουμε ελάχιστο χρόνο και να πάμε σε κάποιαν εκκλησία, μία Κυριακή στις τόσες, να πούμε ένα «ευχαριστώ» προς τον Τριαδικό Θεό ή να προσευχηθούμε για κάποιον δικό μας. Πολλοί από εμάς δικαιολογούμε τα αδικαιολόγητα, διυλίζοντας τον κώνωπα και καταπίνοντας την κάμηλον, αλλά η «ηθική» μας και η «λογική» μας δεν δικαιολογεί «τα της εκκλησίας» και βάζει φρένο στο να πλησιάσουμε την Πίστη μας, έστω και από περιέργεια, καθώς μας φταίνε οι «κατηχητικούρες με τις κοτσίδες», οι «χοντροί παπάδες», οι «ιερείς που είναι αδερφές», τα «λαμόγια που βάζουν χέρι στο παγκάρι», οι «επιτήδειοι που κάνουν τους μεγάλους σταυρούς», οι «συντηρητισμοί που είναι για οπισθοδρομικούς», ο «Άνθιμος Θεσσαλονίκης με το κήρυγμά του» και άλλες προφάσεις εν αμαρτίαις οι οποίες, στην ουσία, αυτό-δικαιολογούν τις αναστολές μας, αυτό-αθωώνουν τις ενοχές μας, αυτό-επικροτούν τις πρακτικές μας και γενικώς αυτό-ικανοποιούν τον θηριώδη εγωισμό μας. Πάσχα έρχεται μωρέ, κι όχι Γιουροβίζιον. Ας δοκιμάσουμε, έστω από περιέργεια, να κάνουμε κάτι διαφορετικό μετέχοντας στο όλο Θείο δράμα αλλά και στην Ανάσταση που έρχεται, μπας και «αναστηθούμε» συλλογικά…

Πηγή: (Εφημερίδα «ΑΝΤΙΦΩΝΗΤΗΣ», 1 Απριλίου 2015), Ενωμένη Ρωμηοσύνη

Τα Συνεργαζόμενα Ορθόδοξα Χριστιανικά Σωματεία της Θεσσαλονίκης απέστειλαν τήν συνημμένη επιστολή-παρέμβαση για την Κάρτα του Πολίτη σ᾽ όλους τους αρχιερείς καί τους βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου. 

Η επιστολή υπογράφεται από 25 Σωματεία.

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ ΟΡΓΑΝΟ ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Θεσσαλονίκη, 26η Μαρτίου 2015

Ἀρ. Πρωτ.: 311/Φ.3

Κύριε /α Βουλευτά,

Ἡ παροῦσα ἐπιστολή τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανικῶν Σωματείων τῆς Θεσσαλονίκης εἶναι ἀποτύπωση τῆς ἀγωνίας μας, καθώς βλέπουμε γιά ἄλλη μιά φορά, νά ἐπιχειρεῖ ἡ κυβέρνηση νά ἐπιβάλει στόν λαό μας τήν ἠλεκτρονική «Κάρτα τοῦ Πολίτη».

Σήμερα, Κυριακή των Βαϊων, φθάνει στα Ιεροσόλυμα ο Ιησούς Χριστός, ο Υιός του Θεού, που έλαβε μορφή δούλου για να ελευθερώσει το ανθρώπινο γένος. Ο ουράνιος Βασιλεύς παραγίνεται στην Σιών, γι’ αυτό, ας χαρεί η Εκκλησία του Θεού, διότι ο Νυμφίος της έρχεται καθήμενος επάνω σε πώλο όνου. Ας εξέλθουμε για να Τον προϋπαντήσουμε, ας τρέξουμε για να δούμε την δόξα Του, ας τιμήσουμε την είσοδό Του στην πόλη την Αγία.

H σωτηρία προσφέρεται στον κόσμο. Ο Θεάνθρωπος έρχεται στο Σταυρό. Ο Βασιλεύς της Σιών, που είναι η προσδοκία των εθνών, έρχεται στην Αγία Πόλη για να χαρίσει την σωτηρία στους ανθρώπους. Το Φως φανερώνεται, η πλάνη καταργείται, ανθίζει η Αλήθεια, η Εκκλησία των Ορθοδόξων χορεύει, η Συναγωγή των Ιουδαίων χηρεύει, οι δαίμονες ντροπιάζονται, η κατάρα του Αδάμ λύεται, οι Εβραίοι ταράσσονται, τα έθνη ευφραίνονται και ο Δαίμων συντρίβεται,. Ο Χριστός καθήμενος πάνω σε πώλο όνου έρχεται! Οι ουρανοί αγάλλονται· οι άγγελοι υμνούν· οι Εκκλησίες χαίρουν· οι ιερείς υμνούν· οι προφήτες προφητεύουν· οι μαθητές κηρύττουν. Όλη η δημιουργία, όλη η φύση και κάθε τι που έχει πνεύμα ζωής, ας υπαντήσουν τον Βασιλέα των όλων και μαζί με τα παιδιά των Εβραίων ας φωνάξουν το: «Ωσαννά εν τοις υψίστοις. Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου· Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν, επέφανε τοις εν σκότει και σκιά θανάτου καθημένοις ημίν».

Η Κυριακή των Βαϊων αποτελεί για εκείνους που έπεσαν ανάσταση, για τους αιχμαλώτους ελευθέρωση, για τους τυφλούς ανάβλεψη, για τους πενθούντας παράκληση, για τους κοπιώντας ανάπαυση, για τους απεγνωσμένους παρηγτριά και λύτρωση, και γενικά για όλους εκείνους που καταπονούνται είναι η ειρήνη και η γαλήνη. Γι’ αυτό και εμείς λέγομε το «Ωσαννά», που σημαίνει: Σώσε μας Κύριε που είσαι ο Ύψιστος Θεός!

Χθές ο Χριστός ανάστησε από τους νεκρούς τον τετραήμερο Λάζαρο, σήμερα ο Ίδιος έρχεται θεληματικά προς τον θάνατο. Χθές χάρισε την ζωή σ’ άλλον, σήμερα ο Ζωοδότης έρχεται προς τον θάνατο. Χθες έλυσε τα σπάργανα του Λαζάρου, σήμερα ο Ίδιος θεληματικά σπαργανούται. Χθες έβγαλε τον άνθρωπο από το σκοτάδι, σήμερα ο Ίδιος τοποθετείται στα σκοτεινά μέρη του τάφου και μπαίνει κάτω από τη σκιά του θανάτου για να σώσει τον άνθρωπο. Χθές χάρισε στη Μαρία τον τετραήμερο νεκρό αδελφό της, σήμερα ο Χριστός με την τριήμερο αναστασή Του χαρίζει τον Εαυτό Του στην Εκκλησία. Τότε, μόνον η Βηθανία θαυμάζει, τώρα όλη η Εκκλησία γιορτάζει. Γιορτάζει η Ορθόδοξος Εκκλησία, όχι τυπικά, όχι σωματικά, αλλά πνευματικά. Διότι, σήμερα, γιορτάζομε την πτώση των ειδώλων και την ανάσταση των εκκλησιών. «Τα αρχαία παρήλθον· ιδού γέγονε τα πάντα καινά».

Και μόλις ο Ιησούς κατέβηκε από το όρος, ο όχλος έλαβε βάϊα φοινίκων και κλάδους ελιάς και βγήκαν να Τον προϋπαντήσουν. Και τα παιδά φώναζαν: «Ωσαννά τω υιώ Δαβίδ, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου». Αυτή είναι η Δεσποτική παρουσία· αυτή είναι η επιδημία του Βασιλέα των βασιλευόντων· αυτή είναι η λαμπρά έλευση του Δημιουργού των όλων. Γι’ αυτό και εμείς που ήλθαμε στη σημερινή γιορτή, ας βγούμε για να Τον προϋπαντήσουμε ακολουθώντες τον πώλο με ταπεινή καρδιά και πίστη ορθή. Γιατί, σήμερα, τα ουράνια μαζί με τα επίγεια και τα καταχθόνια Τον υμνούν. Τα Χερουβίμ, φωνάζουν το «Άγιος, Άγιος, Άγιος Κύριος Σαβαώθ· πλήρης ο ουρανός και η γη της δόξης αυτού». Όλοι μαζί, ας γονατίσουμε και ας φωνάξουμε· «Πάσα η γη προσκυνησάτω σοι».

Σήμερα, εισήλθε στα Ιεροσόλυμα ο Κύριος καθήμενος πάνω σε πώλο όνου. Πάνδημος υπήρξε η συμφωνία και τα παιδιά και βρέφη θεολόγησαν και αναγνώρισαν τον Ιησούν ως Θεό και Κύριο και έλεγαν· «Ωσαννά τω υιώ Δαβίδ, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου». Πράγματι, πόσα καινούργια και παράδοξα γεγονότα πραγματοποιούνται κατά τη σημερινή γιορτή! Τα παιδιά θεολογούν και οι ιερείς των Εβραίων βλασφημούν! Τα νήπια, που θηλάζουν, Τον Προσκυνούν και οι δάσκαλοι του Νόμου ασεβούν! Τα παιδά φωνάζουν το «Ωσαννά» και οι Εβραίοι το «Σταυρωθήτω»! Τα παιδιά έφεραν βάϊα και οι Εβραίοι έφεραν φονικά όπλα, μαχαίρια και σπαθιά! Τα παιδιά κόπτουν κλάδους και οι Εβραίοι ετοιμάζουν τον Σταυρό! Τα νήπια στρώνουν τους χιτώνες και οι σταυρωτές Του μοιράζουν τα ρούχα και τον χιτώνα! Τα νήπια προσκυνούν τα πόδια του Χριστού και οι Εβραίοι τα καρφώνουν στο Ξύλο του Σταυρού! Τα παιδιά προσάγουν δοξολογία και οι Εβραίοι προσφέρουν ξίδι με χολή! Τα παιδιά σείουν τα κλαδιά των βαϊων και οι Εβραίοι κτυπούν τα φονικά όπλα! Τα παιδιά υμνούν τον Χριστό και οι Εβραίοι πωλούν τον Δημιουργό του κόσμου!

Τα παιδιά και τα νήπια, με την αθώα παιδική τους ψυχή, αναγνώρισαν την Θεότητα του Ιησού, που χάρη των ανθρώπων έλαβε δούλου μορφή, αλλά ουδέποτε χωρίσθηκε από τους πατρικούς κόλπους. Ο Ιησούς βρίσκεται ανάμεσα στους ανθρώπους με σάρκα αληθινή, αλλά ταυτόχρονα ως Θεός τέλειος συμπαρίσταται μαζί με τον Πατέρα στους ουρανούς, αψευδής, αληθινός, παντοκράτωρ, κοσμοκράτωρ, εθνοκράτωρ, ζωής χορηγός, αληθής Θεός και Σωτήρας όλων των ανθρώπων. Αυτός εισέρχεται ταπεινά στην κάτω Ιερουσαλήμ και ανοίγει με την παντοδυναμία Του τις πύλες της άνω Σιών.

Με την Χάρη του Θεού από σήμερα εισερχόμεθα στην περίοδο της Αγίας και Μεγάλης Εβδομάδας. Ας εισέλθουμε μαζί με τον Χριστό στην πνευματική Ιερουσαλήμ με πίστη ορθή, με μετάνοια και συντριβή καρδίας. Ας αποτινάξουμε από πάνω μας κάθε είδος μίσος και κακίας και ας δεχθούμε μέσα στην καρδιά μας την αγάπη και την φιλανθρωπία. Η Κυριακή των Βαϊων πρέπει να είναι και η δική μας είσοδος μέσα στην Αγία Πόλη των αρετών. Ας ανοίξουμε, λοιπόν, τις πόρτες της δικής μας Σιών στον Κύριο και Θεό μας, διότι, σ’ Αυτόν ανοίκει η δόξα, η τιμή και η προσκύνηση. Αμήν.

Πηγή: Αναβάσεις

Τι λέει στο Newsit o Δήμαρχος Πεντέλης για την αγωγή που κατέθεσε κατά της Τουρκίας με την οποία διεκδικεί 50 εκατομμύρια ευρώ για την πλήρη αποκατάσταση 20.000 στρεμμάτων δάσους που κάηκαν το 1995. 

Η αγωγή κατά της Τουρκικής Δημοκρατίας κατατέθηκε από τον κύριο Δημήτρη Στεργίου - Καψάλη  χθες, 5/7/2012 στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών. 

Ο Δήμαρχος Πεντέλης  διεκδικεί την πλήρη αποκατάσταση των 20.000 στρεμμάτων δάσους, που κάηκαν το 1995 και στηρίζει την ενέργεια του αυτή στις δηλώσεις του πρώην πρωθυπουργού της Τουρκίας, Μεσούτ Γιλμάζ που έγιναν τον Δεκέμβριο του 2011, σύμφωνα με τις οποίες τη δεκαετιά του 1990 Τούρκοι πράκτορες είχαν αναλάβει να κανουν εμπρησμούς στα ελληνικά δάση. 

Οπως δήλωσε στο Newsit o Δήμαρχος Πεντέλης "με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Πεντέλης κατέθεσα χθες αγωγή κατά της Τουρκίας για τις καταστροφές που έγιναν στη μεγάλη φωτιά της 21ης Ιουλίου 1995 η οποία κατέκαψε 68.844 στρέμματα δάσους μεταξύ των οποίων 20.000 στρέμματα είναι εντός των ορίων του Δήμου Πεντέλης. Η αγωγή αυτή στηρίχτηκε σε πολλά δημοσιεύματα του τουρκικού τύπου τον Δεκέμβριο του 2011 σύμφωνα με τα οποία ο πρώην Τούρκος πρωθυπουργός Μεσούτ Γιλμάζ δήλωσε οτι οι φωτιές στην Ελλάδα την περίοδο αυτή ήταν αποτέλεσμα δολιοφθορών Τούρκων πρακτόρων οι οποίοι είχαν αποσταλεί στην πατρίδα μας την περίοδο 1995-1997 με χρηματοδότηση του Τουρκικού κράτους. 

Οι αξιώσεις που έχουμε δεν αφορούν αποκατάσταση περιουσιακών στοιχείων σε ιδιώτες αλλά ζητάμε την αποκατάσταση του περιβάλλοντος με τη φυτευση δέντρων και τη συντήρηση του δάσους στην καμμένη περιοχή η οποία παραμένει μέχρι σήμερα κρανίου τόπος. Το κόστος των διεκδικήσεων μας ανέρχεται σε περιπου 50 εκαττομύρια ευρώ. 

Πάντως είναι για εμένα έκπληξη οτι  σε αυτο τον εθνικό αγώνα είμαι ολομόναχος. Μου κάνει φοβερή εντυπωση οτι κεντρική εξουσία παραμένει μακριά και φαίνεται πως είναι σαν να είναι ένα θέμα που τη φοβίζει να το ακουμπήσει. Είναι αδιανοητο ένας πρώην πρωθυπουργός να κάνει μια τόσο σοβαρή δήλωση και να υπάρχει απέναντι του η φωνή μόνο του Δημάρχου Πεντέλης". 

  Σύμφωνα με τον αρθρογράφο της Μilliyet Τζαν Ντουντάρ, η MIT είχε απαντήσει στην έκθεση του διευθυντή του γραφείου του Γιλμάζ και ζητούσε την εξαφάνιση της!

Η ΜΙΤ ανέφερε πως  « αν και δεν είναι γνωστό από ποιους έχουν γίνει οι επιθέσεις, όπως στη Λαμία στα δάση της Ελλάδος, οι βομβιστικές επιθέσεις στην Κρήτη και τη Ρόδο, όμως η αναφορά στα θέματα αυτά που είναι «κρατικά μυστικά,» ακόμη και στο επίπεδο αναφορών, θα μπορούσε να προκαλέσει την εκμετάλλευση τους από άλλα κράτη και να δημιουργήσει θέμα αμοιβαιότητας.»

Σύμφωνα με τον αρθρογράφο της Μilliyet Τζαν Ντουντάρ, η MIT είχε απαντήσει στην έκθεση του διευθυντή του γραφείου του Γιλμάζ και ζητούσε την εξαφάνιση της!
  
Η ΜΙΤ ανέφερε πως  « αν και δεν είναι γνωστό από ποιους έχουν γίνει οι επιθέσεις, όπως στη Λαμία στα δάση της Ελλάδος, οι βομβιστικές επιθέσεις στην Κρήτη και τη Ρόδο, όμως η αναφορά στα θέματα αυτά που είναι «κρατικά μυστικά,» ακόμη και στο επίπεδο αναφορών, θα μπορούσε να προκαλέσει την εκμετάλλευση τους από άλλα κράτη και να δημιουργήσει θέμα αμοιβαιότητας.»
  
Ο τούρκος αρθρογράφος με ξεκάθαρο τρόπο γράφει στο άρθρο του πως την εποχή εκείνη, «η Τουρκία ήταν εξοργισμένη για τη φιλοξενία των μελών του PKK στην Ελλάδα.»
«Έτσι κάποιοι είπαν  “Αφού εκείνοι μας πονούν το ίδιο θα κάνουμε κι εμείς” και δυο ομάδες χωρίς να γνωρίζει η μια την άλλη ξεκίνησαν τη δράση τους. Tότε οι ειδικές δυνάμεις ανέλαβαν τις πυρκαγιές, ο τομέας μυστικών υπηρεσιών τις βόμβες» τονίζει ο Νουτντάρ/
  Ο τούρκος αρθρογράφος αναφέρει πως οι δράστες στην επικίνδυνη αποστολή τους αν συλλαμβάνονταν, δεν θα αναγνωρίζονταν από το τουρκικό κράτος.
 
« Μετά τις βόμβες και τις πυρκαγιές στα ελληνικά νησιά, στην Τουρκία ξέσπασαν μεγάλες πυρκαγιές. Μετά από λίγο καιρό Έλληνες επικοινώνησαν τους Τούρκους αρμόδιους και ζήτησαν «παύση πυρός.» Το μήνυμα ελήφθη και οι πυρκαγιές σταμάτησαν. Μετά για λίγο καιρό έπαψε και η φιλοξενία του PKK από την Αθήνα.
 
Ο τούρκος αρθρογράφος καταλήγει στο συμπέρασμα «έτσι καταλαβαίνουμε για άλλη μια φορά, το τι απαίσιο πράγμα είναι το κρατικό μυστικό αλλά και τα μυστικά κονδύλια.»
 
 Αποκαλύψεις και από τη Vatan 

Την ύπαρξη έκθεσης που δείχνει τη  δράση του τουρκικού παρακράτους στα ελληνικά δάση αποδεικνύει, η αναφορά που δημοσιεύει η τουρκική εφημερίδα Vatan.
  H εφημερίδα κάνει αναφορά στην έκθεση του διευθυντή του πρωθυπουργικού γραφείου Κουτλού Σαβάς επι κυβερνήσεων Μεσούτ Γιλμαζ, σχετικά με το σκάνδαλο Σουσούρλουκ που δείχνει τη σχέση του κράτους με το παρακράτος. Στην έκθεση του, σύμφωνα με την Vatan o εισαγγελέας αφιερώνει 12 σελίδες «σχετικά με τις πυρκαγιές στην Ελλάδα».
  Ολόκληρη η μυστική έκθεση βρίσκεται στους φακέλους της δίκης της οργάνωσης Εργκενεκόν. Όλα τα στοιχεία βρέθηκαν κατά τη διάρκεια σύλληψης μέλους της Εργεκενεκόν Ντογού Περίντσεκ.
  Στα στοιχεία τα οποία βρέθηκαν στο σπίτι του περίντσεκ γίνεται αναφορά πως « είχε συγκροτηθεί ειδική ομάδα από το Γενικό Επιτελείο Στρατού, Χωροφυλακής και των Δυνάμεων Ασφαλείας, για τις εργασίες που θα γίνουν στους εξωτερικούς στρόχους.» Σύμφωνα με την αναφορά η ομάδα δράσης σταμάτησε τις εργασίες της όταν άρχισαν να δημιοσιεύονται ειδήσεις για τη δράση της.  Η Vatan δημοσιεύει μέρος της έκθεσης που αναφέρει « Ως πρώτoς στόχος έχει επιλεγεί ο Οτζαλάν. Αλλά έχει γίνει στόχος επίθεσης και ο χώρος συγκένρτωσης στη Λαμία (PKK). Ο συγκκριμένος χώρος άλλαξε τρεις φορές σημείο αλλά βρίσκεται στην ίδια περιοχή. Μετά τη σύλληψη των εμπρηστών οι οποίοι είχαν εκπαιδευτεί στην Ελλάδα και είχαν σταλεί για εμπρησμούς στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο (σ.σ στην Τουρκία), ξέσπασαν μεγάλες πυρκαγιές και στην Ελλάδα. Μετά τις δράσει στις τουριστικές μας περιοχές, συνέβησαν εκρήξεις στην Κρήτη και τη Ρόδο. Την ίδια περίοδο στην Ελλάδα, τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία, πολλά καταστήματα των μελών του PKK έγιναν στόχοι βομβιστικών επιθέσεων.

Αλλαγές που ανατρέπουν άρδην το μέχρι τώρα σύστημα επιφυλάσσει το σχέδιο που επεξεργάζεται το υπουργείο Παιδείας για το εξεταστικό του 2016, αλλάζοντας εν τέλει -όπως φαίνεται- και την αρχική φιλοσοφία των παρεμβάσεων, που θα ήταν οι λιγότερο δυνατές και προς διευκόλυνση των υποψηφίων ώστε να μην προκληθεί αναστάτωση την τελευταία στιγμή.

Σύμφωνα με τις τελευταίες εισηγήσεις, που συζητήθηκαν σε ευρεία σύσκεψη την προηγούμενη Παρασκευή και δείχνουν ότι παραμένει ακόμα ανοιχτό το ρίσκο της φιλόδοξης μετάβασης από το παλιό στο νέο σύστημα, προβλέπεται ότι:

Οικονομικές σχολές

• Οι βασικές κατευθύνσεις στις οποίες θα ομαδοποιηθούν τα έξι Επιστημονικά Πεδία είναι δύο, η Θεωρητική και η Θετική, ενώ γίνεται προσπάθεια να ενταχθεί ομαλά και η ομάδα των Οικονομικών σχολών που τυπικά μεν ανήκουν στη Θετική Κατεύθυνση, ουσιαστικά, όμως, λειτουργούν ως αυτόνομη κατεύθυνση με δικό τους συνδυασμό μαθημάτων. Προς το παρόν τουλάχιστον.

• Τα 4+1 μαθήματα, δηλαδή τέσσερα πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα για τις σχολές ενός πεδίου συν ένα ακόμα μάθημα για να εξασφαλιστεί η πρόσβαση στις σχολές ενός ακόμα πεδίου, παραμένει ως συνταγή για τις δύο κατευθύνσεις. Ωστόσο, το 5ο μάθημα στην πράξη αποδεικνύεται υποχρεωτικό για την αύξηση των πιθανοτήτων εισαγωγής στην τριτοβάθμια μέσα από τις δύο τόσο πολυπληθείς Κατευθύνσεις.

• Η ενοποίηση των Επιστημονικών Πεδίων στις δύο Κατευθύνσεις έχει γίνει ως εξής: Στη Θεωρητική Κατεύθυνση εντάσσονται το 1ο Πεδίο (Ανθρωπιστικές, Νομικές), το 5ο Πεδίο (Παιδαγωγικές όπως διαμορφώθηκε από τον σχεδιασμό του Νέου Λυκείου), το 4ο Πεδίο (Κοινωνικές, Πολιτικές αλλά όχι Οικονομικές) και μέρος του 3ου.

Το 5ο μάθημα

Στη Θετική Κατεύθυνση εντάσσονται: φυσικά το 2ο Πεδίο (θετικές και τεχνολογικές), το 3ο με τις Επιστήμες Υγείας και οι Οικονομικές από το 4ο.

• Το 5ο μάθημα εξετάζεται να λειτουργεί διευκολυντικά ίσως όχι για όλες τις σχολές του δεύτερου επιθυμητού Πεδίου αλλά για έναν αριθμό αυτών. Αναμένονται τα κριτήρια.

• Το υπό μελέτη εξεταστικό φαίνεται ασύμβατο με το ισχύον αναλυτικό πρόγραμμα της γ’ τάξης του Νέου Λυκείου (που θα έχουν διδαχθεί και ενδεχομένως προετοιμαστεί από το καλοκαίρι οι μαθητές) αλλά και ώς ένα βαθμό και με το αναλυτικό της β’ λυκείου που διδάσκονται φέτος, υπό την έννοια της διαφορετικής φιλοσοφίας.

Θα πρέπει, λοιπόν, να αλλάξει και το αναλυτικό πρόγραμμα για να δέσουν σωστά τα δύο κομμάτια. Υπάρχει χρόνος για αλλαγή του αναλυτικού; Κι αν αλλάξει, δεν αλλοιώνεται ο στόχος τού μη αιφνιδιασμού των υποψηφίων, την ίδια, μάλιστα, χρονιά που δίνουν πανελλαδικές;

Από την άλλη, η αλλαγή είναι επιτακτική αφενός επειδή φέτος είναι η τελευταία χρόνια που ισχύει το παλιό εξεταστικό, ήδη ασύμβατο με το Νέο Λύκειο, και αφετέρου για να συνδυαστούν το δρομολογημένο Νέο Λύκειο του Κ. Αρβανιτόπουλου με το νέο εξεταστικό του 2016. Το σχέδιο του οποίου οδηγεί σε αυτόματες αλλαγές στο ωρολόγιο πρόγραμμα και δημιουργεί την ανάγκη προϋποθέσεων ως προς το προσωπικό, τις αίθουσες, τις υποδομές.

Τα Τμήματα

Παράδειγμα: Η προσθήκη του 5ου μαθήματος, που καθίσταται υποχρεωτική για όσους θέλουν να διευρύνουν πιθανότητες εισαγωγής, απαιτεί τη δημιουργία τμημάτων αντίστοιχων με το μάθημα που θα έχει επιλεγεί. Δηλαδή, αν στη Θεωρητική κάποιος επιλέξει ως 5ο μάθημα τα Μαθηματικά (για τις Παιδαγωγικές), θα πρέπει να το παρακολουθήσει στο αντίστοιχο τμήμα. Το ίδιο θα πρέπει να γίνει αν επιλέξειΣτοιχεία Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών ή Βιολογία. Δηλαδή, στη γ’ τάξη του λυκείου θα έχουμε το βασικό τμήμα κατεύθυνσης + ένα ακόμα x τρία αφού δίνονται τρεις εναλλακτικές.

Ομοίως στη Θετική Κατεύθυνση, εκτός από το βασικό θα λειτουργούν και τρία ακόμα τμήματα για τα Στοιχεία Κοινωνικών Επιστημών (για τις αντίστοιχες σχολές), την Πληροφορική (αντίστοιχες σχολές) και τη Βιολογία (για ιατρικές). Σ’ αυτήν την κατεύθυνση μάλιστα μένει να διευκρινιστεί αν θα προστεθεί ένα ακόμη μάθημα/Τμήμα με τις Αρχές Οικονομικής Επιστήμης ή αν θα έχουμε ένα ξεχωριστό ουσιαστικά Πεδίο μόνο για τις Οικονομικές σχολές όπου θα συνυπάρχουν Πληροφορική και Αρχές Οικονομικής θεωρίας.

• Αλλα στοιχεία διαφοροποίησης του αναλυτικού προγράμματος της γ’ τάξης του Νέου Λυκείου με το υπό κατάρτιση σχέδιο είναι το περιεχόμενο των μαθημάτων.

1. Στο νυν νέο πρόγραμμα δεν υπάρχουν, λ.χ., ούτε Μαθηματικά ούτε Βιολογία Γενικής Παιδείας. Τα μόνα μαθήματα Γενικής Παιδείας που διδάσκονται είναι Νέα Ελληνική Γλώσσα, Λογοτεχνία, Ιστορία, Ξένη Γλώσσα, Φυσική Αγωγή και Θρησκευτικά. Τα υπόλοιπα εντάσσονται στα Μαθήματα των «Πεδίων Εξειδίκευσης». Δηλαδή, οι υποψήφιοι του 2016 που θα θέλουν να επιλέξουν τις παραϊατρικές σχολές των ΤΕΙ μέσω της Θεωρητικής Κατεύθυνσης θα πρέπει να παρακολουθήσουν και να εξεταστούν στην ίδια Βιολογία των Επιστημών Υγείας που θα έχουν επιλέξει και οι της Θετικής Κατεύθυνσης που στοχεύουν τις Ιατρικές Σχολές;

2. Τα Αρχαία γίνονται πλέον υποχρεωτικό μάθημα για όλους όσοι θα επιλέξουν το ευρύ φάσμα των σπουδών της Θεωρητικής Κατεύθυνσης. Δηλαδή, τόσο για εκείνους που θα επιλέξουν Νομικές και Ανθρωπιστικές όσο και για εκείνους που μέσω του 5ου Πεδίου θα διεκδικήσουν και Κοινωνικές-Πολιτικές, Παιδαγωγικές-Ψυχολογίας, Παραϊατρικές. Σύμφωνα, όμως, με το νυν αναλυτικό της γ’ τάξης, τα αρχαία προβλέπονται μόνο για τις Ανθρωπιστικές. Το ίδιο ισχύει και για τα Λατινικά.

• Αν όντως προκριθεί ο περιορισμός των επιλογών στο δεύτερο Επιστημονικό Πεδίο, τότε με τι κριτήρια θα γίνει ο διαχωρισμός των σχολών που θα μπορούν ή δεν θα μπορούν να επιλέγουν οι υποψήφιοι; Σε εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους πεδία η διάκριση είναι κατανοητή. Από τη θεωρητική κατεύθυνση δεν μπορεί κάποιος (και δεν χρειάζεται να γίνει έτσι) να επιδιώκει εισαγωγή στην Ιατρική. Μπορεί (αν χρειάζεται να γίνει έτσι) στα παραϊατρικά. Σε Πεδία, όμως, που συγγενεύουν περισσότερο τι θα γίνει; Οι Κοινωνικές Επιστήμες (προς χάριν του νέου μαθήματος των Στοιχείων Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών) διαχωρίζονται από τις Νομικές και Ανθρωπιστικές Σπουδές και πρέπει οι υποψήφιοι να εξεταστούν και σε 5ο μάθημα για να τις διεκδικήσουν. Δηλαδή, στις Νομικές-Φιλολογικές μπορεί να προστεθεί το Πάντειο (ή μέρος σχολών αυτού) αλλά θα χαθεί η πιθανότητα των Παιδαγωγικών ή τούμπαλιν. Ποιες θα μείνουν απ’ έξω;

Πηγή: Η Εφημερίδα των Συντακτών , Θρησκευτικά

«Δὲν βλέπετε ὅτι ἀγρίωσε τὸ Γένος μας ἀπὸ τὴν ἀμάθειαν καὶ ἐγίναμεν ὡσὰν θηρία;» (ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς)

Παραφράζοντας κάπως τὴν φράση τοῦ Πατροκοσμᾶ θὰ λέγαμε σήμερα «δὲν βλέπετε ὅτι ἀγρίωσαν τὰ παιδιά μας καὶ ἐγίνανε ὡσὰν θηρία»;

Συνέβη τὸ κακὸ μὲ τὸν σπουδαστὴ ἀπὸ τὴν Κρήτη καί, κατὰ τὰ εἰωθότα, ἔπεσε ἡ νεοελληνικὴ κοινωνία ἀπὸ τὰ σύννεφα, σύμφωνα μὲ τὴν κοινότυπη, τηλεοπτικὴ φρασεολογία. «Μυρίστηκαν αἷμα» οἱ τηλε-ὕαινες καὶ συντηροῦν τὸ γεγονός, μέχρι νὰ ἀντιληφθοῦν οἱ διαφημιστὲς ὅτι ξεθυμαίνει ἡ τηλεθέαση ἢ νὰ ἐπισκιαστεῖ ἀπὸ ἄλλο αἱματηρὸ συμβάν, ὅπως καὶ συνέβη μὲ τὸ τραγικὸ ἀεροπλάνο.

Κανείς, ὅμως δὲν μπαίνει στὸν κόπο νὰ ἑρμηνεύσει τὰ αἴτια. Γιατί ἀγρίεψαν τὰ παιδιά μας; Τί εἶναι αὐτὸ ποὺ ὁδηγεῖ τοὺς νέους νὰ φέρονται βίαια, χωρὶς ἀγκυλώσεις ἐσωτερικές, ἀνενδοίαστα πρίν, δίχως τύψεις μετά;

Κι ἕνα ἀκόμη ἐρώτημα, ἐπιρρωστικὸ τῶν προηγουμένων: ποῦ ἐντοπίζεται τὸ λάθος ἢ καλύτερα τὸ ἔγκλημα: στὴν ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν στὴν οἰκογένεια ἢ στὴν παρεχόμενη στὸ σχολεῖο ἐκπαίδευση; Γιὰ τὴν πολιτεία δὲν ὁμιλῶ. Τοὺς πολιτικούς, ὡς γνωστόν, πλὴν τῶν τιμητικῶν ἐξαιρέσεων, τὶς τελευταῖες δεκαετίες, τὸ ζήτημα ποὺ τοὺς ἀπασχολοῦσε δὲν ἦταν πλέον ἂν πρέπει νὰ ἐξαπατήσει κανεὶς ἢ νὰ καταχραστεῖ –τέτοια διλήμματα τὶς μπαζωμένες συνειδήσεις δὲν τὶς ἐνοχλοῦν– ἀλλὰ πῶς νὰ τὸ κάνουν ἐπιτυχῶς.

«Τίς πταίει», λοιπόν, καὶ ἔγιναν οἱ πολιτεῖες μας λημέρι τῆς βίας καὶ καταντήσαμε «τῶν Εὐρωπαίων περίγελα καὶ τῶν ἀρχαίων παλιάτσοι», γιὰ νὰ θυμηθοῦμε καὶ τὸν Παλαμά; (Ἀμαύρωσαν κυριολεκτικὰ τὸ πρόσωπο τοῦ ἀγάλματος τοῦ ἐθνικοῦ ποιητῆ οἱ… κουκουλοφλῶροι. Κάποτε, κάποιοι ἄλλοι νέοι, ἔσπευδαν στὸν ποιητὴ πρὸς παρηγορίαν καὶ παραμυθίαν καὶ ἐκεῖνος τοὺς συμβούλευε «μεθύστε μὲ τ’ ἀθάνατο κρασὶ τοῦ Εἰκοσιένα». Καὶ ἔκρυβαν βαθιὰ στὴν ψυχή τους τὴν ἐθνικὴ προτροπὴ τοῦ πολιοῦ γέροντα καὶ νικοῦσαν ψηλὰ στὶς ἀετοράχες τῆς Πίνδου). Ξαναγράφω: «τίς πταίει;»

Πρῶτον: «Πάρε τὶς λέξεις μου καὶ δῶσ’ μου τὸ χέρι σου», γράφει χαριτωμένα ὁ ποιητικὸς λόγος. «Οἱ νέοι κάνουν διάλογο, ἐπικοινωνοῦν, ἀλλὰ μὲ λόγια τοῦ ἀέρα. Τοὺς δώσαμε τὸν λόγο, χωρὶς νὰ τοὺς δώσουμε τὶς λέξεις», ἔλεγε σοφὸς καθηγητής. Ὅταν δὲν συνομιλεῖς, δὲν συν-ζητᾶς, τότε ἀναλαμβάνουν τὰ χέρια ἢ οἱ ὕβρεις νὰ λύσουν τὶς διαφορές. Καταφεύγουν οἱ νέοι -καὶ ὄχι μόνο- σὲ πράξεις βίας, οἱ ὁποῖες θὰ μποροῦσαν νὰ ἀποφευχθοῦν μόνο μὲ τὸν λόγο. Ὑπάρχουν πολλοὶ λόγοι γιὰ τὴν γλωσσικὴ ἀποπτώχευση, ἡ ὁποία ἐπιτείνει τὸν σχολικὸ ἐκφοβισμό. (bulling).

Ἔχουμε ἀναφερθεῖ πολλὲς φορὲς στὰ ἐπικίνδυνα βιβλία Γλώσσας, ὅλων τῶν βαθμίδων τῆς Ἐκπαίδευσης, τὰ ὁποῖα συντελοῦν μὲ τὸ περιεχόμενό τους, στὴν περιρρέουσα ἀμάθεια. Ὑπάρχουν ὅμως, καὶ κείμενα ποὺ ἀπροκάλυπτα «διδάσκουν» τὴν βία. Στὸ βιβλίο Γλώσσας τῆς Ε´ Δημοτικοῦ, γ´ τεῦχος συναντοῦμε κείμενο μὲ τίτλο «Καὶ τὰ παιδιὰ ἀθλοῦνται» (σελ. 67) ὅπου διαβάζουμε:

«…Στὴν ὁμάδα τοῦ Γκοφρουὰ τὰ πράγματα ἦταν πιὸ εὔκολα, γιατί ὁ Ἒντ μοίρασε ἕνα σωρὸ γροθιὲς στὶς μύτες καὶ οἱ παῖκτες πήρανε τὶς θέσεις τους χωρὶς πολλὲς διαμαρτυρίες…. Εἶναι βλέπετε πολὺ δυνατὰ τὰ χτυπήματα τοῦ Ἔντ… Ὁ Γκοφρουὰ ὅμως εἶπε: “Δὲν εἶστε ἐντάξει μᾶς ἔχει στραβώσει ὁ ἥλιος…”. Ἐγὼ τοῦ ἀπάντησα πῶς ἂν τὸν ἐνοχλοῦσε ὁ ἥλιος, δὲν εἶχε παρὰ νὰ κλείσει τὰ μάτια… Πιαστήκαμε στὸ ξύλο… Ἔ, παιδιά! φώναξε ὁ Ἀλσὲρτ ἀπ’ τὸ τέρμα του. Ἀλλὰ κανεὶς δὲν τοῦ ἔδωσε σημασία. Ἐγὼ συνέχιζα νὰ παίζω ξύλο μὲ τὸν Γκοφρουά, τοῦ εἶχα σκίσει τὸ φανελάκι του, ποὺ ἦταν ὁλοκαίνουργιο κι εἶχε κόκκινο χρῶμα… αὐτὸς μοῦ ἔδινε κλοτσιὲς στὸ καλάμι… Ὁ Ρούφους κυνηγοῦσε τὸν Ἀνιάν… Ὁ Ἒντ ἄρχισε νὰ μοιράζει γροθιὲς στὶς μύτες ποὺ βρίσκονταν πιὸ κοντά του, δηλαδὴ στοὺς συμπαῖκτες του. Ὅλοι φωνάζανε, τρέχανε. Διασκεδάζαμε πολύ, ἦταν ἀπίθανο!…».

Αὐτὰ σὲ 10χρονα παιδιά. Οἱ μπουνιὲς καὶ οἱ κλοτσιὲς εἶναι ἀπίθανο, πολὺ διασκεδαστικὸ πράγμα! Τὸ μήνυμα σαφές: προχωρῆστε ἔτσι καὶ στὴν ζωή σας, ἡ βία εἶναι ἐκτονωτικὴ διασκέδαση. Homo homini lupus (Ὁ ἄνθρωπος γιὰ τὸν ἄνθρωπο, λύκος). Καὶ βέβαια ὁ χῶρος ὅπου τὰ παιδιὰ πραγματώνουν τὶς «παιδαγωγικότατες» αὐτὲς συμβουλὲς εἶναι τὸ γήπεδο.

Δεύτερον: Ἡ καταστρεπτικὴ ἐπίδραση τῆς εἰκόνας, τῆς τηλεόρασης, τοῦ διαδικτύου, μάστιγες τῆς ἐποχῆς μας. Γι’ αὐτὴν τὴν ἐπιβλαβῆ ἔκθεση εὐθύνονται κυρίως οἱ γονεῖς, ποὺ πολλὲς φορὲς κληροδοτοῦν τὴν προσωπική τους ἐξάρτηση καὶ στὰ παιδιά. Ἡ τωρινὴ τηλεόραση -μεῖγμα λάσπης, σπέρματος καὶ αἵματος- κονιορτοποιεῖ προσωπικότητες καὶ ἐξαθλιώνει ψυχικὰ μικροὺς καὶ μεγάλους.

Ἀλλὰ ἐδῶ ἀπαιτεῖται μία μικρὴ ἀναδρομὴ καὶ ἐξήγηση. Εἶναι γνωστὸ ὅτι ὅταν ἄνοιξαν οἱ πρῶτοι κινηματογράφοι γιὰ τὸ κοινὸ στὶς ΗΠΑ, ἀπὸ τὶς πρῶτες σκηνὲς ποὺ προβλήθηκαν ἦταν ἡ διαδρομὴ ἑνὸς τραίνου. Ἡ λήψη τῆς σκηνῆς ἔγινε ἀπὸ κάμερα ποὺ βρισκόταν πάνω στὶς γραμμὲς τοῦ τραίνου καὶ μπροστὰ ἀπὸ τὴν ἁμαξοστοιχία, ποὺ ἐκινεῖτο πρὸς τὴν κάμερα. Ἡ ἀντίδραση τοῦ κοινοῦ ἦταν ἀναμενόμενη: προσπάθησε νὰ γλιτώσει ἀπὸ τὸ τραῖνο τρέχοντας πανικόβλητο πρὸς τὶς ἐξόδους. Ἀπὸ τότε πέρασαν 120 χρόνια καὶ σ’ αὐτὸ τὸ διάστημα ὁ θεατὴς ἔμαθε νὰ ἀποστασιοποιεῖται ἀπὸ τὸ ὀπτικὸ θέαμα, νὰ παρακολουθεῖ ἀπαθὴς τὶς ἀναθυμιάσεις.

Τί σημαίνει ὅμως γιὰ τὸν ἀνθρώπινο ψυχισμὸ αὐτὴ ἡ ἀποστασιοποίηση; Θεάματα ὅλων τῶν εἰδῶν παρελαύνουν μπροστά μας. Φόνοι, ἐγκλήματα εἰδεχθῆ (περίπου 10.000 φόνους ἐτησίως παρακολουθεῖ ἕνα μέσο ἀμερικανάκι. «Ἂν θέλεις νὰ δεῖς τὴν Ἑλλάδα τοῦ μέλλοντος ἐπισκέψου τὴν σημερινὴ Ἀμερικὴ», λέει ἕνα εὐφυὲς ρητό), ἀδικίες, μαγεῖες, πράξεις ποὺ ἡ ἠθικὴ καὶ ἡ συνείδηση ἀποστρέφονται. Στὴν πραγματικὴ ὅμως, ζωή, ἕνας ἠθικὸς ἄνθρωπος, ὅταν βλέπει τὸ κακό, ἐπιζητεῖ τὴν θεραπεία του. Μὲ τὴν μεσολάβηση τῆς ὀθόνης αὐτὸ ἀκυρώνεται. Οὔτε νὰ ταΐσεις ἕνα παιδί, ποὺ πεθαίνει τῆς πείνας, μπορεῖς οὔτε νὰ βοηθήσεις ἕναν ἀθῶο. Τὰ μικρὰ παιδιά, βέβαια, διασκεδάζουν «σκοτώνοντας» ἀντιπάλους στὰ ἠλεκτρονικά τους παιχνίδια καὶ εἰσπνέουν ἀποσβολωμένα παντοειδεῖς ἀκαθαρσίες (φόνοι, μαγεῖες, καρυκευμένες πορνογραφίες καὶ λοιπὲς διαστροφές). Μοιραία, λοιπόν, τὸ ἀποτέλεσμα εἶναι ἡ σκλήρυνση τοῦ ἀνθρώπου μπροστὰ στὴν ὀθόνη, ἡ ἀποκοίμιση τῶν ἠθικῶν του ἀνακλαστικῶν. Ἡ δὲ παρακολούθηση τοῦ κοπροθεάματος συνυφαίνεται μὲ ἕναν ἀναπαυτικὸ καναπὲ καὶ μίαν ἄνετη καθιστικὴ στάση. Τὸ ὑπονοούμενο εἶναι σαφές: τὸ θέμα εἶναι πλαστὸ καὶ ψυχαγωγικὸ καὶ παρακολουθῆστε το χωρὶς ἄγχος. Γι’ αὐτὸ ὁ ὠχαδερφισμός, ἡ ἀδιαφορία γιὰ τὸν πλησίον. Γι’ αὐτὸ καὶ τὰ ἀθῶα θύματα αὐτῆς τῆς φρίκης, τὰ παιδιά, ἐθισμένα στὴν τηλεοπτικὴ βία, τὴν μιμοῦνται, διασκεδάζουν μὲ μπουνιὲς καὶ κλοτσιές. Τὰ ὅρια μεταξὺ εἰκόνας καὶ ζωῆς τους εἶναι δυσδιάκριτα.

Τρίτον: Τὰ παιδιὰ δὲν παίζουν κι αὐτὸ «ἀνεπαισθήτως» τὰ ἐξοργίζει. Παραπέμπω ὅμως σ’ ἕνα θαυμάσιο κείμενο τοῦ δασκάλου μας Σ. Καργάκου, ἀπὸ ἄρθρο του στὶς 24-1-2014 στὴν «ΕΣΤΙΑ».

«Ὁ φιλόσοφος Ἀναξαγόρας ὁ Κλαζομένιος, ὁ δάσκαλος τοῦ Περικλῆ, ὁ καλούμενος ἀπὸ τοὺς συγχρόνους του “Νοῦς”, διότι ἔθετε τὸν νοῦν ἄξονα τῶν πάντων, διωγμένος ἀπὸ τὴν Ἀθήνα, κατέφυγε στὴ Λάμψακο, ἀποικία τῶν Φωκαέων στὸν Ἑλλήσποντο. Οἱ “ἐν τέλει” τῆς πόλεως, δηλαδὴ οἱ ἄρχοντες τῆς Λαμψάκου τὸ θεώρησαν μεγάλη τιμὴ ποὺ ἕνας τέτοιος σοφὸς πῆρε τὴν ἀπόφαση νὰ περάσει τὰ στερνὰ τοῦ βίου του στὴ δική τους γῆ. Κι ἔκαναν τὸ πᾶν γιὰ νὰ τὸν εὐχαριστήσουν. Τὸν ἐρώτησαν κάποτε ποιὰ θὰ ἦταν ἡ πιὸ μεγάλη -ἴσως ἡ τελευταία του- ἐπιθυμία ποὺ θὰ ἤθελε νὰ ἱκανοποιήσουν.

Καὶ ὁ φιλόσοφος τοὺς ἀποκρίθηκε: “Τοὺς παῖδας ἐν ᾧ ἂν ἀποθάνω μηνὶ κατ᾽ ἔτος παίζειν συγχωρεῖν” (= Ν᾽ ἀφήνετε τὰ παιδιὰ νὰ παίζουν κάθε χρόνο τὸ μήνα ποὺ θὰ πεθάνω). Οἱ Λαμψακινοὶ τήρησαν τὴν ὑπόσχεσή τους ἐπὶ αἰῶνες. Ὅπως διαβάζουμε σὲ κείμενο τοῦ 3ου μ.Χ., δηλαδὴ σὲ κείμενο ποὺ γράφτηκε 600 καὶ πλέον χρόνια μετὰ τὸ θάνατο τοῦ Ἀναξαγόρα, “ἐφυλάττετο τὸ ἔθος καὶ νῦν”. Διότι εἶχαν κατανοήσει πὼς ὅταν τὸ παιδὶ δὲν παίξει, δὲν “παιδιαρίσει”, θὰ ἀρχίσει νὰ παιδιαρίζει, ὅταν θὰ πρέπει ν᾽ ἀρχίσει τὸ ὡρίμασμά του…». Καὶ αὐτὸ εἶναι πολὺ ἐπικίνδυνο…

Η εικόνα είναι από το τὸ βιβλίο Γλώσσας τῆς Ε´ Δημοτικοῦ, γ´ τεῦχος που συναντούμε το κείμενο «Καὶ τὰ παιδιὰ ἀθλοῦνται» (σελ. 67)

Πηγή: Χριστιανική Βιβλιογραφία , Αβέρωφ

Θα κριθεί αν παραβιάζει ή όχι το Σύνταγμα από την κατάργησή του για πολύτεκνες οικογένειες

Από το Συμβούλιο της Επικρατείας θα κριθεί: εάν παραβιάζει ή όχι το Σύνταγμα η μη πρόβλεψη από την Πολιτεία αφορολογήτου ορίου στον φόρο εισοδήματος των πολύτεκνων οικογενειών, και εάν είναι συνταγματική η μη πρόβλεψη διαδικασίας για την απόδειξη φοροδοτικής ικανότητας των πολύτεκνων οικογενειών.

Συγκεκριμένα κάτοικος της Θεσσαλονίκης, ο οποίος έχει υπερπολύτεκνη οικογένεια υποστηρίζει ότι «στερείται της φοροδοτικής ικανότητας για το ποσό εισοδήματος μέχρι του ύψους των 31.652,24 ευρώ», επειδή το ποσό αυτό δαπανήθηκε αποκλειστικά για τις απολύτως απαραίτητες ανάγκες αξιοπρεπούς διαβίωσης της οικογένειας του και ζητεί το ποσό αυτό να κριθεί ως «εξατομικευμένο αφορολόγητο όριο».

Αναλυτικότερα, ο πολύτεκνος έχει προσφύγει στο Διοικητικό Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης με αίτημα να ακυρωθεί ο προσδιορισμός του φόρου που έγινε σύμφωνα με την δήλωση φόρου εισοδήματος του περασμένου οικονομικού έτους και ζήτησε η υπόθεση του να εκδικαστεί από το Συμβουλίου της Επικρατείας, σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου 3900/2010 που προβλέπει την έκδοση απόφασης η οποία θα είναι πιλοτική για όλες τις εκκρεμείς παρόμοιες υποθέσεις.

Το ΣτΕ έκανε δεκτό το αίτημα του πολύτεκνου, καθώς έκρινε ότι τίθεται το γενικότερου ενδιαφέροντος ζήτημα «της συνταγματικότητας (παράβαση των άρθρων 2 παρ. 1, 4 παρ. 5 και 21 παρ. 2 του Συντάγματος) της παράλειψης του νομοθέτη να λάβει ειδική μέριμνα για τις πολύτεκνες οικογένειες, υπό τη μορφή είτε θεσπίσεως αφορολογήτου ορίου στο φόρο εισοδήματος φυσικών προσώπων υπέρ των οικογενειών αυτών, είτε προβλέψεως διαδικασίας για την απόδειξη της φοροδοτικής τους ικανότητας».

Ακόμη, ο πολύτεκνος αναφέρει ότι η Πολιτεία πρέπει να καθορίσει αφορολόγητο όριο για τις πολύτεκνες οικογένειες και το αφορολόγητο αυτό όριο πρέπει να είναι μαχητό (να υπάρχει η δυνατότητα ανταπόδειξης από τον φορολογούμενο μέσω των δικαστηρίων).

Πηγή: Το Βήμα

Καί όπως ή φλόγα εξ΄ ουρανού  "θείον καί πύρ καί ατμίς καπνού" απολύμανε τήν γή Σοδόμων καί Γομόρων, έτσι καί ο Τρίτος Παγκόσμιος πόλεμος θα "απολυμάνει" από τήν αμαρτία τίς σημερινές ανθρώπινες κοινωνίες...

Καί όπως θα διαβάσουμε παρακάτω:

Ένδεκα 11 χρονῶν παιδάκι τώρα καὶ νὰ  σού λέει κάποια "τσιτάτα" πού τούς έμαθαν στό Σχολείο κάποιοι πονηροί πού τούς αρέσουν αυτά με το πρόσχημα τής νέας διδασκαλίας γιά τήν "διαφορετικότητα"...

Μιάς "διδασκαλίας" πού οὔτε λίγο οὔτε πολὺ «προτρέπει τὰ παιδιὰ νὰ ἀποδεχτοῦν τὴν ὁμοφυλοφιλία ὡς ἰσότιμη ἐκδοχὴ τῆς φυσιολογικής σεξουαλικότητας χαρακτηρίζοντας κάθε ἀντίθετη στάση «ὁμοφοβικὴ» καὶ «ρατσιστική»...

Καί μετά σού λένε κάποιοι τών Δημοσίων Αρχών ότι "κυνηγάνε τούς παιδεραστές, τήν πορνογραφία, καί τήν παιδοφιλία..." όταν από την άλλη μεριά ανοίγουν διάπλατες πόρτες στό άλλο παρακλάδι όλων αυτών πού είναι η ομοφυλοφιλία!

Από τήν παιδοφιλία ερχόμαστε στήν ομοφυλοφιλία καί η μία δεξαμενή κακίας έρχεται καί συμπληρώνει την άλλη...

"....Φαίνεται πὼς οἱ προειδοποιήσεις τοῦ Θεοῦ διά τῶν Αγίων Του δὲν εἶναι ἐπαρκεῖς γιὰ τὰ νεκρωθέντα ἀπὸ τὸν κοσμικὸ θόρυβο αυτιά μας καὶ γιʼ αὐτὸ περισσότερο βέβαιο εἶναι νὰ περιμένουμε Παγκόσμιο Πόλεμο, παρὰ Πανορθόδοξο Σύνοδο!

Αὐτὸ ἐπιβεβαιώνεται «ημέρᾳ με τήν ἡμέρᾳ», μὲ τὰ προτεινόμενα πρὸς συζήτησιν θέματα τῆς μελλούσης αὐτῆς Συνόδου, τὰ ὁποῖα, ὄχι μόνο δὲν συμβάλλουν στὴν καλλιέργεια τοῦ ἤθους τῶν χριστιανῶν «πρὸς εὐσέβειαν» ἀλλὰ καὶ παροτρύνουν τοὺς πιστοὺς νὰ ἀρνηθοῦν, ἐκτὸς τῶν Ἁγίων καὶ αὐτὴν τὴν Ἁγία Γραφή!

Ἡ ἁγνότητα πρὶν τὸν γάμο εἶναι ἡ ἀδαμάντινη βάση τῆς ἠθικῆς τοῦ παιδιοῦ μας. Ὅμως οἱ πολυποίκιλοι ἀθεϊστικοὶ κράχτες, κινοῦν γῆ καὶ οὐρανό, γιὰ νὰ ἐξαλείψουν κάθε αἰσθητήριο ἠθικῆς καὶ νὰ ἰσοπεδώσουν τὶς αὐτονόητες ἠθικὲς ἀρχὲς μὲ ἀνώμαλες καταστάσεις.

Διαφορετικὰ δὲν ἐξηγεῖται ἡ ἄκριτη δημιουργία φυλλαδίου καὶ ἱστοσελίδας τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας «Όλοι ίσιοι» δηλαδή ( και κανένας στραβός… ) ποὺ ἀπευθύνεται σὲ ἔφηβους καὶ διανεμήθηκε σὲ γυμνάσια καὶ λύκεια τῆς Ἑλλάδας σύμφωνα μὲ πρόγραμμα τῆς ΕΕ).

Οὔτε λίγο οὔτε πολὺ «προτρέπει τὰ παιδιὰ νὰ ἀποδεχτοῦν τὴν ὁμοφυλοφιλία ὡς ἰσότιμη ἐκδοχὴ τῆς φυσιολογικής σεξουαλικότητας χαρακτηρίζοντας κάθε ἀντίθετη στάση «ὁμοφοβικὴ» καὶ «ρατσιστική»...

Ἔτσι ὅμως ἀθωράκιστο, ἀνερμάτιστο καὶ προπάντων ἀδιαφώτιστο τὸ παιδί μας, θὰ δέχεται ἕνα μπαρὰζ ἐπιθέσεων ἀπὸ φίλους καὶ συμμαθητὲς σὲ περίπτωση ἄρνησης καὶ διαφοροποιήσεώς του μὲ τὴν ἀπειλὴ πὼς «θὰ ἀνήκει στὴν χειρότερη μειονότητα(!), τοὺς ρατσιστές».
Αὐτὸ κι ἂν δὲν εἶναι ἡχειρότερη προπαγάνδα καὶ πνευματικὴ δικτατορία! (σσ. χειρότερη του Γκαίμπελς)

 Μάλιστα σὲ Δημοτικὸ Σχολεῖο τῶν Ἀθηνῶν ἔγινε σεμινάριο στοὺς δασκάλους ἀπὸ Σχολικοὺς συμβούλους καὶ καθηγητὲς Παιδαγωγικῶν τμημάτων μὲ θέμα: «Τρανσφοβία καὶ Ὁμοφοβία». Δηλαδὴ νὰ περάσουν στὰ παιδιὰ τὴν φιλοσοφία τῆς διαφορετικότητας-δηλ. τοῦ σοδομισμοῦ- ὡς ἕνα ἄλλο τρόπο «φυσιολογικῆς» ζωῆς!!!

Φοιτήτρια τοῦ Παιδαγωγικοῦ τμήματος Θεσσαλονίκης ἀναφέρει, ὅτι γίνονται σεμινάρια στὸ ἀμφιθέατρο μὲ θέμα-στόχο πῶς θὰ περάσουν oἱ δάσκαλοι τὴν Ὁμοφυλοφιλία ἀπὸ τὴν Α΄ τάξη τοῦ Δημοτικοῦ !

Νὰ ἔρθουμε τώρα καὶ σὲ ἄλλο συγκεκριμένο γεγονὸς ποὺ τὸ δημοσιεύει τὸ περιοδικὸ «Ἡ Δράση μας», μὲ τίτλο:

Τὸ κατάντημα τῆς Εὐρώπης...

«Χθὲς τὸ μεσημέρι ἦλθε ὁ μικρός μου γιὸς ἀπὸ τὸ σχολεῖο καὶ μᾶς εἶπε ὅτι αὔριο, ὅλα τὰ παιδάκια, κοριτσάκια καὶ ἀγοράκια, θὰ πρέπει νὰ πᾶνε στὸ σχολεῖο ντυμένα ρόζ. Τὸ παιδὶ εἶναι 11 ἐτῶν καὶ πηγαίνει στὸ Lise METNER.

Ὅταν ρώτησα γιατί, ἀπήντησε ὅτι εἶναι ἡ ἡμέρα ἐναντίον τῶν διακρίσεων πρὸς τοὺς ὁμοφυλόφιλους καὶ τὶς λεσβίες!!(…)

Ένδεκα 11 χρονῶν παιδάκι τώρα καὶ νὰ  σού λέει κάποια "τσιτάτα" πού τούς έμαθαν και να σού μιλάει γιὰ δικαιώματα λεσβιῶν..., ἐγὼ τὰ ἔχασα…

Ὁ μεγάλος μου γιὸς μπῆκε στὴ συζήτηση (13χρονῶν) καὶ εἶπε ὅτι στὸ σχολεῖο μαθαίνουν ὅτι ὅλα εἶναι φυσιολογικά. Τέλος πάντων οἱ δάσκαλοι εἶπαν ὅτι ἂν δὲν ἔχουν ρὸζ μποροῦν νὰ φορέσουν κόκκινα ἢ πορτοκαλί (…)!  Ἀπʼ ὅ,τι διάβασα, αὔριο εἶναι μία μέρα ποὺ τὴν ὀνομάζουν Pink day».

Στὴν Σουηδία, ἐὰν ὁ δάσκαλος-λα ἐπιμένει στὸ φῦλο: εσύ είσαι ἀγόρι, εσύ κορίτσι, κινδυνεύει μὲ ἀπόλυση !!!

Τέλος, στὴ Γαλλία τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας ἀνέλαβε τὴν πρωτοβουλία νὰ συστήσει στὰ ἀγόρια τοῦ Λυκείου νὰ πᾶνε στὸ σχολεῖο μὲ φοῦστες , γιὰ νὰ δείξουν ἔμπρακτα ὅτι δὲν εἶναι «ὁμοφοβικοί», καὶ ὅτι τὸ φῦλο δὲν καθορίζεται βιολογικὰ, ἀλλὰ ἐπιλέγεται!

 Ὁ «νέος ἄνθρωπος» τοῦ «τρίτου ἀκαθορίστου φύλου»

Μέχρι τώρα γνωρίζαμε ὅτι ὑπῆρχαν δύο φῦλα, τὸ ἄρρεν καὶ τὸ θῆλυ, δηλαδὴ ὁ ἄνδρας καὶ ἡ γυναῖκα, ὑπῆρχαν καὶ μερικοὶ ἐπαμφοτερίζοντες γιὰ διαφόρους λόγους, κυρίως λόγω τῶν παθῶν.

Ὅμως τελευταῖα μᾶς προέκυψε καὶ ἕνας ἄλλος ἄνθρωπος τοῦ «τρίτου φύλου», ὅπως ὀνομάσθηκε ἀπὸ τὰ δικαστήρια, ὕστερα ἀπὸ πολυετῆ ἀγῶνα ποὺ ἔκανε κάποιος ὡς ἄνθρωπος «ἀκαθορίστου φύλου» ἢ «τρίτου φύλου».

Πρόκειται γιὰ κάποιον ποὺ ὀνομάζεται Νόρι Μέϊ Γουέλμπι, ποὺ

γεννήθηκε στὴν Σκωτία ὡς ἄνδρας, ἀργότερα μετακόμισε στὴν Αὐστραλία ὅπου ὑποβλήθηκε σὲ ἐγχείρηση ἀλλαγῆς φύλου σὲ γυναῖκα, καὶ ἐπειδὴ διεπίστωσε ὅτι δὲν αἰσθανόταν ἄνετα ὡς ἄτομο θηλυκοῦ γένους, ἀποφάσισε νὰ διακόψη τὴν θεραπεία μὲ ὁρμόνες καὶ νὰ ὑποβληθῆ σὲ ἐγχείρηση, γιὰ νὰ μὴ ἀνήκη σὲ «προκαθορισμένο» φῦλο.

Στὴν συνέχεια, ξεκίνησε ἕνα πολυχρόνιο ἀγῶνα, γιὰ νὰ ἀναγνωρισθῆ νομικὰ ὡς ἕνας ἄνθρωπος «ἀκαθορίστου» φύλου.

Το Ἀνώτατο Δικαστήριο τῆς Αὐστραλίας ἀποφάνθηκε ὅτι ἡ Πολιτεία τῆς Νέας Νότιας Οὐαλίας ὀφείλει νὰ ἀναγνωρίση τὴν ὕπαρξη αὐτοῦ τοῦ τρίτου "ἀκαθόριστου" φύλου, στὸ ὁποῖο ἀνήκει ὁ Νόρι Μέϊ Γουέλμπι» (Τὰ Νέα, 4-4-2014).

Ἔτσι, δημιουργήθηκε ἕνας ἄνθρωπος «ἀκαθορίστου φύλου» (non -specific sex), ποὺ δὲν εἶναι οὔτε ἄνδρας οὔτε γυναῖκα.

Ἐκπλήσσεται κανεὶς γιὰ τὸ ποῦ μπορεῖ νὰ φθάση ὁ ἄνθρωπος, ποὺ εἶναι ἀπογοητευμένος ἀπὸ ὅλα καὶ θέλει νὰ γευθῆ νέες ἐμπειρίες καὶ καταστάσεις. Καὶ ὑπάρχουν πολλοὶ πού, ὑποστηρίζοντας τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα κάθε ἀνθρώπου, εἶναι ἕτοιμοι νὰ ἀποδεχθοῦν καὶ νὰ υἱοθετήσουν μία τέτοια νοοτροπία.

Ἂν ὅμως ἀρχίσουμε νὰ δεχόμαστε τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα χωρὶς τοὺς ἀναγκαίους περιορισμούς, τότε θὰ φθάσουμε ὡς κοινωνία στὴν καταστροφή.

Τὸ 2.000 ἡ Κλίντον ἦταν ἡ πρώτη σύζυγος προέδρου ποὺ παρέλασε σὲ παρέλαση «ὁμοφυλοφιλικῆς ὑπερηφάνειας», καὶ ὡς ὑπουργὸς ποὺ ἔχει ὑποστηρίξει τὰ δικαιώματα τῶν Ὁ/φίλων. Σὲ ὁμιλία της πέρσι τὸν Ἰούνιο εἶπε ὅτι οἱ Ἡνωμένες Πολιτεῖες «μεταφέρουμε τὸν διάλογο γιὰ τὰ δικαιώματά μας σὲ ἄλλες κυβερνήσεις γιὰ τὴν προστασία τῶν δικαιωμάτων τῶν λε-σβιῶν, ὁμοφυλόφιλων καὶ διαφυλικῶν ἀτόμων».

Ἡ νέα πολιτικὴ εἶναι μία νίκη γιὰ τὶς ὁμάδες γιὰ τὰ δικαιώματα τῶν Ὁ/φιλων, ποὺ μὲ ἀντάλλαγμα τὴν ψῆφο, εἶχαν ἀσκήσει πίεση γιὰ τὴν ἀλλαγὴ ἀπὸ

τότε ποὺ ὁ Μπαρὰκ Ὀμπάμα ἄρχισε τὴν προεκλογική του ἐκστρατεία στὰ τέλη τοῦ 2008…

Καὶ ὁ Fred Sainz, ἀντιπρόεδρος τῆς Ἐκστρατείας γιὰ τὰ Ἀνθρώπινα

Δικαιώματα μίας ὁμάδας ὑπεράσπισης τῶν Ὁ/φίλων, χαρακτήρισε τὴν εἴδηση «ἕνα θετικὸ βῆμα πρὸς τὰ ἐμπρὸς γιὰ ὅλες τὶς ἀμερικανικὲς οἰκογέ-νειες».

Στὸ παιχνίδι τῆς προβολῆς καὶ διαφημίσεως παίρνουν μέρος καὶ οἱ κολοσσοὶ τῶν Πολυεθνικῶν.

Ἡ Coca Cola λανσάρει διαφημίσεις, ποὺ ἀπεικονίζουν «γάμους» Ὁ/λων

ὡς ἀντίδοτο στὸ μῖσος καὶ εἶναι τακτικὸς χορηγός τῆς παρέλασης

«Ὑπερηφάνειας» στὴ Ν. Ὑόρκη.

Ἡ ἴδια ἔχει κυκλοφορήσει τέσσερα διαφημιστικὰ γιὰ τὸ κοινό, στὴν

Ἰρλανδία, τὴν Ὁλλανδία, τὴν Νσει τέσσερα διαφημιστικὰ γιὰ τὸ κοινό, στὴν Ἰρλανδία, τὴν Ὁλλανδία, τήν Νορβηγία καὶ τὴν Μ. Βρεττανία…

Γιά όλα όμως αυτά δέν θά ἀπαντήσωμε ἐμεῖς, ἀλλά τά ἔργα τους, οἱ καρποί τους, ἀπό τούς

ὁποίους, σύμφωνα μέ τόν λόγο τοῦ Κυρίου, δυνάμεθα νά γνωρίσωμε τήν ποιότητα τῶν δένδρων

Τρεῖς μόνο καρπούς σήμερα θά παρουσιάσουμε...

1. Δημοσίευμα τῆς ἐφημερίδος "Καθολική" τῆς 26.3.2002 ἀναφέρει ὅτι τίς

ἡμέρες τῶν Χριστουγέννων τοῦ 2001«ἡ... ἐπίσκοπος Χριστίνα ῎Οδεμπεργκ, ἡ πρώτη ἐπίσκοπος τῆς Λουθηρανικῆς ᾿Εκκλησίας τῆς Σουηδίας, προέστη στή μητρόπολη τῆς Οὐψάλας (γαμήλιας) τελετῆς, κατά τήν ὁποία συνέζευξε δύο λεσβίες, τήν πάστορα ῎Αννα Καρίνα Χάμμαρ,ἀδελφή τοῦ “ἀρχιεπισκόπου” Κ. Γ.Χάμμαρ, καί τή θεολόγο Νίνα῎Εδουαρδ Μέκμαν»!

Σύμφωνα μέ τό αὐτό δημοσίευμα τίς ἴδιες ἡμέρες «σέ ἄλλο ναό διεξήχθη μεγάλη τελετή ὁμοφυλοφίλων μέ τήν ἀναπαράσταση τοῦ σπηλαίου τῆς Βηθλεέμ, ὅπου ἡ Θεοτόκος εἶχε ἀντικατασταθῆ ἀπόἕνα δεύτερο ᾿Ιωσήφ καί οἱ τρεῖς Μάγοι ἀπό τρεῖς γυναῖκες»!

2. Τόν ᾿Ιούνιο τοῦ 2002 στό Τορόντο τοῦ Καναδᾶ, κατά τήν καθιερωμένη

πλέον «῾Εβδομάδα ῾Υπερηφανείαςτῶν ῾Ομοφυλοφίλων», ἔξω ἀπό τόν

᾿Αγγλικανικό ναό τοῦ Λυτρωτοῦ ἀναρτήθηκε ἐπιγραφή πού ἔγραφε·

«Hapy Pride Week! God delights in diversity»! Δηλαδή, «Εὐτυχισμένη

῾Εβδομάδα ῾Υπερηφανείας!

῾Ο Θεός εὐχαριστεῖται, εὐφραίνεται, στή διαφορετικότητα»!

3. Τήν Κυριακή 30.6.2002 ὁ ᾿Αγγλικανός «ἐπίσκοπος» Τορόντο Τέρενς

Φίνλεϋ κάλεσε τούς ᾿Αγγλικανούς πιστούς τῆς πόλεως «νά δείξουν τήν

ἀλληλεγγύη τους πρός τούς ὁμοφυλοφίλους ἀδελφούς καί τίς λεσβίες ἀδελφές τους»,συμμετέχοντας στήνκαθιερωμένη «παρέλαση ῾Υπερηφανείας» ὑπό τό λάβαρο τῆς «ἐπισκοπῆς» του!

Δυόμισυ ἔτη πρίν, τήν23.1.2000, ὁ κ. Φίνλεϋ, προσκεκλημένος τοῦ Ορθόδοξου, παρακαλώ, ΜητροπολίτουΤορόντο κ. Σωτηρίου , συμπροσευχήθηκε μʼ αὐτόν καί μʼ ἄλλους ἑτεροδόξους, μεταξύ τῶν ὁποίων καί ἱέρειες, πού εὐλογοῦν γάμους ὁμοφυλοφίλων, μέσα στόν ῾Ελληνορθόδοξο ναό τοῦ ῾Αγίου ΓεωργίουΤορόντο, ὑπό τίς ἔντονες ἀποδοκιμασίες τῶν πιστῶν, γιά τήν ἑνότητατῶν Χριστιανῶν, «ἵνα ὦσιν ἕν»!

«Κύματα ἄγρια θαλάσσης ἐπαφρίζοντα τάς ἑαυτῶν αἰσχύνας», ὀνομάζει τούς αἱρετικούς Νικολαΐτες τῆς ἐποχῆς του ὁ ᾿Απόστολος ᾿Ιούδας (όχι ο προδότης)

῾Ο ἴδιος χαρακτηρισμός ἁρμόζει ἀπόλυτα καί σʼ ὅσους αἱρετικούς σήμερα εὐλογοῦν γάμους ὁμοφυλοφίλων καί χειροτονοῦν ιερεῖς καί ἀρχιερεῖς.

῾Η ᾿Ορθόδοξη ᾿Εκκλησία καταδικάζει τήν ὁμοφυλοφιλία. «Μετά ἄρσενος οὐ κοιμηθήσῃ κοίτην γυναικείαν, βδέλυγμα γάρ ἐστι»

«῞Ος ἄν κοιμηθῇ μετά ἄρσενος κοίτην γυναικός, βδέλυγμα ἐποίησαν ἀμφότεροι· θανάτῳ θανατούσθωσαν, ἔνοχοί εἰσι», διατάσσει τό Λευϊτικόν

«Μαλακοί»,τουτέστι κίναιδοι, καί «ἀρσενοκοῖται... βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρο-νομήσουσι»,προειδοποιεῖ ὁ ᾿Απόστολος Παῦλος.

῾Ο δέ ἱερός Χρυσόστομος προσθέτει·

«᾿Εγώ ὑποστηρίζω ὅτι οἱ ὁμοφυλόφιλοι εἶναι χειρότεροι ἀπό τούς δολοφόνους. Γιατί εἶναι προτιμότερο νά πεθάνῃ κανείς, παρά νά ζῇ καί νά ἐξευτελίζεται μʼ αὐτόν τόν τρόπο. Καθόσον ὁ δολοφόνος χωρίζει τήν ψυχή ἀπό τό σῶμα, ἐνῷ αὐτός καταστρέφει τήν ψυχή μαζί μέ τό σῶμα...

Πόσες κολάσεις πρέπει νά εἶναι φυλαγμένες γιʼ αὐτούς; ῎Αν ὅμως ἀκούοντας γιά κόλαση περιγελᾷς καί δέν πιστεύῃς, θυμήσου ἐκείνη τή φωτιά τῶν Σοδόμων. Γιατί τέτοια ἦταν ἡ σαρκική μίξη τῶν ἀνδρῶν τῆς χώρας τῶν Σοδόμων, σχέση πού ἔκανε τό σῶμα τῶν ὁμοφυλοφίλων ἄχρηστο καί αἰσχρό.

Γιατί τί ὑπάρχει πιό σιχαμερό ἀπό ἕνα ἄνδρα, πάνω στόν ὁποῖον ἔχουν ἀσελγήσει σάν νά εἶναι γυναίκα πόρνη;

Τί ὑπάρχει βρωμερότερο; Πώ, πώ μανία! Πώ, πώ παραφροσύνη! ῾Ως πρός αὐτό, πιό ἀνόητοι εἶσθε σεῖς ἀπό τά ἄλογα ζῶα καί πιό ἀναιδεῖς ἀπό τά σκυλιά. Διότι σέ καμμία περίπτωση δέν συνιστᾶται τέτοια διάστροφη σχέση στά σκυλιά, ἀλλά ἡ φύση γνωρίζει καλά καί σέβεται τίς ἰδιότητες κάθε φύλου»

Εἶναι βέβαιο ὅτι, ἐάν ζοῦσε σήμερα ὁ μέγας αὐτός πατήρ καί διδάσκαλος

τῆς ᾿Εκκλησίας καί ὁμιλοῦσε τοιουτοτρόπως, θά κατετάσσετο αὐτομάτως στίς τάξεις τῶν φανατικῶν καί ρατσιστῶν! ᾿

Ολίγο ὅμως θά τόν ἐνδιέφερε. Τό ἐρώτημα εἶναι· Θά ἐλάμβανε μέρος σέ διαλόγους ὑπό τίς παροῦσες συνθῆκες, ἤ θά μᾶς ἐπανελάμβανε τό «ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καί ἀφορίσθητε καί ἀκαθάρτου μή ἅπτεσθε»

῞Οσοι ἔχουν τό πνεῦμα τῆς Γραφῆς καί τῶν Πατέρων, τό πνεῦμα τοῦ  Θεοῦ καί ὄχι τοῦ κόσμου, γνωρίζουν ήδη τήν ἀπάντηση…

Πηγή: «Ορθόδοξος Τύπος» - φ. 2062, kivotos help 

Ἡ διείσδυση τοῦ ἰσλὰμ καλὰ κρατεῖ στὸν Εὐρωπαϊκὸ χῶρο. Οἱ ἰσλαμιστὲς δὲν χάνουν εὐκαιρία νὰ προβάλλουν τὸ πιστεύω τους στοὺς Εὐρωπαίους, οἱ ὁποῖοι τοὺς ἄνοιξαν τὶς ἀγκάλες καὶ ὄχι μόνο τοὺς δέχονται καὶ τοὺς ἀνέχονται, ἀλλὰ καὶ τοὺς προωθοῦν σὲ ὑπεύθυνες θέσεις· μὲ ἀποτέλεσμα νὰ βρίσκονται πρὸ ἐκπλήξεων, ὅπως βρέθηκαν πρὶν ἀπὸ λίγους μῆνες και οἱ Ὁλλανδοί. Ἀναφέρει εἴδηση, ἡ ὁποία συνοδεύεται καὶ ἀπὸ βίντεο μὲ τὸ σχετικὸ ὀπτικοακουστικὸ ὑλικό: «Στὶς 9 τοῦ περασμένου Μαΐου ἡ Ἐθνικὴ Ὀρχήστρα τῆς Ὁλλανδίας ἑτοιμαζόταν νὰ παίξει ἕνα ἔργο τοῦ Μάλερ (σ.σ. Γουσταῦος Mahler, Αὐστριακὸς μουσουργός, ἀπὸ τοὺς σπουδαιότερους συνθέτες τοῦ 20οῦ αἰώνα), παρουσίᾳ τῆς βασίλισσας τῆς Ὁλλανδίας Βεατρίκης, ὅταν ὁ διευθυντὴς τῆς ὀρχήστρας (προφανῶς μουσουλμάνος) ἀντὶ νὰ ἀρχίσει τὴν ἐκτέλεση τοῦ ἔργου, ἐπιδόθηκε σὲ ἕνα κήρυγμα ἀπὸ τὸ Κοράνι... Τὰ μέλη τῆς ὀρχήστρας ἀντέδρασαν ἀποχωρώντας ἀπὸ τὴ σκηνή...» (http://safeshare.tv/w/cqjiyhtiXs ).

Ἐκεῖ ἔφθασε ἡ πολυπολιτισμικὴ Εὐρώπη!... Νὰ συγκεντρώνεται τὸ πλῆθος μὲ τὴ βασίλισσα τοῦ κράτους γιὰ νὰ ἀκούσει τὴ μουσικὴ ἑνὸς ἀπὸ τοὺς σπουδαιότερους Εὐρωπαίους μουσικοὺς συνθέτες τοῦ περασμένου αἰώνα καὶ ἀντὶ μουσικῆς ν’ ἀκούει ἀνάγνωσμα ἀπὸ τὸ Κοράνι!... Τί νὰ πεῖ κανείς! Ἡ ὅλη συμπεριφορὰ τῆς ἄλλοτε χριστιανικῆς Εὐρώπης ἀπέναντι τοῦ ἰσλὰμ θυμίζει τὴ γνωστὴ παροιμία: «Μωραίνει Κύριος ὃν βούλεται ἀπολέσαι»· μωραίνει ὁ Θεὸς αὐτὸν ποὺ θέλει νὰ καταστρέψει. Ἡ πάλαι ποτὲ χριστιανικὴ Εὐρώπη ἐπάνω στὴν ἀφροσύνη της ἐγκατέλειψε τὸν Χριστὸ καὶ ἐναγκαλίζεται τὸ ἰσλάμ, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ὁδηγεῖται στὴν καταστροφή. Ὅσο πιὸ νωρὶς τὸ ἀντιληφθεῖ, τόσο πιὸ καλὸ καὶ σωτήριο γι’ αὐτήν.

Πηγή:Ο Σωτήρ

Σχόλιο ID-ont : Συγχαρητήρια σε όσους με παρρησία, ευθύτητα, ευγένεια αλλά και στέρεα επιχειρήματα, εξέφρασαν την άποψή τους ενάντια στην Κάρτα Πολίτη στη διαβούλευση. Εάν δεν πρόκειται για ελιγμό, τότε αποτελεί μια απόδειξη ότι οι πολίτες πρέπει να λένε την άποψή τους δυνατά και οι πολιτικοί να τους ακούν.

Μεθαύριο Πέμπτη κατατίθεται στη Βουλή, σύμφωνα με πληροφορίες, το νομοσχέδιο του υπουργείου Διοικητικής Ανασυγκρότησης που προβλέπει -μεταξύ άλλων- και τις επαναπροσλήψεις κι επανατοποθετήσεις στο Δημόσιο, το οποίο είναι το πρώτο από τα πέντε που προγραμματίζει η κυβέρνηση να φέρει στη Βουλή μέχρι το Πάσχα.
   
Κατά τις ίδιες πληροφορίες, από το αρχικό σχέδιο αφαιρέθηκαν οι διατάξεις για την ενιαία κάρτα πολίτη, που -όπως προέκυψε από τη δημόσια διαβούλευση στη "Διαύγεια"- συναντά μεγάλες αντιδράσεις, κυρίως από μέλη παραεκκλησιαστικών οργανώσεων, αλλά και από ακροαριστερούς κι από υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που θεωρούν ότι με την εφαρμογή της κάρτας δεν διασφαλίζονται τα προσωπικά δεδομένα. Το θέμα θα συζητηθεί ευρύτερα και -εφόσον προκύψει συμφωνία- θα επανακατατεθεί αργότερα.

Επίσης από το αρχικό κείμενο του νομοσχεδίου αφαιρέθηκαν οι διατάξεις που αφορούν στις συλλογικές διαπραγματεύσεις στο Δημόσιο, μετά τις διαφωνίες από πλευράς ΑΔΕΔΥ και ΠΟΕ-ΟΤΑ που θεωρούν ότι θίγονται κεκτημένα των εργαζομένων και ότι επιχειρείται να μπουν από το "παράθυρο" διατάξεις που εφαρμόζονται στον ιδιωτικό τομέα και  προβλέπονταν στο μνημόνιο.

Το ..."κολοβό" νομοσχέδιο   θα εισηγηθούν από κοινού ο εποπτεύων υπουργός Εσωτερικών Νίκος Βούτσης και ο αναπληρωτής του αρμόδιος για τη Διοικητική Ανασυγκρότηση Γιώργος Κατρούγκαλος. Παράγοντες της αντιπολίτευσης μιλούν για "καπέλο Βούτση στον Κατρούγκαλο", μετά τα τελευταία δημοσιεύματα για επικερδή συμβόλαια του πρώην νομικού γραφείου του αναπληρωτή υπουργού με εργαζόμενους στο Δημόσιο που επλήγησαν από το μνημόνιο, τα οποία ο ίδιος διαψεύδει κατηγορηματικά.

http://www.star.gr/Pages/Politiki.aspx?art=270976&artTitle=methavrio_pempti_sti_vouli_oi_epanaproslipseis_sto_dimosio

Κατατίθεται την Πέμπτη το ν/σ για τις επαναπροσλήψεις  

Την Πέμπτη αναμένεται να κατατεθεί στη Βουλή το νομοσχέδιο του υπουργείου Εσωτερικών για την επαναπρόσληψη 3.900 απολυμένων και διαθέσιμων δημόσιων υπαλλήλων.

Μεταξύ άλλων το νομοσχέδιο προβλέπει επίσης μίνι κινητικότητα μέσω της οποίας αυτοί που επιστρέφουν στο δημόσιο μπορούν να μετακινηθούν σε υπηρεσίες με ανάγκη για προσωπικό, επανασύσταση της δημοτικής αστυνομίας και άλλων κλάδων που είχαν καταργηθεί όπως για παράδειγμα οι σχολικοί φύλακες, πρόσληψη περίπου 6.500 αδιόριστων του ΑΣΕΠ αλλά και μονιμοποίηση 40.000 υπάλληλων αορίστου χρόνου.

Παράλληλα, αποσύρεται η διάταξη για την κάρτα του πολίτη λόγω των αντιδράσεων στη δημόσια διαβούλευση αλλά και η πρόβλεψη για την επαναφορά των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων. 

http://www.megatv.com/megagegonota/article.asp?catid=27371&subid=2&pubid=34595020

Πηγή: ID-on't renounce my freedom

Δυστυχώς όμως υπάρχουν άνθρωποι, που αρνούνται να δεχθούν τη λύτρωση, αποφεύγουν τη σωτηρία, που τους προσφέρει ο Χριστός.

Ποιοί είναι  αυτοί; Είναι από τη μια εκείνοι  που με την ασεβή και άθλια ζωή  τους φωνάζουν πως δεν έχουν ανάγκη από λύτρωση. Παραδομένοι στα πάθη και τις επιθυμίες τους, αδιαφορούν για το θέλημα του Θεού και περιφρονούν το απολυτρωτικό  έργο του Κυρίου. Δηλώνουν αρνηταί και άθεοι. Νομίζετε πως αυτοί είναι οι  χειρότεροι; Καθόλου μάλιστα.

Υπάρχουν από την άλλη οι λεγόμενοι «καλοί άνθρωποι», οι οποίοι έχουν την ιδέα ότι είναι άψογοι. Δεν έκλεψαν, δεν σκότωσαν, δεν αδίκησαν, αλλ’ έκαναν καλές πράξεις. Οι άνθρωποι αυτής της μερίδας δεν απορρίπτουν θεωρητικά τον Θεό, αλλά και δεν αισθάνονται την ανάγκη του. Αυτοί είναι από μόνοι τους δικαιωμένοι. Τι περισσότερο θα τους δώσει ο Χριστός; Έτσι δεν επιτρέπουν στον Θεό να τους σώσει, διότι, όπως κηρύττει ο απόστολος Παύλος, ο Ιησούς Χριστός«εστί σωτήρ πάντων ανθρώπων, μάλιστα πιστών» (Α΄ Τιμ. 4,10). Προσφέρει,δηλαδή, τη σωτηρία σ’ όλους τους ανθρώπους. Σώζονται όμως μόνον εκείνοι οι οποίοι τον πιστεύουν και τον δέχονται ως λυτρωτή (…)

Κρεμασμένος  ο Κύριος πάνω στο σταυρό, όλος αγάπη, καλεί  την ανθρωπότητα να κοινωνήσει στη θυσία του με την πίστη και την μετάνοια. Αν όμως αυτά τα δύο μένουν στη ζωή μας ανενέργητα, δεν μπορούμε να έχουμε επαφή με την ιερουργία του Γολγοθά. Αν παρομοιάσουμε τη σταυρική  θυσία του Ιησού Χριστού σαν μία πηγή ή σαν μία απέραντη δεξαμενή, όπου φυλάγεται το νερό της ζωής, ο αποκλειστικός  αγωγός, που μας φέρνει από τη δεξαμενή το νερό της σωτηρίας, είναι  η πίστη και η μετάνοια. Ω, η μετάνοια, η  συντριβή του αμαρτωλού και η απόφασή του να κόψει πλέον κάθε δεσμό που τον έδενε με την αμαρτία·  μ’ αυτή την αρρώστια της ψυχής, που, όπως λέει ο Μ. Βασίλειος,«θάνατός εστι της αθανάτου ψυχής» κι «αξίζει να κλαίμε και να πενθούμε γι’ αυτήν»! Η μετάνοια, που ρίχνει  τον αμαρτωλό ζητιάνο μπρός  στον  θρόνο του θείου ελέους, είναι ο ζηλευτός πλούτος που μπορεί ν’ αποκτήσει ό άνθρωπος και η καλύτερη ευκαιρία, για να φανεί ο πλούτος του Θεού. «Διότι», διδάσκει ο άγιος Χρυσόστομος, «για μας είναι πλούτος το να ζητήσουμε από τον Θεό, για ’κείνον είναι πλούτος το να μας συγχωρήσει. Εμείς, όταν παίρνουμε τη συγχώρηση, κερδίζουμε θησαυρό·  ο Θεός, όταν συγχωρεί τα πλημμελήματά μας, τότε περισσότερο αποδεικνύεται πλούσιος. Διότι πλούτος του Θεού είναι των ανθρώπων η σωτηρία».

Στηρίζει δε τη διδαχή του, το χρυσό της οικουμένης στόμα, στο λόγο του αποστόλου Παύλου, όπου ο Θεός χαρακτηρίζεται «πλουτών εις πάντας τους επικαλουμένους αυτόν» (Ρωμ. 10,12). Κι αλλού ο ίδιος πατέρας πλέκει το εγκώμιο της μετανοίας· «Φάρμακον των πλημμελημάτων εστίν η μετάνοια, δαπάνημα των παρανομιών, ανάλωμα των δακρύων, παρρησία προς τον Θεόν, όπλον κατά του διαβόλου, μάχαιρα αποτέμνουσα αυτού την κεφαλήν, σωτηρία ελπίς, απογνώσεως αναίρεσις». Δηλαδή·  «Η μετάνοια γιατρεύει τα πλημμελήματα, εξαντλεί τις παρανομίες, ξοδεύει τα δάκρυα, δίνει παρρησία ενώπιον του Θεού.

Είνε όπλο κατά του διαβόλου, μαχαίρι που το κόβει το κεφάλι, σωτήρια ελπίδα που σκοτώνει την απελπισία».

«Θυγατέρα της ελπίδος και άρνησι της απελπισίας», τη χαρακτηρίζει ο άγιος Ιωάννης συγγραφέας την Κλίμακος, διότι  αυτή, λέγει είναι «συνειδότος καθαρισμός».

Η  μετάνοια, κατά τον ορισμό  του αγίου Ιωάννου Δαμασκηνού, «εστίν εκ του διαβόλου προς τον Θεόν επάνοδος». Όσους θεληματικά και με επίγνωση εγκαταλείπουν  τον διάβολο κι επιστρέφουν στον Θεό, τους σώζει ο Κύριος (…).

Η σωτηρία όμως δεν είναι υπόθεση μαζική αλλά προσωπική.

Ο Θεός δίνει την άνεση στον καθένα να κάνει την επιλογή του να σωθεί ή όχι. 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Στεργίου Ν. Σάκκου Καθηγητού: Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ  «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΕΛΠΙΣ» 

Πηγή: Αντιαιρετικός, Ακτίνες

Άγιος Πορφύριος : «Οι διαθέσεις του Πάπα ανέκαθεν ήταν να υποτάξει την Ορθόδοξη Εκκλησία»

Όπως αναφέρει στη Vatican insider, ημερομηνίας 23/2/2015, ο ‘’πατέρας’’ Thomas Rosica (διευθύνων σύμβουλος σε Καθολικό (Παπικό) Ίδρυμα Μέσων Ενημέρωσης στον Καναδά), «Η ανανεωμένη ρωμαϊκή προσπάθεια προσέγγισης προς τους Ορθοδόξους Χριστιανούς, δεν έχει περάσει απαρατήρητη. 

Οι  Ορθόδοξοι Χριστιανοί μαθαίνουν από τη μοναδική μαρτυρία του Πάπα Φραγκίσκου.  Είναι από πολλές απόψεις ένας ‘’επίσκοπος’’ που αντικατοπτρίζει το Χριστιανισμό της πρώτης Χιλιετίας, όταν η Εκκλησία ήταν αδιαίρετη» (Αυτά τα λόγια αφορούν μέρος του λόγου του που είχε απευθύνει παλαιότερα στους ‘’Επισκόπους’’ των ΗΠΑ, κατά τη διάρκεια της φθινοπωρινής Συνόδου της Βαλτιμόρης). 

Η αναφορά «όταν η Εκκλησία ήταν αδιαίρετη», είναι φράση που παραπέμπει στο ‘’θεώρημα’’ της διηρημένης Εκκλησίας.  «Κατά την ενιαίαν στάσιν των Πατέρων και των Συνόδων η Εκκλησία είναι μόνον μια, αλλά και μοναδική, διότι ο εις και μοναδικός Θεάνθρωπος, η Κεφαλή της, δεν δύναται να έχει πολλά σώματα.  Η Εκκλησία είναι  μία και μοναδική, διότι είναι το σώμα του μοναδικού Χριστού», λέγει ο  Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς.

Αρκεί πιστεύω αντί άλλου σχολίου αυτό που ο   Άγιος Πορφύριος ομολογεί με παρρησία :  «Οι διαθέσεις του Πάπα ανέκαθεν ήταν να υποτάξει την Ορθόδοξη Εκκλησία». 

Υστερόγραφος σχολιασμός, στη οικουμενιστική φωτογραφία που χρησιμοποίησε η Vatican insider, για την αναφορά τούτη και η οποία χρησιμοποιήθηκε ως επίτιτλο στο κείμενο μου αυτό.  Αυτό το θεωρούν θεάρεστο οι Οικουμενιστές;  Τα λόγια του Αγίου Παϊσίου αρκούν: «Για να συμπροσευχηθούμε με κάποιον πρέπει να συμφωνούμε στην Πίστη».

Πηγή: Ακτίνες